gheisar
Thursday 13 September 2007, 08:57 PM
آلبوم موسیقی «ترنج» به خوانندگی «محسن نامجو» توسط مركز موسیقی حوزه هنری منتشر شد.
در این آلبوم قطعاتی چون ترنج بر اساس شعری از خواجوی كرمانی، رو سر بنه به بالین از مولانا و باباطاهر، تلخی نكند از مولانا، واوا لیلی از باباطاهر، ترسم كه.. از حافظ، دل می رود از حافظ، جره باز از باباطاهر، در میان جان از عطار،زلف از حافظ به چشم می‌خورد كه پایان بخش قطعات، قطعه تصویری رو سربنه به بالین قرار دارد كه تنها توسط رایانه قابل مشاهده است.
دیروز كه این اثر پخش شده میزان فروش CD در ایران را به مدت یك روز به تعداد ۳۰ هزار نسخه شكسته است.
در شناسنامه این اثر آمده است:«محسن نامجو »خواننده، شاعر و آهنگساز در اسفندماه ۱۳۵۴ خورشیدی در تربت جام به دنیا آمد. موسیقی را در نوجوانی با آواز آغاز كرد. ردیف موسیقی ایرانی را از شاكری و نصرالله ناصح‌پور آموخت و تحصیل موسیقی را در دانشكده هنرهای زیبای تهران ادامه داد. آشنایی بیشتر با موسیقی جهان و درك عمیق‌تر از آن میان اندیشه‌ای او و نگاه جاری و حاكم بر آموزش موسیقی در دانشگاه، تضاد و تعارضی را برانگیخت كه نهایتا به رها كردن نیمه تمام تحصیلش در بهمن ماه ۱۳۷۶ با هدف نفی دیدگاه‌های متعصبانه موجود در دانشگاه انجامید. «نامجو» از آن پس موسیقی را در ابعادی جدیدی و بی مرز تجربه كرده است. از این روست كه در آثارش به انواع موسیقی های شرق و غرب برمی‌خوریم از موسیقی كلاسیك ایرانی تا جز و بلوز و راك. در واقع آهنگسازی های او نوعی تلفیق محتوایی از انواع موسیقی را در خویش دارند. تلفیقی كه بیشتر در جان جملات موسیقی او بروز می‌یابند تا در پیكره و سازبندی اركسترش و هنگامی كه به این مجموعه بدیع سروده‌های محسن نامجو علاوه می‌شود كه آن نیز تركیبی است از شعر كلاسیك و نیمایی و سپید تا كلام محاوره دیگر به سختی می‌توان نظیر و بدیلی را برای آثار موسیقی با كلام او در تاریخ موسیقی ایران از گذشته تا حال جستجو كرد. همانگونه كه به سختی می‌توان مرز مابین طنز و جد را در بسیاری از آثار جدیدتر وی تمیز داد.
در ترنج كه نخستین آلبوم رسمی منتشر شده از «محسن نامجو» است كمتر شنونده تلفیق‌های تند و تیز او در شعر و موسیقی هستیم. هرچند كه ساخته ها و خوانده های «نامجو» در این آلبوم هم گاهی از حدنوآوری و غالب شكنی فراتر رفته به هنجارشكنی نزدیك می شود، اما روشن است كه ذات نوآوری و تلفیق در موسیقی و هنر با تعصب و خشك اندیشی، فرصت شكوفایی و رشد نمی یابد. همان فرصتی كه بدون راهبری مسئولانه مركز موسیقی حوزه هنری برای انتشار آلبوم ترنج، ممكن و موجود نمی‌شد
منبع: خبرگزاری فارس
در این آلبوم قطعاتی چون ترنج بر اساس شعری از خواجوی كرمانی، رو سر بنه به بالین از مولانا و باباطاهر، تلخی نكند از مولانا، واوا لیلی از باباطاهر، ترسم كه.. از حافظ، دل می رود از حافظ، جره باز از باباطاهر، در میان جان از عطار،زلف از حافظ به چشم می‌خورد كه پایان بخش قطعات، قطعه تصویری رو سربنه به بالین قرار دارد كه تنها توسط رایانه قابل مشاهده است.
دیروز كه این اثر پخش شده میزان فروش CD در ایران را به مدت یك روز به تعداد ۳۰ هزار نسخه شكسته است.
در شناسنامه این اثر آمده است:«محسن نامجو »خواننده، شاعر و آهنگساز در اسفندماه ۱۳۵۴ خورشیدی در تربت جام به دنیا آمد. موسیقی را در نوجوانی با آواز آغاز كرد. ردیف موسیقی ایرانی را از شاكری و نصرالله ناصح‌پور آموخت و تحصیل موسیقی را در دانشكده هنرهای زیبای تهران ادامه داد. آشنایی بیشتر با موسیقی جهان و درك عمیق‌تر از آن میان اندیشه‌ای او و نگاه جاری و حاكم بر آموزش موسیقی در دانشگاه، تضاد و تعارضی را برانگیخت كه نهایتا به رها كردن نیمه تمام تحصیلش در بهمن ماه ۱۳۷۶ با هدف نفی دیدگاه‌های متعصبانه موجود در دانشگاه انجامید. «نامجو» از آن پس موسیقی را در ابعادی جدیدی و بی مرز تجربه كرده است. از این روست كه در آثارش به انواع موسیقی های شرق و غرب برمی‌خوریم از موسیقی كلاسیك ایرانی تا جز و بلوز و راك. در واقع آهنگسازی های او نوعی تلفیق محتوایی از انواع موسیقی را در خویش دارند. تلفیقی كه بیشتر در جان جملات موسیقی او بروز می‌یابند تا در پیكره و سازبندی اركسترش و هنگامی كه به این مجموعه بدیع سروده‌های محسن نامجو علاوه می‌شود كه آن نیز تركیبی است از شعر كلاسیك و نیمایی و سپید تا كلام محاوره دیگر به سختی می‌توان نظیر و بدیلی را برای آثار موسیقی با كلام او در تاریخ موسیقی ایران از گذشته تا حال جستجو كرد. همانگونه كه به سختی می‌توان مرز مابین طنز و جد را در بسیاری از آثار جدیدتر وی تمیز داد.
در ترنج كه نخستین آلبوم رسمی منتشر شده از «محسن نامجو» است كمتر شنونده تلفیق‌های تند و تیز او در شعر و موسیقی هستیم. هرچند كه ساخته ها و خوانده های «نامجو» در این آلبوم هم گاهی از حدنوآوری و غالب شكنی فراتر رفته به هنجارشكنی نزدیك می شود، اما روشن است كه ذات نوآوری و تلفیق در موسیقی و هنر با تعصب و خشك اندیشی، فرصت شكوفایی و رشد نمی یابد. همان فرصتی كه بدون راهبری مسئولانه مركز موسیقی حوزه هنری برای انتشار آلبوم ترنج، ممكن و موجود نمی‌شد
منبع: خبرگزاری فارس