sara
Sunday 23 September 2007, 09:59 AM
آواشناسي در موسيقي :
در ابتدا بايد بدانيم كه چرا استفاده از خط آوانگار در آواشناسي الزامي است ؟
در آواشناسي به ابزاري نياز است كه بتوان با استفاده از آن آواهاي زبان را طوري نوشت كه جز با يك تلفظ خوانده نشود .
مشكلات وكمبودهاي الفباهاي كنوني به شرح زيرند :
1- ممكن است يك آوا با چند نشانه نوشته شود (ز – ذ – ض – ظ)
2- ممكن است چند آوا بايك نشانه نوشته شود . مثل (و)در كلمات :سواد،سود،تو
3- گاهي تركيب چند نشانه با هم براي نماياندن يك آوا بكار مي رود .( خواب ، خويش)
4- ممكن است دو آواي متوالي با يك نشانه نمايانده شوند .boks)-box
5- يك يا چند آوا در نوشتار نمايانده نمي شود . سر – مهر- پر
6- گاهي نشانه هاي نوشتاري نمايانگر هيچ آوايي نيستند . خواهش
اصول خط آوانگار :
1- هر نشانه اي هميشه و همه جا براي نماياندن فقط يك آوا بكار مي رود .
2- هر نشانه اي هميشه و همه جا با يك نشانه نوشته مي شود .
3- در گزينش نشانه هاي آوانگاري سعي مي شود تا آنجا كه ميسر است از نشانه هاي مانوس و آسان استفاده شود .
در آواشناسي دو نوع نشانه قائل شده اند :
1- نشانه حرفي : همانند حروف الفباي معمولي هستند .
2- نشانه زير وزبري :كلاه ( آ) و( :)
اندامهاي گفتار :
1- اندامهاي تنفس : ناي ، ششها ، نايژه ها
2- اندامهاي واك ساز : تار آواها ، چاكناي
اندامهاي واك سازي در محفظه اي غضروفي موسوم به حنجره قرار گرفته و در انتهاي فوقاني ناي قرار دارد .
اندامهاي گويايي :
اندامهاي گويايي از سه حفره حلق ، دهان و بيني تشكيل شده اند .
مكانيسم توليد آوا :
1- مكانيسمهاي تنفسي : به بروز دو نوع جريان هوا مي انجامد : دمي و بازدمي .
2- مكانيسم چاكنايي : حنجره داراي عضله هايي است كه مي توانند آنرا به بالا و پايين حركت دهنده بالا وپايين شدن حنجره به كمك اين عضله ها از بيرون نيز قابل ديدن است .
آواهاي زبان از ديدگاه فيزيكي موجهايي هستند با ويژگيهاي گوناگون .
اين موجها بوسيله حركتهاي مختلف اندامهاي گفتار در جريان هوايي كه از مجراي گفتار مي گذرد ايجاد مي شوند .
مكانيسمهاي توليد آوا :
1- تنفسي :
برونسوي (با كاربرد زباني زياد)
درونسوي(با كاربرد زباني صفر)
2- چاكنايي :
برونسوي (با كاربرد زباني محدود)
درونسوي(با كاربرد زباني محدود)
3- نرمكامي:
برونسوي (با كاربرد زباني صفر)
درونسوي(با كاربرد زباني محدود)
مكانيسم نرمكامي :
نرمكام يكي از اندامهاي حركت پذير دهان است . مي توان قسمت پسين زبان را بالا برد تا در تماس با نرمكام قرار گيرد ، به شيوه اي كه مجراي گفتار در اين جايگاه بسته شود و ارتباط هواي درون ششها و حفره حلق با هواي درون دهان كاملا قطع مي گردد
منبع:You can see links before reply
در ابتدا بايد بدانيم كه چرا استفاده از خط آوانگار در آواشناسي الزامي است ؟
در آواشناسي به ابزاري نياز است كه بتوان با استفاده از آن آواهاي زبان را طوري نوشت كه جز با يك تلفظ خوانده نشود .
مشكلات وكمبودهاي الفباهاي كنوني به شرح زيرند :
1- ممكن است يك آوا با چند نشانه نوشته شود (ز – ذ – ض – ظ)
2- ممكن است چند آوا بايك نشانه نوشته شود . مثل (و)در كلمات :سواد،سود،تو
3- گاهي تركيب چند نشانه با هم براي نماياندن يك آوا بكار مي رود .( خواب ، خويش)
4- ممكن است دو آواي متوالي با يك نشانه نمايانده شوند .boks)-box
5- يك يا چند آوا در نوشتار نمايانده نمي شود . سر – مهر- پر
6- گاهي نشانه هاي نوشتاري نمايانگر هيچ آوايي نيستند . خواهش
اصول خط آوانگار :
1- هر نشانه اي هميشه و همه جا براي نماياندن فقط يك آوا بكار مي رود .
2- هر نشانه اي هميشه و همه جا با يك نشانه نوشته مي شود .
3- در گزينش نشانه هاي آوانگاري سعي مي شود تا آنجا كه ميسر است از نشانه هاي مانوس و آسان استفاده شود .
در آواشناسي دو نوع نشانه قائل شده اند :
1- نشانه حرفي : همانند حروف الفباي معمولي هستند .
2- نشانه زير وزبري :كلاه ( آ) و( :)
اندامهاي گفتار :
1- اندامهاي تنفس : ناي ، ششها ، نايژه ها
2- اندامهاي واك ساز : تار آواها ، چاكناي
اندامهاي واك سازي در محفظه اي غضروفي موسوم به حنجره قرار گرفته و در انتهاي فوقاني ناي قرار دارد .
اندامهاي گويايي :
اندامهاي گويايي از سه حفره حلق ، دهان و بيني تشكيل شده اند .
مكانيسم توليد آوا :
1- مكانيسمهاي تنفسي : به بروز دو نوع جريان هوا مي انجامد : دمي و بازدمي .
2- مكانيسم چاكنايي : حنجره داراي عضله هايي است كه مي توانند آنرا به بالا و پايين حركت دهنده بالا وپايين شدن حنجره به كمك اين عضله ها از بيرون نيز قابل ديدن است .
آواهاي زبان از ديدگاه فيزيكي موجهايي هستند با ويژگيهاي گوناگون .
اين موجها بوسيله حركتهاي مختلف اندامهاي گفتار در جريان هوايي كه از مجراي گفتار مي گذرد ايجاد مي شوند .
مكانيسمهاي توليد آوا :
1- تنفسي :
برونسوي (با كاربرد زباني زياد)
درونسوي(با كاربرد زباني صفر)
2- چاكنايي :
برونسوي (با كاربرد زباني محدود)
درونسوي(با كاربرد زباني محدود)
3- نرمكامي:
برونسوي (با كاربرد زباني صفر)
درونسوي(با كاربرد زباني محدود)
مكانيسم نرمكامي :
نرمكام يكي از اندامهاي حركت پذير دهان است . مي توان قسمت پسين زبان را بالا برد تا در تماس با نرمكام قرار گيرد ، به شيوه اي كه مجراي گفتار در اين جايگاه بسته شود و ارتباط هواي درون ششها و حفره حلق با هواي درون دهان كاملا قطع مي گردد
منبع:You can see links before reply