PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : خانواده گوارنری



akanani
Thursday 29 November 2007, 10:04 AM
گوارنری (Guarneri) نام فامیل گروهی از بزرگترین مدعیان سازنده انواع ویولن (خانواده ویولون) در سده 17 و 18 میلادی در کرمونای ایتالیاست که با سازندگان بزرگی همچون گروههای سازندگان آماتی Amati و استرادیواری Stradivari قیاس شده اند.

آندرا گوارنری Andrea Guarneri (دسامبر 1626-1698) از سال 1641 تا 1646 در کارگاه نیکولو آماتی Nicolo Amati مشغول کارآموزی شد و طی سالهای 1650 تا 1654 به ساخت ویولن برای آماتی پرداخت.

نخستین سازهای دست ساز او عموما بر اساس الگوی معروف آماتی ساخته شد اما وی تلاش کرد تا به کیفیت بالا و ممتاز سازهای شخصی آماتی دست یابد. آندرا گوارنری (Andrea Guarneri) ویولاهایی نفیس و ستودنی ساخت که یکی از آنها توسط ویلیام پریمرز (William Primrose) استفاده شد و به شهرت رسید.

از میان فرزندان آندرا دو تن از پسرانش حرفه پدر را ادامه دادند:
پیترو جیووانی گوارنری Pietro Giovanni Guarneri (فوریه 1655-مارس 1720) که پیتروی مانتوا Pietro da Mantova نامیده می شد (تا از برادر زاده اش پیترو گوارنری تمییز داده شود).

او از سال 1670 تا زمان ازدواجش در سال 1677 در کارگاه پدرش فعالیت کرده و پس از آن تا سال 1683 در کارگاه شخصی خود در مانتوا (Mantua) به عنوان نوازنده و سازنده ویولن مشغول کار شده است.

سازهای ساخت او عموما بهتر و نفیس تر از آلات دست ساز پدرش بود اما بدلیل دو شغله بودن وی، تعداد این سازها محدود بوده و به وفور ساخته و تولید نشد. جوزف زیگتی (Joseph Szigeti) نوازنده بزرگ ویولون یکی از بهترین این سازها را در دست داشته است.

جوزپه جیووانی باتیستا گوارنری Giuseppe Giovanni Battista Guarneri (نوامبر 1666-1739 یا 1740) فرزند کوچکتر آندرا و معروف به فیلیوس آندرا (filius Andreae) که در کارگاه پدرش در کرمونا مشغول به کار شد و در سال 1698 وارث کارگاه پدر گردید. اگرچه او برای رقابت با استرادیواری (Stradivari)٬ یگانه رقیب با نفوذ و تاثیرگذار دوران حرفه ای اش پیاپی تلاش کرد٬ لیکن در میان سازندگان بزرگ ویلن٬ مشهور و شناخته شده بود. از حدود سال 1715 پسرانش و احتمالا کارلو برگنزی (Carlo Bergonzi) به او ملحق شده و همکاری با وی را آغاز نمودند.

جوزپه جیووانی باتیستا پدر دو سازنده بعدی سازهای زهی بود:
پیترو گوارنری Pietro Guarneri (آوریل 1695- آوریل 1762) معروف به پیترو ونیزی Pietro da Venezia که از زندگی در خانه پدری ناخورسند بود٬ در سال 1718 کرمونا را به قصد یافتن مکانی آرام و مطبوع ترک گفت و سرانجام در ونیز مستقر شد. او در ونیز تکنیک های کرمونا را که از پدرش آموخته بود با متد ونیز که طی کار با مونتانانا (Domenico Montagnana) و تونونی (Carlo Annibale Tononi) یاد گرفت٬ در هم آمیخت و در سال 1730 نخستین برچسب اریجینال خود را از ونیز به جامعه هنرمندان معرفی کرد. آلات موسیقی ساخت او نیز همچون سازهای پدر و عمویش٬ بسیار نادر٬ متمایز و نفیس هستند. یکی از ویلنسل های ساخت وی توسط بئاتریس هریسون (Beatrice Harrison) مورد استفاده قرار گرفته است.


You can see links before reply[190].jpg
لیبل یکی از ویولون های گوانری
بارتولومئو جوزپه گوارنری (عیسی) Bartolomeo Giuseppe Guarneri (آگوست 1698- اکتبر 1744) معروف به جوزف که بزرگترین سازنده ویولن لاین آماتی نامیده شده است. او با نام عیسی نیز شناخته شده است چراکه برچسب های او همیشه شامل کاراکترهای I.H.S. Iota-Eta-Sigma٬ سه حرف اول نام عیسی در زبان یونانی و صلیبی رومی بوده است.

سازهای ساخت وی به میزان وسیعی از تکنیک های سنتی خانوادگی او فاصله گرفت و روش های منحصر به فرد خود او جایگزین آن شد و رتبه دوم کیفیت را پس از استرادیواری که در نوع خود بی نظیر بوده٬ کسب نمود. ساز مورد علاقه و محبوب نوازنده مشهور ویلن نیکولو پاگانینی (Niccolò Paganini) ویلن دو کانونه گوارنری Il Cannone Guarnerius بود که در سال 1743 توسط عیسی گوارنری ساخته شد.
همچنین ویلن "لرد ویلتون" Lord Wilton که در سال 1742 ساخته شد توسط یهودی منوهین (Yehudi Menuhin) (You can see links before reply) و دیگر نوازندگان قرن بیستم سازهای عیسی همچون آرتور گرومیاکس (Arthur Grumiaux) ٬ یاشا هایفتز (Jascha Heifetz) (You can see links before reply)٬ ایزاک ایشترن (Isaac Stern) و هنریک شرینگ (Henryk Szeryng) نواخته شد.

این امکان وجود دارد که تاریخچه خانواده گوارنری اندکی نامعتبر باشد. به گفته منبعی موثق٬ جوزپه عیسی و پیتروی ونیزی ممکن است پسرعمو بوده و برادر نباشند و همچنین این احتمال وجود دارد که پیتروی ونیز فرزند پیتروی مونتانا باشد!