Leon
Thursday 28 June 2007, 08:07 AM
مرتضی نی داوود در سال 1279 و به روايتی ديگر 1280 خورشيدی در تهران و در خانواده ای اهل موسيقی زاده شد. پدرش " بالا خان" با تار و تنبک آشنايی داشت. مرتضی ابتدا در مدرسه به تحصيل دروس همگانی پرداخت، ولی ده يازده ساله بود که پدر با دريا?ت ذوق و علاقه به موسيقی در ?رزند، او را به دست استاد معرو? زمانه "آقا حسينقلی" سپرد.
مرتضی خان دو سال نزد آقا حسينقلی و سه سال نزد برجسته ترين شاگرد او، درويش خان، ردي? موسيقی سنتی و شيوه تار نوازی را آموخت و آن چنان پيش ر?ت که در کلاس درويش ختم توانست " تبرزين طلايی"، يعنی نشانی را که به شاگردان ممتاز داده می شد، به دست آورد.
مرتضی خان هنوز بيست سالی بيش نداشت که خود کلاسی برای آموزش تار و ردي? موسيقی بنياد کرد و کلاسی که پس از مرگ نابهنگام درويش خان توانست ادامه آموزش همه شاگردان او را نيز بر عهده بگيرد.
در همين سال هاست که مرتضی خان بزرگ ترين کش? موسيقی خود را نيز آشکار می کند. او در يک مح?ل خصوصی، با صدای گرم دختر جوانی آشنا می شود که بعدها به رساترين صدای زنانه در عرصه موسيقی سنتی تبديل می گردد: قمرالملوک وزيری.
مرتضی خان آموزش موسيقی او را بر عهده می گيرد و پس از آن که به شهر می رسد همکار جدايی ناپذير او باقی می ماند.
بيشتر آنچه قمر از تصني? و آواز از سال 1303 به بعد خوانده با تار شيرين و پر صلابت مرتضی نی داوود همراه بوده است.
نی داوود از سال 1319، سال بنياد راديو ايران، به اين سازمان پيوست و در برنامه های مختل? موسيقی آن به همکاری و همنوازی با هنرمندان برجسته ای چون رضا محجوبی، علی اکبر شهنازی، حبيب سماعی، ابوالحسن صبا و موسی معرو?ی پرداخت.
او طی ده سال همکاری تنگاتنگ با راديو، برای خوانندگان معرو?ی چون قمرالملوک وزيری، ملوک ضرابی، روح انگيز، اديب خوانساری، جواد بديع زاده و غلامحسين بنان تصني? ساخته يا پا به پای آوازشان تار نواخته است.
قمر الملوک وزيری کش? بزرگ مرتضی نی داوود بود
مرتضی نی داوود در سال 1348 کار مهم ديگری را به انجام رسانيده و آن نواختن و ضبط نزديک به 300 گوشه از مجموعه ردي? موسيقی سنتی ايران است که البته به دلايل نا روشن هنوز انتشار نيا?ته است.
از ميان آ?ريده های او علاوه بر مرغ سحر، می توان از تصني? هايی چون شاه من، ماه من، مرغ حق و آتش دل، و نيز پيش درآمد اص?هان ياد کرد که هنوز جاذبه خود را ح?ظ کرده است.
گ?تنی است که در سالهای پس از انقلاب، مرتضی حنانه، اين پيش درآمد او را به شيوه ای نو، برای ارکستر بزرگ تنظيم کرده که موسيقی اصلی سريال هزار دستان (ساخته علی حاتمی) است.
مرتضی نی داوود در سال 1359، يکی دو سالی پس از انقلاب اسلامی رهسپار ايالات متحده آمريکا شد و ده سال پس از آن، يعنی در دوم مرداد ماه سال 1369 در سن نود سالگی و در ديار غربت چشم از جهان ?رو پوشيد.
يادی از مرتضی نی داوود، خالق آهنگ مرغ سحر:
مرتضی نی داوود (1369- 1279)
يکشنبه دوم مرداد امسال، پانزدهمين سالگرد درگذشت مرتضی نی داوود، نوازنده تار و اهنگساز برجسته موسيقی ايرانی است.
موسيقيدانان سنتی ايران که در ?اصله جنبش مشروطيت و نخستين دهه از قرن جاری خورشيدی سر برآورده اند، همه پيش از هر چيز نوازنده بوده اند، هر چند که گهگاه به سراغ آهنگسازی نيز ر?ته اند.
مهارت های ?نی و گاه شگ?تی آور اين نوازندگان، آن چنان جمع شنوندگان را مجذوب خود می ساخته که آهنگسازی آنها را غالبا از ياد می برده اند. درويش خان، ارسلان درگاهی، موسی معرو?ی و حبيب سماعی از اين گونه موسيقيدانان به شمار می روند.
در کنار اينان به چهره برجسته ديگری بر می خوريم که استثنايی را پديد آورده است: مرتضی خان نی داوود.
از يک سو رغبت به آهنگسازی در او همپای شوق نواختن در غليان بوده و از سوی ديگر در ميان پيش درآمدها، چهار مضراب ها، رنگ ها و تصني? های او که به گ?ته خودش به دويست ?قره بالغ می شود، يکی از ?راگيرترين و پر آوازه ترين تصني? های قرن، می درخشد، تصني? برانگيزاننده "مرغ سحر" که نام او را برای هميشه در تاريخ موسيقی ايران نگاه خواهد داشت.
اگر چه می توان شعر پرخون، مرغ سحر، سروده محمد تقی بهار (ملک الشعرا) و سازگاری آن را با آرمان ملی و آزادی جويی مردم، پشتوانه شهرت و ماندگاری آن به شمار آورد، ولی از کارکرد زيبايی آهنگ نی داوود نيز نمی توان و نبايد غا?ل ماند. کما اينکه بهار متن های زيبای ديگری نيز برای پيوند با موسيقی سروده ولی هيچکدام شهرت و تاثير مرغ سحر را پيدا نکرده است.
شعر و آهنگ، در مرغ سحر توانايی بيانی همانندی دارند و با دقتی هنرمندانه به هم پيوند خورده اند.
موسيقی روان نی داوود، زبان کمابيش روشن?کرانه بهار را حتی برای مردم عادی دلپذير و دريا?تنی ساخته است. جاذبه ماندگار مرغ سحر سبب شده که پس ار نخستين اجرا با صدای "ملوک ضرابی" (و نه آنگونه که می گويند، قمرالملوک وزيری) خوانندگان زن و مرد ديگری نيز آن را در بازساری های تازه بخوانند.
محمود خوشنام
کارشناس موسيقی
مرتضی خان دو سال نزد آقا حسينقلی و سه سال نزد برجسته ترين شاگرد او، درويش خان، ردي? موسيقی سنتی و شيوه تار نوازی را آموخت و آن چنان پيش ر?ت که در کلاس درويش ختم توانست " تبرزين طلايی"، يعنی نشانی را که به شاگردان ممتاز داده می شد، به دست آورد.
مرتضی خان هنوز بيست سالی بيش نداشت که خود کلاسی برای آموزش تار و ردي? موسيقی بنياد کرد و کلاسی که پس از مرگ نابهنگام درويش خان توانست ادامه آموزش همه شاگردان او را نيز بر عهده بگيرد.
در همين سال هاست که مرتضی خان بزرگ ترين کش? موسيقی خود را نيز آشکار می کند. او در يک مح?ل خصوصی، با صدای گرم دختر جوانی آشنا می شود که بعدها به رساترين صدای زنانه در عرصه موسيقی سنتی تبديل می گردد: قمرالملوک وزيری.
مرتضی خان آموزش موسيقی او را بر عهده می گيرد و پس از آن که به شهر می رسد همکار جدايی ناپذير او باقی می ماند.
بيشتر آنچه قمر از تصني? و آواز از سال 1303 به بعد خوانده با تار شيرين و پر صلابت مرتضی نی داوود همراه بوده است.
نی داوود از سال 1319، سال بنياد راديو ايران، به اين سازمان پيوست و در برنامه های مختل? موسيقی آن به همکاری و همنوازی با هنرمندان برجسته ای چون رضا محجوبی، علی اکبر شهنازی، حبيب سماعی، ابوالحسن صبا و موسی معرو?ی پرداخت.
او طی ده سال همکاری تنگاتنگ با راديو، برای خوانندگان معرو?ی چون قمرالملوک وزيری، ملوک ضرابی، روح انگيز، اديب خوانساری، جواد بديع زاده و غلامحسين بنان تصني? ساخته يا پا به پای آوازشان تار نواخته است.
قمر الملوک وزيری کش? بزرگ مرتضی نی داوود بود
مرتضی نی داوود در سال 1348 کار مهم ديگری را به انجام رسانيده و آن نواختن و ضبط نزديک به 300 گوشه از مجموعه ردي? موسيقی سنتی ايران است که البته به دلايل نا روشن هنوز انتشار نيا?ته است.
از ميان آ?ريده های او علاوه بر مرغ سحر، می توان از تصني? هايی چون شاه من، ماه من، مرغ حق و آتش دل، و نيز پيش درآمد اص?هان ياد کرد که هنوز جاذبه خود را ح?ظ کرده است.
گ?تنی است که در سالهای پس از انقلاب، مرتضی حنانه، اين پيش درآمد او را به شيوه ای نو، برای ارکستر بزرگ تنظيم کرده که موسيقی اصلی سريال هزار دستان (ساخته علی حاتمی) است.
مرتضی نی داوود در سال 1359، يکی دو سالی پس از انقلاب اسلامی رهسپار ايالات متحده آمريکا شد و ده سال پس از آن، يعنی در دوم مرداد ماه سال 1369 در سن نود سالگی و در ديار غربت چشم از جهان ?رو پوشيد.
يادی از مرتضی نی داوود، خالق آهنگ مرغ سحر:
مرتضی نی داوود (1369- 1279)
يکشنبه دوم مرداد امسال، پانزدهمين سالگرد درگذشت مرتضی نی داوود، نوازنده تار و اهنگساز برجسته موسيقی ايرانی است.
موسيقيدانان سنتی ايران که در ?اصله جنبش مشروطيت و نخستين دهه از قرن جاری خورشيدی سر برآورده اند، همه پيش از هر چيز نوازنده بوده اند، هر چند که گهگاه به سراغ آهنگسازی نيز ر?ته اند.
مهارت های ?نی و گاه شگ?تی آور اين نوازندگان، آن چنان جمع شنوندگان را مجذوب خود می ساخته که آهنگسازی آنها را غالبا از ياد می برده اند. درويش خان، ارسلان درگاهی، موسی معرو?ی و حبيب سماعی از اين گونه موسيقيدانان به شمار می روند.
در کنار اينان به چهره برجسته ديگری بر می خوريم که استثنايی را پديد آورده است: مرتضی خان نی داوود.
از يک سو رغبت به آهنگسازی در او همپای شوق نواختن در غليان بوده و از سوی ديگر در ميان پيش درآمدها، چهار مضراب ها، رنگ ها و تصني? های او که به گ?ته خودش به دويست ?قره بالغ می شود، يکی از ?راگيرترين و پر آوازه ترين تصني? های قرن، می درخشد، تصني? برانگيزاننده "مرغ سحر" که نام او را برای هميشه در تاريخ موسيقی ايران نگاه خواهد داشت.
اگر چه می توان شعر پرخون، مرغ سحر، سروده محمد تقی بهار (ملک الشعرا) و سازگاری آن را با آرمان ملی و آزادی جويی مردم، پشتوانه شهرت و ماندگاری آن به شمار آورد، ولی از کارکرد زيبايی آهنگ نی داوود نيز نمی توان و نبايد غا?ل ماند. کما اينکه بهار متن های زيبای ديگری نيز برای پيوند با موسيقی سروده ولی هيچکدام شهرت و تاثير مرغ سحر را پيدا نکرده است.
شعر و آهنگ، در مرغ سحر توانايی بيانی همانندی دارند و با دقتی هنرمندانه به هم پيوند خورده اند.
موسيقی روان نی داوود، زبان کمابيش روشن?کرانه بهار را حتی برای مردم عادی دلپذير و دريا?تنی ساخته است. جاذبه ماندگار مرغ سحر سبب شده که پس ار نخستين اجرا با صدای "ملوک ضرابی" (و نه آنگونه که می گويند، قمرالملوک وزيری) خوانندگان زن و مرد ديگری نيز آن را در بازساری های تازه بخوانند.
محمود خوشنام
کارشناس موسيقی