Guitaro
Wednesday 24 October 2007, 07:47 PM
نام ساز
تا قرن 18ام Flauto به زبان ایتالیایی (زبان مرجع موسیقی) نامیده میشد و سازی که امروزه به نام فلوت شناخته میشود در اصل Flauto traverso نام داشت ؛ در زمان فعلی به خاطر جلوگیری از تداخل نام این دو ساز ، نام انگلیسی این ساز (Record در انگلیسی ، برای موسیقی به عنوان اجرای تمرینی یک قطعه است) استفاده میشود.
تاریخچه
قدیمی ترین نوع فلوت ، فلوتی است که امروزه به عنوان Recorder شناخته میشود است ، این فلوت برای اولین بار توسط چوپانان و درحال چرای گوسفندان استفاده میشده ؛ قدیمی ترین Recorder به قرن 14ام میلادی نسبت داده میشود و بعدا انواع مختلفی از آن در دوران قرون وسطا یافت شد ؛ البته مدل های اولیه ی این ساز دارای 6 سوراخ هوا در بالای ساز بودند در صورتی که ساز فعلی دارای 7 سوراخ است.
در قرون 16 و 17 میلادی ، ریکوردر محبوبیت زیادی بین مردم پیدا کرد ، چون در آن زمان موسیقی دیگر در انحصار اشراف و بزرگان کشور نبود و به حالتی عمومی تبدیل شده بود ؛ در این زمان سازهایی که آموزش آنها ساده بود ، از جمله ریکوردر محبوبیت زیادی کسب کردند.
در دوره ی موسیقی رونسانس ، به خاطر رواج موسیقی همراه با صوت و آواز برای رقص های اشرافی ، سازهای بادی با صدای نزدیک به صوت صدایی انسان محبوبیت زیادی کسب کردند که یکی از اصلی ترین سازهایی که آهنگها برای آن نوشته میشد ریکوردر بود و یا اگر آهنگی برای این ساز نوشته نمیشد به راحتی با این ساز قابل اجرا بود.
در دوره ی باروک با ایجاد تغییراتی در ریکوردر ، با اضافه شدن یک سوراخ هوا به زیر آن ، امکان ایجاد دو اکتاو کامل صدایی و اجرای نت ها به صورت گرد تر و نرم تر فراهم شد تا با آهنگهای آن دوره هماهنگی بیشتری داشته باشد.
آهنگسازانی مانند باخ و ویوالدی هم آثاری مختص به ریکوردر دارند و در آثار دیگرشان به عنوان ساز همراهی کننده از ریکوردر استفاده کرده اند.
در طی این دوره و پس از این دوره ، مدل سوپرانوی ریکوردر ها بسیار رایج تر از انواع دیگر از جمله آلتو شد و به همین دلیل امروزه هم عامه ی مردم شناختی بر انواع ریکوردر ندارد و همه ی ریکوردر ها را ریکوردر سوپرانو میشناسند.
بعد از قرن 18ام این ساز عملا کنار گذاشته شد و آخرین بار در اپرای Orfeo ed Euridice اثر Gluck استفاده شد و پس از آن دیگر مورد توجه آهنگسازان قرار نگرفت.
در دوره ی رومانتیک عملا فلوت و کلارینت جای ریکوردر را گرفتند و پس از یک قرن خاموشی بار دیگر در قرن 19ام ریکوردر وارد آهنگهای آهنگسازان دوره شد ، البته در قرن 19ام ریکوردر با نام csakan یا flute douce شناخته میشد و به همین دلیل قطعه ای برای ریکوردر در آن دوره ثبت نشده ولی با توجه به بررسی های تاریخی آهنگهای زیادی برای flute douce نوشته شده که در اصل همان ریکوردر است.
در دوره ی فعلی و در قرن 20ام و 21ام بیشتر استفاده ی ریکوردر در مقاطع ابتدایی یادگیری موزیک برای کودکان (دوره های ارف) است ولی کماکان از ریکوردر به عنوان سازی اجرایی و ارکستری هم استفاده میشود و بیشتر برای اجرای آهنگهای ساخته شده برای این ساز استفاده میشود و میزان آهنگسازی برای این ساز بسیار کمتر از سازهای باقیمانده از آن دوره شده است ولی با تمام این احوال ، ریکوردر هنوز هم یکی از رایج ترین سازهای فعلی به خصوص بین کودکان و نوجوانان است.
منبع : منابع مختلف خارجی از جمله Wikipedia
مترجم : خودم :e
تا قرن 18ام Flauto به زبان ایتالیایی (زبان مرجع موسیقی) نامیده میشد و سازی که امروزه به نام فلوت شناخته میشود در اصل Flauto traverso نام داشت ؛ در زمان فعلی به خاطر جلوگیری از تداخل نام این دو ساز ، نام انگلیسی این ساز (Record در انگلیسی ، برای موسیقی به عنوان اجرای تمرینی یک قطعه است) استفاده میشود.
تاریخچه
قدیمی ترین نوع فلوت ، فلوتی است که امروزه به عنوان Recorder شناخته میشود است ، این فلوت برای اولین بار توسط چوپانان و درحال چرای گوسفندان استفاده میشده ؛ قدیمی ترین Recorder به قرن 14ام میلادی نسبت داده میشود و بعدا انواع مختلفی از آن در دوران قرون وسطا یافت شد ؛ البته مدل های اولیه ی این ساز دارای 6 سوراخ هوا در بالای ساز بودند در صورتی که ساز فعلی دارای 7 سوراخ است.
در قرون 16 و 17 میلادی ، ریکوردر محبوبیت زیادی بین مردم پیدا کرد ، چون در آن زمان موسیقی دیگر در انحصار اشراف و بزرگان کشور نبود و به حالتی عمومی تبدیل شده بود ؛ در این زمان سازهایی که آموزش آنها ساده بود ، از جمله ریکوردر محبوبیت زیادی کسب کردند.
در دوره ی موسیقی رونسانس ، به خاطر رواج موسیقی همراه با صوت و آواز برای رقص های اشرافی ، سازهای بادی با صدای نزدیک به صوت صدایی انسان محبوبیت زیادی کسب کردند که یکی از اصلی ترین سازهایی که آهنگها برای آن نوشته میشد ریکوردر بود و یا اگر آهنگی برای این ساز نوشته نمیشد به راحتی با این ساز قابل اجرا بود.
در دوره ی باروک با ایجاد تغییراتی در ریکوردر ، با اضافه شدن یک سوراخ هوا به زیر آن ، امکان ایجاد دو اکتاو کامل صدایی و اجرای نت ها به صورت گرد تر و نرم تر فراهم شد تا با آهنگهای آن دوره هماهنگی بیشتری داشته باشد.
آهنگسازانی مانند باخ و ویوالدی هم آثاری مختص به ریکوردر دارند و در آثار دیگرشان به عنوان ساز همراهی کننده از ریکوردر استفاده کرده اند.
در طی این دوره و پس از این دوره ، مدل سوپرانوی ریکوردر ها بسیار رایج تر از انواع دیگر از جمله آلتو شد و به همین دلیل امروزه هم عامه ی مردم شناختی بر انواع ریکوردر ندارد و همه ی ریکوردر ها را ریکوردر سوپرانو میشناسند.
بعد از قرن 18ام این ساز عملا کنار گذاشته شد و آخرین بار در اپرای Orfeo ed Euridice اثر Gluck استفاده شد و پس از آن دیگر مورد توجه آهنگسازان قرار نگرفت.
در دوره ی رومانتیک عملا فلوت و کلارینت جای ریکوردر را گرفتند و پس از یک قرن خاموشی بار دیگر در قرن 19ام ریکوردر وارد آهنگهای آهنگسازان دوره شد ، البته در قرن 19ام ریکوردر با نام csakan یا flute douce شناخته میشد و به همین دلیل قطعه ای برای ریکوردر در آن دوره ثبت نشده ولی با توجه به بررسی های تاریخی آهنگهای زیادی برای flute douce نوشته شده که در اصل همان ریکوردر است.
در دوره ی فعلی و در قرن 20ام و 21ام بیشتر استفاده ی ریکوردر در مقاطع ابتدایی یادگیری موزیک برای کودکان (دوره های ارف) است ولی کماکان از ریکوردر به عنوان سازی اجرایی و ارکستری هم استفاده میشود و بیشتر برای اجرای آهنگهای ساخته شده برای این ساز استفاده میشود و میزان آهنگسازی برای این ساز بسیار کمتر از سازهای باقیمانده از آن دوره شده است ولی با تمام این احوال ، ریکوردر هنوز هم یکی از رایج ترین سازهای فعلی به خصوص بین کودکان و نوجوانان است.
منبع : منابع مختلف خارجی از جمله Wikipedia
مترجم : خودم :e