Leon
Tuesday 11 December 2007, 11:00 AM
سنتور در ارکستر اروپایی «باروک»
You can see links before reply (You can see links before reply)
حسن تبار
برای نخستین بار سنتور مکانی در یک ارکستر بزرگ و مشهور موسیقی «باروک» در فرانسه پیدا کرده و راه تازه‌ای برای معرفی موسیقی ایران گشوده است. به لطف حضور یک موسیقیدان و نوازنده‌ی ایرانی، حسن تبار، که موسیقی و فرهنگ کشورش را با خود به سرزمینی که او را پناه داده آورده است، سنتور و موسیقی اصیل ایران در این کشور جا باز کرده است. او به جنبه‌ی علمی کار نیز توجه کرده است، و تز دکترای موسیقی‌شناسی‌اش در دانشگاه سوربن پاریس را به پژوهش درباره‌ی سنتور، موسیقی ایرانی، و قدرت آمیزش آن با موسیقی غربی اختصاص داده است.
تبار شاگردان فرانسوی دارد و مهم‌تر این‌که سنتور را در یک گروه مشهور موسیقی باروک در پاریس به نام «روشنایی 18-21» وارد کرده و در چندین کنسرت این گروه شرکت داشته است. پژوهش‌های این موسیقیدان و نوازنده‌ی ایرانی نشان می‌دهد که سنتور که همتاهایی در یونان، ترکیه، و کشمیر هند دارد، در زمان شاه عباس در موسیقی ایران دیده شده، و در قرن نوزدهم جای خود را در موسیقی ایرانی پیدا کرده است. اما این ابوالحسن صبا، موسیقیدان برجسته، بود که با نوشتن کتاب ردیف‌های سنتور به این ساز ارزش زیادی بخشید و آن را وارد ارکسترهای بزرگ موسیقی اصیل ایرانی کرد. کمی بعد استاد فرامرز پایور با مهارت و سبک نوازندگی‌اش استفاده از سنتور را گسترش بخشید و آن را در دیگر کشورها نیز عرضه کرد. و در سال 1975 با اجرای چند کنسرت در فرانسه تحسین هنردوستان فرانسوی را برانگیخت. در همان سال نخستین صفحه از تک‌نوازی سنتور فرامرز پایور در مجموعه‌ی «موسیقی ملت‌ها» توسط یک شرکت مشهور فرانسوی وارد بازار موسیقی این کشور شد. در سال‌های بعد دکتر داریوش صفوت در کتابی به زبان فرانسه درباره‌ی «موسیقی سنتی» ایران، به معرفی سنتور ایرانی نیز پرداخت.
اما چند کلمه هم درباره‌ی موسیقی باروک که در اواخر قرن شانزدهم در رم، ونیز، و فلورانس به وجود آمد و به‌سرعت در تمام اروپا، جای مناسبی پیدا کرد. این سبک هنرهای دیگر چون مجسمه‌سازی، نقاشی، معماری، و ادبیات را نیز فرا گرفت. نخستین اپرا با سبک باروک را «باخ»، «ریوالدی»، و «هندل»، سه نابغه‌ی آن زمان به وجود آوردند.
حسن تبار، چندی پیش میهمان یکی از نشست‌های فرهنگی «انجمن فرهنگ ایران» در پاریس بود. وی در حضور ایرانیان پرشمار ساکن پایتخت فرانسه به معرفی سنتور و پیشینه‌ی آن در موسیقی ایران پرداخت، و از کارهایی که برای شناساندن این ساز و جا دادن آن در یک ارکستر مشهور اروپایی کرده سخن گفت. در همین نشست او همراه با یک نوازنده‌ی فرانسوی تنبک، قطعه‌هایی را اجرا کرد. در پایان از این هنرمند ایرانی که کتابی با نام «تغییرات موسیقی ایرانی در اوایل قرن بیستم» نیز به زبان فرانسه نوشته، دعوت کردم برابر میکروفن رادیو زمانه از فعالیت‌های هنری خود در فرانسه بگوید.
از «اينجا (You can see links before reply)» بشنويد.
ايرج اديب‌زاده منبع : رادیو زمانه (You can see links before reply)
You can see links before reply (You can see links before reply)
حسن تبار
برای نخستین بار سنتور مکانی در یک ارکستر بزرگ و مشهور موسیقی «باروک» در فرانسه پیدا کرده و راه تازه‌ای برای معرفی موسیقی ایران گشوده است. به لطف حضور یک موسیقیدان و نوازنده‌ی ایرانی، حسن تبار، که موسیقی و فرهنگ کشورش را با خود به سرزمینی که او را پناه داده آورده است، سنتور و موسیقی اصیل ایران در این کشور جا باز کرده است. او به جنبه‌ی علمی کار نیز توجه کرده است، و تز دکترای موسیقی‌شناسی‌اش در دانشگاه سوربن پاریس را به پژوهش درباره‌ی سنتور، موسیقی ایرانی، و قدرت آمیزش آن با موسیقی غربی اختصاص داده است.
تبار شاگردان فرانسوی دارد و مهم‌تر این‌که سنتور را در یک گروه مشهور موسیقی باروک در پاریس به نام «روشنایی 18-21» وارد کرده و در چندین کنسرت این گروه شرکت داشته است. پژوهش‌های این موسیقیدان و نوازنده‌ی ایرانی نشان می‌دهد که سنتور که همتاهایی در یونان، ترکیه، و کشمیر هند دارد، در زمان شاه عباس در موسیقی ایران دیده شده، و در قرن نوزدهم جای خود را در موسیقی ایرانی پیدا کرده است. اما این ابوالحسن صبا، موسیقیدان برجسته، بود که با نوشتن کتاب ردیف‌های سنتور به این ساز ارزش زیادی بخشید و آن را وارد ارکسترهای بزرگ موسیقی اصیل ایرانی کرد. کمی بعد استاد فرامرز پایور با مهارت و سبک نوازندگی‌اش استفاده از سنتور را گسترش بخشید و آن را در دیگر کشورها نیز عرضه کرد. و در سال 1975 با اجرای چند کنسرت در فرانسه تحسین هنردوستان فرانسوی را برانگیخت. در همان سال نخستین صفحه از تک‌نوازی سنتور فرامرز پایور در مجموعه‌ی «موسیقی ملت‌ها» توسط یک شرکت مشهور فرانسوی وارد بازار موسیقی این کشور شد. در سال‌های بعد دکتر داریوش صفوت در کتابی به زبان فرانسه درباره‌ی «موسیقی سنتی» ایران، به معرفی سنتور ایرانی نیز پرداخت.
اما چند کلمه هم درباره‌ی موسیقی باروک که در اواخر قرن شانزدهم در رم، ونیز، و فلورانس به وجود آمد و به‌سرعت در تمام اروپا، جای مناسبی پیدا کرد. این سبک هنرهای دیگر چون مجسمه‌سازی، نقاشی، معماری، و ادبیات را نیز فرا گرفت. نخستین اپرا با سبک باروک را «باخ»، «ریوالدی»، و «هندل»، سه نابغه‌ی آن زمان به وجود آوردند.
حسن تبار، چندی پیش میهمان یکی از نشست‌های فرهنگی «انجمن فرهنگ ایران» در پاریس بود. وی در حضور ایرانیان پرشمار ساکن پایتخت فرانسه به معرفی سنتور و پیشینه‌ی آن در موسیقی ایران پرداخت، و از کارهایی که برای شناساندن این ساز و جا دادن آن در یک ارکستر مشهور اروپایی کرده سخن گفت. در همین نشست او همراه با یک نوازنده‌ی فرانسوی تنبک، قطعه‌هایی را اجرا کرد. در پایان از این هنرمند ایرانی که کتابی با نام «تغییرات موسیقی ایرانی در اوایل قرن بیستم» نیز به زبان فرانسه نوشته، دعوت کردم برابر میکروفن رادیو زمانه از فعالیت‌های هنری خود در فرانسه بگوید.
از «اينجا (You can see links before reply)» بشنويد.
ايرج اديب‌زاده منبع : رادیو زمانه (You can see links before reply)