s_guitar
Wednesday 13 December 2006, 11:37 AM
بَربَط یا عود سازی زهی است که در خاورمیانه و کشورهای عربی رایج است و از قدیمیترین سازهای شرقی و ایرانی به شمار میرود.این ساز در حقیقت نوعی سمبل تاریخی برای سازهای ایرانی استاین ساز را میتوان از جمله اصیلترین آلات موسیقی ایران زمین دانست چرا که این ساز حداقل پیشینهاش به ۱۹۷۰سال قبل از میلاد مسیح باز میگردد. آثار باستانی بین النهرین متعلق به هزاره دوم قبل از میلاد تصویر مردی ایستاده را نشان میدهد که به نواختن بربط مشغول است.
در حقیقت سومریهای باستان اولین قومی هستند که در آثار به جای مانده از آنها میتوان ردپایی از این ساز در میانشان دید. ساز عود که در ایران قبل از اسلام به نام بربط شناخته میشد بعد از سومریها و در دوران هخامنشی نیز مدارکی دال بر وجودش در دسترس است. گویا در اوائل اسلام به کشورهای عربی ر?ته و جانشین سازی به نام ((مزهر)) شدهاست. بر پایه بعضی از اسناد ((ابن سریح ایرانی نژاد)) نخستین کسی است که در عربستان در قرن اول هجری عود ?ارسی یا بربط را نواخته و نوازندگی ان را آموزش دادهاست. الاغانی میگوید:آشنایی او با عود از آنجا شروع شد که عبدالله ابن زوبیر جمعی که ایرانیان را به مکه دعوت کرده بود تا خانه کعبه را تعمیر کنند دیوارگران ایرانی عود میزدند و اهل مکه از ساز و موسیقی ایشان لذت میبرند و آن را تحسین میکردند، ابن سریح پس به عود زدن پرداخت و در این صنعت سرآمد هنرمندان زمان گشت.
ساختار بربط
شکم این ساز بسیار بزرگ و گلابی شکل و دسته آن بسیار کوتاهاست. به طوری که قسمت اعظم طول سیمها در امتداد شکم قرار گر?تهاست. سطح رویی شکم از جنس چوب است که برآن پنجرههایی مشبک ایجاد شدهاست. عود ?اقد «دستان» است و خرک ساز کوتاه و تا اندازهای کشیدهاست. عود دارای ده سیم یا ۵ سیم ج?تی است البته در برخی مواقع استادان قالب شکنی کرده و دو یا یک سیم در قسمت پایین قبل از سیم دو به ساز اضا?ه میکنند که این سیمها ?ا زیر کوک میشود. سیمهای ج?ت با هم همصدا کوک میشوند و هر یک از سیمهای دهگانه، یک گوشی مخصوص به خود دارد؛ گوشیها در دو طر? جعبه گوشی (سر ساز) قرار گر?تهاند.
عود بمترین ساز بین سازهای زهی است؛ نت نویسی آن با کلید سل است که جمعا دو اکتاو است «اکتاو» بم تر از نت نوشته شده حاصل میشود. سیم بم (س?ل پائین) معمولاً نقش «واخوان» دارد و گاه این سیم ج?ت نیست. صدای عود به نحوی است که صدای اکتاو چهارم پیانو از راست به چپ برابری دارد و در اصل باید عود را با کلید ?ا نواخت یعنی صدای اصلی عود یک اکتاو پایین تر از آن است که امروز متداول شدهاست .
مضراب عود از پر مرغ (یا پر طاووس و شاه پر عقاب ) تهیه شدهاست و گاه نیز نوازنده با مضراب دیگری ساز را مینوازد. نوازنده های امروزی از مضراب های پلاستیکی است?اده می کنند.
صدای عود بم، نرم و در عین حال گرم و جذاب و نسبتاً قوی است. این ساز نقش تکنواز و همنواز هر دو را به خوبی میتواند ای?ا کند.
در حقیقت سومریهای باستان اولین قومی هستند که در آثار به جای مانده از آنها میتوان ردپایی از این ساز در میانشان دید. ساز عود که در ایران قبل از اسلام به نام بربط شناخته میشد بعد از سومریها و در دوران هخامنشی نیز مدارکی دال بر وجودش در دسترس است. گویا در اوائل اسلام به کشورهای عربی ر?ته و جانشین سازی به نام ((مزهر)) شدهاست. بر پایه بعضی از اسناد ((ابن سریح ایرانی نژاد)) نخستین کسی است که در عربستان در قرن اول هجری عود ?ارسی یا بربط را نواخته و نوازندگی ان را آموزش دادهاست. الاغانی میگوید:آشنایی او با عود از آنجا شروع شد که عبدالله ابن زوبیر جمعی که ایرانیان را به مکه دعوت کرده بود تا خانه کعبه را تعمیر کنند دیوارگران ایرانی عود میزدند و اهل مکه از ساز و موسیقی ایشان لذت میبرند و آن را تحسین میکردند، ابن سریح پس به عود زدن پرداخت و در این صنعت سرآمد هنرمندان زمان گشت.
ساختار بربط
شکم این ساز بسیار بزرگ و گلابی شکل و دسته آن بسیار کوتاهاست. به طوری که قسمت اعظم طول سیمها در امتداد شکم قرار گر?تهاست. سطح رویی شکم از جنس چوب است که برآن پنجرههایی مشبک ایجاد شدهاست. عود ?اقد «دستان» است و خرک ساز کوتاه و تا اندازهای کشیدهاست. عود دارای ده سیم یا ۵ سیم ج?تی است البته در برخی مواقع استادان قالب شکنی کرده و دو یا یک سیم در قسمت پایین قبل از سیم دو به ساز اضا?ه میکنند که این سیمها ?ا زیر کوک میشود. سیمهای ج?ت با هم همصدا کوک میشوند و هر یک از سیمهای دهگانه، یک گوشی مخصوص به خود دارد؛ گوشیها در دو طر? جعبه گوشی (سر ساز) قرار گر?تهاند.
عود بمترین ساز بین سازهای زهی است؛ نت نویسی آن با کلید سل است که جمعا دو اکتاو است «اکتاو» بم تر از نت نوشته شده حاصل میشود. سیم بم (س?ل پائین) معمولاً نقش «واخوان» دارد و گاه این سیم ج?ت نیست. صدای عود به نحوی است که صدای اکتاو چهارم پیانو از راست به چپ برابری دارد و در اصل باید عود را با کلید ?ا نواخت یعنی صدای اصلی عود یک اکتاو پایین تر از آن است که امروز متداول شدهاست .
مضراب عود از پر مرغ (یا پر طاووس و شاه پر عقاب ) تهیه شدهاست و گاه نیز نوازنده با مضراب دیگری ساز را مینوازد. نوازنده های امروزی از مضراب های پلاستیکی است?اده می کنند.
صدای عود بم، نرم و در عین حال گرم و جذاب و نسبتاً قوی است. این ساز نقش تکنواز و همنواز هر دو را به خوبی میتواند ای?ا کند.