s_guitar
Wednesday 13 December 2006, 11:25 AM
جهانگیر کامیان
زندگی‌نامه
در سال ۱۳۱۶ یکی از درخشان ها و ?ـعالین موسیقی ایران دیده به جـهـان گـشود که وی را جـهـانگـیر کامیان نام نهـادند. پـدر او مردی اهـل ذوق و هـنر و از دوستـداران واقـعی هـنر موسیقی سنـتی ایران بود و نـیز با نواخـتن تار آشنایی داشت و گـه گـاه در منـزل برای دل خود قطعـاتی را می نواخت.
جهـانگیر از هـمان کودکی ر?ـته ر?ـته شیـ?ـته موسیقی و نواختـن شد. پـدر که ذوق و استعـداد ?رزند را در یاد گیری تار مشاهـده کرد وی را در نواخـتـن تار یاری داد، و او به سرعـت گـوشه هایی از دستگـاه موسیقی ایرانی را ?را گـر?ت. پس از چـندی جهانگـیر عـلاقه به یاد گـیری ویولن را پـیدا کرد و از پـدر خواست که به جای تار ویولن مشق نماید و پـدر هـم برای وی ویولن خریداری کرد و او را به کلاس استاد عـبدالله جهان پـناه ?رستاد. جهـانگـیر کامیان از محضر استاد جهـان پـناه بسیار آموخت و هـنوز هـم خود را مدیون زحمات و کوشش این معـلم خوب و زحـمتکـش میداند. عـبدالله جهان پـناه، جـهانگـیر کامیان را آنطور که باید ساخت و چـنان وی در آموخـتن پـیـشر?ـت کرد که روزی جـهـان پـناه به وی گـ?ت شما دیگر تـکـمیل شده اید و برای اینکه تـبحـر بـیـشتری در کار خود بـدست آورید بـهـتر است که چـند صباحی هـم نزد استاد ابوالحسن صبا بروید و او از آن تاریخ به کلاس صبا ر?ت؛ و ردی? های آن استاد را ?ـرا گـر?ت و نوازندگی خود را شکـو?ـا کـرد.
جهـانگیر کامیان پس از تـکـمیل و یادگـیری موسیقی ایرانی به کشور ایـتالیا س?ر کرد و تحـت نظر اساتـید بزرگ موسیقی کلاسیک به ?راگیری تـکـنیکهای آرشه کشی نوین و موسیقی کلاسیک پـرداخت و در کـنار آن پـیانو و سلـ?ژ و ساز شناسی را برای هـر چـه پـر بار تر کردن هـنر خویش ?را گـر?ت.
پس از بازگـشت به ایران مدت ۱۵ سال در رادیو ایران، در ارکـسترهـای مخـتـل? از جـمله ارکستر عـبدالله جهـان پـناه به نوازندگی ویولن پـرداخت و استـعـداد و هـنر خود را نـشان داد و یکی از بهـترین نوازندگان این ارکـسـترهـا بـــود.
وی حدود یکـصد و چـهـل آهـنگ ساخت که با صدای خوانـندگـان رادیو ضبط و اجرا شد ولی هـمیشه کوشش داشت که خود به سمت معـلم چـیزهایی را که آموخته به هـنر آموزان بـیاموزد و شاگـردانی را تـربـیت و به جامعـه هـنری کـشور ارائه نماید که از مقام و جای والایی بر خوردار باشـند.
او در سال ۱۳۳۶ شروع به تعـلیم شاگـردان هـنر آموز در کـلاسهـای مخـتـل? کرد و به تـدریس پـیانو و ویولن پـرداخت که باید از کلاسهـای کانون هـنر و آکادمی موزیک ایران نام برد.
از آنجا که طبع حساس و معـلم گـونه او در امر آموزش و پـرورش هـنر آموز آنطور که باید اقـناع نشده بود، در سال ۱۳۴۹ اقدام به تاسیس کلاس موسیقی نمود و نام ( کانون موسیقی چـنگ ) نهـاد که شاگـردان آن هـر کدام چـهـره های تابانی در عـالم هـنر گـردیدند، از جـمله محـمد رضا شری?ی و دیگری بیژن مرتضوی را می تـوان نام بـرد.
زندگی‌نامه
در سال ۱۳۱۶ یکی از درخشان ها و ?ـعالین موسیقی ایران دیده به جـهـان گـشود که وی را جـهـانگـیر کامیان نام نهـادند. پـدر او مردی اهـل ذوق و هـنر و از دوستـداران واقـعی هـنر موسیقی سنـتی ایران بود و نـیز با نواخـتن تار آشنایی داشت و گـه گـاه در منـزل برای دل خود قطعـاتی را می نواخت.
جهـانگیر از هـمان کودکی ر?ـته ر?ـته شیـ?ـته موسیقی و نواختـن شد. پـدر که ذوق و استعـداد ?رزند را در یاد گیری تار مشاهـده کرد وی را در نواخـتـن تار یاری داد، و او به سرعـت گـوشه هایی از دستگـاه موسیقی ایرانی را ?را گـر?ت. پس از چـندی جهانگـیر عـلاقه به یاد گـیری ویولن را پـیدا کرد و از پـدر خواست که به جای تار ویولن مشق نماید و پـدر هـم برای وی ویولن خریداری کرد و او را به کلاس استاد عـبدالله جهان پـناه ?رستاد. جهـانگـیر کامیان از محضر استاد جهـان پـناه بسیار آموخت و هـنوز هـم خود را مدیون زحمات و کوشش این معـلم خوب و زحـمتکـش میداند. عـبدالله جهان پـناه، جـهانگـیر کامیان را آنطور که باید ساخت و چـنان وی در آموخـتن پـیـشر?ـت کرد که روزی جـهـان پـناه به وی گـ?ت شما دیگر تـکـمیل شده اید و برای اینکه تـبحـر بـیـشتری در کار خود بـدست آورید بـهـتر است که چـند صباحی هـم نزد استاد ابوالحسن صبا بروید و او از آن تاریخ به کلاس صبا ر?ت؛ و ردی? های آن استاد را ?ـرا گـر?ت و نوازندگی خود را شکـو?ـا کـرد.
جهـانگیر کامیان پس از تـکـمیل و یادگـیری موسیقی ایرانی به کشور ایـتالیا س?ر کرد و تحـت نظر اساتـید بزرگ موسیقی کلاسیک به ?راگیری تـکـنیکهای آرشه کشی نوین و موسیقی کلاسیک پـرداخت و در کـنار آن پـیانو و سلـ?ژ و ساز شناسی را برای هـر چـه پـر بار تر کردن هـنر خویش ?را گـر?ت.
پس از بازگـشت به ایران مدت ۱۵ سال در رادیو ایران، در ارکـسترهـای مخـتـل? از جـمله ارکستر عـبدالله جهـان پـناه به نوازندگی ویولن پـرداخت و استـعـداد و هـنر خود را نـشان داد و یکی از بهـترین نوازندگان این ارکـسـترهـا بـــود.
وی حدود یکـصد و چـهـل آهـنگ ساخت که با صدای خوانـندگـان رادیو ضبط و اجرا شد ولی هـمیشه کوشش داشت که خود به سمت معـلم چـیزهایی را که آموخته به هـنر آموزان بـیاموزد و شاگـردانی را تـربـیت و به جامعـه هـنری کـشور ارائه نماید که از مقام و جای والایی بر خوردار باشـند.
او در سال ۱۳۳۶ شروع به تعـلیم شاگـردان هـنر آموز در کـلاسهـای مخـتـل? کرد و به تـدریس پـیانو و ویولن پـرداخت که باید از کلاسهـای کانون هـنر و آکادمی موزیک ایران نام برد.
از آنجا که طبع حساس و معـلم گـونه او در امر آموزش و پـرورش هـنر آموز آنطور که باید اقـناع نشده بود، در سال ۱۳۴۹ اقدام به تاسیس کلاس موسیقی نمود و نام ( کانون موسیقی چـنگ ) نهـاد که شاگـردان آن هـر کدام چـهـره های تابانی در عـالم هـنر گـردیدند، از جـمله محـمد رضا شری?ی و دیگری بیژن مرتضوی را می تـوان نام بـرد.