Lonely3tar
Saturday 31 July 2010, 06:52 PM
امروز که داشتم "زبعدما" شاهکار سیامک آقایی رو با گروهش نگاه می کردم ... به این فکر افتادم چرا همچین کارهای عظیمی با سازهایی مثل تار و سه تار انجام نمی شه . البته گروه نوازی های سه تار استاد ذوالفنون در کارهایی مثل آتش در نیستان و گل صدبرگ و حتی این جدیدتر ها قطعه ی "آشین" استاد شعاری تا حدی این خلا رو پر کرده . اما خوب نیاز به کار بیشتر هست . من یک سنتور نواز نیستم ولی وقتی خلاقیت سیامک آقایی رو با گروهش دیدم که عجیب کاری کردن و بسیار لذت بخش واقعا غبطه خوردم ... شدیدا ... البته بعد از لذت !
حالا نظر دوستان مخصوصا سه تار نواز ها واسم مهمه ... که اصلا کار درستیه شش هفت تا سه تار رو کنار هم بذاریم و کار بکنیم ( البته جاهایی هم هست که خلا ساز کوبه ای احساس نمی شه . مثلا تو مقدمه ی تصنیف زیبای " ما درس سحر ... " تو کار گل صد برگ استاد ذوالفنون و شاگردانش به خوبی یک هم نوازی رو با سه تار درآوردن . اما نیازهای الان بیشتر شده ... خلاقیت های امروز باید متفاوت باشند . و سه تار هم سازیه که قابلیت های گروه نوازیش بسیار بالاست و می تونه کار خوبی از آب دربیاد ...
حالا نظر دوستان مخصوصا سه تار نواز ها واسم مهمه ... که اصلا کار درستیه شش هفت تا سه تار رو کنار هم بذاریم و کار بکنیم ( البته جاهایی هم هست که خلا ساز کوبه ای احساس نمی شه . مثلا تو مقدمه ی تصنیف زیبای " ما درس سحر ... " تو کار گل صد برگ استاد ذوالفنون و شاگردانش به خوبی یک هم نوازی رو با سه تار درآوردن . اما نیازهای الان بیشتر شده ... خلاقیت های امروز باید متفاوت باشند . و سه تار هم سازیه که قابلیت های گروه نوازیش بسیار بالاست و می تونه کار خوبی از آب دربیاد ...