akanani
Thursday 20 December 2007, 09:41 AM
موسيقي و ظرفيت‌هايي كه مي‌تواند داشته باشد، همانند كوه يخي است كه ما تنها بخشي بيرون آب آن را شاهديم؛
ظرفيت‌هايي كه در صورت تعمق درآن مي توان وجوه گوناگونش را بر شمرد و بر روزن افكند. در سخناني كه دست اندركاران نخستين نمايشگاه موسيقي و‌آثار شنيداري در نشست خبري خود بيان كردند، حداقل در بعد نظري قضيه گوشه‌اي از اين ظرفيت بيان شده است.[گزارش همشهري آنلاين از نشست خبري نخستين نمايشگاه موسيقي و‌آثار شنيداري تهران (You can see links before reply)]
تعمق در اين سخنان نشان مي‌دهد كه وزارت ارشاد در صدد ورود به حيطه‌اي‌است كه تا كنون كمتر به آن پرداخته شده و آن هم حيطه حمايت از آثارو صنوف و نهادهاي حقيقي و حقوقي توليد موسيقايي است.
اگر بخواهيم در تعريفي كوتاه اين گونه نهادها را معرفي كنيم بايد بگوييم موسساتي كه دركار موسيقي سرمايه گذاري مي كنند و يا موسساتي كه خدمات جانبي آنها دربه موسيقي ارتباط پيدا مي كند.
در يك تقسيم بندي ابتدايي توليد كنندگان آلبوم ها و سي دي هاي موسيقي،ناشراني كه كتاب موسيقي توليدوعرضه مي كنند،صدابرداران و استوديو هاي صدابرداري و تهيه كنندگان كنسرت هاي موسيقي و نشريات و رسانه هاي موسيقيايي .... را مي توان در طبقه بندي نخست اين مجموعه قرار داد.
اگر چه در كنار اين مجموعه و در طيف دوم مي توان صنعت‌هاي بزرگي چون توليد كنندگان تلفن همراه، سازندگان سي دي و نوار خام، دي وي دي و شركت هاي معظمي چون ال جي، سوني و توشيبا و .... را هم به نوعي دراين سامانه قرار داد، اما به دليل آنكه سخن محوري نگارنده پيرامون حمايت از همان دسته نخست است، لذا از بازگشايي ابعاد هنر- صنعت موسيقي (مثل هنر صنعت سينما) خودداري مي‌كنم و تنها به همان محور اول بسنده مي‌كنم.
براي آنكه تصويري از حمايت دولت به دست آوريم بايد ابتدا به نوع حمايتي كه دولت از بخش‌هاي ديگر فرهنگ به عمل مي‌آورد نگاهي بنيدازيم و سهم موسيقي را در اين حمايت‌ها ارزيابي و مقايسه كنيم.
اگرچه بودجه فرهنگ را بايد در چند نهاد رسمي و غير رسمي تقسيم بندي كرد(صداو سيما، سازمان تبليغات، وزارت علوم و فن آوري و...) اما با توجه به اين كه متولي رسمي حوزه فرهنگ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي است، پس به سهم موسيقي در اين بودجه نظر مي افكنيم.
برابر آماري كه از سوي معاون فرهنگي وزير اعلام شده است، بودجه پيشنهادي وزارت ارشاد براي سال 87 دوبرابر شده و رقم 450 ميليارد تومان براي آن درنظر گرفته شده است.
بر چنين بينادي بايد پذيرفت كه بودجه سال گذشته وزارت فرهنگ وارشاد 225 ميليارد تومان بوده است.طبيعي است كه بخش اعظم اين بودجه به معاونت فرهنگي وزارت ارشاد اختصاص يابد، به دليل آنكه اين معاونت امور كتاب ونشر را عهده دار است و از سال جاري هم كه يارانه بخش كاغذ حذف شده است، به گفته دست اندركاران اين معاونت، بودجه اي 86 ميليارد توماني به سهم بودجه آنها اضافه شده است.بر اين رقم ها بخش نمايشگاه بين المللي كتاب تهران و هفته كتاب و ديگر امور اين معاونت را هم كه بيفزاييم ، به نظر مي رسد بيش از نيمي از اين بودجه 225 ميلياردي به معاونت فرهنگي اختصاص پيدا كند.
بخش ديگر از اين بودجه به معاونت مطبوعاتي و بخش ديگر هم به معاونت هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي اختصاص يافته است. برابر آماري كه از سال 82 در دست داريم بودجه موسيقي در آن دوره ارتقاي مناسبي ( در مقايسه با دوره هاي قبل) پيدا كرد و به رقم 3ونيم ميليارد تومان رسيد.
اين پيشرفت البته در دوره هاي بعد يا متوقف شد و يا عقب گرد داشت . اما اگر بپذيريم كه بودجه كنوني موسيقي همان رقم باشد و يا حتي 5 ميلياد تومان درسال( كه بسيار بعيد است) اين يعني بودجه و حمايتي كه ارشاد از موسيقي به عمل مي آورد يك چهل و پنجم حمايتي است كه از انواع ديگر هنر و فرهنگ حمايت مي كند.
حال اگر بودجه پيشنهادي ارشاد به تصويب برسد ( ما نمي دانيم كه بودجه بخش موسيقي چقدر پيشنهاد شده است)و بر فرض محال كه بودجه موسيقي هم دوبرابر بشود، يعني 7 ميليارد تومان يا 10 ميليارد تومان، همان نسبت برقرار است. يعني يك چهل و پنجم بودجه كل حوزه فرهنگ و هنر.
بر اين موارد بيفزاييد كه از دوسال قبل حضور ناشران موسيقي درنمايشگاه كتاب به نوعي دچار توقف شده است و اين گروه از توليد كنندگان عملا محلي براي عرضه كالا ها و كارهاي خود ندارند.
ضمن آنكه اصولا دولت براي اين كه موسيقي در سبد كالاي مصرفي خانواده ها قرار بگيرد يا نه نيز فكر و انديشه اي نكرده است.
در حالي كه به اعتقاد اكثر برنامه‌ريزان فرهنگي، از جمله نكاتي كه برنامه ريزان و مديران فكري و فرهنگي بايد به فكرآن باشند و برايش برنامه‌ريزي كنند، همانا داشتن تعريفي از نوعي هنري است كه به مردم ارائه مي‌دهند و به خصوص موسيقي كه حتي فيلسوفي مثل افلاتون معتقد است پله هاي نخست تغيير فرهنگي از موسيقي شروع مي شود واين موسيقي است كه زمينه را براي پذيرش ديگر تغييرات فرهنگي آماده و مهيا مي كند.
هم اكنون وزارت ارشاد براي بن كتاب بودجه هاي هنگفتي را صرف مي كند كه تاثير گذاري يا عدم تاثير گذاري آن واين كه اين بودجه چه كمكي به گسترش فرهنگ كتابخواني مي كند، محل بحث اين نوشته نيست، اما مي‌توان اين پرسش را با برنامه ريزان فرهنگي و به خصوص مديران كنوني وزارت ارشاد درميان گذاشت كه سهم موسيقي دراين سبد چيست و چرا نبايد براي مصرف كنندگان موسيقي هم حد اقل يك دهم آنچه را كه براي مصرف كنندگان كتاب د رنظر گرفته ايد، اختصاص دهيد.
همين پرسش را هم با نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي( به خصوص كميسيون فرهنگي مجلس) نيز مي توان در ميان گذاشت كه وقتي 75 درصد برنامه هاي صدا و سيما باموسيقي پر مي شود، به نظر شما سهم موسيقي د رفرهنگ اين مرز و بوم چقدر تعيين كننده است و اگر كه هست، چه مقدار بايد بودجه و امكانات دولت دراختيار اين بخش قرار گيرد و آيا اصولا اعتقادي به حمايت از موسيقي داريد؟
پاسخ به اين پرسش ها مي تواند برخي گره هايي را كه در كار موسيقي وجود دارد بر طرف سازد.
شايد برگزاري نخستين نمايشگاه موسيقي و آثار شنيداري توجه برخي از دست اندركاران حوزه فرهنگ ( از دولت و مجلس) را به اين نكته جلب كند كه موسيقي تنها براي ديدن و شنيدن و اوقات فراغت نيست، بلكه در پس و پشت اين كنسرت ها كوهي از آدميان فعالند كه ضمن ايجاد اشتغال مدد رسان ترويج فرهنگ موسيقايي اين مرز و بومند.
You can see links before reply (You can see links before reply)
ظرفيت‌هايي كه در صورت تعمق درآن مي توان وجوه گوناگونش را بر شمرد و بر روزن افكند. در سخناني كه دست اندركاران نخستين نمايشگاه موسيقي و‌آثار شنيداري در نشست خبري خود بيان كردند، حداقل در بعد نظري قضيه گوشه‌اي از اين ظرفيت بيان شده است.[گزارش همشهري آنلاين از نشست خبري نخستين نمايشگاه موسيقي و‌آثار شنيداري تهران (You can see links before reply)]
تعمق در اين سخنان نشان مي‌دهد كه وزارت ارشاد در صدد ورود به حيطه‌اي‌است كه تا كنون كمتر به آن پرداخته شده و آن هم حيطه حمايت از آثارو صنوف و نهادهاي حقيقي و حقوقي توليد موسيقايي است.
اگر بخواهيم در تعريفي كوتاه اين گونه نهادها را معرفي كنيم بايد بگوييم موسساتي كه دركار موسيقي سرمايه گذاري مي كنند و يا موسساتي كه خدمات جانبي آنها دربه موسيقي ارتباط پيدا مي كند.
در يك تقسيم بندي ابتدايي توليد كنندگان آلبوم ها و سي دي هاي موسيقي،ناشراني كه كتاب موسيقي توليدوعرضه مي كنند،صدابرداران و استوديو هاي صدابرداري و تهيه كنندگان كنسرت هاي موسيقي و نشريات و رسانه هاي موسيقيايي .... را مي توان در طبقه بندي نخست اين مجموعه قرار داد.
اگر چه در كنار اين مجموعه و در طيف دوم مي توان صنعت‌هاي بزرگي چون توليد كنندگان تلفن همراه، سازندگان سي دي و نوار خام، دي وي دي و شركت هاي معظمي چون ال جي، سوني و توشيبا و .... را هم به نوعي دراين سامانه قرار داد، اما به دليل آنكه سخن محوري نگارنده پيرامون حمايت از همان دسته نخست است، لذا از بازگشايي ابعاد هنر- صنعت موسيقي (مثل هنر صنعت سينما) خودداري مي‌كنم و تنها به همان محور اول بسنده مي‌كنم.
براي آنكه تصويري از حمايت دولت به دست آوريم بايد ابتدا به نوع حمايتي كه دولت از بخش‌هاي ديگر فرهنگ به عمل مي‌آورد نگاهي بنيدازيم و سهم موسيقي را در اين حمايت‌ها ارزيابي و مقايسه كنيم.
اگرچه بودجه فرهنگ را بايد در چند نهاد رسمي و غير رسمي تقسيم بندي كرد(صداو سيما، سازمان تبليغات، وزارت علوم و فن آوري و...) اما با توجه به اين كه متولي رسمي حوزه فرهنگ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي است، پس به سهم موسيقي در اين بودجه نظر مي افكنيم.
برابر آماري كه از سوي معاون فرهنگي وزير اعلام شده است، بودجه پيشنهادي وزارت ارشاد براي سال 87 دوبرابر شده و رقم 450 ميليارد تومان براي آن درنظر گرفته شده است.
بر چنين بينادي بايد پذيرفت كه بودجه سال گذشته وزارت فرهنگ وارشاد 225 ميليارد تومان بوده است.طبيعي است كه بخش اعظم اين بودجه به معاونت فرهنگي وزارت ارشاد اختصاص يابد، به دليل آنكه اين معاونت امور كتاب ونشر را عهده دار است و از سال جاري هم كه يارانه بخش كاغذ حذف شده است، به گفته دست اندركاران اين معاونت، بودجه اي 86 ميليارد توماني به سهم بودجه آنها اضافه شده است.بر اين رقم ها بخش نمايشگاه بين المللي كتاب تهران و هفته كتاب و ديگر امور اين معاونت را هم كه بيفزاييم ، به نظر مي رسد بيش از نيمي از اين بودجه 225 ميلياردي به معاونت فرهنگي اختصاص پيدا كند.
بخش ديگر از اين بودجه به معاونت مطبوعاتي و بخش ديگر هم به معاونت هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي اختصاص يافته است. برابر آماري كه از سال 82 در دست داريم بودجه موسيقي در آن دوره ارتقاي مناسبي ( در مقايسه با دوره هاي قبل) پيدا كرد و به رقم 3ونيم ميليارد تومان رسيد.
اين پيشرفت البته در دوره هاي بعد يا متوقف شد و يا عقب گرد داشت . اما اگر بپذيريم كه بودجه كنوني موسيقي همان رقم باشد و يا حتي 5 ميلياد تومان درسال( كه بسيار بعيد است) اين يعني بودجه و حمايتي كه ارشاد از موسيقي به عمل مي آورد يك چهل و پنجم حمايتي است كه از انواع ديگر هنر و فرهنگ حمايت مي كند.
حال اگر بودجه پيشنهادي ارشاد به تصويب برسد ( ما نمي دانيم كه بودجه بخش موسيقي چقدر پيشنهاد شده است)و بر فرض محال كه بودجه موسيقي هم دوبرابر بشود، يعني 7 ميليارد تومان يا 10 ميليارد تومان، همان نسبت برقرار است. يعني يك چهل و پنجم بودجه كل حوزه فرهنگ و هنر.
بر اين موارد بيفزاييد كه از دوسال قبل حضور ناشران موسيقي درنمايشگاه كتاب به نوعي دچار توقف شده است و اين گروه از توليد كنندگان عملا محلي براي عرضه كالا ها و كارهاي خود ندارند.
ضمن آنكه اصولا دولت براي اين كه موسيقي در سبد كالاي مصرفي خانواده ها قرار بگيرد يا نه نيز فكر و انديشه اي نكرده است.
در حالي كه به اعتقاد اكثر برنامه‌ريزان فرهنگي، از جمله نكاتي كه برنامه ريزان و مديران فكري و فرهنگي بايد به فكرآن باشند و برايش برنامه‌ريزي كنند، همانا داشتن تعريفي از نوعي هنري است كه به مردم ارائه مي‌دهند و به خصوص موسيقي كه حتي فيلسوفي مثل افلاتون معتقد است پله هاي نخست تغيير فرهنگي از موسيقي شروع مي شود واين موسيقي است كه زمينه را براي پذيرش ديگر تغييرات فرهنگي آماده و مهيا مي كند.
هم اكنون وزارت ارشاد براي بن كتاب بودجه هاي هنگفتي را صرف مي كند كه تاثير گذاري يا عدم تاثير گذاري آن واين كه اين بودجه چه كمكي به گسترش فرهنگ كتابخواني مي كند، محل بحث اين نوشته نيست، اما مي‌توان اين پرسش را با برنامه ريزان فرهنگي و به خصوص مديران كنوني وزارت ارشاد درميان گذاشت كه سهم موسيقي دراين سبد چيست و چرا نبايد براي مصرف كنندگان موسيقي هم حد اقل يك دهم آنچه را كه براي مصرف كنندگان كتاب د رنظر گرفته ايد، اختصاص دهيد.
همين پرسش را هم با نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي( به خصوص كميسيون فرهنگي مجلس) نيز مي توان در ميان گذاشت كه وقتي 75 درصد برنامه هاي صدا و سيما باموسيقي پر مي شود، به نظر شما سهم موسيقي د رفرهنگ اين مرز و بوم چقدر تعيين كننده است و اگر كه هست، چه مقدار بايد بودجه و امكانات دولت دراختيار اين بخش قرار گيرد و آيا اصولا اعتقادي به حمايت از موسيقي داريد؟
پاسخ به اين پرسش ها مي تواند برخي گره هايي را كه در كار موسيقي وجود دارد بر طرف سازد.
شايد برگزاري نخستين نمايشگاه موسيقي و آثار شنيداري توجه برخي از دست اندركاران حوزه فرهنگ ( از دولت و مجلس) را به اين نكته جلب كند كه موسيقي تنها براي ديدن و شنيدن و اوقات فراغت نيست، بلكه در پس و پشت اين كنسرت ها كوهي از آدميان فعالند كه ضمن ايجاد اشتغال مدد رسان ترويج فرهنگ موسيقايي اين مرز و بومند.
You can see links before reply (You can see links before reply)