gheisar
Sunday 23 September 2007, 11:51 AM
او شاعری است صميمی و صادق که شعرش آینه تمام نمای احوال و صفاتاوست.کلام مشيری ، منزه و محترم است. او شاعری است ادیب که در ھمه حالحرمت زبان و اھل زبان را حفظ می کند.اندیشه ھایش انسان دوستانه و نجيب است وبرای احساسات و عواطف عاشقانه از لطيف ترین و زیبا ترین واژه ھا و تعبيرھا سود میجوید.
فریدون مشيری در سی ام شھریور ماه 1304 در تھران به دنيا آمد. در دوران خردسالی به شعر علاقه داشت و در دوران دبيرستان و سال ھای اول دانشگاه ، دفتری ازغزل و مثنوی ترتيب داد. آشنایی با قالب ھای شعرنو، او را از ادامه ی شيوه ی کھن بازداشت، اما راھی ميانه را برگزید. اوشاعری است صميمی و صادق که شعرش آینه تمام نمای احوال و صفات اوست.کلام مشيری ، منزه و محترم است.
او شاعریاست ادیب که در ھمه حال حرمت زبان و اھل زبان را حفظ می کند.اندیشه ھایش انسان دوستانه و نجيب است و برای احساسات و عواطف عاشقانه از لطيف ترین و زیبا ترین واژه ھا و تعبيرھا سود می جوید. مشيری، نه اسير تع صبات سنت گرایان شد، نه مجذوب نوپردازان افراطی . راھی را که او برگزید، ھمان حالت نمایان بنيان گذاران شعر نوین ایران بود. به این معنا که، او شکستن قالبھای عروضی، و کوتاه و بلند شدن مصرع ھا و استفاده ی بجا و منطقی قافيه را پذیرفته و از لحاظ محتوی و مفھوم ھم با نگاھی تازه و نو به طبيعت، اشياء، اشخاص و آميختن آنھا با احساس و نازک اندیشی ھای خاص خود، به شعرش چھره ای با چنين زبان » : درباره ی فریدون مشيری گفته است » کاملاً مشخص داده بود . استاد برجسته " دکتر عبدالحسين زرین کوب ساده، روشن و درخشانی است که فریدون واژه به واژه با ما حرف می زند، حرف ھایی که مال خود اوست، نه ابھام گرایی رندانه .
شعر او سخن شاعری است که دوست ندارد در پناه جبھه ی خاص، مکتب خاص و دیدگاه خاص ، خود را از اھل عصر جدا فریدون «. سازد. او بی ریا عشق را می ستاید، انسان را می ستاید و ایران را که جان او به فرھنگ آن بسته است دوست داردمشيری در دوران شاعری خود، در ھيچ عصری متوقف ن شده، شعرش باز تابی است از ھمه ی مظاھر زندگی و حوادثی کهپيرامون او در جھان گذشته و ھمواره، ستایشگر خوبی و پاکی و زیبایی و بيانگر ھمه ی احساسات و عواطف انسانی بوده و بيشاز ھمه خدمتگزار انسانيت است. فریدون مشيری، سال ھا در برخی از مجلات معروف سال ھای گذشته ھمچون: ماھنامهسخن، مجله گشوده، سپيد و سياه قلم زده و ھمکاریی نزدیک با نشریات داشته است.
او در سال ١٣٣٣ ، از دواج کرد و دو فرزند بنام ھای بھار و بابک داشت که ھر دو دانشگاه را به پایان رسانده و در کنار آثار او، ثمرهزندگی او بودند .کتاب ھای اشعار او بترتيب عبارتند از:
تشنه توفان، گناه دریا، نایافته، ابر و کوچه، بھار را باور کن، از خاموشی، مروارید مھر، آه باران، از دیار آشتی، با پنج سخن سرا، لحظه ھا و احساس، آواز آن پرنده غمگين.
گزینه ھای اشعار او عبارتند از:
پرواز با خورشيد، برگزیده ھا، گزینه اشعار سه دفتر، دلاویزترین، یک آسمان پرنده، و ھمچنين برگزیده ای از کتاب اسرار التوحيد به نام یکسان نگریستن.
وی در آبان ماه ١٣٧٩ در سن ٧۴سالگی و بر اثر بيماری، چشم از جھان فرو بست.
منبع: وبلاگ طرفداران فریدون مشیری
فریدون مشيری در سی ام شھریور ماه 1304 در تھران به دنيا آمد. در دوران خردسالی به شعر علاقه داشت و در دوران دبيرستان و سال ھای اول دانشگاه ، دفتری ازغزل و مثنوی ترتيب داد. آشنایی با قالب ھای شعرنو، او را از ادامه ی شيوه ی کھن بازداشت، اما راھی ميانه را برگزید. اوشاعری است صميمی و صادق که شعرش آینه تمام نمای احوال و صفات اوست.کلام مشيری ، منزه و محترم است.
او شاعریاست ادیب که در ھمه حال حرمت زبان و اھل زبان را حفظ می کند.اندیشه ھایش انسان دوستانه و نجيب است و برای احساسات و عواطف عاشقانه از لطيف ترین و زیبا ترین واژه ھا و تعبيرھا سود می جوید. مشيری، نه اسير تع صبات سنت گرایان شد، نه مجذوب نوپردازان افراطی . راھی را که او برگزید، ھمان حالت نمایان بنيان گذاران شعر نوین ایران بود. به این معنا که، او شکستن قالبھای عروضی، و کوتاه و بلند شدن مصرع ھا و استفاده ی بجا و منطقی قافيه را پذیرفته و از لحاظ محتوی و مفھوم ھم با نگاھی تازه و نو به طبيعت، اشياء، اشخاص و آميختن آنھا با احساس و نازک اندیشی ھای خاص خود، به شعرش چھره ای با چنين زبان » : درباره ی فریدون مشيری گفته است » کاملاً مشخص داده بود . استاد برجسته " دکتر عبدالحسين زرین کوب ساده، روشن و درخشانی است که فریدون واژه به واژه با ما حرف می زند، حرف ھایی که مال خود اوست، نه ابھام گرایی رندانه .
شعر او سخن شاعری است که دوست ندارد در پناه جبھه ی خاص، مکتب خاص و دیدگاه خاص ، خود را از اھل عصر جدا فریدون «. سازد. او بی ریا عشق را می ستاید، انسان را می ستاید و ایران را که جان او به فرھنگ آن بسته است دوست داردمشيری در دوران شاعری خود، در ھيچ عصری متوقف ن شده، شعرش باز تابی است از ھمه ی مظاھر زندگی و حوادثی کهپيرامون او در جھان گذشته و ھمواره، ستایشگر خوبی و پاکی و زیبایی و بيانگر ھمه ی احساسات و عواطف انسانی بوده و بيشاز ھمه خدمتگزار انسانيت است. فریدون مشيری، سال ھا در برخی از مجلات معروف سال ھای گذشته ھمچون: ماھنامهسخن، مجله گشوده، سپيد و سياه قلم زده و ھمکاریی نزدیک با نشریات داشته است.
او در سال ١٣٣٣ ، از دواج کرد و دو فرزند بنام ھای بھار و بابک داشت که ھر دو دانشگاه را به پایان رسانده و در کنار آثار او، ثمرهزندگی او بودند .کتاب ھای اشعار او بترتيب عبارتند از:
تشنه توفان، گناه دریا، نایافته، ابر و کوچه، بھار را باور کن، از خاموشی، مروارید مھر، آه باران، از دیار آشتی، با پنج سخن سرا، لحظه ھا و احساس، آواز آن پرنده غمگين.
گزینه ھای اشعار او عبارتند از:
پرواز با خورشيد، برگزیده ھا، گزینه اشعار سه دفتر، دلاویزترین، یک آسمان پرنده، و ھمچنين برگزیده ای از کتاب اسرار التوحيد به نام یکسان نگریستن.
وی در آبان ماه ١٣٧٩ در سن ٧۴سالگی و بر اثر بيماری، چشم از جھان فرو بست.
منبع: وبلاگ طرفداران فریدون مشیری