مشاعره

[danesh72]

زان غـمـزه عزم کین مکن تاراج عقل و دین مکن
تـاراج دیـن تـلـقـیـن مـکـن آن هـنـدوی بـی بـاک را
تـا شـمـع حـسـن افـروخـتـی پـروانـه وارم سـوخـتـی
پـــرده دری آمـــوخـــتـــی آن امـــن صــد چــاک را

[mahgam]

از روی تـو دل کندنم آموخت زمانه

این دیده از ان روست که خونابه فشـان است

دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازيــچه ایام دل آدمیـان اســت

[danesh72]

تـا شـمـع حـسـن افـروخـتـی پـروانـه وارم سـوخـتـی
پـــرده دری آمـــوخـــتـــی آن دامـــن صــد چــاک را

[faramarzlotfy]

آنکس که بداند و بداند که بداند
اسب خرد از گنبد گردون بجهاند

[mabbaszadegan]

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت

آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

[danesh72]

دیـن هـزار پـارسـا در سـر گـیـسوی تو شد
چـنـد بـه نـاکـسـان دهـی سـلـسلهٔ رموز را
سـاقـی نـیـم مـسـت مـن جـام لـبـالـب آر تا
نـقـل مـعـاشـران کنم این دل خام سوز را
قـصـه عـشـق خود رود پیش فسردگان ولی
سـنـگ تـراش کـی خـرد گوهر شب فروز را

[mabbaszadegan]

امشب به بر من است و آن مایه ناز
یا رب تو کلید صبح و در چاه انداز

ای روشنی صبح به مشرق برگرد
ای ظلمت شب با من بی چاره بساز

[danesh72]

زان غـمـزه عزم کین مکن تاراج عقل و دین مکن
تـاراج دیـن تـلـقـیـن مـکـن آن هـنـدوی بـی بـاک را
ریـزی تـو خـون بـرآسـتـان من شویم از اشک روان
کــه آلــوده دیــده چــون تـوان آن آسـتـان پـاک را

[SolMi]

آتش به دل مزن که دلم را قرار نیست
این بیقرار را به غم عشق کار نیست
بس کن زبان وسوسه در دل که بیش از این
سوز و گداز درخور این بیقرار نیست

[danesh72]

تـمـاشـا مـی‌کـنـم ایـن قد قیامت می‌کند یا رب
کـه خـواهـم تـا قـیامت یاد کردن این تماشا را
بـحـمـدالـلـه کـه بـیـداری شـبـهـایـم نشد ضایع
بـدیـدم خـفته در آغوش خود آن سرو بالا را

[danesh72]

از چشم تو سر مست و به بالای تو همدست
صد فتنه ز هر گوشه بر انگیخته بودیم
زان پیش که در زلف تو بندیم دل خویش
ما رشته ی مهر از همه بگسیخته بودیم

[SolMi]

منحصر شد همه ی دار و ندارم به جنون
در چه ره خرج کنم اینهمه دارایی را
هر شبم جا به سر کوچهء بی سامانیست
با چنین جا چه خورم غصهء بی جایی را

[danesh72]

از درونــم نــمــیــروی بــیـرون
کـه گـرفـتـی درون و بـیرون را
نـام لـیـلـی بـر آیـد انـدر نقش
گـر بـبـیـزنـد خـاک مـجـنـون را

[SolMi]

آهنگ دراز شب ز من پرس
کز فرقت تو دمی نخفتم
بر هر مژه قطره‌ای چو الماس
دارم که به گریه سنگ سفتم

[danesh72]

مپرس ای دل که چون می‌باشد آخر جان غمناکت
که من دیریست کز یادت فراموش کرده‌ام جان را
ورت بـدنـامی است از من به یک غمزه بکش زارم
چـرا بـرخـویـش مـشکل می کنی این کار آسان را؟

- - - Updated - - -

مپرس ای دل که چون می‌باشد آخر جان غمناکت
که من دیریست کز یادت فراموش کرده‌ام جان را
ورت بـدنـامی است از من به یک غمزه بکش زارم
چـرا بـرخـویـش مـشکل می کنی این کار آسان را؟

[radman1376]

ای خرم از فروغ رُخت ،لاله زار عمر

بازآ، که ریخت بی گل رویت، بهار عمر

«حافظ»

[danesh72]

ریـزی تـو خـون بـرآسـتـان من شویم از اشک روان
کــه آلــوده دیــده چــون تـوان آن آسـتـان پـاک را
زان غـمـزه عزم کین مکن تاراج عقل و دین مکن
تـاراج دیـن تـلـقـیـن مـکـن آن هـنـدوی بـی بـاک را

[{hamed}]

آنچه از دریا به دریا می رود
از همان جا کامد، آنجا می رود

[danesh72]

دشــنــام از زبـان تـوام مـی‌کـنـد هـوس
تـعـظـیـم کن به این قدری یار خویش را
سرها بسی زدی سر من هم زن از طفیل
از ســـر رواج ده روش کــار خــویــش را

[{hamed}]

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

بخال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

[radman1376]

آتش است این بانگِ نای و نیست باد

هر که این آتش ندارد ، نیست باد

«مولانا»

[danesh72]

ایـدوسـتـی کـه هـسـت خـراش دلـم از تو
مـرهـم نـمـی‌دهـی دل افـکـار خـویـش را
سرها بسی زدی سر من هم زن از طفیل
از ســـر رواج ده روش کــار خــویــش را

[SolMi]

1_
در دام غمت چو مرغ وحشی
می‌پیچم و سخت می‌شود دام


2_
اسیرم به بندخیالات و جان را
نوا می‌دهم، وز نوا می‌گریزم

[petonia]

مگر نسیم خطت صبح در چمن بگذشت

که گل به بوی تو بر تن چو صبح جامه درید

[danesh72]

دوش زیـاد رخـت اشـک جـگـر سوز من
شد به هوا پر بسوخت مرغ شب آهنگ را
در طـلـب عـاشـقـان گـر قدم از سر کنند
هـیـچ نـپـرسـنـد بـاز مـنـزل و فـرسـنگ را

[mahgam]

ابروانت منتهای دین و ایمان من است
چشم مستت حجت قلب پریشان من است
گیسوانت رشته پیوند روح و جان من
قامتت یاد آور آن خوب کنعان من است

[danesh72]

تو ز پیاله می‌خوری من همه خون که دم به دم
حــق لــبــم هــمـی دهـی از لـب خـود پـیـالـه را
ســوخــتــهٔ رخــت اگــر سـوی چـمـن گـذر کـنـد
در دل خـود گـمـان کـنـد شـعـلـه گـرم لـالـه را

[radman1376]

اگر آن طایر قدسی ز درم باز آید

عمر بگذشته به پیرانه سرم باز آید

«حافظ»

[danesh72]

دل مـن کـشـته شد بقای تو باد
چه توان کرد حکم بی‌چون را
از درونــم نــمــی‌روی بــیــرون
در گــرفـتـی درون و بـیـرون را

[radman1376]

اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش

حریف خانه و گرمابه و گلستان باش

«حافظ»

[danesh72]

شــیــفــتـهٔ رخ بـتـان بـاز کـی آیـد از سـخـن
مـسـت بـگـوش کـی کـند کن مکن حکیم را
مـن نـه بـخـود شـدم چـنـیـن شهرهٔ کویها ولی
شـد رخ نـیـکـوان بـلـاعـقـل و دل سـلیم را

[radman1376]

الا ای لعبت ساقی ز می پر کن مرا جامی
که پیدا نیست کارم را درین گیتی سرانجامی

«سنایی»

[danesh72]

یک جهان بر هم زدم وز جمله بگزیدم تو را
من چه می کردم به عالم گر نمی دیدم تو را

[danesh72]

ایـن هـمـه شـربـت نـه بـدان کرده‌ام
کـــاب ز دریـــای کـــرم خــورده‌ام
شــیــرم و رنــج از پــی یــاران بــرم
نـی چـو سـگ خـانـه کـه تـنها خورم
یـک جـو از یـن فن چو به دامن نهم
ده کــنـم آن را و بـه صـد تـن دهـم

[radman1376]

مـگـر ای سـحـاب رحـمـت تـو بباری ارنه دوزخ

بـه شـرار قــهـر سـوزد هـمـه جـان مـاسـوا را

«استاد شهریار»

[danesh72]

آن کـه شـنـا سندهٔ این گوهر ست
گر همه نفرین کندم در خورست
وان کـه بـه تقلید نشست اندرین
نـشـنـوم، ار خود کندم آفرین !

[mabbaszadegan]

نامدگان و رفتگان ، از دو کرانه ی زمان
سوی تو می دوند ، هان ای تو همیشه در میان

[radman1376]

نـمـیـری شـهـریـار از شـعـر شـیـریـن روان گـفتن

کــه از آب بــقــا جــویــنــد عــمــر جــاودانـی را

«استادشهریار»

[danesh72]

از عـمـل خـود چو نشینم خجل
ذیـل کـرم پـوش بـرین تنگ دل
ســر مـرا چـون هـمـه دانـنـده‌ای
بــاز رهــانــم کــه رهــانــنـده‌ای
بـه کـه چـو آوردی و بـازم بـری
هـم بـه سوی خویش فرازم بری

[mabbaszadegan]

یا رب آن دلبر شیرین که سپردی به منش
می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

[danesh72]

شــیــرم و رنــج از پــی یــاران بــرم
نـی چـو سـگ خـانـه کـه تـنها خورم
ایـن هـمـه شـربـت نـه بـدان کرده‌ام
کـــاب ز دریـــای کـــرم خــورده‌ام

[mahgam]

میریزم از گلوی خیابان به پای هیچ
از شب گریز مردم نادان به پای هیچ

در خواب این کویر مجازی هزار سال
چرخیده ایم در پی طوفان به پای هیچ

[danesh72]

چـو بـا تـردامـنـی خـو کـرد خـسـرو با دو چشم تر
بــه آب چــشــم پـاکـان دامـنـش هـمـواره تـر بـادا

[mahgam]

ای سرنوشت مرد نبردت منم بیا !
زخمی دگر بزن که نیافتاده ام هنوز
.

شادم از این شکنجه خدا را،مکن دریغ
روح مرا در آتشِ بیداد خود بسوز!

[danesh72]

ز زلـفـش آمـدی ای بـاد حـال دلها چیست؟
چــگــونــه انــد اسـیـران مـسـتـمـنـد آنـجـا
کـجـا روم کـه ز کـوی تـو هر کجا که روم
رســد زجـعـد کـمـنـدت خـم کـمـنـد آنـجـا

[mabbaszadegan]

آمدم امشب به میخانه تمنایت کنم
می نمیخواهم بیا ساقی تماشایت کنم

بی قرارم ساقی از میخانه بیرونم مکن
کرده ام می را بهانه تا تماشایت کنم

[danesh72]

مـه را بـه روی خـوب تـو نسبت کجا رسد
ای رویـــت آفـــتــاب و لــبــت ش و ک و ر

[mabbaszadegan]

رازی که با غیر نگفتیم و نگوییم
با دوست بگوییم که محرم راز است

[mahgam]

تداوم من و دریا و آسمان با تو
همیشگی ست اگر هم تو رهگذر باشی
نیازمند توام مثل زخم لب بسته خوشاتر آنکه تو گهگاه نیشتر باشی

[danesh72]

یـکـی در ابـر بـهـاری نـگـر ز رشـتهٔ صبح
چــگــونـه مـی‌گـسـلـد دانـه‌هـای لـولـو را
به باغ غرقهٔ خون است لاله دانی چیست
ز تــیــغ کــوه بــریـده اسـت روزگـار او را
بـیـا کـه تـا بـه چـمـن در رویـم و بنشینیم
بــبــوی گــل بـکـف آریـم جـام گـلـبـو را

[mabbaszadegan]

الا ای پیر فرزانه ، مکن منعم ز میخانه
که من در ترک پیمانه ، دلی پیمان شکن دارم

[danesh72]

مــرنــج از بــهــر جـان خـسـرو اگـر چـه مـی‌کـشـد یـارت
کــه بــاشـد خـوب‌رویـان را بـسـی زیـن گـونـه مـذهـبـهـا

[mabbaszadegan]

آسمان بار امانت نتوانست کشید
قرعه کار به نام من دیوانه زدند

[mahgam]

در من انگار یکــــــــــی در پی انکار من است
یک نفر مثــــــل خودم عاشق دیدار من است

یک نفر ســاده ، چنان ساده که از سادگیش
می شود یک شـــــــبه پی برد به دلدادگیش

[mabbaszadegan]

شب به کاشانه ی اغیار نمی باید بود
غیر را شمع شب تار نمی باید بود

[danesh72]

دی خرامان در چمن ناگه گذشتی لاله گفت
نـیـسـت مـثـل آن صـنـوبـر در همه بستان ما

[mahgam]

الماس اشک شوق را تاجی به گیسویت نهم
گل های باغ شعر را زیب سراپایت کنم


بنشین که با من هر نظر،با چشم دل ،با چشم سر هر لحظه خود را مست تر ، از روی زیبایت کنم

[danesh72]

دعــای دوســتـی از خـون نـویـسـنـد اهـل درد و مـن
بـه خـون دیـده دشـنـامـی کـه بـشـنـیـدم از آن لـبـها
گهی غم می‌خورم گه خون و می‌سوزم به صد زاری
چـو پـرهـیـزی نـدارم جـان نـخـواهـم بـرد ازیـن تـبها

[radman1376]

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت

اینقـدر بـا بـخت خـواب آلـود مـن لالا چـرا

«استاد شهریار»

[danesh72]

از درونــم نــمــی‌روی بــیــرون
در گــرفـتـی درون و بـیـرون را
نــام لـیـلـی بـرایـد انـدر نـقـش
گــر بــریـزنـد خـون مـجـنـون را

[angelmalfoy]

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

[danesh72]

ای چـــشــمــه زلــال مــرو کــز بــرای تــو
مــردم چــنــانــکــه مــردم آبـی بـرای آب
زیــن پــیــشـتـر پـدیـدهٔ مـن جـای آب بـود
اکنون ببین که هست همه خون به جای آب

[mabbaszadegan]

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
تا بی خبر بماند در درد خود پرستی

[danesh72]

یا رب غم آنچه غیر تو در دل ماست
بـردار کـه بـیحاصلی از حاصل ماست

[radman1376]

تـو تـاج بـخـشـی و من شهریار ملک سخن

بــه دولــت ســرت از آفــتــاب دارم تــاج

«استاد شهریار»

[mabbaszadegan]

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را
نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را

[danesh72]

الـحـمـد کـه چـون تـو رهـنـمایی داریم
کـز گـمـشدگانیم که غم منزل ماست

[danesh72]

هستیم به امید تو چون دوش امشب
بـرآمـدنـت بـسـتـه دل و هوش امشب
زان گـونـه که دوش در دلم بودی تو
یـارب! کـه بـبـینمت در آغوش امشب

[danesh72]

بـا روی تـو آفـتـاب صـافی تیره است
بـا لـعـل لبت شراب صافی تیره است
تـاریـکـی آب صـافـی از سـیـل نبود
در جنب رخ تو آب صافی تیره است

[radman1376]

تا دهن بسته ام از نـوش لـبان میبرم آزار

مـن اگـر روزه بـگـیـرم رطـب آیـد سـر بـازار

«استاد شهریار»

[danesh72]

رنـگـی ز رخ چـو لـالـه زارم بفرست
بـویـی ز دو زلـف مـشـکـبارم بفرست
چون دست نمی‌دهد که دستت بوسم
دسـتـارچـه‌ای بـه یـاد گـارم بـفرست

[radman1376]

تــا بــهـار اسـت دری از قـفـس مـن نـگـشـایـد

وقـتی ایـن در بگشاید که گلی نیست به گلزار

«استاد شهریار»

[danesh72]

رویت، که به خوبی گل خندان منست
آرامــگــهـش دل چـو زنـدان مـنـسـت
نـیـکـش بـگزدیدند به دندان، گر چه
گـفـتم که: همین نیک به دندان منست

[angelmalfoy]

تا توانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمی باشد

[radman1376]

در رفـتـن جـان از بـدن گـويـنـد هـر نـوعـي سـخـن

من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم مي‌رود

«سعدی»

[danesh72]

در کــارگــه غـیـب چـو نـقـاش نـخـسـت
جـویـنـدهٔ نـقـش خـویـشـتن را می‌جست
بــر لـوح وجـود نـقـشـهـا بـسـت و در آن
چون روشن گشت نقش آن جزء بشست

[danesh72]

دلــدار مــرا در غــم و انــدوه بــکــاســت
یـک روز بـرم بـه مـهـر نـنـشـست و نخاست
گفتنم: مگر این عیب ز دل سختی اوست؟
چـون مـیـبـیـنـم جـمـلـه ز بـدبـخـتـی ماست

[radman1376]

تـا کـه از طـارم مـیـخـانـه نـشـان خـواهد بود

طــاق ابـروی تـوام قـبـلـه جـان خـواهـد بـود

«استاد شهریار»

[danesh72]

در سینه ز دست دل جگر تابیهاست
در دیـده ز تـاب سـیـنه بیخوابیهاست
ای دیده، بریز خون این دل، که مرا
دیـریـسـت کـه بـا او سـر بـی‌آبیهاست

[radman1376]

تــا چــراگـاه فـلـک هـسـت و غـزالـان نـجـوم

دخـتـر مـاه بـر ایـن گـلـه شـبـان خـواهـد بـود

«استاد شهریار»

[danesh72]

دل بـنـدهٔ بـوی عـنـبـر آمیز گلست
جان چاکر عارض دلاویز گلست
بلبل که هزار خار کن بندهٔ اوست
او نـیـز غـلـام خـار سرتیز گلست

[danesh72]

دلـدار چـو در سـینه دل نرم نداشت
آزرد مـــرا و هـــیــچ آزرم نــداشــت
بـی‌جـرم ز مـن بـریـد و در دشمن من
پیوست به مهر و ذره‌ای شرم نداشت

[hosseiniran]

تورا ز کنگره عرش می زنند صفیر
ندانمت که در این دامگه چه افتادست
نصیحتی کنمت یادگیر و در عمل آر
این حدیث ز پیر طریقتم یاد است

[danesh72]

تـن خـاک تـو گـشت، رحمتی بر خواریش
دل جای تو شد به غم چرا می‌داریش؟
دلــبــســتــگـیـیـی کـه بـا مـیـانـت دارم
تـا چـون کـمـرت مـیـان تـهـی نـشماریش

[mahgam]

شب که می آمد به خوابم گود می افتاد آغوشم
ماهِ من بر گونه اش وقتی که می خندید "چال"ی داشت



گوشه ای تا صبح حالِ "منزوی" را بغض می کردیم
بی هوا باران که می آمد برایم دستمالی داشت



"زندگی می گفت:باید زیست...باید زیست"*...اما آه...
آخرین آغوشمان در باد...بغضی داشت...حالی داشت...!

[danesh72]

تـا کـی ز مـیان؟ کناره سویی گیریم
برخیز که راه جست و جویی گیریم
در سـایـهٔ زهـد سرد بودن تا چند؟
وقـتـسـت کـه آفـتـاب رویـی گـیـریم

[mahgam]

مپرسيد، اي سبكباران! مپرسيد
كه اين ديوانه ي از خود به در كيست؟

چه گويم! از كه گويم! با كه گويم!
كه اين ديوانه را از خود خبر نيست

[danesh72]

تا با خودی، ای خواجه، خدا چون گردی؟
بــیــگــانــه سـرشـتـی آشـنـا چـون گـردی؟
جــز ســایــهٔ خــویــشــتــن نــمـی‌بـیـنـی تـو
ای سـایـه، ز خـورشـیـد جـدا چون گردی؟

[radman1376]

یـارب کـه از دریـا دلـی خـود گـوهـر یـکـتـا شوی

ای اشـک چــشــم آسـمــان در دامـن دریـا بـیـا

«استاد شهریار»

[danesh72]

آه ای همیشه مست، ببین حال ما مرو
لختی درنگ کن، ز چه بشتاب میروی؟
یادش بخیر، آن همه ره همسفر شدیم
اینک چه شد که این همه بی تاب می روی؟
چون می روی جوانی ما با تو می رود
ما پیر می شویم و تو شاداب می روی
ما مانده ایم و یاد تو و نغمه های تو
غم می زند به ساز تو مضراب، می روی

[mahgam]

یک عمر غمت خوردم تا در برت آوردم

گر جان بدهند ای غم از من نستانندت




گر دست بیفشانند بر سایه، نمی دانند

جان تو که ارزانی گر جان بفشانندت

[danesh72]

تـا دسـت امـیـد مـا شـکـستیم ز دوست
زیــر لــگــد فــراق پـسـتـیـم ز دوسـت
دشــمــن بـه دعـای شـب چـرا بـرخـیـزد
چون ما به چنین روز نشستیم ز دوست

[danesh72]

شیرینی طبع کودک را به شیرینی خوش است

اونداند هرچه شیرین ، نی خوش استخوش است

[radman1376]

تــا هــسـتـم ای رفـیـق نـدانـی کـه کـیـستـم

روزی ســراغ وقــت مــن آئــی کــه نــیـسـتـم

«استاد شهریار»

[danesh72]

مـی‌آمـد و در دیـدهٔ ما می‌نگریست
می‌رفت و دگرباره قفا می‌نگریست
يا جـلـوهٔ خویشتن خوشش می‌آمد
یا از سر مرحمت به ما می‌نگریست

[radman1376]

تـوئی آن نـوسفر سالک که هر شب شاهد توفیق

چـراغـت پـیـش پـا دارد کـه راه ایـنـجا و چـاه ایـنـجا

«استاد شهریار»

[danesh72]

این دل چو شب جوانی و راحت و تاب
از روی ســپـیـده‌دم بـرافـکـنـد نـقـاب
بــیـدار شـو ایـن بـاقـی شـب را دریـاب
ای بـس کـه بـجـویی و نیابیش به خواب

[hosseiniran]

تا دامت کفن نکشم زیر پای خاک باور مکن که دست ز دامن بدارمت
محراب ابرویت بنما تا سحرگهی دست دعا برآرم در گردنت

[hosseiniran]

بنده پیر خراباتم که لطفش دائم است
ورنه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست
حافظ ار بر صدر نشیند ز عالی مشربیست
عاشق دردی کش اندر بند مال و جاه نیست

[danesh72]

تـا چـنـد ز جـان مـسـتـمند اندیشی
تـا کـی ز جـهـان پـر گـزنـد اندیشی
آنچ از تو توان شدن همین کالبدست
یـک مـزبـلـه‌گـو مـباش چند اندیشی

[mahgam]

یکدم مرا به گوشۀ راحت مرا رها مکن
با من تلاش کن که بدانم نمرده ام!


ای سرنوشت مرد نبردت منم بیا ! زخمی دگر بزن که نیافتاده ام هنوز.

[danesh72]

زلف تو از آن دم که دلم بربودست
از زیـر کـلـه روی به کس ننمودست
مـانـا بـه حـکایت از لبت بشنودست
کـز جـمـلـهٔ عاشقان چشمت بودست

[angelmalfoy]

تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

[danesh72]

تــا خــرمــن آز را دلــت پــیــمـانـه‌سـت
نـزدیـک تـو جـز حـدیث نان افسانه‌ست
خوش‌باش که یک نیمه مرا در خانه‌ست
در سـنـبـلـهٔ سـپـهـر اگـر یـک دانـه‌سـت

[radman1376]

تـمنـای وصـالم نـیـست عـشـق مـن مـگیر از من

بـه دردت خـو گـرفـتـم نـیـسـتـم در بند درمانـت

«استاد شهریار»

[danesh72]

تــاب رخ یــار مــن نــداری ای گــل
جامه چه دری رنگ چه آری ای گل
سودت نکند تا که به خواری ای گل
از بــار خــجــل فـرو نـیـاری ای گـل

[mahgam]

دلرباي آب، شاد و شرمناك،
عشقبازي مي كند با جان خاك !
خاك خشك تشنه دريا پرست،
زير بازي هاي باران مست مست !
اين رود از هوش و آن آيد به هوش،
شاخه دست افشان و ريشه باده نوش !

[danesh72]

شـاهـا بـه خـدایـی کـه ترا بگزیدست
گـر مـلـک چـو تو خدایگانی دیدست
الـا تـو که بودست که صد باره جهان
روزان بگرفتست و شبان بخشیدست

[mahgam]

تلخـــی وصل ندارد کـــم از اندوه فراق
شادی بلبل از آنست که بو کرد و نچید
مقصد آنگونه که گفتند به ما ، روشن نیست
دوستان نیمـــه ی راهید اگــــر ، برگردید !

[radman1376]

دوش در خـواب مـن آن لالـه عـذار آمـده بود

شاهـد عـشق و شـبابم بـه کـنار آمـده بـود

«استاد شهریار»

[amirhos72]

دوش وقت سحر قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود

[danesh72]

دل مـی‌رود و دیـده نـمـی‌شـایـد دوخت
چـون زهـد نـبـاشـد نتوان زرق فروخت
پــروانـهٔ مـسـتـمـنـد را شـمـع نـسـوخـت
آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت

[mahgam]

تو را که چون جگر غنچه جان گل رنگ است
به جمع جامه سپیدان دل سیاه مرو

به زیر خرقه ی رنگین چه دام ها دارند
تو مرغ زیرکی ای جان به خانقاه مرو

[danesh72]

وه وه که قیامتست این قامت راست
با سرو نباشد این لطافت که تراست
شـایـد کـه تـو دیگر به زیارت نروی
تـا مـرده نـگوید که قیامت برخاست


سعدي

[radman1376]

تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد

حیف باشـد که تو بـاشـی و مـرا غـم ببـرد

[danesh72]

در چـشـم مـن آمـد آن سـهی سرو بلند
بـربـود دلـم ز دسـت و در پـای افـکـند
ایـن دیـدهٔ شـوخ مـی‌بـرد دل بـه کـمند
خواهی که به کس دل ندهی دیده ببند

[mahgam]

دلخوشم با غزلی تازه همینم کافی ست
تو مرا باز رساندی به یقینم ،کافی ست
قانعم،بیشتر از این چه بخواهم از تو؟
گاه گاهی که کنارت بنشینم،کافی ست

[danesh72]

تـو هـرچـه بـپـوشـی بـه تـو زیـبا گردد
گــر خــام بـود اطـلـس و دیـبـا گـردد
مندیش که هرکه یک نظر روی تو دید
دیـگـر هـمـه عـمـر از تـو شـکیبا گردد

[radman1376]

دیــشــب ســرم بــه بــالــش نـاز وصـال و بـاز

صبحست و سیل اشک به خون شسته بالشم

«استاد شهریار»

[danesh72]

ما را به چه روی از تو صبوری باشد
یــا طــاقـت دوسـتـی و دوری بـاشـد
جـایـی کـه درخـت گـل سوری باشد
جـوشـیـدن بـلـبـلـان ضـروری باشد

[radman1376]

در نظـر بـازی مـا بـی خبـران حیـراننـد

من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

[danesh72]

دستارچه‌ای کان بت دلبر دارد
گـر بـویـی ازان بـاد صـبا بردارد
بـر مـردهٔ صـد سـاله اگر برگذرد
در حال ز خاک تیره سر بردارد

[radman1376]

دل بـه هـجـران تـو عمریست شکیباست ولی

بــار پــیــری شــکــنــد پـشـت شـکـیـبـائـی را

«استاد شهریار»

[danesh72]

ای چشم تو مست خواب و سرمست شراب
صــاحـبـنـظـران تـشـنـه و وصـل تـو سـراب
مـــانـــنـــد تـــو آدمـــی در آبــاد و خــراب
بــاشــد کـه در آیـیـنـه تـوان دیـد و در آب

[Padma]

بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست
بگو اگر گناهی رفت وگر خطایی هست
روا بود که چنین بی حساب دل ببری؟
مکن که مظلمه ی خلق را جزایی هست

[danesh72]

تـا سـر نـکـنـم در سـرت ای مـایـهٔ نـاز
کــوتـه نـکـنـم ز دامـنـت دسـت نـیـاز
هرچند که راهم به تو دورست و دراز
در راه بــمــیــرم و نــگـردم ز تـو بـاز

[mahgam]

زمانه از تو هزاران شبیه ساخته است

هنر شناسم و شبه هنر، نمی‌خواهم



بخواه تا اثری باز جاودانه شود
دقایقی که ندارد اثر، نمی‌خواهم

به عمر یک غزل حافظانه با من باش
فقط همین و از این بیشتر نمی‌خواهم

[danesh72]

مـرا سـودای بـت‌رویـان نبودی پیش ازین در سر
ولــیـکـن تـا تـو را دیـدم گـزیـدم راه سـودا را
چـنـان مـشتاقم ای دلبر به دیدارت که از دوری
بــرآیــد از دلــم آهــی بــســوزد هــفـت دریـا را

[radman1376]

آهـستـه که اشگـی بـه وداعت بـفـشانـیم

ای عمـر که سـیلـت بـبرد چیسـت شتابت

«استاد شهریار»

[danesh72]

تـو گـمـان مـبر که سعدی، به تو برگزید یاری
بـه سـرت کـه نـیـسـت او را، سر هیچ یار بی‌تو

[mahgam]

واي بر من، با جهاني شرمساري كي توانم
تا بدرگاهت بر آرم نيمه شب دست نيازي؟

با چنين شرمندگيها، كي زدست من بر آيد
تا بجويم چاره ي درد دلي از چاره سازي؟

[danesh72]

یـاران بـه سماع نای و نی جامه‌دران
مـا، دیـده بـه جـایـی مـتـحـیر نگران
عـشـق آن منست و لهو از آن دگران
من چشم برین کنم شما گوش بر آن

[radman1376]

نشـاط جـوانـی ز پـیـران مـجـوی

کـه آب رفتـه بـاز نیـاید بـه جـوی

«سعدی»

[danesh72]

یــک روز بــه اتــفــاق صــحــرا مــن و تـو
از شــهــر بــرون شــویــم تـنـهـا مـن و تـو
دانی که من و تو کی به هم خوش باشیم؟
آنــوقــت کــه کــس نـبـاشـد الـا مـن و تـو

[radman1376]

وفایی نیست در گل ها منال ای بلبل مسکین

کزین گل ها پس از ما هم فراوان روید از گلها

«استاد شهریار»

[danesh72]

ای در دل من رفته چو خون در رگ و پوست
هـرچ آن بـه سـر آیـدم ز دسـت تـو نـکـوست
ای مــرغ ســحــر تــو صــبــح بــرخــاسـتـه‌ای
مـا خـود هـمـه شـب نـخـفـتـه‌ایم از غم دوست

[radman1376]

تیـر را قـوت پـرهـیـز نبـاشـد ز نـشـانـه

مرغ مسکین چه کند گر نرود در پی دانه

[mahgam]

هزار پله فرا رفتم از حصار زمان
هزار پنجره بر عمر رفته وا کردم
به شهر خاطره ها چون مسافران غریب
گرفتم از همه کس دامن و رها کردم

[danesh72]

مـن بـرگ گـلـم باغ شبستان من است
وآن‌بلبل خوش‌لهجه غزلخوان من‌است
نـوبـاوهٔ شـب کـه شـبـنـمـش می‌خوانند
هـر صـبـح به نیم‌بوسه مهمان من است

[radman1376]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه خویش

هـر دم آرد غمـی از نـو بـه مبـارک بـادم

[danesh72]

معشوقه و عشق عاشقان یک نفس است
رو هم نفسی جو، که جهان یک نفس است
با هم نفسی گر نفسی بنشینی
مجموع حیات عمر آن یک نفس است

[radman1376]

تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

سـر مـا خـاک ره پـیـر مغـان خـواهـد بـود

«حافظ»

[danesh72]

دل در همه حال تکیه گاه است مرا
در ملک وجود پادشاه است مرا
از فتنه ی عقل چون به جان می آیم
ممنون دلم خدا گواه است مرا

[radman1376]

آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع
آتش آن است مه در خرمن پروانه زدند

«حافظ»

[danesh72]

دی شاخ شکوفه در چمن می خندید
بر سنبل و نسرین و سمن می خندید
از دور سپیده ی سحر را دیدم
بر روز خود و به شام من می خندید

[highland]

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

[danesh72]

دلـم گـر قصه گوید، اینک آن گوش
لبم گر بوسه خواهد، این لب نوش
اگر شب زنده دارم، این سر زلف
چـو خـوابم در رباید، اینک آغوش

[radman1376]

شــهـریــارا بـی حــبــیــب خـود نـمـی کـردی سـفـر

ایـــن ســـفـــر راه قــیــامــت مــیــروی تــنــهــا چــرا

«استادشهریار»

[danesh72]

امـروز مـنـم کـه راهـی کـوی تـوام
امـیـد وصـال مـی کـشد سوی توام
تا دست رسد شبی به گیسوی توام
مـی آیـم و آشـفـتـه تـر از موی توام

[radman1376]

مـزرع سـبـز فـلـک دیـدم و داس مـه نـو

یادم از کشته ی خویش آمد و هنگام درو

«حافظ»

[danesh72]

وقت اذان گذشت و خورشید خواب ماند
افسوس وعده های خدا در کتاب ماند

[radman1376]

دریـغ و درد کـه تـا این زمـان نـدانستـم


کـه کیـمیـای سعـادت رفیـق بـود رفیـق

[danesh72]

قفس تنگ فلک، جای پرافشانی نیست
یوسفی نیست در این مصر که زندانی نیست

[angelmalfoy]

تا به كی باید رفت
از دیاری به دیار دیگر....
نتوانم ‚ نتوانم جستن
هر زمان عشقی و یاری دیگر...

[radman1376]

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود

دیگر به چه امید در این شهر توان بود

«سعدی»

[danesh72]

دریـای خـیـالـیـم و نـمـی نـیـست در اینجا
جـز وهـم وجـود و عـدمی نیست در اینجا
رمــز دو جــهــان از ورق آیـنـه خـوانـدیـم
جـزگـرد تـحـیـر رقـمـی نـیـسـت در ایـنـجـا

[M_T]

ای دوست شکر بهتر یا آنکه شکر سازد
خوبی قمر بهتر یا آنکه قمر سازد

[danesh72]

دردعشقم من و خلوتگه رازم وطن است
گــشــتــه‌ام ایـنـقـدر از نـالـهٔ رسـوا، رسـوا
دل آشـــفــتــهٔ مــا را ســر مــویــی دریــاب
ای ســرمــوی تــوســرکــوب خـتـنـهـا تـنـهـا

- - - Updated - - -

دردعشقم من و خلوتگه رازم وطن است
گــشــتــه‌ام ایـنـقـدر از نـالـهٔ رسـوا، رسـوا
دل آشـــفــتــهٔ مــا را ســر مــویــی دریــاب
ای ســرمــوی تــوســرکــوب خـتـنـهـا تـنـهـا

[radman1376]

ای فلک بر من عجب نقش غریبی ساختی

در مراد خویش بودم , نا مرادم سا ختی

[danesh72]

یـک گـام اگـر ز وهـم تـعلق گذشته‌ای‌
بــیــدل درازکــن بــه بــســاط فـراغ پـا

[danesh72]

ای خــیـال قـامـتـت آه ضـعـیـفـان را عـصـا
بـر رخـت نـظـاره‌هـا را لـغزش از جوش صفا
نشئهٔ صدخم شراب‌از چشم‌مستت‌غمزه‌ای
خـونـبـهـای صـد چمن از جلوه‌هایت یک ادا

[mahgam]

اي خدا! اي رازدار بندگان شرمگينت
اي توانائي كه بر جان و جهان فرمانروايي
اي خدا! اي همنواي ناله ي پروردگانت
زين جهان، تنها تو با سوز دل من آشنايي

[danesh72]

يادایام جوانی جگرم خون می کرد

خوب شد پیر شدم کم کم و نسیان آمد

[radman1376]

در این دنیا کسی بی غم نباشد

اگــر بـاشـد بـنـی آدم نـبــاشـد

«خاقانی»

[mabbaszadegan]

دل و دین و عقل و هوشم ، همه را به باد دادی
ز کدام باده ساقی ، به من خراب دادی ؟

[you3f]

یک جرعه ی می ز ملک کاووس به است،
از تخت قباد و ملکت توس به است،
هر ناله که رندی به سحرگاه زند،
از طاعت زاهدان سالوس به است

[mabbaszadegan]

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

[you3f]

شادی بطلب که حاصل عمر دمی است،
هر ذره ز خاک کیقبادی و جمی است،
احوال جهان و اصل این عمر که هست،
خوابی و خیالی و فریبی و دمی است

[mabbaszadegan]

ترسم ای مرگ نیایی تو و من پیر شوم
آنقدر زنده بمانم که ز جان سیر شوم

[danesh72]

مـرغـی بـه سـر کـوه نـشـسـت و بـرخاست
بنگر که از آن کوه چه افزود و چه کاست
جــز درد دل از نـظـارهٔ خـوبـان چـیـسـت
آنـرا کـه دو دست و کیسه از سیم تهیست

[Azarbayjanli]

تورکون دیلی تک سئوگیلی ایستکلی دیل اولماز --- اؤزگه دیله قاتسان بو اصیل دیل اصیل اولماز

[mabbaszadegan]

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست


در حق ما هر چه گوید جای هیچ اِکراه نیست


در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست


در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

[Qrybh]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

[mabbaszadegan]

هان ای دل عبرت بین ، از دیده نظر کن هان
ایوان مدائن را آینه عبرت دان

[radman1376]

نبـاید بـسـتـن اندر چـیـز و کـس دل

که دل بـرداشتـن کاریسـت مشـکـل

«سعدی»

[danesh72]

لب های تو سرخ، چشم هایت آبی
بایست هوادار چه تیمی باشم

[mabbaszadegan]

من درد تو را ز دست آسان ندهم
دل برنکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم
کین درد به صد هزار درمان ندهم

[radman1376]

مـا ره بـه کـوی عـافـیـت دانـیـم و مـنـزلـگـاه انس


ای در تــکــاپــوی طـلـب گـم کـرده ره بـا مـا بـیـا

«استاد شهریار»

[mabbaszadegan]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا ؟

[danesh72]

از بـخـت روزی بـاطـرب خـضـر آب خـورد و شست لب
جـویـان سـکـنـدر در طـلـب تـا چـشـمـهٔ حیوان کجا؟
مـی‌گـفـت بـا مـن هـر زمـان گـر جـان دهـی با من امان
مـن مـی بـرم فـرمـان بـجـان آن یـار بـی فـرمـان کـجا؟
گــفـتـم : تـویـی انـدر تـنـم مـا هـسـت جـان روشـنـم
گـفـتـی کـه : آری آن منم گر آن تویی پس جان کجا؟

[mabbaszadegan]

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت
باور نکـنی خـیـال خــود را بفرست
تا در نگرد که بی تو چـون خواهم خفت

[danesh72]

تو را اگر چه نمی یابمت ، هنوز برآنم
که در مکان تو نگنجی که در زمان تو نباشی
هزارچشم تو از هر کجاست خیره به سویم
کجا نگاه کنم من که این و آن تو نباشی

[Qrybh]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت, بازآید و برهاندم از بند ملامت

[danesh72]

تـو مـی‌روی و زهـر سـو کرشمه می‌چکد از تو
کـه داد ایـن روش و شـکـل سر و سبز قبا را
چـو در جـفـات بـمـیـرم بـخـوانـی آنـچه نوشتم
بــر آسـتـان تـو از خـون دیـده حـرف وفـا را

[Azarbayjanli]

آزربایجان-آزربایجان ؛ داشلاری لعل، قوملاری مرجان

[Qrybh]

نکوهش مکن چرخ نیلوفری را برون کن ز سر باد خیره سری را

[mabbaszadegan]

الا ای پــیــر فرزانه
مکن منعم ز میخانه
که من در ترک پیمانه
دلی پیمان شکن دارم

[radman1376]

مــاهــم آمـد بـه در خـانـه و در خـانـه نـبـودم

خانه گوئی به سرم ریخت چو این قصه شنودم



«استاد شهریار»

[danesh72]

مـنـم انـدریـن تـمـنـا کـه بـیـنـم ازتو مویی
چـو صـبـا خـرامـش کـن کـمـری نـمای مارا

[mabbaszadegan]

این بوالعجب کاندر خزان ، شد آفتاب اندر حمل
خونم به جوش آمد کند در جوی تن رقص الجمل
این رقص موج خون نگر ، صحرا پر از مجنون نگر
وین عشرت بی‌چون نگر ، ایمن ز شمشیر اجل

[danesh72]

لذت اندر ترک لذت بود، ای آزادگان
ما گدایان ترک این لذت نمی دانسته ایم

[mabbaszadegan]

ما رخ ز شکر افروخته ، با موج و بحر آموخته
زان سان که ماهی را بود ، دریا و طوفان جان فزا
ای شیخ ما را فوطه* ده ، وی آب ما را غوطه ده
ای موسی عمران بیا ، بر آبِ دریا زن عصا

_____________________________
فوطه : لُنگ ، دستار

[danesh72]

آن روی نــازنــیـن را یـک‌دم بـسـوی مـن کـن
تــا بــیــشــتــر نــبـیـنـم نـسـریـن وارغـوان را

[mabbaszadegan]

ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما
ای از تو آبستن چمن وِی از تو خندان باغ‌ها
ای بادهای خوش نفس عشاق را فریادرس
ای پاکتر از جان و جا آخر کجا بودی کجا

[danesh72]

از پی نقل مجلست هست بر آتشم جگر
چـاشـنـیـی نـمـی‌کنی گوشهٔ این کباب را

[mabbaszadegan]

از عشق من به هر سو در شهر گفتگویی است
من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد
دارد متاع عفت از چار سو خریدار
بازار خودفروشی این چار سو ندارد

استاد شهریار

[danesh72]

دیـوانـه مـیـکـنـی دل و جـان خراب را
مـشـکـن بـه نـاز سـلـسلهٔ مشک ناب را
خـونـابـه مـیـچکاندم از گریه سوز دل
خوش گریه‌ای است بر سرآتش کباب را

[radman1376]

ای که از کوچه معشوقه ما می گذری

بر حذر باش که سر میشکند دیوارش

[danesh72]

شـب خـوش نـخفتم هیچ‌گه زاندم که بهر خون من
شــد آشــنــایــی بــا صــبــا آن زلــف عـنـبـر بـیـز را
بـگـذشـت کـار از زیستن خیز ای طبیب خیره کش
بـیـمـار و مـسـکـیـن را بـگـو تـا بـشـکـند پرهیز را

[mabbaszadegan]

از خطا گفتم شبی زلف تو را مشک ختن
می‌زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوز
پرتو روی تو تا در خلوتم دید آفتاب
می‌رود چون سایه هر دم بر در و بامم هنوز

[danesh72]

ز زلـفـش آمـد یـای بـاد حـال دلها چیست؟
چــگــونــه انــد اسـیـران مـسـتـمـنـد آنـجـا

[mabbaszadegan]

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت
تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت

[mahgam]

تو را که چون جگر غنچه جان گل رنگ است

به جمع جامه سپیدان دل سیاه مرو

به زیر خرقه ی رنگین چه دام ها دارند تو مرغ زیرکی ای جان به خانقاه مرو

[danesh72]

وصف تو کار واژه های لال من نیست
این شعر های عاشقانه مال من نیست

[Padma]

تا آمدم با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا... در گلو شکست

[danesh72]

تـمـاشـا مـی‌کـنـم ایـن قد قیامت می‌کند یا رب
کـه خـواهـم تـا قـیامت یاد کردن این تماشا را
بـحـمـدالـلـه کـه بـیـداری شـبـهـایـم نشد ضایع
بـدیـدم خـفته در آغوش خود آن سرو بالا را

[mabbaszadegan]

این حضور عاشقان است الصلا
صحبت صاحبدلان است الصلا
یار با ما در سماع معنوی است
گر نظر داری عیان است الصلا

[danesh72]

ایـدوسـتـی کـه هـسـت خـراش دلـم ز تو
مـرهـم نـمـی‌دهـی دل افـکـار خـویـش را

[mabbaszadegan]

ای سروبالای سهی کز صورت حال آگهی
وز هر که در عالم بهی ما نیز هم بد نیستیم
گفتی به رنگ من گلی هرگز نبیند بلبلی
آری نکو گفتی ولی ما نیز هم بد نیستیم

[danesh72]

من به هوس همی خورم ناوک سینه دوز را
تــا نــکـنـی مـلـامـتـی غـمـزهٔ کـیـنـه تـوز را
دیـن هـزار پـارسـا در سـر گـیـسوی تو شد
چـنـد بـه نـاکـسـان دهـی سـلـسلهٔ رموز را
قـصـه عـشـق خود رود پیش فسردگان ولی
سـنـگ تـراش کـی خـرد گوهر شب فروز را

[mabbaszadegan]

اگر کوتهی پای چوبین مبند
که در چشم طفلان نمایی بلند
وگر نقره اندوده باشد نحاس
توان خرج کردن بر ناشناس
منه جان من آب زر بر پشیز
که صراف دانا نگیرد به چیز
زر اندودگان را به آتش برند
پدید آید آنگه که مس یا زرند

[sarveazad]

دوستی با مردم دانا نکوست/دشمن دانا به از نادان دوست
دشمن دانا بلندت می کند/بر زمینت می زند نادان دوست

[mabbaszadegan]

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین
کس واقف ما نیست که از دیده چه‌ها رفت
بر شمع نرفت از گذر آتش دل دوش
آن دود که از سوز جگر بر سر ما رفت

[danesh72]

تـو مـی‌روی و زهـر سـو کرشمه می‌چکد از تو
کـه داد ایـن روش و شـکـل سر و سبز قبا را

[mahgam]

آسمانی!تو در آن گستره خورشیدی کن
من همین قدر که گرم است زمینم کافی ست
من همین قدر که با حال وهوایت گهگاه

برگی از باغچه ی شعر بچینم کافی ست

[danesh72]

تـا شـمـع حـسـن افـروخـتـی پـروانـه وارم سـوخـتـی
پـــرده دری آمـــوخـــتـــی آن دامـــن صــد چــاک را
جانم چو رفت از تن برون و صلم چه کار آید کنون
ایـن زهـر بـگـذشـت از فـسون ضایع مکن تریاک را

[radman1376]

آن یـار کـزو خـانـه ی مـا جـای پـری بـود

سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

[danesh72]

دشــنــام از زبـان تـوام مـی‌کـنـد هـوس
تـعـظـیـم کن به این قدری یار خویش را
آزاد بـنـده‌ای کـه بـه پـایـت فـتـاد و مـرد
وآزاد کــرد جــان گــرفــتــار خـویـش را

[radman1376]

ای کــاش سـحــر نـایـد و خـورشـیـد نــزایــد

کامـشب قمر این جا قمر این جا قمر اینجاست

«استاد شهریار»

[danesh72]

تو ز پیاله می‌ خوری من همه خون که دم به دم
حــق لــبــم هــمـی دهـی از لـب خـود پـیـالـه را
ســوخــتــهٔ رخــت اگــر سـوی چـمـن گـذر کـنـد
در دل خـود گـمـان کـنـد شـعـلـه گـرم لـالـه را

[mahgam]

این زمان نشسته بی تو با خدا
آن که با تو بود و با خدا نبود
می کند هوای گریه های تلخ
آنکه خنده از لبش جدا نبود

[danesh72]

دل مـن کـشـته شد بقای تو باد
چه توان کرد حکم بی‌چون را
نــام لـیـلـی بـرایـد انـدر نـقـش
گــر بــریـزنـد خـون مـجـنـون را

[danesh72]

آخــر ای بــاغـبـان یـکـی بـنـمـای
بــه مــن آن ســرو راســتـیـن مـرا
دسـت در گـل هـمـی زنـم لـیـکن
خــار مــی‌گــیــرد آســتــیــن مــرا

[morteza3164]

احساس غزل بود در اندیشه فردا
کج می روم اما در این راه کجایم

(بداهه تقدیم به دوستان)

[danesh72]

مـــن آتـــش‌بـــازیِ آوازهــایِ عــیــدِ مــوعــودم
مـرا فـارغ کـنـیـد از تـن کـه من در تن نمی‌گنجم
غـبـارِ هـیـچ‌گـردِ ره نـی‌ام در چـشـمِ کـس،‌لیکن
خـیـال‌آیـیـنـه‌ای دارم کـه در گـلـشـن نـمی‌گنجم

[Belle_Fille]

ما و می و معشوق درین کنج خراب
جان و دل و جام و جامه در رهن شراب
فارغ زامید رحمت و بیم عذاب
آزاد ز خاک وباد و از آتش و آب

[Fereshteh_Baran]

بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
فریدون مشیری

[danesh72]

مـعـلـوم نـمـی شـود چـنـیـن از سر دست
کاین صورت و معنی ز چه رو در پیوست
اســرار بــه جـمـلـه گـی بـه نـزد هـر کـس
آن گـاه شـود عـیـان که صورت بشکست

[Fereshteh_Baran]

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا ، که دلت با دگران است

[danesh72]

تـرس اجـل و بـیـم فـنـا، هستی توست
ور نـه ز فـنـا شـاخ بـقـا خـواهـد رُسـت
تا از دم عیسی شده ام زنده به جان
مـرگ آمـد و از وجـود ما دست بشست

[radman1376]

توئی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس

ذکـر خیـر تو بـود حاصـل تســبیح ملـک

«حافظ»

[Fereshteh_Baran]

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
شاید که باز بینم دیدار آشنا را

[angelmalfoy]

ای دل مباش یکدم خالی ز عشق و مستی
وانگه برو که رستی از نیستی و هستی

[danesh72]

یـا رب بـه زبان چه رانده بودیم
کــاتــش بـه زبـان گـرفـت مـا را
گـفـتـیـم کـه بـشـکـنـیـم تـوبـه
مـــاه رمـــضــان گــرفــت مــا را

[Fereshteh_Baran]

آه‌ دست‌ پسرم‌ یافت‌ خراش‌
آه‌ پای‌ پسرم‌ خورد به‌ سنگ

ایرج میرزا

[radman1376]

گر من از بـاغ تو یک میوه بچـیـنم چـه شود

پـیـش پـایـی به چـراغ تـو ببـیـنم چـه شود

«حافظ»

[site1]

دوش دیدم که ملائک در می خانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

(حضرت حافظ)

[angelmalfoy]

در این بازار عطاران مرو هر سو چو بیکاران
به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

مولوی

[danesh72]

دمــاغ بـی‌نـیـازان نـنـگ خـواهـش بـرنـمـی‌دارد
بـلـنـدی زیـر پـا مـی‌آیـد از دسـت دعـا ایـنـجـا
غـبـار دشـت بـیـرنـگـیـم و مـوج بـحـر بی‌ساحل
سـر آن دامـن از دسـت‌کـه مـی‌گـردد رها اینجا

[danesh72]

ای آتش سودای تو خون کرده جگرها
بـر بـاد شـده در سـر سـودای تـو سرها
در گـلـشـن امـیـد بـه شـاخ شـجـر من
گـلـهـا نـشـکـفـنـد و بـرآمـد نـه ثـمـرهـا

[Fereshteh_Baran]

آدمی در آغوش خدا غمی نداشت
پیش خدا حسرت هیچ بیش و کم نداشت

[angelmalfoy]

تار و پود عالم امکان، به هم پیوسته است




عالمی را شاد کرد آنکس که یک دل شاد کرد

[danesh72]

دل چه شناسد که چیست قیمت سودای تو
قـدر تـو چـه دانـد صـدف در شـب‌افروز را
گــر اثــر روی تــو ســوی گــلـسـتـان رسـد
بـــاد صـــبـــا رد کــنــد تــحــفــهٔ نــوروز را

[you3f]

امروز که نوبت جوانی ِ من است

مِی نوشم از آنکه کامرانی ِ من است

عیبم مکنید گرچه تلخ است خوش است

تلخ است، از آنکه زندگانی ِ من است

[danesh72]

تــو از خــواری هـمـی‌نـالـی نـمـی‌بـیـنـی عـنـایـت‌هـا
مـخـواه از حـق عـنـایـت‌هـا و یـا کـم کن شکایت‌ها
تــو را عـزت هـمـی‌بـایـد کـه آن فـرعـون را شـایـد
بده آن عشق و بستان تو چو فرعون این ولایت‌ها

[danesh72]

از بـیـم مـحـتـسـب مشکن ساغر ای حریف
مـی خـواره را دریـغ بـود خـدمـت عـسـس
جـز مـرگ دیـگـرم چـه کس آید به پیشباز
رفـتـیـم و هـمـچـنـان نـگـران تـو بـاز پـس

[radman1376]

سـاز در دسـت تـو سـوز دل مـن مـی گـویـد

من هم از دست تو دارم گله چون ساز امشب

«استادشهریار»

[danesh72]

بــاز امــشــب از خـیـال تـو غـوغـاسـت در دلـم
آشــوب عــشــق آن قــد و بــالــاســت در دلــم
خوابم شکست و مردم چشمم به خون نشست
تــا فــتــنــه ی خــیــال تــو بـرخـاسـت در دلـم

[radman1376]

مفتون خویشم کردی از حالی که آن شب داشتی

بـــار دگــر آن حــال را کــردی اگــر پــیــدا بــیــا

«استادشهریار»

[Nilya]

ارغوان! بیرق گلگون بهار!
تو برافراشته باش..
شعر خونبار منی
یاد رنگین رفیقانم را بر زبان داشته باش.
تو بخوان نغمه ی ناخوانده ی من...
ارغوان، شاخه ی همخونِ جدامانده ی من..