Hmd_N
Wednesday 4 July 2007, 12:46 AM
ویولن در اواخر عهد قاجار وارد ایران شد و بسیاری از کمانچه نوازان
آن دوره با دیدن این ساز و شنیدن صدای آن شیفته نواختن این
ساز شده و کم کم ویلن جای خود را در موسیقی ایران باز کرد.
در آن زمان کمانچه نوازان از اشکالاتی که در سازشان وجود
داشت رنج می بردند و نیز اروپا دیدگانی از این دسته همکاران
خود را به نواختن ویلن تشویق میکردند و همان متد کمانچه نوازی
را بر روی ( چهار سیم ) تجربه می کردند و نهایتا این ساز وارد
موسیقی ایران گردید تا جایی که خطر فراموش شدن ساز کمانچه
احساس می شد .
شایان ذکر است که ایرانیان خوش ذوق چون همیشه افتخار آفریدند .
از سویی استاد قنبری مهر در ساخت ساز ویلن به مقامی رسید که
بزرگان موسیقی جهان از ساز های ایشان استفاده می کنند و آرزوی
هر نوازنده ویلن ایرانی این است که پنجه در چنین سازی بیندازند.
و از سوی دیگر سازندگان کمانچه از جمله استاد ( امیر عطایی ) تا
تا حدود بسیار زیادی از نواقص این ساز کهن کاستند .
ساز ویلن قادر به جواب آواز بوده . علاوه بر تک نوازی در گروه نوازی
رغیب ندارد . وسعت صدای آن کافی بوده و چنانچه نوازنده توانمند
باشد هیچ سدی در برابرش نیست .
ویلن را به صورت پیزیکاتو ( با ناخن ) و با آرشه می نوازند . این ساز
به دلیل طویل بودن آرشه می تواند جملات بلند موسیقیایی را بدون
بریدگی اجرا کند و همین امر آن را در جواب آواز یاری می نماید.
این سازملودیک قادر به گرفتن آکوردهایی نیز می باشد .
آن دوره با دیدن این ساز و شنیدن صدای آن شیفته نواختن این
ساز شده و کم کم ویلن جای خود را در موسیقی ایران باز کرد.
در آن زمان کمانچه نوازان از اشکالاتی که در سازشان وجود
داشت رنج می بردند و نیز اروپا دیدگانی از این دسته همکاران
خود را به نواختن ویلن تشویق میکردند و همان متد کمانچه نوازی
را بر روی ( چهار سیم ) تجربه می کردند و نهایتا این ساز وارد
موسیقی ایران گردید تا جایی که خطر فراموش شدن ساز کمانچه
احساس می شد .
شایان ذکر است که ایرانیان خوش ذوق چون همیشه افتخار آفریدند .
از سویی استاد قنبری مهر در ساخت ساز ویلن به مقامی رسید که
بزرگان موسیقی جهان از ساز های ایشان استفاده می کنند و آرزوی
هر نوازنده ویلن ایرانی این است که پنجه در چنین سازی بیندازند.
و از سوی دیگر سازندگان کمانچه از جمله استاد ( امیر عطایی ) تا
تا حدود بسیار زیادی از نواقص این ساز کهن کاستند .
ساز ویلن قادر به جواب آواز بوده . علاوه بر تک نوازی در گروه نوازی
رغیب ندارد . وسعت صدای آن کافی بوده و چنانچه نوازنده توانمند
باشد هیچ سدی در برابرش نیست .
ویلن را به صورت پیزیکاتو ( با ناخن ) و با آرشه می نوازند . این ساز
به دلیل طویل بودن آرشه می تواند جملات بلند موسیقیایی را بدون
بریدگی اجرا کند و همین امر آن را در جواب آواز یاری می نماید.
این سازملودیک قادر به گرفتن آکوردهایی نیز می باشد .