mojgan
Friday 22 December 2006, 03:20 PM
آثار به بجا مانده از این دوران، کاملا مهارت وی را در سنتورنوازی به اثبات می رساند
. استاد پایور بوسیله استاد صبا با حسین تهرانی آشنا شده
و از آن به بعد همکاری چندین و چند ساله آنها آغاز می شود.
پس از مرگ استاد صبا در 29 آذرماه 1336، پایور اداره تمامی کلاسهای سنتور استاد صبا را
وی به آموخته های موسیقایی
خود در این حد قناعت نکرد و در کنار آموزش، به یادگیری و تکمیل کردن آموخته های خود
از قبیل ردی?های میرزاحسینقلی و میرزا عبدالله نزد
استادانی چون: نورعلی برومند، عبدالله دوامی، رکن الدین مختاری و موسی معرو?ی مبادرت ورزید.
در همین دوران بود که میراث به جای مانده موسیقی ایرانی را ثبت و به نت درآورد
و آن را از خطر نابودی نجات داد. پس از تاسیس تلوزیون در سال 1337،
دست به اجرای برنامه های زنده تکنوازی و همنوازی در این رسانه گروهی کرد
که در زمان خود گام مهمی برای جلب بیشتر توجه مردم به موسیقی ملی بود.
وی در دی ماه 1340، اولین کتاب آموزشی خود را به عنوان «دستور سنتور برای مبتدیان» منتشر نمود
که با استقبال زیادی نیز مواجه شد.
پایور در این کتاب بیشتر به
آموزش اتودهای سنتورنوازی پرداخت تا اجرای آهنگها مختل?.
پایور در سال 1342، برای تحصیل زبان به انگلستان ر?ت و
پس ازگذراندن دوره ای سه ساله، مو?ق به دریا?ت درجه تخصصی زبان انگلیسی از دانشگاه کمبریج شد
. در اواخر همین دوره تحصیلی، چند برنامه تکنوازی سنتور
به همراه سخنرانیهایی در معر?ی موسیقی ایرانی در دانشگاههای لندن و کمبریج اجرا کرد و
به قول خودش، تحصیل زبان انگلیسی را به خدمت موسیقی ایرانی گر?ت
سال 1348، وی هر سال به اجرای برنامه های متعدد تکنوازی، دونوازی و گروه نوازی پرداخت
که همیشه با استقبال بالای مردم روبرو می شد.
از اولین برنامه های وی در می توان به سه نوازی به همراه
حسین تهرانی و جلیل شهناز در سال 1348 و همینطور
برنامه دونوازی با استاد تهرانی در سال 1349 اشاره کرد
پس از مرگ حسین تهرانی در 7 اس?ند ماه 1352، استاد پایور یار دیرینه
خود را از دست می دهد و از آن پس با بهترین شاگرد او، یعنی
محمد اسماعیلی شروع به همکاری می کند.
.از شاگردان استاد می توان به رضا ش?یعیان، ار?ع اطرایی ، سعید ثابت، پژمان
و پیمان آذرمینا، مینا ا?تاده، نادر سینکی ، سوسن اصلانی و بسیاری دیگر اشاره کرد
.
متاس?انه استاد پایور در سال 1378 دچار سکته قلبی شده و دیگر قادر نیست
?عالیتهای هنری اش را ادامه دهد و حتی اکنون به خوبی قادر به سخن گ?تن نیست
و ?قط دوستان و شاگردان نزدیکش با او ملاقات می کنند
این حادثه، ضربه بزرگی بر پیکره موسیقی وارد ساخت. چراکه پایور زنده کننده
سنتور به صورت امروزی بوده و اگر پایور نبود قسمت بزرگی از میراث گرانبهای
موسیقی ما به ?راموشی سپرده شده بود، وی تمام زندگی خود را صر? اعتلا و پیشر?ت
موسیقی نمود و از هیچ کمکی در این راه دریغ نکرد.
کسی نیست که با آوردن نام سنتور، به یاد پایور نیا?تد.
بی شک، او پدر سنتورنوازی نوین است...
زمانی از استاد صبا پرسیدند: بهترین شاگرد شما کیست؟
صبا نیز پاسخ بسیار جالبی می دهد:
"خود جامعه آن را تشخیص می دهد!"
از آن زمان 50 سال می گذرد و جامعه با گذشت زمان همه چیز را ?همید،
بیش از نیم قرن ?عالیت هنری
به امید ش?ای هر چه زودتر ایشان...
. استاد پایور بوسیله استاد صبا با حسین تهرانی آشنا شده
و از آن به بعد همکاری چندین و چند ساله آنها آغاز می شود.
پس از مرگ استاد صبا در 29 آذرماه 1336، پایور اداره تمامی کلاسهای سنتور استاد صبا را
وی به آموخته های موسیقایی
خود در این حد قناعت نکرد و در کنار آموزش، به یادگیری و تکمیل کردن آموخته های خود
از قبیل ردی?های میرزاحسینقلی و میرزا عبدالله نزد
استادانی چون: نورعلی برومند، عبدالله دوامی، رکن الدین مختاری و موسی معرو?ی مبادرت ورزید.
در همین دوران بود که میراث به جای مانده موسیقی ایرانی را ثبت و به نت درآورد
و آن را از خطر نابودی نجات داد. پس از تاسیس تلوزیون در سال 1337،
دست به اجرای برنامه های زنده تکنوازی و همنوازی در این رسانه گروهی کرد
که در زمان خود گام مهمی برای جلب بیشتر توجه مردم به موسیقی ملی بود.
وی در دی ماه 1340، اولین کتاب آموزشی خود را به عنوان «دستور سنتور برای مبتدیان» منتشر نمود
که با استقبال زیادی نیز مواجه شد.
پایور در این کتاب بیشتر به
آموزش اتودهای سنتورنوازی پرداخت تا اجرای آهنگها مختل?.
پایور در سال 1342، برای تحصیل زبان به انگلستان ر?ت و
پس ازگذراندن دوره ای سه ساله، مو?ق به دریا?ت درجه تخصصی زبان انگلیسی از دانشگاه کمبریج شد
. در اواخر همین دوره تحصیلی، چند برنامه تکنوازی سنتور
به همراه سخنرانیهایی در معر?ی موسیقی ایرانی در دانشگاههای لندن و کمبریج اجرا کرد و
به قول خودش، تحصیل زبان انگلیسی را به خدمت موسیقی ایرانی گر?ت
سال 1348، وی هر سال به اجرای برنامه های متعدد تکنوازی، دونوازی و گروه نوازی پرداخت
که همیشه با استقبال بالای مردم روبرو می شد.
از اولین برنامه های وی در می توان به سه نوازی به همراه
حسین تهرانی و جلیل شهناز در سال 1348 و همینطور
برنامه دونوازی با استاد تهرانی در سال 1349 اشاره کرد
پس از مرگ حسین تهرانی در 7 اس?ند ماه 1352، استاد پایور یار دیرینه
خود را از دست می دهد و از آن پس با بهترین شاگرد او، یعنی
محمد اسماعیلی شروع به همکاری می کند.
.از شاگردان استاد می توان به رضا ش?یعیان، ار?ع اطرایی ، سعید ثابت، پژمان
و پیمان آذرمینا، مینا ا?تاده، نادر سینکی ، سوسن اصلانی و بسیاری دیگر اشاره کرد
.
متاس?انه استاد پایور در سال 1378 دچار سکته قلبی شده و دیگر قادر نیست
?عالیتهای هنری اش را ادامه دهد و حتی اکنون به خوبی قادر به سخن گ?تن نیست
و ?قط دوستان و شاگردان نزدیکش با او ملاقات می کنند
این حادثه، ضربه بزرگی بر پیکره موسیقی وارد ساخت. چراکه پایور زنده کننده
سنتور به صورت امروزی بوده و اگر پایور نبود قسمت بزرگی از میراث گرانبهای
موسیقی ما به ?راموشی سپرده شده بود، وی تمام زندگی خود را صر? اعتلا و پیشر?ت
موسیقی نمود و از هیچ کمکی در این راه دریغ نکرد.
کسی نیست که با آوردن نام سنتور، به یاد پایور نیا?تد.
بی شک، او پدر سنتورنوازی نوین است...
زمانی از استاد صبا پرسیدند: بهترین شاگرد شما کیست؟
صبا نیز پاسخ بسیار جالبی می دهد:
"خود جامعه آن را تشخیص می دهد!"
از آن زمان 50 سال می گذرد و جامعه با گذشت زمان همه چیز را ?همید،
بیش از نیم قرن ?عالیت هنری
به امید ش?ای هر چه زودتر ایشان...