*nvidia*
Sunday 26 August 2007, 01:45 PM
ناصر فرهنگ‌فر يكي از خواص موسيقي ايران بود. وي چهارم آبان‌ماه 1326 در شهر‌ري متولد و از هفت‌سالگي به نواختن تمبك مشغول شد.
پدر ناصر «تار» و عمويش «تمبك» مي‌نواخته. او آموزش تمبك را زير نظر «محمد تركان» آغاز كرد و مدتي هم نزد استاد حسين تهراني به شاگردي پرداخت.
يك سال نيز در محضر «محمد اسماعيلي» كتاب تمبك استاد تهراني را آموخت. فرهنگ‌فر در سال 1349 به همراه داود گنجه‌اي به دانشگاه هنرهاي زيبا راه پيدا كرد و با بزرگاني چون علي برومند و داريوش صفوت آشنا شد و در سال 1350 در برنامه‌هاي تلويزيوني «هفت‌شهر عشق» به همراه استاد بهاري، لطف‌الله مجد و... به اجراي برنامه پرداخت.
فرهنگ‌فر از سال 1351 به همراه هنرمنداني چون محمدرضا شجريان، محمدرضا لطفي، حسين عليزاده، داريوش طلايي، داود گنجه‌اي، پرويز مشكاتيان و... برنامه‌هاي متعددي را اجرا كرد. او در سال 1352 به بلژيك رفت و با گروه «موريس ژار» همكاري داشت.
در سال 1354 به دعوت «رابرت ويلسون» به نيويورك رفت و با گروه تئاتر وي همكاري كرد. در همين سال بود كه فرهنگ‌فر به عضويت گروه برجسته «شيدا» درآمد و كنسرت‌ها و برنامه‌هاي متعددي با محمدرضا لطفي اجرا كرد.
در سال 1356 با تاسيس گروه عارف كار‌هاي مختلفي همراه با پرويز مشكاتيان، حسين عليزاده و... اجرا كرد و اين فعاليت با تاسيس كانون هنري چاوش تا سال 1343 ادامه يافت.
«ناصر فرهنگ‌فر» علاوه بر آشنايي به سبك و شيوه‌هاي مختلف تمبك‌نوازي به تدريج از سال‌هاي مياني دهه پنجاه به نوازنده‌اي صاحب سليقه و متفاوت تبديل شد.
آنچه در تمبك‌نوازي زنده‌ياد ناصر فرهنگ‌فر بيش از هر چيز حضور دارد،ريتم‌هاي تمبك زورخانه‌اي است كه ريشه در سال‌هاي نوجواني او و حضور در زورخانه‌هاي شهر‌ري دارد، همين آشنايي از وي چهره‌اي شاخص در زمينه اخلاق ساخته بود كه او را به طرف خوشنويسي و سرودن شعر كشاند.
قريحه او در خوشنويسي و سرودن ابيات جدي و طنز، كمتر از تمبك‌نوازي وي نيست. بعد از دوران اوج هنري فرهنگ‌فر در آلبوم بسته‌نگار با تار محمدرضا لطفي، وي رفته‌رفته كنج عزلت گزيد و فقط گاهي در محافل خصوصي ديده شد.
گرايش انزواطلبانه اين استاد در سال‌هاي پاياني عمر از وي يك الگو ساخته بود كه شاگردان وي را بيشتر مشتاق حضور مي‌كرد.
استاد ناصر فرهنگ‌فر پنجشنبه 23 مرداد 1376 چشم از جهان فروبست. يادش گرامي و خدايش رحمت كند.
منبع : تهران امروز
پدر ناصر «تار» و عمويش «تمبك» مي‌نواخته. او آموزش تمبك را زير نظر «محمد تركان» آغاز كرد و مدتي هم نزد استاد حسين تهراني به شاگردي پرداخت.
يك سال نيز در محضر «محمد اسماعيلي» كتاب تمبك استاد تهراني را آموخت. فرهنگ‌فر در سال 1349 به همراه داود گنجه‌اي به دانشگاه هنرهاي زيبا راه پيدا كرد و با بزرگاني چون علي برومند و داريوش صفوت آشنا شد و در سال 1350 در برنامه‌هاي تلويزيوني «هفت‌شهر عشق» به همراه استاد بهاري، لطف‌الله مجد و... به اجراي برنامه پرداخت.
فرهنگ‌فر از سال 1351 به همراه هنرمنداني چون محمدرضا شجريان، محمدرضا لطفي، حسين عليزاده، داريوش طلايي، داود گنجه‌اي، پرويز مشكاتيان و... برنامه‌هاي متعددي را اجرا كرد. او در سال 1352 به بلژيك رفت و با گروه «موريس ژار» همكاري داشت.
در سال 1354 به دعوت «رابرت ويلسون» به نيويورك رفت و با گروه تئاتر وي همكاري كرد. در همين سال بود كه فرهنگ‌فر به عضويت گروه برجسته «شيدا» درآمد و كنسرت‌ها و برنامه‌هاي متعددي با محمدرضا لطفي اجرا كرد.
در سال 1356 با تاسيس گروه عارف كار‌هاي مختلفي همراه با پرويز مشكاتيان، حسين عليزاده و... اجرا كرد و اين فعاليت با تاسيس كانون هنري چاوش تا سال 1343 ادامه يافت.
«ناصر فرهنگ‌فر» علاوه بر آشنايي به سبك و شيوه‌هاي مختلف تمبك‌نوازي به تدريج از سال‌هاي مياني دهه پنجاه به نوازنده‌اي صاحب سليقه و متفاوت تبديل شد.
آنچه در تمبك‌نوازي زنده‌ياد ناصر فرهنگ‌فر بيش از هر چيز حضور دارد،ريتم‌هاي تمبك زورخانه‌اي است كه ريشه در سال‌هاي نوجواني او و حضور در زورخانه‌هاي شهر‌ري دارد، همين آشنايي از وي چهره‌اي شاخص در زمينه اخلاق ساخته بود كه او را به طرف خوشنويسي و سرودن شعر كشاند.
قريحه او در خوشنويسي و سرودن ابيات جدي و طنز، كمتر از تمبك‌نوازي وي نيست. بعد از دوران اوج هنري فرهنگ‌فر در آلبوم بسته‌نگار با تار محمدرضا لطفي، وي رفته‌رفته كنج عزلت گزيد و فقط گاهي در محافل خصوصي ديده شد.
گرايش انزواطلبانه اين استاد در سال‌هاي پاياني عمر از وي يك الگو ساخته بود كه شاگردان وي را بيشتر مشتاق حضور مي‌كرد.
استاد ناصر فرهنگ‌فر پنجشنبه 23 مرداد 1376 چشم از جهان فروبست. يادش گرامي و خدايش رحمت كند.
منبع : تهران امروز