مشاعره

[obvious]

تو درياي من بودي آغوش وا كن
كه مي خواهد اين قوي زيبا بميرد...

[Mona]

دل میرود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

[hilda]

آنکه حیرت بسر حیرتم افزود کجاست
همه جابودولی روی نه بنمودکجاست
آنکه اندرطلبش این دل شوریدۀ ما
چهره برخاک رهش سودونیاسودکجاست

[zibaaa]

تا به کی نهان کنم تا چند

دوست میدارمت به بانگ بلند

[Mona]

در تمام طول تاریکی
ماه در مهتابی شعله کشید
ماه
دل تنهای شب خود بود
داشت در بغض طلایی رنگش می ترکید

[MoonLover]

دوستت دارم را من دلاویزترین حرف جهان یافته ام
تو هم ای خوب به من این نکته به تکرار بگو

[obvious]

وفا نكردي و كردم، جفا نديدي و ديدم
شكستي و نشكستم، بريدي و نبريدم

[hilda]

من خسته از جورزمان باصد گله باصد امان

باصدهزاران سوزواه عاصی شدم ازاين جهان

[Mona]

ناله کردم: آفتاب ای آفتاب
بر گل خشکیده ای دیگر متاب
تشنه لب بودیم و او ما را فریفت
در کویر زندگانی چون سراب

[obvious]

به صحرا بنگرم، صحرا، تو بينم
به دريا بنگرم، دريا، تو بينم

[Mona]

مگر چندان تواند اوج گیرد
صدایی دردمند و محنت آلود؟
چو صبح تازه از ره باز آمد
صدایم از صدا دیگر تهی بود

[ftf]

در جوانی حاصل عمرم به نادانی گذشت
چانچه باقی بود آن در هم پشیمانی گذشت


هییییییییییییییییییییییی

[daryayemavaj]

مرا عهدیست باجانان که تا جان دربدن دارم
هواداران کویش راچوجان خویشتن دارم

[obvious]

مي يابم از خود حسرتي، باز از فراق كيست اين
آماده ي صد گريه ام از اشتياق كيست اين

[mahour.M]

نگويمت همه ساله مي پرستي كن
سه ماه مي خور و نه ماه پارسا مي باش

[obvious]

شخصي همه شب بر سر بيمار گريست
چون روز شد، او بمرد و بيمار بزيست

[MoonLover]

تو را با غیر می بینم, صدایم در نمی آید
دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

[Mona]

دیگر به هوای لحظه ی دیدار
دنبال تو در به در نمی گردم
دنبال تو ای امید بی حاصل
دیوانه و بی خبر نمی گردم

[mahour.M]

مژده اي دل، كه مسيحا نفسي مي آيد
كه از انفاس خوشش بوي كسي مي آيد

[MoonLover]

دلم از صومعه بگرفت و خرقه سالوس
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

[zibaaa]

آتش بگیر تا که بدانی چه میکشم

احساس سوختن به تماشا نمیشود

[mahour.M]

دوش شراب ريختي از بر ما گريختي
بار دگر گرفتمت، بار دگر چنان مكن

[Amirrelax]

نیامد از تمنای لبت کامم هنوز
بر امید جام لعلت دردی آشامم هنوز

[ftf]

زندگی جز نفسی نیست غنیمت شمرش
نیست امید که همواره نفس برگردد

[mh828]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد
کجا گویم که با این درد جان سوز
طبیبم قصد جان ناتوان کرد

[ftf]

دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

[Don_Ramtin]

یار من بسکه نازک است تنش
مانده جای نگاه بر بدنش !

[mh828]

یکی فتاده به زنجیر زلف مشکینش
یکی دویده به دنبال چشم آهویش
یکی سپرده تن سخت را به هجرانش
یکی نهاده سر بخت را بر ایوانش
یکی به غایت حسرت ز لعل میگونش
یکی به عالم حیرت ز روی نیکویش
یکی به حال پریشان ز موی پیچانش
یکی بر آتش سوزان ز تابش رویش
مولانا

[Mona]

شعله می کشد به ظلمت شبم
آتش کبود دیدگان تو
ره مبند...بلکه ره برم بشوق
در سراچه ی غم نهان تو

[zibaaa]

باشه (چشمک)

ور نیز جراحت به دوا باز هم آید

از جای جراحت نتوان برد نشان را

[Nassim_Agha]

امشب که بزم عارفان از شمع رویت روشن است

آهسته تا نبود خبر رندان شاهد باز را

[zibaaa]

آزادگان به عشق خیانت نمیکنند

او را خصال مردم آزاده خو نبود

[Nassim_Agha]

در عشق تو هر حیله که کردم هیچ است

هر خون جگر که بی تو خوردم هیچ است

از درد تو هیچ روی درمانم نیست

درمان که کند مرا که دردم هیچ است

[zibaaa]

ما هنوز در حال رقابتیم هاااا (تکراریه) اما خوب اینبارهم بی خیال:

تو مپندار که دوران همه یکسان گذرد

گاه در وصل و گهی در غم هجران گذرد

[Nassim_Agha]

اینم بیا شعر خوب و با محتوی بگو !! مطمئنی؟من که یادم نمیاد ؟ :-)
این یکی چی؟ خودم فکر نمی کنم:

دلتنگم و دیدار تو درمان من است

بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی

آنچ از غم هجران تو بر جان من است

[zibaaa]

در زیبایی شعر شما که شکی نیست فقط یگ گوشزد بود

ترسم که نمانم من از این غصه دریغا

کاندر دل من حسرت روی تو بماندست

[Nassim_Agha]

اگه این تکراریه بگو عوض کنم!


تا مست نباشی نبری بار غم یار

آری شتر مست کشد بار گران را

[zibaaa]

نه عزیز

آنی گمان مبر که ز یاد تو غافلم

بنشستم ار خموش خدا داند و دلم

[Nassim_Agha]

بازهم شکر که این یکی تکراری نبود!

نه اینکه شعرهام ته کشیده ها! می خوام بگم یه وقت فکر نکنی..گوش شیطون کر.... خدای نکرده..دارم می بازم :-)!

ما می نرویم ای جان زین خانه دگر جایی

یارب چه خوشست اینجا هر لحظه تماشایی

[zibaaa]

نه بابا من از این جسارتا نمی کنم دفعه پیش از برنده حرف زدم نزدیک بود ببازم

یکی بازی بر آوردی که نقد دل همه بردی

چه خواهی بعد از این بازی دگر آورد می دانم

[Nassim_Agha]

:-)
من صید وحشی نیستم در بند جان خویشتن

گر وی به تیرم می زند استاده ام نُشّاب را (1)


1- نُشّاب یعنی تیر یا تیرها

[zibaaa]

انگشت مزن بر دل پر حوصله ما

بگذار که سربسته بماند گله ما

[Nassim_Agha]

:-)
اوّل پدر پیر خورد رطل دمادم

تا مدعیان هیچ نگویند جوان را

[zibaaa]

از تو سبوی خاطره خالی نمی شود

یک عمر از خیال تو سرشار مانده ایم

[Nassim_Agha]

بازم "میم"!؟


میان عیب و هنر پیش دوستان کریم

تفاوتی نکند چون نظر به عین رضاست

[mahour.M]

اي نسيم سحر آرامگه يار كجاست
منزل آن مه عاشق كش عيار كجاست

[zibaaa]

داشتم فکر میکردم این ختم شدن بیتها به یک سری حروف مشخص باعث میشه چه شعر های زیبایی مهجور بمونن!!خوب چی باید بگم :

تو مست می غفلت من نیز به خواب اندر

این خانه به یغما رفت داد از تو آه ازمن

[Nassim_Agha]

!اینم یه "میم" برای شما
تو مپندار که من شعر بخود می گویم

تا که هشیارم و بیدار یکی دو نزنم

[zibaaa]

چرا با ت شروع کردی اصلا با منی؟

[Nassim_Agha]

چون هر دو با هم به ماهور پاسخ دادیم اینجوری شد


نور ده آن شمع را روح ده این جمع را

از دو رخ همچو شمع و ز قدح همچو جان

[zibaaa]

نه که ما را فرصت دیدار نیست

ور بود دانی که جز پندار نیست

[Nassim_Agha]

تا در دل من صورت آن رشک پریست

دلشاد چو من در همه ی عالم کیست

والله که بجز شاد نمی دانم زیست

غم می شنوم ولی نمی دانم چیست

[zibaaa]

ادامه شعر قبلی:

تو نسیم سرزمین دیگری

بر کویر جان من کی بگذری

[Nassim_Agha]

ببین همه دنیا هم دیگه فهمیدن من چقدر ازشما و شعرهای شما می ترسم :-)

یار زیبا گر هزارت وحشت از وی در دل است

بامدادان روی او دیدن صباح مقبل است

[zibaaa]

چرا ترس (همه نوای محبت بود ترانه ما!!!):


تا کنیم این راه را مستانه طی
هر دو از یک جام خوردستیم می

[Nassim_Agha]

بله البته ولی خوب مواظب هم هستم در ضمن محبت های شما که نبازم!

یک چشم من از روز جدایی بگریست

چشم دگرم گفت چرا؟ گریه ز چیست؟

چون روز وصال شد فرازش کردم

گفتم نگریستی؟! نباید نِگَریست!

[zibaaa]

با این ت هایی که پشت سر هم برای من ردیف میکنی مثل اینکه باید من بترسم!

تادل اندر عرصه حسن تو من در باختم/باغم و هجرت نشستم با خیالت ساختم

تا رخ آوردم براندی اسب و بگذشتی زمن/ بر سر راهت به هر سویی پیاده تاختم

[Nassim_Agha]

فعلا اجازه بده یه "میم" پیدا کنم! بعد میرسیم به "ت" های شما!

مرا و عشق تو گیتی به یک شکم زادهست

دو روح در بدنی چون دو مغز در یک پوست





اِه اِه باز "ت" شد؟ می خوای عوضش کنم؟ :-)

[zibaaa]

کاش دو تا ت تو یک پست نمیگفتم:

تمیز نیک و بد از سفلگان مجو زنهار

یکی است مرتبه کاه و زعفران در خاک ( عجب یه ک ناب بگو )

شب خوش

[Nassim_Agha]

اُوی!................؟

کارم چو زلف یار پریشان و در هم است

پشتم به سان ابروی دلدار پُر خم است

[mahour.M]

تو كز محنت ديگران بي غمي
نه شايد كه نامت نهند آدمي

[mh828]

یکی بخرام در بستان که تا سرو روان بینی
دلت بگرفت در خانه برون آ تا جهان بینی
چو رفتی سوی بستان‌ها یکی بگذر به گورستان
که گورستان همی گوید بیا تا دوستان بینی
بسی بادام چشمانند به دام مرغ حیرانند
بسا پسته دهانان را تو بربسته دهان بینی
امیری را که بر قصرش هزاران پاسبان بودند
تو اکنون بر سر گورش کلاغی پاسبان بینی
سر تابوت شاهان را اگر در گور بگشایند
فتاده در یکی کنجی دو پاره استخوان بینی
احد گویان صمد جویان همه زیر زمین رفتند
تو مهرویان مهوش را در این خاک گران بینی
چه دل بندی در این دنیا ایا خاقانی خاکی
که تا بر هم نهی دیده نه این بینی نه آن بینی
خاقانی

[hilda]

یار در خانه وما گرد جهان می گردیم
اب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم

[MoonLover]

مرا هم یاد کن وقتی که دیدی
گلی از گوشه باغی پریده و یا دست چناری خشک و لرزان امید از بوسه باران بریده.
مرا هم یاد کن وقتی که دیدی
تهی از باده شد مینای گلرنگ و یا آنگه که دلدار گویی
"فراموشت نخواهم کرد تا مرگ"

[mh828]

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است
در مذهب ما باده حلال است ولیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است
از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

[Mona]

:30:
تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است

[mahour.M]

ترسم كه اشك در غم ما پرده در شود
وين راز سر به مهر به عالم سمر شود

[كوروش88]

دوش ديدم كه ملائك در ميخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پيمانه زدند .

[Mona]

در دامن سکوت غم افزایت
اندوه خفته می دهد آزارم
آن آرزوی گمشده می رقصد
در پرده های مبهم پندارم

[ftf]

ما زبالاییم بالا می رویم
ما ز دریاییم دریا می رویم

[mahour.M]

مستان سبو شکستند بر خنبها نشستند
یا رب چه باده خوردند یا رب چه مل چشیدند

[ftf]

دادیم به کف نقد جوانی و دریغا
چیزی بجز از حیرت و حسرت نستاندیم

[Mona]

من سردم است و از گوشواره های صدف بیزارم
من سردم است و می دانم
که از تمامی اوهام سرخ یک شقایق وحشی
جز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهد ماند

[mahour.M]

درين درگه كه گه گه، كه كه و’ كه، كه شود، ناگه
مشو غره به امروزت، كه از فردا نيي آگه

[Amirrelax]

همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

[mahour.M]

داستان از ميوه هاي سر به گردون ساي اينك خفته در تابوت پست خاك مي گويد
باغ بي برگي،
خنده اش خونيست اشك آميز.
جاودان بر اسب يال افشان زردش مي چمد در آن
پادشاه فصل ها، پاييز.

[obvious]

ز روزگار جواني خبر چه مي پرسي
چون برق آمد و چون ابر نو بهار گذشت

[ftf]

تو مو می بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو او اشارت های ابرو

[Mona]

وای بر من، که دیوانه بودم
من به خاک سیاهش نشاندم
وای بر من، که من کشتم او را
من به آغوش گورش کشاندم

[ftf]

مادر موسیقی بهشت همانا صدای توست
گوش دلم به زمزمه ی لالای توست

[Mona]

تن صدها ترانه می رقصد
در بلور ظریف آوایم
لذتی ناشناس و رویا رنگ
می دود همچو خون به رگهایم

[mahour.M]

مي شنوم مي شنوم، آشناست
موسيقي چشم تو در گوش من
موج نگاه تو هم آواز ناز
ريخته چو مهتاب در آغوش من

[mos167]

نی جدا زان لب و دندان چه نوایی دارد
من ز بی همنفسی ناله به دل می شکنم

[mahour.M]

مژده اي دل كه دگر باد صبا باز آمد
هدهد خوش خبر از طرف سبا باز آمد

[obvious]

دام تزوير كه گسترديم بهر صيد خلق
كرد ما را پايبند و خود شديم آخر شكار

[كوروش88]

رفتي دلم شكستي اين دل شكسته بهتر
پوسيده رشته عشق از هم گسسته بهتر
من انتقام دل راهرگز نگيرم ازتو
اين رفته راه ناحق در خون نشسته بهتر.

[Mona]

ره نمی جویم به سوی شهر روز
بی گمان در قعر گوری خفته ام
گوهری دارم ولی آن را ز بیم
در دل مرداب ها بنهفته ام

[كوروش88]

منگر به هر گدايي كه تو خاص از آن مايي
مفروش خويش ارزان كه تو بس گران بهايي
به عصا شكاف دريا كه تو موسي زماني
بدران قباي مه را كه ز نور مصطفايي.

[obvious]

يار آن بود كه صبر كند بر جفاي يار
ترك رضاي خويش كند بر رضاي يار

[mahour.M]

رو سر بنه به بالين، تنها مرا رها كن
ترك من خراب شبگرد مبتلا كن

[obvious]

نبايد بستن اندر چيز و كس، دل
كه دل برداشتن كاريست مشكل!

[Mona]

لبریز گشته کاج کهنسال
از غار غار شوم کلاغان
رقصد به روی پنجره ها باز
ابریشم معطر باران

[obvious]

نمي دانم چه مي خواهم بگويم
زبانم در دهان باز بسته است...

[كوروش88]

تو را مي بينم و هر دم زيادت مي شود دردم
مرا مي بيني و هر دم زيادت مي كني دردم.

[mh828]

تا چند زنم بروی دریاها خشت

بیزار شدم ز بت‌پرستان کنشت

خیام که گفت دوزخی خواهد بود

که رفت بدوزخ و که آمد ز بهشت
خیام

[Nassim_Agha]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود

این راز سر به مهر به عالم سمر شود

[Avazekhan]

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
زفکر آنان که در تدبیر درمانند درمانند

[mahour.M]

دردم از يار است و درمان نيز هم
دل فداي او شد و جان نيز هم

[Avazekhan]

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم

[Nassim_Agha]

من ذره بدم ز کوه بیشم کردی

پس مانده بدم از همه پیشم کردی

درمان دل خراب و ریشم کردی

سرمستک و دستک زن خویشم کردی

[Avazekhan]

یاد باد آنکه خرابات نشین بودم و مست
آنچه درمسجدم امروز کمست آنجا بود

[Nassim_Agha]

در دیده ما نگر جمال حق بین

کاین عین حقیقت است و انوار یقین

حق نیز جمال خویش در ما بیند

وین فاش مکن که خونت ریزد به زمین

[Avazekhan]

نه طریق دوستان است و نه شرط مهربانی
که به دوستان یک دل سر و دست بر فشانی
دلم از تو چون نرنجد و به وهم در نگنجد
که جواب تلخ گویی تو بدین شکر دهانی!

[mahour.M]

يكي تيشه بگيريد، پي حفرهء زندان
چو زندان بشکستید، همه شاه و اميريد

[mehdi121]

یکی درد و یکی درمون پسنده
یکی وصلو یکی هجرون پسنده
مو از درمون و درد و وصل و هجرون
پسندم آنچه را جانان پسنده

[Avazekhan]

اوه اینجا چه شلوغ شد!
2تا 2تا میفرستن!
این جواب ماهور:

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش
این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

[Avazekhan]

اینم جواب مهدی:!!
همه عمر این چنین دم نبدست شاد و خرم!
به حق جفای یاری که به کس وفا ندارد!

[Avazekhan]

نفر بعدی با تاپیک آخری "د" شروع کنه

[aster]

با اجازه.
در هوایت بی قرارم روز و شب
سر زپایت بر ندارم روز و شب

[Avazekhan]

بفرما aster!
به عمری یکنفس با ما چو بنشینند برخیزند
نهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند

[Avazekhan]

اینم جواب ماهور:
دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

[mehdi121]

بابا ایول محمد جان!
یه تنه حریفیا....!!!

[Nassim_Agha]

با دشمن تو چو یار بسیار نشست

با یار نشایدت دگر بار نشست

پرهیز از آن عسل که با زهر آمیخت

بگریز از آن مگس که بر مار نشست

[Avazekhan]

توو را که دیده زخواب و خمار باز نباشد
ریاضت من شب تا سحر نخفته چه دانی؟

[mahour.M]

يكي روبهي ديد بي دست و پاي
فرو ماند در لطف و صنع خداي

[Avazekhan]

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟

[MEHRNAM]

در میکده از من نخریدند به جامی
آن علم که در مدرسه آموخته بودم

[aster]

دل ,فدای تو, چون تویی دلبر
جان ,نثار تو, چون تویی جانان

[mahour.M]

نازك آراي تن ساقه گلي
كه به جانش كشتم
و به جان دادمش آب ،
اي دريغا به برم مي شكند

[essi1368]

در گوش دلم گفت فلک پنهانی

حکمی که قضا بود ز من می دانی ؟

در گردش خود اگر مرا دست بدی

خود را برهاندمی ز سرگردانی

[aster]

یار دبستانیه من .... نه ببخشید بحث...ممنوعه.
یک شب آخر دامن آه سحر خواهم گرفت
داد خود را زآن مه بیدادگر خواهم گرفت
:ap

[mahour.M]

تا تواني دلي به دست آور
دل شكستن هنر نمي باشد

[mh828]

دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من
دیدی چه آوردی ای دوست از دست دل بر سرمن
عشق تو در دل نهان شد دل زار و تن ناتوان شد
رفتی چو تیر و کمان شد از بار غم پیکر من
«صفای اصفهانی»

[Avazekhan]

ندانمت که چه گویم تو هر دو چشم منی
که بی وجود شریفت جهان نمیبینم
"حضرت حافظ"

[mh828]

مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند
نی آن چنان سیلیست این کش کس تواند کرد بند
ذوق سر سرمست را هرگز نداند عاقلی
حال دل بی‌هوش را هرگز نداند هوشمند
بیزار گردند از شهی شاهان اگر بویی برند
زان باده‌ها که عاشقان در مجلس دل می‌خورند
«مولانا»

[Avazekhan]

در خلوت سحر به تو ام رازها بود
ای خلوت شبان من ، ازمن جدا مشو
"استاد کریم محمود حقیقی"

[mh828]

وهم بسی رفت و مکانش ندید
فکر بسی گشت و نشانش ندید
هرکه در افتاد بمیدان او
غرقه‌ی خون گشت و سنانش ندید
وانکه سپر شد بر پیکان او
کشته شد و تیر و کمانش ندید
«خواجو»

[Avazekhan]

دردا و حسرتا که عنانم ز دست رفت
دستم نمی رسد که بگیرم عنان دوست
"شیخ اجل"

[mh828]

تو گلی و سر کوی تو گلستان و رقیب
در گلستان تو خاری است که گفتن نتوان
چون جرس نالد اگر دل ز غمت بیجا نیست
باری از عشق تو باری است که گفتن نتوان
«هاتف»

[forever]

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته چند، خواب در چشم ترم می شکند

[Avazekhan]

دارم به دل هوای یاران رفته را
یاری کن ای اجل که به آنان رسانی ام!
(شهریار)

[mh828]

مرا عاشق چنان باید که هر باری که برخیزد
قیامت‌های پرآتش ز هر سویی برانگیزد
دلی خواهیم چون دوزخ که دوزخ را فروسوزد
دو صد دریا بشوراند ز موج بحر نگریزد
«مولانا»

[Avazekhan]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
(حضرت حافظ)

[mh828]

یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد
شعله تا مشغول کار خویش شد
هر نی ای شمع مزار خویش شد
نی به آتش گفت کاین آشوب چیست
مر تورا زین سوختن مطلوب چیست
گفت آتش بی سبب نفروختم

دعوی بی معنیت را سوختم
زان که می گفتی نی ام با صد نمود
همچنان در بند خود بودی که بود
با چنین دعوی چرا ای کم عیار
برگ خود می ساختی هر نو بهار
مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است
«مجذوب تبریزی»

[Avazekhan]

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری
وفای عهد من از خاطرت بدر نرود
بیار باده و اول به دست "حافظ" ده
به شرط آنکه زمجلس سخن به در نرود!

[morteza3164]

در جستجوی اهل دلی عمر ما گذشت



جان در هوای گوهر نایاب داده ایم



جان در ره اهل دلان فعل عاشقیست
آب در کوزه بود و ما جان به در داده ایم ؟

هرکی گفت این شعر مال کیه جایزه داره

[Avazekhan]

بیت اول از پست قبلی از استاد رهی معیری بود
بیت دوم نمیدونم
-----------------------------------------------------
ما زیاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم
گفتگو آیین درویشی نبود
ور نه باتو ماجراها داشتیم
(لسان الغیب)

خداییش بیت دوم از خودت نبود الیاس جان؟؟
آخه مال استاد معیری نیست

[obvious]

تو عهد كرده اي كه كشاني مرا به خون
من جهد كرده ام كه به عهدت وفا كني...

[Avazekhan]

یارب این شمع دل افروز ز کاشانه ی کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه ی کیست
باده لعل لبش کز لب من دور مباد
راح روح که و پیمان ده پیمانه ی کیست
(حضرت حافظ)

[mahour.M]

تنگ است بر او هر هفت فلك
چون مي رود او در پيرهنم

[Avazekhan]

مغنی کجایی نوایت کجاست
نوای خوش غم زدایت کجاست
(لسان الغیب)

[kaka]

تمام اعتبار من نه از شعرم فقط از توست
كسي در لحظه بي تو مرا شاعر نمي داند

[ftf]

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غم رده ای سوخته بود

رسم عاشق کشی شیوه ی شهرآشوبی
جامه ای بود که بر قامت خود دوخته بود

[Avazekhan]

دل بنهد برکنی توبه کند بشکنی
این همه خود تو می کنی بی تو بسر نمی شود
جاه و جلال من تویی ملکت و مال من تویی
آب زلال من تویی بی تو بسر نمی شود
خمر من و خمار من باغ من و بهار من
خواب من و قرار من بی تو بسر نمیشود

[ftf]

به به جناب avazekhan چقدر زيبا، چقدر زيبا، يك لحظه دلم خواست برم آلبوم "بي تو بسر نمي شود" استاد شجريان رو گوش بدم.

در اين فكرم كه خواهي ماند با من مهربان يا نه؟؟
به من كم ميكني لطفي كه داري اين زمان يا نه؟؟

[Avazekhan]

خواهش میکنم، خوشحالم که این ابیات هم شما رو هم مثل من به وجد آورد در جوابتون باید بگم که قسمت قرمز شده ی همون پست رو یه بار دیگه از منظر مولانا بخونید....
.......
می بینی که من هیچ کاره ام....!!!

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم
به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایتست به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
(شیج اجل سعدی)

[obvious]

مگر به تيغ اجل خيمه بر كنم ور ني
رميدن از در دولت نه رسم و راه من است

[Avazekhan]

تنور لاله چنان برفروخت باد بهار ...
که غنچه غرق عرق گشت و گل بجوش آمد
به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش
که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد
ز فکر تفرقه بازآی تا شوی مجموع
به حکم آن که چو شد اهرمن سروش آمد
ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد
چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد
چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس
سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد
بگویمت سخنی خوش بیا و باده بنوش
که زاهد از بر ما رفت و می فروش آمد
ز خانقاه به میخانه می‌رود حافظ
مگر ز مستی زهد ریا به هوش آمد

*** توضیح:بیت سبز رنگ فقط در نسخه های خیلی قدیمی یافت میشود

[zibaaa]

درون خاطر سعدی مجال غیر تو نیست

چه خوش بود به تو از هر که در جهان مشغول

[Avazekhan]

لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست
که درین بحر کرم غرق گناه آمده ایم
حضرت حافظ

[mehdi121]

مگرم شیوه چشم تو بیاموزد کار
ورنه مستوری و مستی همه کس نتواند
-حافظ-

[Avazekhan]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند
عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافی صدجفا بکند
حضرت حافظ

[obvious]

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
كجاست دير مغان و شراب ناب كجا

[Avazekhan]

ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست
با ما مگو بجز سخن دل نشان دوست
حال از دهان دوست شنیدن چه خوش بود
یا از دهان آن که شنید از دهان دوست

[obvious]

ترسم اين قوم كه بر درد كشان مي خندند
در سر كار خرابات كنند ايمان را

[Avazekhan]

اگر زکوی تو بویی به من رساند باد
بمژده جام جهان را به باد خواهم داد

[mahour.M]

در ميخانه ببستند خدايا مپسند
كه در خانه تزوير و ريا بگشايند

[kaka]

دیدی ای دل که غم عشق دگر یار چه کرد
چون بشد عاشق و با یار وفا دار چه کرد

[obvious]

دوران همي نويسد بر عارضش خطي خوش
يارب نوشته بد از يار ما بگردان

[Avazekhan]

نه چنان شکست پشتم که دوباره سر برآرم
منم آن درخت پیری که نداشت برگ و باری

[mahour.M]

یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند
دیوانگان بندی زنجیرها دریدند
بس احتیاط کردیم تا نشنوند ایشان
گویی قضا دهل زد بانگ دهل شنیدند
جانهای جمله مستان دلهای دل پرستان
ناگه قفس شکستند چون مرغ برپریدند

[obvious]

دل عالمي بسوزي چو عذار برفروزي
تو از اين چه سود داري كه نمي كني مدارا

[mahour.M]

آن كه ز زخم تير او، كوه شكاف مي كند
پيش گشاد تير او، واي اگر سپر برم

[bof-kor]

ایشالا جز جیگر بگیره هر کی اونو عمدا اگه پاک کرده ماااااااااادر... هاها

در این سرای بی کسی کسی به در نمیزند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمیزند
در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست مست#از می و میخواران از نرگس مستش نست

[Avazekhan]

تا من آن نرگس مست تو دیدم
دین و دل دادم و مهرت خریدم
ترسم آخر که وفایت نبینم
بس جفا دیدم و محنت کشیدم

[mehdi121]

مرا به عشق تو اندیشه از ملامت نیست
اگر کنند ملامت نه بر من تنهاست

[Avazekhan]

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری
وفای عهد من از خاطرت بدر نرود

[zibaaa]

دلم شکستی و رفتی خلاف شرط مودت

به احتیاط رو اکنون که آبگینه شکستی

[Avazekhan]

یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود
حضرت حافظ

[بهامین]

دانی که چیست دولت،دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

[Avazekhan]

ندانمت به حقیقت که در جهان به چه مانی...
جهان و هر چه درو هست؛ صورت است و تو جانی...

[mahour.M]

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد دوست داران را چه شد؟
آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست؟
خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد؟

[obvious]

دل مي رود زدستم، صاحبدلان خدارا
دردا كه راز پنهان خواهد شد آشكارا

[morteza3164]

اگر به مذهب تو خون عاشق است حلال
صلاح ما همه آن است کان تراست صلاح

[Avazekhan]

حالی درون پرده بسی فتنه میرود
تا آن زمان که پرده برافتد چه ها کنند
حضرت حافظ

[zibaaa]

در طلب ما بی زبانان امت پروانه ایم

سوختن از عرض مطلب پیش ما آسانتر است

[Avazekhan]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزرده ی گزند مباد
حضرت حافظ

[obvious]

دوش از مسجد سوي ميخانه آمد پير ما
چيست ياران طريقت بعد از اين تدبير ما

[Avazekhan]

ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر
بازا که ریخت بی گل رویت بهار عمر
حضرت حافظ

[obvious]

رواق منظر چشم من آشيانه توست
كرم نما و فرود آ كه خانه خانه توست

[mahour.M]

تو نيكي مي كن’ در دجله انداز
كه ايزد در بيابانت دهد باز

[Avazekhan]

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته دان عشقی خوش بشنو این حکایت
بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم
یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت
حضرت حافظ

[obvious]

ترسم كه روز حشر عنان بر عنان رود
تسبيح شيخ و خرقه رند شرابخوار...

[Avazekhan]

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد
شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست!
گر راهزن تو باشی ... صد کاروان توان زد!
حضرت حافظ

[mirasi]

در بهـــاران زاد و مرگــش در دی است
پشه کی داند که این باغ از کی است

[Avazekhan]

تازه شد از او باغ و بر من
روی خوش تو پیغمبر من

[obvious]

نكته اي روح فزا از دهن دوست بگو
نامه اي خوش خبر از عالم اسرار بيار

[Avazekhan]

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست
هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست
حضرت حافظ

[obvious]

تا معطر كنم از لطف نسيم تو مشام
شمه اي از نفحات نفس يار بيار

[Avazekhan]

روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست
ناظر روی تو صاحب نظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست
حضرت حافظ

[nabegheh95]

ترا دانش و دين رهاند درست (You can see links before reply)
در رستگاري ببايدت جست (You can see links before reply)

[obvious]

تا كي مي صبوح و شكر خواب بامداد
هشيار گرد هان كه گذشت اختيار عمر

[بهامین]

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

[ftf]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد

[Avazekhan]

در هوایت بی قرارم روز و شب
سر زکویت بر ندارم روز و شب

[obvious]

بده ساقي مي باقي كه در جنت نخواهي يافت
كنار آب ركناباد و گلگشت مصلا را

[6696]

:30:آن عاشق دیوانه که این خمار مستی را ساخت معشوق و شراب و می پرستی را ساخت
بیشک قدحی شراب نوشید و از آن مست شد این جهان هستی را ساخت

[Avazekhan]

ای هدهد صبا به صبا می فرستمت
بنگر که از کجا به کجا میفرستمت
حضرت حافظ

[Avazekhan]

تا بود اشک روان از آتش غم باک نیست
برق اگر سوزد چمن را جویبار آسوده است
رهی معیری

[obvious]

تو به تقصير خود افتادي از اين در محروم
از كه مي نالي و فرياد چرا مي داري؟!

[6696]

آتش دوزخ اگر قصد تو و ما بکند تو که خشکی چه به من , من که تر هستم به تو چه

[mahour.M]

سلام دوست عزيز؛
بايد با ”ي” شروع مي كردي.


يكي پرسيد از سقراط كز مردن چه خواندستي
بگفت اي بي خبر، مرگ از چه نامي زندگاني را

[6696]

سلام شرمنده

یاد دارم کودکی در خانه ای کز نشاط و شادکامی مست بود
گر مرا یاری دهد این روزگار باز خواهم گشت مست و خراب بر کودکی

[Avazekhan]

یکی روبهی دید بی دست و پای
فرو ماند در لطف و صنع خدای

[6696]

یار مرا خار مرا عشق جگر خار مرا یار تویی خار تویی خواجه نگه دار مرا
نور تویی ثور تویی دولت منصور تویی زهر تویی قند تویی بیش نیازا مرا

[Avazekhan]

ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست
با ما مگو جز سخن دل نشان دوست

[6696]

گویند که دوزخی بود عاشق و مست قولیست خلاف دل در آن نتوان بست
گر عاشق و میخواره به دوزخ باشد فرداست ببینی که بهشت همچون کف دست زلال ای دل......

[6696]

ای مفتی شهر ای مفتی شهر از تو بیدارتریم با این همه مستی ز تو هوشیار تریم
تو خون کسان نوشیو ما خون رزان انصاف بده کدام خونخوارتریم

[obvious]

دوست عزيز "6696" بايد با آخرين حرف از مصرعي كه نفر قبلي گفتند شروع كنيد.
حالا من با چي شروع كنم؟!!!!!!! با "ت" شروع مي كنم.

تير آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم كن بر جان خود، پرهيز كن از تير ما

[ftf]

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

[obvious]

شادي مجلسيان در قدم و مقدم توست
جاي غم باد مر آن دل كه نخواهد شادت

[ftf]

تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست
راهرو گر صد هنر دارد، توکل بایدش

[obvious]

شب تار است و ره وادي ايمن در پيش
آتش طور كجا موعد ديدار كجاست؟

[ftf]

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

[obvious]

شمع اگر زان لب خندان به زبان لافي زد
پش عشاق تو شب ها به غرامت برخاست

[ftf]

تو را که این همه گفت است و گوی بر درمی
چگونه از تو توقع کند کسی کرمی

[obvious]

يارب چه غمزه كرد صراحي كه خون خم
با نعره هاي قلقلش اندر گلو ببست

[كوروش88]

تركيب پياله اي كه در هم پيوست
بشكستن آن روا نمي دارد مست
--------------------------------------------

[obvious]

تا به گيسوي تو دست ناسزايان كم رسد
هر دلي از حلقه اي در ذكر يارب يارب است

[Avazekhan]

تونیکی می کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

[6696]

ز خیالت شبی آرام ندارم ای تو آرامش لایزال جانم

[6696]

ما را به هوایت دل و دین رفت به تاراج بس طعنه ز اغیار شنیدیم علیا ما عشق تو نادیده خریدیم علیا

[6696]

ای همدم و همراز نبی در شب معراج ای صد چو سلیمان به درت بنده و محتاج خاک قدمت بر سر شاهانه جهان باد

[Avazekhan]

د رزلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت
حضرت حافظ

[6696]

تو بودی هر شب من برای زنده بودن بیا امید من باش تو شعر از او خوندن

[mh828]

نمیدونوم دلم دیونه‌ي کیست
کجا می‌گردد و در خونه‌ی کیست
نمیدونوم دل سر گشته‌ي مو
اسیر نرگس مستونه‌ي کیست
باباطاهر

[Avazekhan]

تا کی به تمنا ی وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب زمیانه
شیخ بهایی

[6696]

هو حق مددی مولا،بر ما نظری بنما
هو حق مددی مولا،بر ما نظری بنما
در پای تو افتادن شایسته دمی باشد
ترک سر خود گفتن زیبا قدمی باشد
بسیار زبونی ها بر خویش روا دارد
درویش که بازارش با محتشمی باشد
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

[mahour.M]

یک شبی پروانگان جمع آمدند
در مضیفی طالب شمع آمدند

[6696]

دوش می آمد و رخساره بر افروخته بود تا کجا باز دل غم زده ای سوخته بود

[Avazekhan]

دیدی آخر دل مارا شکستی؟
رفتی و رشته ی الفت گسستی

[mahour.M]

يارب به خدايي خداييت،
وانگه به كمال پادشاهيت
از عشق به غايتي رسانم،
كو ماند اگر چه من نمانم

[Avazekhan]

مگرم شیوه ی چشم تو بیاموزد کار
ورنه مستوری و مستی همه کس نتواند
حضرت حافظ

[6696]

مرا در منزل جانان چه عیش امنیت هر دم جرس فریاد بر دارد که بر بندید محملها

[Mezrab]

مرا در منزل جانان چه عیش امنیت هر دم جرس فریاد بر دارد که بر بندید محملها
الهی گردنِ گردون شود خُرد که فرزند جهان جملگی را برد

[6696]

دارم به دل هوای یاران صحبت رفته را یاری کن ای عجل که به یاران رسانیم

[Avazekhan]

دارم به دل هوای یاران صحبت رفته را یاری کن ای عجل که به یاران رسانیم

این بیت از شهریار اشتباه نوشته شده درستش اینه

دارم به دل هوای صحبت یاران رفته را یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم
______________________________________________

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می دارد که بربندید محمل ها
لسان الغیب

[mahour.M]

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند
تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری

[Avazekhan]

یار ما چون گیرد آغاز سماع
قدسیان در عرش دست افشان کنند
لسان الغیب

[mahour.M]

در لانهء ديگران، منه گام
خاشاك ببر، بساز لانه
بي رنج، کسي نيافت آرام
بي سعي، نخورد مرغ دانه

[Avazekhan]

هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز
نقشش به حرام ار خورد صورتگر چین باشد
خواجه حافظ شیرازی

[كوروش88]

در دير مغان آمد يارم قدحي در دست
مست از مي و ميخواران از نرگس مستش مست
------------------------------------------------------( خواجه حافظ شيرازي)

[nabegheh95]

ترا بگشود و ما گشتيم روشن
ترا بر بست و ما مانديم ايمن (پروین اعتصامی)

[Avazekhan]

نازار دلی را که تو جانش باشی
معشوقه ی پیدا و نهانش باشی
زان میترسم که از دل آزردن تو
دل خون شود و تو در میانش باشی
مولانا

[mahour.M]

يادم آيد روز باران، گردش يك روز ديرين
خوب و شيرين، توي جنگل هاي گيلان

[kaka]

نشان موي ميانش که دل در او بستم
ز من مپرس که خود در ميان نمي‌بينم

[mh828]

مرگ تسکین ندهد منتظر وصل تو را

پای تا سر زکفن چشم سفید است اینجا


تخم‌گل ریشه طراز رگ‌سنبل نشود

هم‌درآنجاست‌سعیدآنکه سعیداست‌اینجا


مگذر از رنگ‌که آیینهٔ اقبال صفاست

دود برچهرهٔ آتش شب‌عید است اینجا
بیدل دهلوی

[helenmortazavi]

این است حرف تیشه ی آتش زبان که گفت
مثـــل همـیشه تـــــــــــــابع زورنــد سنگها

از سنگ جز سقـوط تـوقّع نمی رود
در قلّه بسکه مست غرورند سنگها

خلیل جوادی

[6696]

الا یا ایهل ساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

[6696]

اگر شیری اگر میری اگر مور / گذر باید کنی آخر لب گور
دلا رحمی بجان خویشتن کن/ که مورانت نهند خوان و کنند سور