mojgan
Saturday 16 December 2006, 12:08 AM
پرويز مشكاتيان
پرويز مشكاتيان در 24 ارديبهشت 1334 در نيشابور چشم به جهان گشود
او از 6 سالگي به ?راگيري موسيقي پرداخت. از ابتدا علاقه وا?ري به ساز سنتور پيدا نمود و
و با آموزش مداوم زير نظر پدرش، حسن مشكاتيان، قدم در راه بزرگاني چون سماعي و صبا گذاشت.
پرويز، 8 ساله بود که اولين كنسرت خود را در يك مراسم گردهم آيي دانش آموزان مدرسه امير معزي نيشابور اجرا نمود.
مشكاتيان از كودكي متوجه ارتباط تنگاتنگ ادبيات منظوم ايران با موسيقي ايراني که جوهره ي ?رهنگ ايرانيان است
و نقش بسيار اساسي در پيکره موسيقي سنتي دارد، شد.
وي که به مريدي و همراهي پدر گام در اين راه نهاده بود، از دوران دبيرستان در اردوهاي رامسر شركت مي جست و
در مسابقات آموزشگاه هاي سراسر كشور ركورد دار بود.
در دو دهه ي اول زندگي پرويز مشکاتيان، ميراث پدر، و بزرگان موسيقي آن زمان ار يک سو،
و از سوي ديگر ?ضاي شور و خيال انگيز و راز آميز شهر شعر و شعور ( نيشابور ، مي معنوي خيام بزرگ و توشه ي انديشه و ?رهنگ غني ابرشهر سنتي ايران )
که به قول دکتر ش?يعي کدکني «اين نيشابور، در نگاه من، ?شرده اي است از ايران بزرگ ...»-،
در عجين شدن روح پرشورش و آميخته شدن تار و پود زندگيش با موسيقي سنتي ايران تاثير بسزايي داشت
. مشکاتيان در جايي،
از آن دوران ها چنين مي گويد: «هرگز يادم نمي رود در نيشابور شب هاي (البته اندک) با دوستم که
بازيگوشي هاي مرا دريابيده بود و به سراغم مي آمد که ناگزير به درس بنشينم.
يک راديوي ترانزيستوري روي ميز کارم هميشه روشن بود تا مگر صداي سنتور برشته خوش کوک،
پرتکنيک و پرمحتواي پايور پخش شود و جاني بگيرم، اگر چنين مي شد به سعيد مي گ?تم بلند شو برويم خيام
.
پرويز مشكاتيان پس از اتمام تحصيلات متوسطه وارد دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران
شد. ردي? عالي موسيقي ايران، ردي? آقا ميرزا عبدالله، را در دانشگاه نزد استاد ?قيد نور علي خان برومند و
دكتر داريوش ص?وت آموخت.
همزمان با اين آموزش ها از محضر اساتيد بزرگي چون دكتر محمد تقي مسعوديه، شادروان عبداله خان دوامي، شادروان سعيد هرمزي و شادروان يوس? ?روتن نيز بهره گر?ت
استقبال مردم از سبک جديد سنتورنوازي وي بسيار خوب بود.
چهارمضرابهاي زيباي وي که سرشار از ملوديهاي دلربا، دراب هاي زيبا و سرعت بالاي مضرابهايش بود،
همگان را حيرت زده مي‌کرد.سرعت مضرابهاي وي تا حدي زياد است که در
بعضي چهارمضراب هايش، شنونده احساس مي‌کند که حتي دو سنتور با هم در حال نواختن هستند
بدون ترديد سبك سنتورنوازي پرويز مشكاتيان، يكي از زيباترين و پرطر?دارترين سبكهاي زمان ماست.
پس عجيب نيست كه هر سنتورنوازي از كوچك تا بزرگ، براي نشان دادن مهارت نوازندگي اش، قطعاتي از وي را اجرا كند.
استاد مشكاتيان، از همه نظر (چه توليد موسيقي، چه پرورش شاگرد، دوستي مردم با موسيقي ايراني و ارائه رپرتوار موسيقي ?راوان بصورت نت و پارتيتور) حق بزرگي بر گردن موسيقي ايراني دارد
! .
پرويز مشكاتيان در 24 ارديبهشت 1334 در نيشابور چشم به جهان گشود
او از 6 سالگي به ?راگيري موسيقي پرداخت. از ابتدا علاقه وا?ري به ساز سنتور پيدا نمود و
و با آموزش مداوم زير نظر پدرش، حسن مشكاتيان، قدم در راه بزرگاني چون سماعي و صبا گذاشت.
پرويز، 8 ساله بود که اولين كنسرت خود را در يك مراسم گردهم آيي دانش آموزان مدرسه امير معزي نيشابور اجرا نمود.
مشكاتيان از كودكي متوجه ارتباط تنگاتنگ ادبيات منظوم ايران با موسيقي ايراني که جوهره ي ?رهنگ ايرانيان است
و نقش بسيار اساسي در پيکره موسيقي سنتي دارد، شد.
وي که به مريدي و همراهي پدر گام در اين راه نهاده بود، از دوران دبيرستان در اردوهاي رامسر شركت مي جست و
در مسابقات آموزشگاه هاي سراسر كشور ركورد دار بود.
در دو دهه ي اول زندگي پرويز مشکاتيان، ميراث پدر، و بزرگان موسيقي آن زمان ار يک سو،
و از سوي ديگر ?ضاي شور و خيال انگيز و راز آميز شهر شعر و شعور ( نيشابور ، مي معنوي خيام بزرگ و توشه ي انديشه و ?رهنگ غني ابرشهر سنتي ايران )
که به قول دکتر ش?يعي کدکني «اين نيشابور، در نگاه من، ?شرده اي است از ايران بزرگ ...»-،
در عجين شدن روح پرشورش و آميخته شدن تار و پود زندگيش با موسيقي سنتي ايران تاثير بسزايي داشت
. مشکاتيان در جايي،
از آن دوران ها چنين مي گويد: «هرگز يادم نمي رود در نيشابور شب هاي (البته اندک) با دوستم که
بازيگوشي هاي مرا دريابيده بود و به سراغم مي آمد که ناگزير به درس بنشينم.
يک راديوي ترانزيستوري روي ميز کارم هميشه روشن بود تا مگر صداي سنتور برشته خوش کوک،
پرتکنيک و پرمحتواي پايور پخش شود و جاني بگيرم، اگر چنين مي شد به سعيد مي گ?تم بلند شو برويم خيام
.
پرويز مشكاتيان پس از اتمام تحصيلات متوسطه وارد دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران
شد. ردي? عالي موسيقي ايران، ردي? آقا ميرزا عبدالله، را در دانشگاه نزد استاد ?قيد نور علي خان برومند و
دكتر داريوش ص?وت آموخت.
همزمان با اين آموزش ها از محضر اساتيد بزرگي چون دكتر محمد تقي مسعوديه، شادروان عبداله خان دوامي، شادروان سعيد هرمزي و شادروان يوس? ?روتن نيز بهره گر?ت
استقبال مردم از سبک جديد سنتورنوازي وي بسيار خوب بود.
چهارمضرابهاي زيباي وي که سرشار از ملوديهاي دلربا، دراب هاي زيبا و سرعت بالاي مضرابهايش بود،
همگان را حيرت زده مي‌کرد.سرعت مضرابهاي وي تا حدي زياد است که در
بعضي چهارمضراب هايش، شنونده احساس مي‌کند که حتي دو سنتور با هم در حال نواختن هستند
بدون ترديد سبك سنتورنوازي پرويز مشكاتيان، يكي از زيباترين و پرطر?دارترين سبكهاي زمان ماست.
پس عجيب نيست كه هر سنتورنوازي از كوچك تا بزرگ، براي نشان دادن مهارت نوازندگي اش، قطعاتي از وي را اجرا كند.
استاد مشكاتيان، از همه نظر (چه توليد موسيقي، چه پرورش شاگرد، دوستي مردم با موسيقي ايراني و ارائه رپرتوار موسيقي ?راوان بصورت نت و پارتيتور) حق بزرگي بر گردن موسيقي ايراني دارد
! .