مشاعره

[Alireza00]

رها کن خشم و راه صلح بگشای / نفاق آمیز عذری چند بنمای
نظامی



بچه ها شما هم بنویسید شعرا مال کیه که ما هم بدونیم خوب

[غول غمگين]

آب غنب چیه؟
در گذشتم زان همه حور و قصور
زورق جان باختم در بهر نور

سلام؛
(آب عنب=شراب)... عنب(عربي)=انگور


رها کن خشم و راه صلح بگشای / نفاق آمیز عذری چند بنمای
نظامی


بچه ها شما هم بنویسید شعرا مال کیه که ما هم بدونیم خوب
سلام، حتما:am

یک غزل آغاز کن، بر صفت حاضران
ای رخ تو همچو شمع، خیز درآ در میان
نور ده آن شمع را، روح ده این جمع را
از دوزخ همچو شمع، وز قدح همچو جان

مولانا

[M_T]

نقش حق داری؟جهان نخجیر تست
هم عنان تقدیر با تدبیر تست
اقبال لاهوری

[ameretat]

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

[zendegieh_khabha]

همه گويند كه من فتنه بر اويم
گرچه دانم همه كس فته بر اويند
ليك مي ترسم يا رب
نكند راست بگويند...!

گمونم اخوان ثالث باشه؟!

[z_m]

دریا و کوه در ره و من خسته و ضعیف
ای خضر پی خجسته مدد کن بهمتم

[tavalode_1fereshteh]

مرگ بر بالين وجانان غافل است

جان بدين سختي سپردن مشکل است

سينه‌ام مجروح و زخمم کاري است

حسرتم جانکاه و دردم قاتل است

هر که داند لذت شمشير دوست

بر هلاک خويشتن مستعجل است

شربت مرگ از براي عاشقان

صحت کامل، شفاي عاجل است

از کمند عشق نتوان شد خلاص

جهد من بي جا و سعي‌ام باطل است


فروغی بسطامی

[M_T]

تو شب آفریدی چراغ آفریدم
سفال آفریدی ایاغ آفریدم

اقبال لاهوری

[zendegieh_khabha]

مي روم تا به سجود بت ديگر باشم
باز اگر سجده كنم پيش تو كافر باشم

نميدونم از كيه

[M_T]

مومن از افرنگیان دید آنچه دید
فتنه ها اندر حرم آمد پدید

اقبال لاهوری

[tavalode_1fereshteh]

تقدیم به دوستی که خیلی دوسش دارم و ازم ناراحته:46:

دلبرا، در دل سخت تو وفا نيست چرا؟

کافران را دل نرمست و ترا نيست چرا؟

بر درت سگ وطني دارد و ما را نه، که چه؟

به سگانت نظري هست و بمانيست چرا؟

هر که قتلي بکند کشته بهايي بدهد

تو مرا کشتي و اميد بها نيست چرا؟

خون من ريزي و چشم تو روا مي‌دارد

بوسه‌اي خواهم و گويي که: روانيست، چرا؟

شهريان را به غريبان نظري باشد و من

ديدم اين قاعده در شهر شما نيست، چرا؟

من و زلف تو قرينيم به سرگرداني

من ز تو دورم و او از تو جدا نيست چرا؟

ديگران را همه نزديک تو را هست و قبول

اوحدي را ز ميان راه وفا نيست چرا؟



اوحدی مراغه ای- کتاب منطق العشاق

[M_T]

ان شا الله همه دوستی ها در راه تعالی محکم و پابرجا بمونه.

از جام سحرگاهی یک شب چو زدم ساغر
دیدم رخ ساقی را با صورت جان پرور

[tavalode_1fereshteh]

رفت کسري ز خط شهر به دشت

با سواران ز هر طرف ميگشت

گلشني ديد تازه و خندان

تر و نازک چو خط دلبندان

پر ز نارنج و نار باغي خوش

زير هر برگ آن چراغي خوش

گفت: کاب از کدام جويستش؟

که بدين گونه رنگ و بويستش

باغبانش ز دور ناظر بود

داد پاسخ که نيک حاضر بود

گفت: عدل تو داد آب او را

زان نبيند کسي خراب او را

پادشاهي به زور باشد و مرد

مرد را مال دوست داند کرد........


اوحدی مراغه ای- هفت اورنگ

[z_m]

در ره عشق از آن سوی فنا صد خطر است
تا نگویی که چو عمرم به سر آمد رستم

[M_T]

من چه گویم از یم بی ساحلش
غرق اعصار و دهور اندر دلش

اقبال لاهوری

[z_m]

شاهد بخت چون کرشمه مند
ماش آیینه رخ چو مهیم

[tavalode_1fereshteh]

............منتظرم ز ره رسی
باز به من نگه كنی
بازو به من حلقه كنی
وای اگر ز ره رسی
باز مرا صدا كنی
چشم به تو خیره كنم
جان به تو هدیه كنم
باز به تو تكیه كنم
باز به من جفا كنی
باز مرا رها كنی
مرا ز خود جدا كنی
باز همان منتظرم
دل به كسی نمی دهم
راه به غیر نمی دهم
منتظرم، منتظرم

[zendegieh_khabha]

ما با تو يار بوديم در دشت آرزوها
حيف است يار ديرين بي همسفر بماند

[M_T]

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد
از خـواب خوش مسـتی بــیدار نخـواهم شد

[zendegieh_khabha]

دوش گذشتي ز درم
گمان نبردم ز تو من
كرد خبر دوش مرا
جان و روانم كه تويي

[M_T]

یا مکن با پیلبانان مشورت
یا بنا کن خانه ای در خورد پیل

[tavalode_1fereshteh]

ليلي رود از خاطر مجنون نه و هرگز

با اهل وفا و هنر افزون شود و کم

مهر تو و بي‌مهري گردون نه و هرگز

از سرو و صنوبر بگذر سدره و طوبي

مانند به آن قامت موزون نه و هرگز

خون ريختيم ناحق و پرسي که مبادا

دامان تو گيرند به اين خون نه و هرگز

در عشق بود غمزده‌ي بيش ز هاتف

در حسن نگاري ز تو افزون نه و هرگز

از دل رودم ياد تو بيرون نه و هرگز


هاتف

[z_m]

ز کوی میکده دوشش به دوش میبردند
امام شهر که سجاده میکشید بدوش

[tavalode_1fereshteh]

شاعري آورد شعري پيش شاه

بر اميد خلعت و اکرام و جاه

شاه مکرم بود فرمودش هزار

از زر سرخ و کرامات و نثار

پس وزيرش گفت کين اندک بود

ده هزارش هديه وا ده تا رود

از چنو شاعر نس از تو بحردست

ده هزاري که بگفتم اندکست

فقه گفت آن شاه را و فلسفه

تا برآمد عشر خرمن از کفه

ده هزارش داد و خلعت درخورش

خانه‌ي شکر و ثنا گشت آن سرش

پس تفحص کرد کين سعي کي بود

شاه را اهليت من کي نمود

پس بگفتندش فلان‌الدين وزير

آن حسن نام و حسن خلق و ضمير

در ثناي او يکي شعري دراز

بر نبشت و سوي خانه رفت باز

بي‌زبان و لب همان نعماي شاه

مدح شه مي‌کرد و خلعتهاي شاه



مولوی- مثنوی معنوی

[zendegieh_khabha]

هوا را
عشق را
بهار را
روشني را
از من بگير
اما خنده ات را نه


پابلو نرودا

[tavalode_1fereshteh]

هفت شمع از دور ديدم ناگهان

اندر آن ساحل شتابيدم بدان

نور شعله‌ي هر يکي شمعي از آن

بر شده خوش تا عنان آسمان

خيره گشتم خيرگي هم خيره گشت

موج حيرت عقل را از سر گذشت

اين چگونه شمعها افروختست

کين دو ديده‌ي خلق ازينها دوختست

خلق جويان چراغي گشته بود

پيش آن شمعي که بر مه مي‌فزود

چشم‌بندي بد عجب بر ديده‌ها

بندشان مي‌کرد يهدي من يشا


مولوی

[M_T]

از روزها من جمعه ها را دوست دارم
این جمعه های آشنا را دوست دارم
امروز و فردا می کنم شاید بیایی
حتی همین تردید ها را دوست دارم

[zendegieh_khabha]

مي شدم پروانه خوابم مي پريد
خواب هايم اتفاقي ساده بود

قيصر امين پور

[M_T]

دلم در سینه می لرزد چو برگی
که بر وی قطره ی شبنم نشیند

اقبال لاهوری

[zendegieh_khabha]

دلدار به من گفت چرا غمگيني
در بند كدام دلبر شيريني

[M_T]

یک غم است آن غم که آدم را خورد
آن غم دیگر که هر غم را خورد

[tavalode_1fereshteh]

دگر گفتي مسافر کيست در راه

کسي کو شد ز اصل خويش آگاه

مسافر آن بود کو بگذرد زود

ز خود صافي شود چون آتش از دود

سلوکش سير کشفي دان ز امکان

سوي واجب به ترک شين و نقصان

به عکس سير اول در منازل

رود تا گردد او انسان کامل


شیخ محمود شبستری

[mahour.M]

لیلی چو سماع این غزل کرد
بگریست و’ ز گریه سنگ حل کرد
زان سرو بنان بوستانی
می‌دید در او یکی نهانی
کز دوری دوست بر چه سانست
بر دوست چگونه مهربانست

نظامي(ليلي و مجنون)

[ghzl]

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

[tavalode_1fereshteh]

تا من پي آن زلف سرافکنده همي دارم

چون شمع گهي گريه و گه خنده همي دارم

گه لوح وصالش را سربسته همي خوانم

گه پاس خيالش را شب زنده همي دارم

سلطان جمال است او من بر در ايوانش

تن خاک همي سازم جان بنده همي دارم

تا کرد مرا بسته بادام دو چشم او

چون پسته دل از حسرت آکنده همي دارم

جان تحفه‌ي او کردم هم نيست سزاي او

زين روي سر از خجلت افکنده همي دارم

بر حال گذشته‌ي ما هرگز نکني حسرت

اميد به الطافش آينده همي دارم

از مصحف عشق او فال دل خاقاني

گر خود به هلاک آيد فرخنده همي دارم


خاقانی

[M_T]

مرد و زن وابسته ی یک دیگرند
کــائنات شـوق را صــورت گرند!

اقبال لاهوری

[mh828]

در عشق تو ام نصیحت و پند چه سود
زهر آب چشیده ام مرا قند چه سود
گویند مرا که قند بر پاش نهید
دیوانه دل است پام بر بند چه سود

مولانا

[M_T]

درویش و غنی بنده ی این خاک درند
وانان که غنی ترند محتاج ترند

از دیوان کمپانی

[غول غمگين]

در این خانه کژی ای دل گهی راست
برون رو هی که خانه خانه ماست
چو بادی تو گهی گرم و گهی سرد
رو آن جا که نه گرما و نه سرماست

مولانا

[M_T]

تا ز بند این گلستان رسته ام
آشیان بر شاخ طوبی بسته ام

اقبال لاهوری

[tavalode_1fereshteh]

این شعر حرف دلمه

من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را

به يک پرواز بي هنگام کردم مبتلا خود را

نه دستي داشتم بر سر، نه پايي داشتم در گل

به دست خويش کردم اينچنين بي دست و پا خود را

چنان از طرح وضع ناپسند خود گريزانم

که گر دستم دهد از خويش هم سازم جدا خود را

گر اين وضع است مي‌ترسم که با چندين وفاداري

شود لازم که پيشت وانمايم بيوفا خود را

چو از اظهار عشقم خويش را بيگانه مي‌داري

نمي‌بايست کرد اول به اين حرف آشنا خود را

ببين وحشي که در خوناب حسرت ماند پا در گل

کسي کو بگذراندي تشنه از آب بقا خود را


وحشی بافقی- خلد برین

[z_m]

زیبا بود دوست من...

آنکه مدام شیشه از پی عیش داده است
شیشه ام از چه میبرد پیش طبیب هر زمان

[M_T]

نه در دیده ی او فروغ نگاهی
نه در سینه ی او دل بیقراری

اقبال لاهوری

[tavalode_1fereshteh]

يکي صياد مرغي بسته پر داشت

به بستان برد و بند از پاش برداشت

زدندش طايران بوستاني

صلاي رغبت هم آشياني

چو پرزد ديد بال خويش بسته

عدوي خانه در پهلو نشسته

برآورد از شکاف سينه‌ي خويش

صفيري پرخراش از سينه‌ي ريش

که مرغي را چه ذوق از سرو شمشاد

که پروازش بود در دست صياد

قفس باشد ارم بر نغمه سازي

که بيند در کمين تاراج بازي

شما کزادگان شاخساريد

نشاط سرو و گل فرصت شماريد

که صياد مرا با من شماريست

مرا هم در شکنج دام کاريست


وحشی بافقی- خلد برین

[z_m]

تنت در جامه چون در جام باده
دلت در سینه چون در سیم آهن

[tavalode_1fereshteh]

نادره گويي ز سخن گستران

نادره در سلک زبان آوران

رفت يکي روز خطايي بر او

تاختن آورد بلايي بر او

والي ملکش به غضب پيش خواند

جور کنانش ز بر خويش راند

تند شد و گفت سزايش دهند

و ز سرکين کند به پايش نهند

کند بر آن پا که رود ناصواب

تا نکند در ره باطل شتاب

گر چه شب نيستيش در رسيد

شب به ميان آمد و بازش خريد

صبح کزين مشعل گيتي فروز

شعله کشد، شعله‌ي آفاق سوز..........


وحشی بافقی- ناظم و منظوم

[z_m]

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

[tavalode_1fereshteh]

مي ده پسرا! برگل، گل چون مل و مل چون گل

خوشبوي ملي چون گل، خودروي گلي چون مل

مل رفت به سوي گل، گل رفت به سوي مل

گل بوي ربود از مل، مل رنگ ربود از گل

در زير گل خيري آن به که قدح گيري

بر بادک شبگيري، بانگ و شغب صلصل

هر گه که زند قمري، راه ماورالنهري

گويد به گل حمري باده بستان، بلبل

آن بلبل کاتوره برجسته ز مطموره

چون دسته‌ي طنبوره گيرد شجر از چنگل

چون فاخته دلبر برتر پرد از عرعر

گويي که به زير پر، بربسته يکي جلجل

آن قمري فرخنده با قهقهه و خنده

اندر گلو افکنده، هر فاخته‌اي يک غل

بويد به سحرگاهان، از شوق بناگاهان

چون نکهت دلخواهان، بوي سمن و سنبل

آن زاغ در آسابر همچون حبشي کاذر

بربسته به شاخ اندر هم سنبل و هم عنصل

آن کرکي با کرکي گويد سخن ترکي

طوطي سخن هندي گويد به که مازل



منوچهری

[M_T]

لب تو طعنه به لعل لب ساغر می زند
همه دل ها برای عشق تو پر پر می زند

[tavalode_1fereshteh]

دست در دامن رنگين بهاری نزدم

ناخنی بر دل گلزار چو خاری نزدم

شبنمی نيست درين باغ به محرومی من

که دلم خون شد و بر لاله عذاری نزدم

ساختم چون خيس گرداب به سرگردانی

دست چون موج به دامان کناری نزدم

در شکست دل من چرخ چرا می‌کوشد؟

سنگ بر شيشه‌ی پيمانه گساری نزدم

گشت خرج کف افسوس حنای خونم


بوسه بر پای بلورين نگاری نزدم

به چه تقصير زرم قسمت آتش گرديد؟

خنده چون گل به تهيدستی خاری نزدم

گر چه چون شانه دو صد زخم نمايان خوردم

دست صائب به سر زلف نگاري نزدم


صائب تبریزی- گلشن راز

[z_m]

من ار چه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه
هزار شکر که یاران شهر بی گنهند

[M_T]

دلا تا کی در این کاخ مجازی
کنی مانند طفلان خاک بازی

[tavalode_1fereshteh]

ياد باد آنکه بروي تو نظر بود مرا

رخ و زلفت عوض شام و سحر بود مرا

ياد باد آنکه ز نظاره‌ي رويت همه شب

در مه چارده تا روز نظر بود مرا

ياد باد آنکه ز رخسار تو هر صبحدمي

افق ديده پر از شعله‌ي خور بود مرا

ياد باد آنکه ز چشم خوش و لعل لب تو

نقل مجلس همه بادام و شکر بود مرا

ياد باد آنکه ز روي تو و عکس مي ناب

ديده پر شعشعه‌ي شمس و قمر بود مرا

ياد باد آنکه گرم زهره‌ي گفتار نبود


آخر از حال تو هر روز خبر بود مرا

آخر از حال تو هر روز خبر بود مرا

بر ميان دست تو هر لحظه کمر بود مرا

اد باد آنکه برون آمده بودي بوداع

وز سر کوي تو آهنگ سفر بود مرا

ياد باد آنکه چو خواجو ز لب و دندانت

در دهان شکر و در ديده گهر بود مرا



خواجوی کرمانی

[M_T]

از غمت مشتعلم گریه مکن
پیش رویت خجلم گریه مکن

[ameretat]

نازار دلي را كه تو جانش باشي
معشوقه پيدا و نهانش باشي
زان ميترسم كه از دل آزردن تو
دل خون شود و تو در ميانش باشي

[Alireza00]

یکی گنجی پدید آمد در آن دکّان زرکوبی / زهی صورت ، زهی معنی ، زهی خوبی ، زهی خوبی!


از عامل دیوانگی ، مولانا

[ameretat]

يار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
يار تويي غار تويي خواجه نگه دار مرا

[M_T]

از سر سود و زیان سودا مزن
گام جز بر جاده آبا مزن

اقبال لاهوری

[tavalode_1fereshteh]

ناقه‌ي آن محمل نشين چون راند از منزل مرا

جان قفاي ناقه رفت و دل پي محمل مرا

ز آتش رشکم کني تا داغ، هر شب مي‌شوي

شمع بزم غير و مي‌خواهي در آن محفل مرا


هاتف

[M_T]

ای که دستت می رسد کاری بکن
پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

[zendegieh_khabha]

روزي از اين تلخ و شيرين روزها
روز شومي همچو روزان دگر

[z_m]

روز خوبست و کمال هنر و دامن پاک
لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست

[tavalode_1fereshteh]

تو از عالم همين لفظی شنيدی

بيا برگو که از عالم چه ديدی

چه دانستی ز صورت يا ز معنی

چه باشد آخرت چون است دنیی

بگو سيمرغ و کوه قاف چبود

بهشت و دوزخ و اعراف چبود

کدام است آن جهان کان نيست پيدا

که يک روزش بود يک سال اينجا

همين عالم نبود آخر که ديدی

نه «ما لا تبصرون» آخر شنيدی

بيا بنما که جابلقا کدام است

جهان شهر جابلسا کدام است

مشارق با مغارب را بينديش

چو اين عالم ندارد از يکی بيش



شیخ محمود شبستری

[M_T]

شماها که به دنیا مایلید و اسیرید
نمک زندگیمو دیگه از من نگیرید

[z_m]

دل آزرده ما را به نسیمی بنواز
یعنی آن جان ز تن رفته بتن بازرسان

[Mahmonire]

نقطه ی خال تو بر لوح بصر نتوان زد
مگر از مردمک دیده مدادی طلبیم

[M_T]

من و دل کندن از دلبر محال است
دلم با دلـبرم در شـور و حال است

[saeed2011]

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

[M_T]

شهر ها از گرد پایش ریختند
صد چمن از یک گلش انگیختند

[Mahmonire]

در آستین جان تو صد نافه مدرج است
وان را فدای طره ی یاری نمی کنی

[saeed2011]

یار من چون بخرامد به تماشای چمن
برسانش زمن ای پیک صبا پیغامی

[M_T]

یافت موری بر سلیمانی ظفر
سطوت آئین پیغمبر نگر

اقبال لاهوری

[Mahmonire]

رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنیم
سر حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم

[M_T]

مادر می گفت عزیز من با غم سترگت کرده ام
گـفـتـم علـی علـی علـی تا که بزرگت کـرده ام

[tavalode_1fereshteh]

معشوقه به سامان شد تا باد چنين بادا

کفرش همه ايمان شد تا باد چنين بادا

ملکی که پريشان شد از شومی شيطان شد

باز آن سليمان شد تا باد چنين بادا

ياری که دلم خستی در بر رخ ما بستی

غمخواره ياران شد تا باد چنين بادا


مولوی- دیوان شمس

[M_T]

از نــو دل مــن بــهـانـه دارد
صد شکوه از این زمانه دارد

[saeed2011]

در مقامات طریقت هر کجا کردیم سیر
عاقبت را با نظربازی فراق افتاده بود
__________________

سعادت ناشی از سعادت ، سعادت حقیقی نیست

[M_T]

دست به دست من بده، پا به پای من بیا
بخون امروز مال عشق، بگو فردا مال ما

محمد اصفهانی

[zendegieh_khabha]

آن يار كه عهد دوستداري بشكست
ميرفت و منش گرفته دامن در دست
مي گفت كه بعد ازين به خوابم بيني
پنداشت كه بعد ازين مرا خوابي هست!

[M_T]

تیز تر شو تا فتد ضرب تو سخت
ورنه باشی در دو گیتی تیره بخت

اقبال لاهوری

[tavalode_1fereshteh]

تا غمت با من آشنایی کرد

دلم از جان خود جدايی کرد

تا غم تو قبول کرد مرا

هستی خود ملول کرد مرا

در سماع توام، چو حال گرفت

از وجود خودم ملال گرفت

آيت عشق تو چو بر خواندم

مايه‌ی جان و دل برافشاندم


فخرالدین عراقی- عشاق نامه

[z_m]

من به این طالع برگشته چه خواهم کردن
که ز مژگان سیاه تو نگونسارتر است

[saeed2011]

تویی که جور و بخیلی بتو گرفت نشیب
چنانکه داد و سخاوت بتو گرفت فراز

[z_m]

ز بور عشق نوازی نه کار هر مرغیست
بیاد نوگل این بلبل غزلخوان باش

[tavalode_1fereshteh]

شب که بودم با هزاران کوه درد

سر به زانوي غمش، بنشسته فرد

جان به لب، از حسرت گفتار او

دل، پر از نوميدي ديدار او

آن قيامت قامت پيمان شکن

آفت دوران، بلاي مرد و زن

فتنه‌ي ايام و آشوب جهان

خانه سوز صد چو من، بي‌خانمان

از درم ناگه درآمد، بي‌حجاب

لب گزان، از رخ برافکنده نقاب

کاکل مشکين به دوش انداخته

وز نگاهي، کار عالم ساخته

گفت: اي شيدا دل محزون من

وي بلاکش عاشق مفتون من

کيف حال القلب في نار الفراق؟

گفتمش: والله حالي لايطاق

يک دمک، بنشست بر بالين من

رفت و با خود برد عقل و دين من

گفتمش: کي بينمت اي خوش خرام؟

گفت: نصب الليل لکن في‌المنام



شیخ بهایی- نان و حلوا

[M_T]

من از همان روز اول زنده به عشق تو بودم
اگـر نبود عشــقت آقا اصـلا تو دنــیا نــبودم

[Mahmonire]

میخواهد پولکهای رنگی باشد
یا سوسوی شمعهایی که بچه ها روشن کرده اند
فرقی نمی کند
ستاره ها
زمانی ستاره بودند
که من عاشق بودم!

[Avazekhan]

مرا دوچشم براه و دوگوش بر پیغام
تو فارقی و به افسوس می رود ایام
شبی نپرسی و روزی که دوستدارانت
چگونه شب به سحر میبرند و روز به شام

[Mahmonire]

می بیغش است دریاب وقتی خوش است بشتاب
سال دگر که دارد امید نو بهاری
در بوستان حریفان مانند لاله و گل
هریک گرفته جامی بر یاد روی یاری

[saeed2011]

یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند
دگر که عاشق گویند عاشقان را نام
دریغم آید چون مر تو را نکو خوانند
دریغم آید چون بر رهیت عاشق نام

[z_m]

من آن شکل صنوبر راز باغ دیده برکندنم
که هر گل کز غمش بشکفت محنت بار می آورد

[M_T]

در شرار آباد هستی اخگرم
خلعتی بخشد مرا خاکسترم

اقبال لاهوری

[zendegieh_khabha]

مرا مي بيني و هر دم زيادت ميكني دردم
تو را مي بينم و هر دم زيادت مي شود ميلم

[tavalode_1fereshteh]

معشوقه به رنگ روزگارست

با گردش روزگار يارست

برگشت چو روزگار و آن نيز

نوعي ز جفاي روزگارست


انوری

[M_T]

تو به صحرا مثل قیس آواره ای
خسته ای وامانده ای بیچاره ای

اقبال لاهوری

[saeed2011]

یکیم خلعت پوشید داغ فرقت تو
که تار اوست پشیمانی و غم دل پود

[M_T]

دوش را پیوند با امروز کن
زندگی را مرغ دست آموز کن

[saeed2011]

نصیحت گوی رندان را که با حکم قضا جنگ است
دلش بس تنگ می بینم مگر ساغر نمی گیرد

[M_T]

در تنم لرزید جان غافلم
رفت لیلای شکیب از محملم

[Avazekhan]

مرا نه دولت وصل و نه احتمال فراق
نه پای رفتن از این ناحیت نه جای مُقام

[tavalode_1fereshteh]

مرد چون با خويشتن شمار کند

داند کاين چرخ مي شکار کند

ناصرخسرو

[z_m]

دارم از لطف ازل جنت فردوس طمع
گرچه دربانی میخانه فراوان کردم

[M_T]

من به ناخن غم سینه می خراشم
فی المثل چو فرهاد کوه می تراشم

مرحوم آیت الله غروی اصفهانی معروف به کمپانی

[saeed2011]

مرا جود او تازه دار دهمی
مگر جودش ابرست و من کشتزار
مگر یکسو افکن که خود همچنین
بیندیش و دیده خرد بر گمار

[M_T]

روزها فکر من این است همه شب سخنم
که چـرا غافــل از احــوال دل خـویـشـتـنـم؟

[tavalode_1fereshteh]

مردم و بر دل من باز غم يار هنوز

جان سبک رفت و من از عشق گران بار هنوز

حال من زار و به بالين رقيب آمد يار

من به اين زاری و او بر سر آزار هنوز


محتشم کاشانی

[M_T]

ز شاخ آرزو بر خورده ام من
به راز زندگی پی برده ام من
بترس از باغبان ای ناوک انداز
که پیغام بهار آورده ام من

[tavalode_1fereshteh]

نخست آنکس که شد در بند انکار تو من بودم

ولي آن کس که گشت اول گرفتار تو من بودم

زدند از من حريفان بيشتر لاف خريداری

ولي اول کسي کامد به بازار تو من بودم


محتشم کاشانی

[M_T]

من از بازار دنیا زار گشتم
از این محنت سرا بیزار گشتم

استاد مرحوم شهریار

[tavalode_1fereshteh]

مرا در عشق او کاری فتادست

که هر مويی به تيماری فتادست

اگر گويم که می‌داند که در عشق

چگونه مشکلم کاری فتادست

عطار- منطق الطیر

[z_m]

تا تو در سینه ی شیدای منی
نغمه سرخوش و شادانه منم

[M_T]

مرا فرمود پیر نکته دانی
هر امروز تو از فردا پیام است
دل از خوبان بی پروا نگه دار
حریمش جز به او دادن حرام است

اقبال

[tavalode_1fereshteh]

تا درين زندان فانی زندگانی باشدت

کنج عزلت گير تا گنج معانی باشدت

[M_T]

تب و تابم ز نگارم کند آبم غمت که ببارم
به تو افتد سر و کارم همچو گیسوی تو بی قرارم

صاحب عکس

[z_m]

تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم
دیو نی ام، پری نی ام، از همه چون نهان شدم

[tavalode_1fereshteh]

ماندم به چمن شب شد و مهتاب برآمد

سيمای شب آغشته به سيماب برآمد

شهریار

[M_T]

دین حق از کافری رسواتر است
زانکه ملّا مومن کافر گر است

اقبال

[tavalode_1fereshteh]

تا دهن بسته‌ام از نوش لبان ميبرم آزار

من اگر روزه بگيرم رطب آيد سر بازار

تا بهار است دری از قفس من نگشايد

وقتی اين در بگشايد که گلی نيست به گلزار


شهریار

[M_T]

روزگار افسانه ی دیگر گشاد
می وزد زان خاکدان باد مراد

اقبال لاهوری

[tavalode_1fereshteh]

دو هفته برآمد برين کارزار

که هزمان همي تيره‌تر گشت کار

به پيش اندر آمد نبرده زرير

سمندي بزرگ اندر آورده زير

به لشکرگه دشمن اندر فتاد

چو اندر گيا آتش و تيز باد


دقیقی- گشتاسپ نامه

[M_T]

در نگاهش روزگار شرق و غرب
حکمت او رازدار شرق و غرب
اقبال

[saeed2011]

بر بالینم نشین و میگوی بناز
کای من تو بکشته و پشیمان شده باز

[M_T]

زهره گرفتار من، ماه پرستار من
عقل کلان کار من، بهر جهان دار و گیر

اقبال لاهوری

[saeed2011]

رازی که دلم ز جان همیداشت نهفت
اشکم به زبان حال با خلق بگفت

[M_T]

تو رفتی ای دل از هنگامه ی او
و یا از خلوت آباد تو او رفت؟

اقبال

[ameretat]

تو بر آنك خلق مست تو شوند از مرد و زن
من بر آنك مست و حيرانت كنم نيكو شنو

[M_T]

ور عقاب استی ته دریا مزی
جز بخلوت خانه ی صحرا مزی

اقبال

[z_m]

یار اگر جلوه کند دادن جان اینهمه نیست
عشق اگر خیمه زند ملک جهان اینهمه نیست

[saeed2011]

ترا که می شنوی طاقت شنیدن نیست
مرا که می طلبم خود چگونه باشد حال

[z_m]

لنگر حلم توای کشتی توفیق کجاست
که درین بحر کرم غرق گناه آمده ایم

[M_T]

راز دان خیر و شر گشتم ز فقر
زنده و صاحب نظر گشتم ز فقر

اقبال لاهوری

[M_T]

من درون شیشه های عصر حاضر دیده ام
آنچنان زهری که از وی مارها در پیچ و تاب

اقبال

[M_T]

تو مو بینی و من پیچش مو
تو ابرو من اشارت های ابرو

[saeed2011]

و آن کجا بگوارید ، ناگوار شدست
و آن کجا نگزایست گشت زود گزای

[M_T]

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟

[M_T]

تو آنی کز آن یک مگس رنجه ای
که امروز سالار و سر پنجه ای

پروین اعتصامی

[M_T]

یک کعبه ی بسته را خدا دید
یک دست شکسته را خدا دید

[tavalode_1fereshteh]

دلا تا کی درين کاخ مجازی

کنی مانند طفلان خاک‌بازی؟

تويی آن دست‌پرور مرغ گستاخ

که بودت آشيان بيرون ازين کاخ

چرا ز آن آشيان بيگانه گشتی؟

چو دونان جغد اين ويرانه گشتی؟

بيفشان بال و پر ز آميزش خاک

بپر تا کنگر ايوان افلاک.......


جامی

[M_T]

کاش شبی مست حضورم کنی
با خــــبر از وقــت ظهــورم کنــی

مرحوم آغاسی

[Mahmonire]

تنت را دید و گل گویی که در باغ
چو مستان جامه را بدرید بر تن

[M_T]

نقد جان خویش در بازد به لهو
علم دشوار است می سازد به لهو

[zendegieh_khabha]

وه چه بي رنگ و بي نشان كه منم
كي ببينم مرا, چنان كه منم؟
گفتي اسرار در ميان آور
كو ميان اندر اين ميان كه منم؟
كي شود اين روان من ساكن
اين چنين ساكن روان كه منم

[saeed2011]

من نه آنم که پیش ازین بودم
تازگی داشتم بپژمردم

[M_T]

مادرم ذهن مرا می زد ورق
شیر می دادم به عشق شیر حق

[saeed2011]

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز
ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

[M_T]

ظاهرا خورد زمین پیکرت اما بی شک
بدنت در بغل حضرت زهرا افتاد

[metal-militia]

دیشب اومدم خونتون نبودی
راستشو بگو کجا رفته بودی؟

[M_T]

یا دعا کن خواهرت زینب بمیرد
یا دعا کن قلب من قوت بگیرد

[Mahmonire]

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

[M_T]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول بتو گفتن که چنین خوب چرایی؟

سعدی

[M_T]

آمده ام عقده گشایی کنم
بر درت ای دوست گدایی کنم

[mahour.M]

ما كار و دكان و پيشه را سوخته‌ايم
شعر و غزل و دوبيتي آموخته‌ايم
در عشق كه او جان و دل و ديده‌ي ماست
جان و دل و ديده هر سه را سوخته‌ايم

مولانا

[M_T]

من اول سفره دار هل اتایم
وصی مصطفی من مرتضایم

[Hapo]

من بدين خوبي و زيبايي نديدم روي را (You can see links before reply)
وين دلاويزي و دلبندي نباشد موي را (You can see links before reply)
ما را همه شب نمي‌برد خواب (You can see links before reply)
اي خفته روزگار درياب (You can see links before reply)
سعدی

[Mahmonire]

به بال و پر مرو از ره که تیر پر تابی
هوا گرفت زمانی ولی به خاک نشست

[Hapo]

تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست (You can see links before reply)
دل سودازده از غصه دو نيم افتادست (You can see links before reply)
تويي که بر سر خوبان کشوري چون تاج (You can see links before reply)
سزد اگر همه دلبران دهندت باج (You can see links before reply)
hafez

[Mahmonire]

جانا کدام سنگ دل بی کفایت است
کو پیش زخم تیغ تو جان را سپر نکرد

[غول غمگين]

دلم چو دیده و تو، چون خیال در دیده
زهی مبارک و زیبا به فال در دیده
به بوی وصل دو دیده خراب و مست شده‌ست
چگونه باشد یارب، وصال در دیده

[M_T]

هر چه می بینی ز انوار حق است
حکمت اشیا ز اسرار حق است

اقبال لاهوری

[M_T]

ای پادشه خوبان! داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

[zendegieh_khabha]

يادمان باشد زين پس خطايي نكنيم
در خود شكنيم هيچ صدايي نكنيم
پر پروانه شكستن هنر انسان نيست
گر شكستيم ز غفلت من و مايي نكنيم

[M_T]

میروم تا پشت درب میکده
ساغی سیمین بری پیدا کنم

[M_T]

ابر باران دارد آسمان چشمم
اشک خون می بارد گریه های سردم

[saeed2011]

من موی خویش را نه از آن می کنم سیاه
تا باز نوجوان شوم و نو کنم گناه

[Hapo]

هر شب که پر شکوفه شود روي آسمان (You can see links before reply)
در چشم من شکوفه‌وش آيد خيال يار (You can see links before reply)

خاقانی

[mahour.M]

ربودی دل ز چاک سینهء من
به غارت برده ای گنجینهء من
متاع آرزویم با که دادی
چه کردی با غم دیرینهء من

اقبال لاهوري

[M_T]

با هلهله رقصید زمین، عشق محک خورد
آغــوش خــدا باز شد و کــعبه تـرک خورد

[zendegieh_khabha]

دل از غم مي سرايد
ديده از دريا
كنار كلبه بيد و باد مي خوانند

[zendegieh_khabha]

در اين شب سياهم گم گشت راه مقصود
از گوشه اي برون آي اي كوكب هدايت

[tavalode_1fereshteh]

تو و آن حسن دل آويز که تغييرش نيست

من و اين عشق جنون خيز که تدبيرش نيست

تو و آن زلف سراسيمه که سامانش نه

من و اين خواب پراکنده که تعبيرش نيست

دردی اندر دل ما هست که درمانش نه

آهی اندر لب ما هست که تاثيرش نيست



فروغی بسطامی

[zendegieh_khabha]

تو كمان كشيدي و در كمين
كه زني به تيرم و من غمين
همه غمم بود از همين
كه خدا نكرده خطا نكني

[tavalode_1fereshteh]

يارب از کرده به لطف تو پناه آورديم

به اميد کرمت روی به راه آورديم

بر سر نفس بدآموز که شيطان رهست

از ندامت حشر از تو به سپاه آورديم

بر گنه کاری خود گرچه مقريم ولي

ناله‌ی زار و رخ زرد گواه آورديم

گرچه ما نامه سياهيم ببخشای که ما

وسياهيم از آن نامه سياه آورديم

بر در عفو تو ما بي سر و پايان چو عبيد

تا تهی دست نباشيم گناه آورديم


عبید زاکانی- عشاق نامه

[zendegieh_khabha]

من آنان را به صداي قدم پيك بشارت دادم
و به آنان گفتم
هر كه با مرغ هوا دوست شود
خوابش آرامترين خواب جهان خواهد بود

[tavalode_1fereshteh]

دريغ آن روزگار شادمانی

دريغ آن در تنم زندگانی

کجا رفت آنکه طبعم شادمان بود

اميدم حاصل و بختم جوان بود


عبید زاکانی- موش وگربه

[zendegieh_khabha]

دوستان من كجا هستند
روزهاشان پرتقالي باد...

[saeed2011]

دادمش دو بوسه بر کجا بر لب تر
لب بد نه چه بد عقیق چون بد چو شکر

[z_m]

رسید صبا غنچه در هواداری
ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن

[saeed2011]

نامت شنوم دل ز فرخ زنده شود
حال من از اقبال تو فرخنده شود

[z_m]

تا بگویم که چه کشفم شد ازین سیر و سلوک
بدر صومعه با بربط و پیمانه روم

[saeed2011]

می لعل پیش آرو پیش من آی
بیکدست جام و بیکدست چنگ

[z_m]

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست

[M_T]

تا مرا افتاد بر رویت نظر
از اب و ام گشته ای محبوب تر

[z_m]

رقصیدن سرد و حالت گل
بی صوت هزار خوش نباشد

[Hapo]

دو جوي روان از دهانش زخلم (You can see links before reply)
دو خرمن زده بر دو چشمش زخيم (You can see links before reply)

رودکی

[z_m]

ماجرا کم کن و بازا که مرا مردم چشم
خرقه از سربدر آورد و بشکرانه بسوخت

[M_T]

تو مهی اندر شبستانم گذر
یک زمان بی نوری جانم نگر

[Hapo]

رسيدند خوبان به درگاه کاخ (You can see links before reply)
به دست اندرون هر يک از گل دو شاخ (You can see links before reply)
رسيدند بهرام و خسرو بهم (You can see links before reply)
گشاده يکي روي و ديگر دژم (You can see links before reply)

فردوسی

[M_T]

من حیدرم می خواهم از زهرا بگویم
می خواهم از آن بضعه ی طاها بگویم

[z_m]

مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر میکنند

[Hapo]

در وصل هم ز عشق تو اي گل در آتشم (You can see links before reply)
عاشق نمي‌شوي که ببيني چه مي‌کشم (You can see links before reply)
شمعي فروخت چهره که پروانه‌ي تو بود (You can see links before reply)
عقلي دريد پرده که ديوانه‌ي تو بود (You can see links before reply)
خراب از باد پائيز خمارانگيز تهرانم (You can see links before reply)
خمار آن بهار شوخ و شهر آشوب شمرانم (You can see links before reply)

شهریار

[saeed2011]

مدح همه خلق را کرانه پدید است
مدحت او را کرانه نی و نه پایان

[Hapo]

نقش سراپرده‌ي شاهي‌ست حسن (You can see links before reply)
لمعه‌ي خورشيد الهي‌ست حسن (You can see links before reply)

جامی

[mahour.M]

ناصح ز روي او مکن منعم، که نتواند کسي
آن روي زيبا بيند و زان روي زيبا بگذرد

هاتف اصفهاني

[M_T]

دیگر چه بگوئیم که این راز نهان است
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است

[Hapo]

تاجري مالي و ملکي چند داشت (You can see links before reply)
يک کنيزک با لبي چون قند داشت (You can see links before reply)

عطار

[z_m]

تا بر سر خاک من رسد مخموری
از بوی شراب من شود مست و خراب

[zendegieh_khabha]

به نسيمي همه راه به هم ميريزد
كي دل سنگ تو را آه به هم ميريزد

[z_m]

دریاب که آتش جوانی آب است
هشدار که بیداری دولت خواب است

[zendegieh_khabha]

ترسم كه اشك در غم ما پرده در شود
وين راز سر به مهر به عالم ثمر شود

[z_m]

دوزخ شرری ز رنج بیهوده ماست
فردوس دمی ز وقت آسوده ماست

[zendegieh_khabha]

تو تراويدي
باغ جهان تر شد
ديگر شد...

[zendegieh_khabha]

اوه بازم همزمان شد

[z_m]

یاران چو به اتفاق دیدار کنید
باید که ز دوست یاد بسیار کنید

[zendegieh_khabha]

دوستي پل عاطفه هاست
گذر خاطره هاست
دوستي ماندن ياد است
در انديشه هم

[z_m]

من در عجبم ز می فروشان کایشان
به زان چه میفروشند چه خواهند خرید

[z_m]

دریا و کوه و در ره و من خسته و ضعیف
ای خضر پی خجسته مدد کن بهمتم

[saeed2011]

مرده نشود زنده زنده به ستودان شد آیین جهان چونین تا گردون گردان شد

[M_T]

دلی شکسته و چنگی گسسته گیسویم
ولی به زخمه ی غیبی هنوز می مویم

استاد مرحوم شهریار

[Hapo]

من
پری کوچک غمگینی را
میشناسم که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نیلبک چوبین
مینوازد آرام، آرام
پری کوچک غمگینی
که شب از یک بوسه میمیرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد.

((فروغ فرخزاد))

[M_T]

در جهــان نـتوان اگــر مــردانه زیست
همچو مردان جان سپردن زندگیست

[mahour.M]

تا شمع قلندري بهايي افروخت
از رشتهء زنار دو صد خرقه بسوخت
دي پير مغان گرفت تـعليم از او
وامروز دو صد مسئله مفتي آموخت

شيخ بهايي

[M_T]

ما ز خلوتکده ی عشق برون تاخته ایم
خاک پا را صفت آینه پرداخته ایم

[M_T]

در خم گردون خیال او گم است
من ندانم درد یا خشت خم است

[Hapo]

تو همچو صبحي و من شمع خلوت سحرم (You can see links before reply)
تبسمي کن و جان بين که چون همي‌سپرم (You can see links before reply)

حافظ

[tavalode_1fereshteh]

امروز آسمون دلم ابریه


منم يارا بدين سان اوفتاده

دلم را سوز در جان اوفتاده

غم چندين پريشان حال امروز

درين طبع پريشان اوفتاده

چو بسته زير پای پيل ملکی

به دست اين عوانان اوفتاده...........


سیف فرغانی

[tavalode_1fereshteh]

نگارا دل همی خواهد که عشقت را نهان دارد

وليکن اشک را نطق است و رنگ رو زبان دارد

اگر چه آتش مجمر ندارد شعله‌ی پيدا

وليکن عود نتواند که دود خود نهان دارد


سیف فرغانی

[saeed2011]

دل سیر نگرددت ز بیدادگری / چشم آب نگرددت چو در من نگری

[zendegieh_khabha]

يكي روبهي ديد بي دست و پاي
فرو ماند در لطف و صنع خداي:26: :24::10:

[tavalode_1fereshteh]

يک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا

من خمره افيونم زنهار سرم مگشا

آتش به من اندرزن آتش چه زند با من

کاندر فلک افکندم صد آتش و صد غوغا


مولوی- دیوان شمس

[saeed2011]

از گیسوی او نسیمک مشک آید / وز زلفک او نسیمک نسترن

[M_T]

نقش سوی نقشگر می آورد
از ضمیر او خبر می آورد

[Hapo]

يا که به راه آرم اين صيد دل رميده را (You can see links before reply)
يا به رهت سپارم اين جان به لب رسيده را (You can see links before reply)

بهار

[M_T]

از کعبه تا کرب و بلا فرزند زهرا آمده
بهر نجات دین حق گویا مسیحا آمده

[M_T]

محبت ذوق انجامی ندارد
طلوع صبح او شامی ندارد

[zendegieh_khabha]

دل ما رفته مهماني
به يك درياي طوفاني

[Hapo]

يوسف رخ مشرقي رسيدي (You can see links before reply)
کردي فلک ترنج پيکر
ريحاني او ترنجي از زر
ليلي ز سر ترنج بازي
کردي ز زنخ ترنج سازي
زان تازه ترنج نو رسيده
نظاره ترنج کف بريده

گنجوی

[saeed2011]

هنگامه ی شب گذشت و شد قصه تمام / طالع به کفم یکی نینداخت کجه

[z_m]

تا بغایت ره میخانه نمی دانستم
ورنه مستوری ما تا به چه غایت باشد

[Hapo]

دل من
که به اندازه یک عشقست
به بهانه های سادة خوشبختی خود مینگرد
به زوال زیبای گلها در گلدان
به نهالی که تو در باغچة خانه مان کاشته ای
و به آواز قناری
که به اندازه یک پنجره می خواند

[z_m]

دلی کو عاشق رویت نباشد
همیشه غرقه در خون جگر باد

[saeed2011]

دمنه گفت او را جز این آوادگر / کار تو نه هست و سهمی بیشتر

[z_m]

روزیست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رخ گلزار همی شوید گرد

[saeed2011]

در به خودی نظر مکن غصه مخور / در کم ز خودی نظر کن و شادی بزی

[z_m]

در دایره سپهر ناپیدا غور
جامیست که جمله را چشانند بدور

[saeed2011]

روی به محراب نمودن چه سود / دل ببخار اوبتان طراز

[z_m]

زان پیش که روزگار خونت ریزد
تو خون قنینه در قدح ریزی به

[M_T]

یوسف قتیل ابرویت نازنین
آئینه دار امیر المومنین
عمو به رقص شمشیرت در نبرد
با فخر کامل می گوید آفرین

[M_T]

لب آب روانم
ولیکن تشنه کامم
به زهرا میزبانم

[karari]

مهمان شاهم هر شبي بر خوان احسان و وفا

مهمان صاحب دولتم که دولتش پاينده با

بر خوان شيران يک شبي بوزينه‌ای همراه شد

استيزه رو گر نيستی او از کجا شير از کجا.....


مولوی- دیوان شمس

[Hapo]

ابتداي کار سيمرغ اي عجب
جلوه‌گر بگذشت بر چين نيم شب
در ميان چين فتاد از وي پري
لاجرم پر شورشد هر کشوري

عطار

[zendegieh_khabha]

يادم باشد كه روز و روزگار خوش است
همه چيز روبهراه و بر وفق مراد است
تنها دل ما دل نيست

[saeed2011]

تیزی شمشیر دارد و روش مار / کالبد عاشقان و گونه غمگین

[M_T]

نقش او گر سنگ گیرد دل شود
دل گر از یادش نسوزد گل شود

[غول غمگين]

دلا از سنگ صد چشمه روان کن
که احسان موفا داری امروز
تراشیدی ز رحمت نردبانی
که عزم کوچ بالا داری امروز

[M_T]

زهرای من یعنی بهار آفرینش
من بی قرارم، او قرار آفرینش

[tavalode_1fereshteh]

شکايت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ريز آمد

کنون برخيز و گلشن بين که بهمن بر گريز آمد

ز رعد آسمان بشنو تو آواز دهل يعني

عروسی دارد اين عالم که بستان پرجهيز آمد


مولوی- دیوان شمس

[zendegieh_khabha]

دلم زين كوچه ها گريان
تو با من باش

[tavalode_1fereshteh]

شهوتی است او و بس شهوت‌پرست

زان شراب زهرناک ژاژ مست

گرنه بهر نسل بود ای وصی

دم از ننگش بکردی خود خصی

گفت ابليس لعين دادار را

دام زفتی خواهم اين اشکار را


مولوی- مثنوی معنوی

[saeed2011]

آخر هرکس از دو بیرون نیست / یا بر آزردنی است یا زدنی است

[z_m]

تا شدم صید تو آسوده ز هر صیادم
وای بر من که از این قید کنی آزادم