shadmehr69
Thursday 13 September 2007, 08:06 AM
You can see links before reply
از این نویسنده بخوانید:x • هشتادمین سالگرد درویش خان (II) (You can see links before reply) • هشتادمین سالگمرگ درویش خان (I) (You can see links before reply)
موسیقی ایران در گذر از سالیانی پر تلاطم و پر فراز و نشیب همواره به عنوان یکی از اصلی ترین پایه ها و ارکان فرهنگ ، بیانگر احساسات و اندیشه های ایرانیان بوده وآواز نیز به عنوان شاخص ترین و اصلی ترین بخش آن به شمار میرفته است. چرا که این موسیقی همواره پیوندی نزدیک با شعر داشته است و این درآمیختگی با ادبیاتِ پُر بار و کهن ایران باعث غنای هر چه بیشتر این موسیقی گردیده است.
در نگاهی گذرا در مسیر تاریخ به سادگی می توان دریافت که هجوم اقوام بیگانه ضربه هائی شدید و جبران ناپذیر بر پیکر جا معۀ ایرانی وارد کرده و فرهنگ و اندیشۀ این قوم را مورد هجوم قرار داده اند. بی شک می توان اذعان داشت که موسیقی نیز از این آسیب ها و تأثیر پذیری ها در امان نمانده است.چرا که زبان و ادبیات و بسیاری از ساختارهای فرهنگی ما باژگونه شد و تأثیر آن تا هم اکنون نیز ادامه دارد.
موسیقی و دیگر بنیان های فرهنگی زمانی آسیب پذیری بیشتری پیدا خواهند کرد ،که بستری مناسب برای رشد نداشته و بخاطر کم کاری و بی توّجهی دچار تکرار شده و بناچار بتدریج پویائی و توان خود را از دست میدهد. فراهم نمودن محیطی مناسب برای رشد موسیقی به تلاشی فراوان و زیر بنائی نیاز دارد تا درک عمومی مردم از هنر بالاتر رفته تا بتوانند ظرایف هنر را درک کرده و هر نغمۀ بی ارزشی را به گوش نسپارند.
از اینرو هنرمندان نیز سعی در تعالی و بهبود بخشیدن آثار خود خواهند کرد چرا که آثار سطحی و بدون اندیشه و فکر از سوی مردم پذیرفته نخواهد شد. امّا با نگاهی به گذشته درمی یابیم که همواره در طول تاریخ ، با وارد شدن یک پدیدۀ جدید و یا رخ نمودن حادثه ای بزودی پیشینۀ فرهنگی و هویّت خویش را نادیده گرفته و می پنداریم هر آنچه به عنوان یک پدیدۀ جدید ظهور میکند،جوابگوی نیازهای زمانه و عصر ما خواهد بود.
در این میان اندک کسانی بوده اند که بر اساس آشنائی با فرهنگ و هنر و قابلیّت های ملّی خویش از پذیرفتن این الگو های بیگانه سر باز زده اند.به مصداق این سخن از حضرت حافظ که می فرماید:
سالها دل طلب جام جم از ما میکرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا میکرد
این عدم اعتماد به ساختارها و بنیان های استوار فرهنگی در زمینۀ موسیقی سبب شده است که در بسیاری از موارد نتوانسته ایم هنر موسیقی ایرانی را با همۀ قابلیّت ها و توانائیهایش به جهانیان بنمایانیم وحتی این موسیقی آنقدر در میان مردم خویش غریب است که برخی از مردم، هنوز نام سازهای ملّی خود را نمی دانند و هرگز این سازهارا ندیده اند.
از اینجاست که پوستۀ نازک اندیشه و فرهنگ اصیل و ریشه دار تََرَ ک برداشته و موسیقی ما دچار آسیب های جدّی و جبران ناپذیری می شود . وحدت شنوائی مردم بواسطۀ هجوم ترانه های مبتذل وشنیدن فواصل گوناگون که با فواصل موسیقی ما نزدیکی و قرابت ندارد، بر هم خواهد ریخت و سلیقۀ آنان در حدّ نازلی سقوط خواهد کرد . در اینجا دیگر موسیقی به عنوان زبانی تازه تر برای ارتباط و بیان اندیشه بکار نخواهد آمد. بلکه به عنوان ابزاری برای پول سازی کمپانی های تولید موسیقی و هنرمندان به صورت سوداگرانی حقیر در خواهند آمد.
آواز ایرانی یکی از بخشهای ضربه پذیر موسیقی ،خصوصاً در سالهای گذشته بوده است. برخی از این مشکلات را می توان بدین گونه بیان کرد:
1. نبودن روشهای آموزشی صحیح برای تدریس آواز که باعث اُفت شدید فراگیران و هنر جویان در این رشته گردیده است.
2. بی تجربگی بسیاری از معلّمین آواز و ارائه توصیه ها و تمرینهائی که هیچگونه توجیه علمی ندارند.
نمونه ای از اجرای تحریر توسط صدیق تعریف (You can see links before reply)
3. عدم آگاهی و شناخت هنرجویان آواز و نداشتن درک درست از مبانی موسیقی آوازی.
4. نبودن امکانات برای ارائه فعالیّتهای هنری هنرجویان.
5. عدم آشنائی برخی از مدرسیّن آواز و خوانندگان با مبانی تئوریک وعلمی موسیقی و اکتفا نمودن به آموختن ردیف.
نمونه ای از اجرای آواز ماهور توسط علی رستمیان توجه کنید (You can see links before reply avad_.wma)
6. عدم آشنائی با ریتم و ضربی خوانی.
نمونه ای از اجرای تصنیف با ریتمی بی ارتباط با مفهوم شعر (You can see links before reply)
7. عدم آشنائی با ادبیات و نداشتن درک صحیح از تلفیق شعر وموسیقی ومناسب خوانی.
نمونه ای از تلفیق نا مناسب موسیقی ایرانی با شعر (You can see links before reply)
8. در برخی موارد تأثیر پذیری از تکنیک های خوانندگان غربی.
نمونه ای از تلفیق نا مناسب موسیقی ایرانی با موسیقی غربی (You can see links before reply)
9. نداشتن آشنائی با پیشینۀ موسیقی ایرانی.
نمونه ای از اجرای تصنیف "تو ای پری کجایی" توسط محمد اصفهانی (You can see links before reply)
10. تأثیر پذیری از انواع دیگر موسیقی که از طریق رسانه ها مورد استفاده قرار می گیرند.
به نمونه تصنیفی در ماهور توجه کنید (You can see links before reply)
11. استفاده صدا وسیما از برخی افراد فاقد صلاحیّت در زمینۀ برنامه های اجرائی موسیقی.
نمونه ای از تصنیف خوانی علیرضا افتخاری که از رسانه ملی به گوش مردم میرسد (You can see links before reply)
12. حضور کمرنگ هنرمندان در عرصه های مختلف موسیقی.
13. ضعف در زمینۀ همکاری آهنگسازان و ترانه سرایان و خوانندگان.
قسمتی از خوانندگی و نوازندگی همزمان شهرام ناظری در کنسرتی در پاریس را ببنید (You can see links before reply)
14. نبودن مضامین تازه در اشعار ترانه سرایان.
تصنیفی با ترکیب نا مناسب موسیقی و شعر و استفاده از اشعار کلیشه ای (You can see links before reply)
15. کمبود شعرا و ترانه سرایان آشنا با علم و مبانی موسیقی.
به رنگ تصنیفی (!) در آواز دشتی توجه کنید (You can see links before reply)
16. نداشتن خلاقیّت و تقلید از صدا و شیوۀ خوانندگان دیگر.
نمونه ای از اجرای آواز علیرضا قربانی (You can see links before reply)
17. نداشتن مطالعه در زمینۀ مسائل اصلی و حاشیه ای موسیقی.
نمونه ای از اجرای تصنیف خراسانی با صدای صدیق تعریف بصورتی نامناسب (You can see links before reply)
18. رواج نوعی از موسیقی تجاری و عامه پسند و کپی برداری از آهنگهای لس آنجلسی و وارداتی که بسیار به موسیقی جدّی و فرهنگ عمومی موسیقی ضربه وارد می کند.
نمونه ای از اجرای تصنیف توسط علیرضا افتخاری (You can see links before reply)
19. نداشتن استانداردی برای ارائه موسیقی پاپ.
20. تکرار مکررات و استفادۀ از ترانه های قدیمی و مورد علاقۀ مردم و ساخت فرمهای تکراری و کلیشه ای.
نمونه ای از اجرای تصنیف "شد خزان" با اجرای علی رستمیان (You can see links before reply[1]...wma)
و...
اینها وبسیاری از موارد دیگر نه تنها کاستیهائی است که در زمینۀ آواز ایرانی دیده میشود، بلکه مسائل بسیاری از این دست وجود دارد که از توش و توان موسیقی ایران میکاهد. اگر فرهنگ صحیح نقد و نقدپذیری در جامعۀ هنری ما رواج پیدا کند، همواره خود را مورد نقد وارزیابی قرار خواهیم داد تا جائی که بتوانیم از شدّت این کمی ها و کاستیها بکاهیم و موسیقی ایرانی را به عنوان هویّت فرهنگی خود گرامی بداریم،که اگر ملّتی بلندی و اعتبار یافت از همّت و تلاش و پاسداری از ارزشهای اصیل فرهنگی خویش بوده است و بس .
از این نویسنده بخوانید:x • هشتادمین سالگرد درویش خان (II) (You can see links before reply) • هشتادمین سالگمرگ درویش خان (I) (You can see links before reply)
موسیقی ایران در گذر از سالیانی پر تلاطم و پر فراز و نشیب همواره به عنوان یکی از اصلی ترین پایه ها و ارکان فرهنگ ، بیانگر احساسات و اندیشه های ایرانیان بوده وآواز نیز به عنوان شاخص ترین و اصلی ترین بخش آن به شمار میرفته است. چرا که این موسیقی همواره پیوندی نزدیک با شعر داشته است و این درآمیختگی با ادبیاتِ پُر بار و کهن ایران باعث غنای هر چه بیشتر این موسیقی گردیده است.
در نگاهی گذرا در مسیر تاریخ به سادگی می توان دریافت که هجوم اقوام بیگانه ضربه هائی شدید و جبران ناپذیر بر پیکر جا معۀ ایرانی وارد کرده و فرهنگ و اندیشۀ این قوم را مورد هجوم قرار داده اند. بی شک می توان اذعان داشت که موسیقی نیز از این آسیب ها و تأثیر پذیری ها در امان نمانده است.چرا که زبان و ادبیات و بسیاری از ساختارهای فرهنگی ما باژگونه شد و تأثیر آن تا هم اکنون نیز ادامه دارد.
موسیقی و دیگر بنیان های فرهنگی زمانی آسیب پذیری بیشتری پیدا خواهند کرد ،که بستری مناسب برای رشد نداشته و بخاطر کم کاری و بی توّجهی دچار تکرار شده و بناچار بتدریج پویائی و توان خود را از دست میدهد. فراهم نمودن محیطی مناسب برای رشد موسیقی به تلاشی فراوان و زیر بنائی نیاز دارد تا درک عمومی مردم از هنر بالاتر رفته تا بتوانند ظرایف هنر را درک کرده و هر نغمۀ بی ارزشی را به گوش نسپارند.
از اینرو هنرمندان نیز سعی در تعالی و بهبود بخشیدن آثار خود خواهند کرد چرا که آثار سطحی و بدون اندیشه و فکر از سوی مردم پذیرفته نخواهد شد. امّا با نگاهی به گذشته درمی یابیم که همواره در طول تاریخ ، با وارد شدن یک پدیدۀ جدید و یا رخ نمودن حادثه ای بزودی پیشینۀ فرهنگی و هویّت خویش را نادیده گرفته و می پنداریم هر آنچه به عنوان یک پدیدۀ جدید ظهور میکند،جوابگوی نیازهای زمانه و عصر ما خواهد بود.
در این میان اندک کسانی بوده اند که بر اساس آشنائی با فرهنگ و هنر و قابلیّت های ملّی خویش از پذیرفتن این الگو های بیگانه سر باز زده اند.به مصداق این سخن از حضرت حافظ که می فرماید:
سالها دل طلب جام جم از ما میکرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا میکرد
این عدم اعتماد به ساختارها و بنیان های استوار فرهنگی در زمینۀ موسیقی سبب شده است که در بسیاری از موارد نتوانسته ایم هنر موسیقی ایرانی را با همۀ قابلیّت ها و توانائیهایش به جهانیان بنمایانیم وحتی این موسیقی آنقدر در میان مردم خویش غریب است که برخی از مردم، هنوز نام سازهای ملّی خود را نمی دانند و هرگز این سازهارا ندیده اند.
از اینجاست که پوستۀ نازک اندیشه و فرهنگ اصیل و ریشه دار تََرَ ک برداشته و موسیقی ما دچار آسیب های جدّی و جبران ناپذیری می شود . وحدت شنوائی مردم بواسطۀ هجوم ترانه های مبتذل وشنیدن فواصل گوناگون که با فواصل موسیقی ما نزدیکی و قرابت ندارد، بر هم خواهد ریخت و سلیقۀ آنان در حدّ نازلی سقوط خواهد کرد . در اینجا دیگر موسیقی به عنوان زبانی تازه تر برای ارتباط و بیان اندیشه بکار نخواهد آمد. بلکه به عنوان ابزاری برای پول سازی کمپانی های تولید موسیقی و هنرمندان به صورت سوداگرانی حقیر در خواهند آمد.
آواز ایرانی یکی از بخشهای ضربه پذیر موسیقی ،خصوصاً در سالهای گذشته بوده است. برخی از این مشکلات را می توان بدین گونه بیان کرد:
1. نبودن روشهای آموزشی صحیح برای تدریس آواز که باعث اُفت شدید فراگیران و هنر جویان در این رشته گردیده است.
2. بی تجربگی بسیاری از معلّمین آواز و ارائه توصیه ها و تمرینهائی که هیچگونه توجیه علمی ندارند.
نمونه ای از اجرای تحریر توسط صدیق تعریف (You can see links before reply)
3. عدم آگاهی و شناخت هنرجویان آواز و نداشتن درک درست از مبانی موسیقی آوازی.
4. نبودن امکانات برای ارائه فعالیّتهای هنری هنرجویان.
5. عدم آشنائی برخی از مدرسیّن آواز و خوانندگان با مبانی تئوریک وعلمی موسیقی و اکتفا نمودن به آموختن ردیف.
نمونه ای از اجرای آواز ماهور توسط علی رستمیان توجه کنید (You can see links before reply avad_.wma)
6. عدم آشنائی با ریتم و ضربی خوانی.
نمونه ای از اجرای تصنیف با ریتمی بی ارتباط با مفهوم شعر (You can see links before reply)
7. عدم آشنائی با ادبیات و نداشتن درک صحیح از تلفیق شعر وموسیقی ومناسب خوانی.
نمونه ای از تلفیق نا مناسب موسیقی ایرانی با شعر (You can see links before reply)
8. در برخی موارد تأثیر پذیری از تکنیک های خوانندگان غربی.
نمونه ای از تلفیق نا مناسب موسیقی ایرانی با موسیقی غربی (You can see links before reply)
9. نداشتن آشنائی با پیشینۀ موسیقی ایرانی.
نمونه ای از اجرای تصنیف "تو ای پری کجایی" توسط محمد اصفهانی (You can see links before reply)
10. تأثیر پذیری از انواع دیگر موسیقی که از طریق رسانه ها مورد استفاده قرار می گیرند.
به نمونه تصنیفی در ماهور توجه کنید (You can see links before reply)
11. استفاده صدا وسیما از برخی افراد فاقد صلاحیّت در زمینۀ برنامه های اجرائی موسیقی.
نمونه ای از تصنیف خوانی علیرضا افتخاری که از رسانه ملی به گوش مردم میرسد (You can see links before reply)
12. حضور کمرنگ هنرمندان در عرصه های مختلف موسیقی.
13. ضعف در زمینۀ همکاری آهنگسازان و ترانه سرایان و خوانندگان.
قسمتی از خوانندگی و نوازندگی همزمان شهرام ناظری در کنسرتی در پاریس را ببنید (You can see links before reply)
14. نبودن مضامین تازه در اشعار ترانه سرایان.
تصنیفی با ترکیب نا مناسب موسیقی و شعر و استفاده از اشعار کلیشه ای (You can see links before reply)
15. کمبود شعرا و ترانه سرایان آشنا با علم و مبانی موسیقی.
به رنگ تصنیفی (!) در آواز دشتی توجه کنید (You can see links before reply)
16. نداشتن خلاقیّت و تقلید از صدا و شیوۀ خوانندگان دیگر.
نمونه ای از اجرای آواز علیرضا قربانی (You can see links before reply)
17. نداشتن مطالعه در زمینۀ مسائل اصلی و حاشیه ای موسیقی.
نمونه ای از اجرای تصنیف خراسانی با صدای صدیق تعریف بصورتی نامناسب (You can see links before reply)
18. رواج نوعی از موسیقی تجاری و عامه پسند و کپی برداری از آهنگهای لس آنجلسی و وارداتی که بسیار به موسیقی جدّی و فرهنگ عمومی موسیقی ضربه وارد می کند.
نمونه ای از اجرای تصنیف توسط علیرضا افتخاری (You can see links before reply)
19. نداشتن استانداردی برای ارائه موسیقی پاپ.
20. تکرار مکررات و استفادۀ از ترانه های قدیمی و مورد علاقۀ مردم و ساخت فرمهای تکراری و کلیشه ای.
نمونه ای از اجرای تصنیف "شد خزان" با اجرای علی رستمیان (You can see links before reply[1]...wma)
و...
اینها وبسیاری از موارد دیگر نه تنها کاستیهائی است که در زمینۀ آواز ایرانی دیده میشود، بلکه مسائل بسیاری از این دست وجود دارد که از توش و توان موسیقی ایران میکاهد. اگر فرهنگ صحیح نقد و نقدپذیری در جامعۀ هنری ما رواج پیدا کند، همواره خود را مورد نقد وارزیابی قرار خواهیم داد تا جائی که بتوانیم از شدّت این کمی ها و کاستیها بکاهیم و موسیقی ایرانی را به عنوان هویّت فرهنگی خود گرامی بداریم،که اگر ملّتی بلندی و اعتبار یافت از همّت و تلاش و پاسداری از ارزشهای اصیل فرهنگی خویش بوده است و بس .