Amir
Thursday 15 November 2007, 10:34 AM
You can see links before reply
هنگامی‌كه موسیقی سنتی هند را به‌صورت یك مجموعه در نظر می‌گیریم، تعداد بی‌شماری م‍ُد (mode) در آن مشاهده می‌كنیم. (raga) موسیقی‌دانها به شیوه‌ای استادانه یك م‍ُد خاص را تا حد زیادی از طریق بداهه‌سازی می‌سازند، ولی این م‍ُد، بر اساس آهنگهای تصنیف شده و تقاضاهای رسمی نیز ساخته و پرداخته می‌شود. در این موسیقی قطعاتی (كه در زبان هندی به آنها «ragamala» یا «ragamalika» می‌گویند) هم وجود دارند كه در آنها مدولاسیونها به كار گرفته می‌شوند.
قطعات فردی در موسیقی كارناتیك (Carnatic) كوتاه‌تر هستند، بنابراین رسیتالها از طریق انتخاب آیتمهایی (item) در راگاهای متضاد با هم ساخته می‌شوند. منطق این كار معمولاً متناقض است، به‌ویژه هنگامی‌كه در مقابل موسیقی تركیه قرار می‌گیرد كه م‍ُدهای آن برای پیشبرد مستقیم قطعه انتخاب می‌شوند و یا در موسیقی غرب كه به مدولاسیونهای تكراری تا حد ممكن باید بی‌توجهی كرد. بحث زیبایی‌شناختی كلی از این نوع، بسیار مفصل خواهد شد.
هم در موسیقی هندوستانی و هم در موسیقی كارناتیك، ترانه‌ها (یا آثار ساخته‌شده برای ساز در موسیقی هندوستانی) معمولاً با یك پرلود بداهه اندازه‌گیری نشده، آغاز می‌شود (alap/alaapana) كه گاهی اوقات طولانی هم هست. این پرلود با «قسمت تصنیف شده» دنبال می‌شود كه در آن از چرخه ریتمیك خاصی (tala) استفاده می‌شود (معمولاً با همراهی سازهای كوبه‌ای). هرچند این كار معمولاً بر مبنای یك اثر از پیش ساخته شده اجرا می‌شود، بداهه‌نوازیهای ویژه‌ای هم در این قسمت وجود دارند. این جنبه از موسیقی سنتی هند با جاز غربی مقایسه می‌شود كه از این بابت برای هردو، تقاضاهایی وجود دارند.
موسیقی هندوستانی، موسیقی شمال هند و شامل موسیقی‌دانهای هندو و مسلمان است و نوارهای بی‌شماری با كیفیت بالا در این زمینه ضبط شده‌اند، برخلاف موسیقی سنتی جاهای دیگر دنیا به‌جز از اروپا
بی‌تردید میزان علاقه‌مندی افراد به سبكهای گوناگون متفاوت است. ذروپاد (Dhrupad) قدیمی‌ترین سبك موسیقی هندوستانی است كه در حال حاضر بسیار كمیاب است. سبكی كه بیشتر شنوندگان موسیقی با آن آشنا هستند، سبك مدرن و به‌ویژه سبكهایی است كه با سازهایی چون سی‌تار اجرا می‌شوند. موسیقی كارناتیك، موسیقی جنوب هند است و در بسیاری از جنبه‌ها با سایر سبكها متفاوت است.
موسیقی سنتی هند محبوبیتی روزافزون در غرب پیدا كرده و در حال حاضر به‌طور گسترده آموزش داده می‌شود و هرچه فرصت یادگیری این موسیقی در دانشگاهها و مؤسسات خصوصی بیشتر می‌شود، منابع بیشتری در این زمینه به دست می‌آیند. اخیراً كتابی به نام «راهنمای راگا» منتشر شده كه برای علاقه‌مندان به كسب آگاهی درباره راگاها، بسیار ارزشمند است.
منبع : سوره مهر
هنگامی‌كه موسیقی سنتی هند را به‌صورت یك مجموعه در نظر می‌گیریم، تعداد بی‌شماری م‍ُد (mode) در آن مشاهده می‌كنیم. (raga) موسیقی‌دانها به شیوه‌ای استادانه یك م‍ُد خاص را تا حد زیادی از طریق بداهه‌سازی می‌سازند، ولی این م‍ُد، بر اساس آهنگهای تصنیف شده و تقاضاهای رسمی نیز ساخته و پرداخته می‌شود. در این موسیقی قطعاتی (كه در زبان هندی به آنها «ragamala» یا «ragamalika» می‌گویند) هم وجود دارند كه در آنها مدولاسیونها به كار گرفته می‌شوند.
قطعات فردی در موسیقی كارناتیك (Carnatic) كوتاه‌تر هستند، بنابراین رسیتالها از طریق انتخاب آیتمهایی (item) در راگاهای متضاد با هم ساخته می‌شوند. منطق این كار معمولاً متناقض است، به‌ویژه هنگامی‌كه در مقابل موسیقی تركیه قرار می‌گیرد كه م‍ُدهای آن برای پیشبرد مستقیم قطعه انتخاب می‌شوند و یا در موسیقی غرب كه به مدولاسیونهای تكراری تا حد ممكن باید بی‌توجهی كرد. بحث زیبایی‌شناختی كلی از این نوع، بسیار مفصل خواهد شد.
هم در موسیقی هندوستانی و هم در موسیقی كارناتیك، ترانه‌ها (یا آثار ساخته‌شده برای ساز در موسیقی هندوستانی) معمولاً با یك پرلود بداهه اندازه‌گیری نشده، آغاز می‌شود (alap/alaapana) كه گاهی اوقات طولانی هم هست. این پرلود با «قسمت تصنیف شده» دنبال می‌شود كه در آن از چرخه ریتمیك خاصی (tala) استفاده می‌شود (معمولاً با همراهی سازهای كوبه‌ای). هرچند این كار معمولاً بر مبنای یك اثر از پیش ساخته شده اجرا می‌شود، بداهه‌نوازیهای ویژه‌ای هم در این قسمت وجود دارند. این جنبه از موسیقی سنتی هند با جاز غربی مقایسه می‌شود كه از این بابت برای هردو، تقاضاهایی وجود دارند.
موسیقی هندوستانی، موسیقی شمال هند و شامل موسیقی‌دانهای هندو و مسلمان است و نوارهای بی‌شماری با كیفیت بالا در این زمینه ضبط شده‌اند، برخلاف موسیقی سنتی جاهای دیگر دنیا به‌جز از اروپا
بی‌تردید میزان علاقه‌مندی افراد به سبكهای گوناگون متفاوت است. ذروپاد (Dhrupad) قدیمی‌ترین سبك موسیقی هندوستانی است كه در حال حاضر بسیار كمیاب است. سبكی كه بیشتر شنوندگان موسیقی با آن آشنا هستند، سبك مدرن و به‌ویژه سبكهایی است كه با سازهایی چون سی‌تار اجرا می‌شوند. موسیقی كارناتیك، موسیقی جنوب هند است و در بسیاری از جنبه‌ها با سایر سبكها متفاوت است.
موسیقی سنتی هند محبوبیتی روزافزون در غرب پیدا كرده و در حال حاضر به‌طور گسترده آموزش داده می‌شود و هرچه فرصت یادگیری این موسیقی در دانشگاهها و مؤسسات خصوصی بیشتر می‌شود، منابع بیشتری در این زمینه به دست می‌آیند. اخیراً كتابی به نام «راهنمای راگا» منتشر شده كه برای علاقه‌مندان به كسب آگاهی درباره راگاها، بسیار ارزشمند است.
منبع : سوره مهر