Leon
Tuesday 25 December 2007, 12:16 PM
آلبوم هايي که نبايد ماندگار مي شدند
آلبوم هاي موفق گروه هاي موسيقي غالباً با يک اجماع نسبي مورد توجه بسياري از منتقدان و دوستداران موسيقي قرار گرفته اند، ولي هر از گاهي نيز افرادي (چه بسا از دست اندرکاران عالم موسيقي) همين آلبوم هاي بزرگ را مورد شديد ترين انتقادها قرار مي دهند. مقاله زير مصاحبه «پل لستر» از روزنامه گاردين با عده اي از دست اندرکاران عالم موسيقي (نام افرادي که در پايين نام آلبوم آمده است و آن آلبوم را به عنوان اثر بدي که بي خودي بزرگ شده انتخاب کرده اند) در خصوص همين موضوع است( البته تعدادي از آلبوم هايي که براي خوانندگان کمتر آشنا بوده حذف شده اند). لستر در مقدمه مي نويسد؛ «تا به حال شده که گول بخوريد؟ فکر کنيد که اثري کلاسيک و عالي را مي شنويد، ولي آن آلبوم چيزي جز يک مشت صداي درهم و برهم نباشد...»
آلبوم Never Mind اثر گروه نيروانا
وين کوين (وين مايکل کوين خواننده اصلي، گيتاريست و از ترانه سرايان گروه آلترناتيو راک The Flaming Lips))؛ بهتر است که آلبومي را زيادي بالا ببريم تا اينکه بي دليلي آن را پايين بياوريم. البته اين تقصير موزيسين هاي نيروانا نيست که اين آلبوم اينقدر مورد توجه قرار گرفته است، بلکه مقصر اصلي طرفداران و منتقدين هستند. شما نمي توانيد در مدت زماني طولاني به اين آلبوم گوش کنيد به خاطر آنکه بسيار شبيه کارهاي معمولي گروه هاي متوسط راک است. تا به حال هرگز نشده که اين آلبوم را گوش کنم و آن را تحسين کنم. بلکه همواره با گوش کردن آن عذاب هم کشيده ام. به نظرم جايگاه بالا و تقدس کرت کوبين بر اين آلبوم سايه انداخته است. اگر «آليس اين چينز» اين آلبوم را خوانده بود، همه به او مي خنديدند، ولي چون کرت کوبين آن را خوانده همه تقديرش مي کنند. اشعار متکبرانه کوبين به نظرم بر تصوير گروه غالب شده و به سختي مي توان آنها را از هم متمايز کرد. واقعاً مي توان هرگز به اين آلبوم گوش نکرد، به نظرم آلبوم هاي «سفيد کردن» و «هنوز زاده نشده» آلبوم هاي بسيار بهتري هستند. نمي دانم که چرا مردم فکر مي کنند که با يک آلبوم بسيار قوي و عجيب و غريب روبه رو هستند، با اين حال پيشنهاد مي کنم که هر بار که به اين آلبوم گوش کرديد از خود سوال کنيد که واقعاً اين چه گروهي است که صداهايشان شبيه گروه «نيکل بک»1 است؟ و دوم اينکه اين همه استفاده از مواد مخدر براي چيست؟
آلبوم Sgt Pepperصs Lonely Hearts Club Band اثر بيتلز
بيلي چالديش (هنرمند، نويسنده، شاعر، عکاس، فيلمساز، خواننده و گيتاريست انگليسي، نام اصلي او استيون جان همپر است)؛ من يکي از طرفداران بزرگ بيتلز هستم - زماني که چهارساله بودم يک کلاه گيس بيتلزي و يک گيتار بيتلزي داشتم - با اين وجود وقتي مي گويم که آلبوم گروهبان پًپر آغازي براي نابودي راک اند رول است، مي دانم که درباره چي حرف مي زنم. چيزي که در اين آلبوم نيست، انرژي و سرزندگي است و راک اند رول با همين هاست که معني مي يابد. بيتلز قرباني موفقيت خودش شد. همان روزي که اين آلبوم در بازار ارائه شد آن را خريدم که يک ايده آل براي پسري هفت ساله است. ولي اين روزها هر بار که به اين آلبوم گوش مي دهم با خودم فکر مي کنم که اين آلبوم مرگ بيتلز راک اند رول خوان و تولد بيتلزي همه پسند تر بود، معامله اي بزرگ که به سختي مي توان آن را باور کرد.
مشکل اصلي در اين آلبوم، مشکلات روحي و هيجاني سر پل مک کارتني با آن غرور زياد و به تصوير درآوردن بدبختي هاي ديکنسوني اش است. (برخلاف عده بسياري معتقدم که فرد تاريک گروه مک کارتني بود، نه جان لنون، چرا که او بود که ترانه هاي غمگين و وحشت زا مي نوشت.) چيزي شبيه يکشنبه ها در تمام دوران مدرسه. آلبومي بسيار پيچيده و تاريک براي هر انساني که نقطه روشن کوچکي در زندگي اش دارد. اين آلبوم به هيچ وجه بزرگترين آلبومي که تا به حال توليد شده، نيست (اشاره به ليست معروف رولينگ استون) و در حقيقت بدترين آلبوم بيتلز تا آن روز است.
آلبوم «ورود» اثر گروه آبا
سايابهًن دانًگي (خواننده، نوازنده و ترانه سراي زن انگليسي و از افراد تشکيل دهنده گروه پاپ سوگوبًيب)؛ من عاشق بيتلز، بيچ بويز و برت بچرچ هستم و تمام سازندگان بزرگ موسيقي پاپ، اما يک چيز در مورد آبا وجود دارد که از آن متنفرم. به نظرم آبا به هم نسلان من زور مي گفت، در حالي که رنج هاي آن زمان وجود داشت و احتياجي به کشف هاي آبا نداشت. من به واسطه مادرم با پينک فلويد و جيمي هندريکس آشنا شدم، شايد اگر من هم اول با آبا آشنا شده بودم آنها را بيشتر دوست داشتم. به نظرم آلبوم «ورود» آلبومي خسته کننده است، گرچه که آنها از جذاب ترين ملودي هاي موجود استفاده کرده اند، ولي آهنگ «آهنگ مرغک»2 نيز جذاب است،
آلبوم «نيمه تاريک ماه» اثر گروه Pink Floyd
جايندر سين (خواننده، ترانه سرا و نوازنده دïهلک (شبيه و کوچک تر از دïهل) و پايه گروه کرنرشاپ)؛ اين آلبوم مجموعه اي از تجربيات آزمايشگاهي است که به گونه اي البته دقيق در کنار هم قرار گرفته اند. و البته طنزي هم در پس داستان اين آلبوم نهفته است که آن وجود آهنگ هايي تا اين حد تجربي مانند آهنگ «پول» در اين آلبوم و فروش فوق العاده زياد اين آلبوم است. ديگر طنز ماجرا جبهه گيري هميشگي موزيسين هاي سرآمد، پيشرو و سالم اين گروه عليه انسان هاي ماشيني است اما استفاده بي حد و حصر آنها از تکنولوژي خود آنها را به سمت ماشيني شدن برده است. من بسيار کارهاي ابتدايي پينک فلويد را تحسين مي کنم خصوصاً کاري که با «جو بويد»3 انجام داده بودند. اما به نظرم اين آلبوم آنها سراسر مملو از ايده ها و مفهوم هاي پفکي است. در نهايت اينکه به نظرم بسيار آلبوم معمولي و پيش پاافتاده اي است و حرف چنداني براي گفتن ندارد. به نظرم گروه «ريديو هد» امروز آنچه آنها قبلاً مي گفتند را مي گويد و پينک فلويد قرن 21 است.
آلبوم «زن لس آنجلسي» اثر The Doors
کريگ فين (خواننده و نوازنده گيتار امريکايي)؛ در امريکا وقتي شما بزرگ مي شويد در تمام تفريحات خود تحت تاثير گروه دورز قرار مي گيريد. مردم فکر مي کنند که جيم موريسون درخشان ترين شاعر راک اند رول است، اما براي من کاملاً متفاوت است، زيرا به سختي مي توانم صداي او را تحمل کنم. چرا که به نظرم پيچ و تاب هاي موريسون و موسيقي اش بيشتر شبيه يک بي سروپاي الکلي است تا يک شاعر فرزانه و منتقد. و اما غيرقابل تحمل ترين چيز در اين آلبوم متعلق به آخرين آهنگ آلبوم، «سواران بر توفان» است و آن جايي که مي گويد «قاتلي در جاده است / مغزش مانند وزغ پيچ مي خورد» که مطمئناً بدترين سطر ترانه هاي تاريخ راک اند رول است. من لس آنجلس را دوست دارم ولي تصويري که دورز از آن ارائه مي دهد بسيار پفکي و چاق است. مرگ موريسون باعث شد او مقامي اسطوره اي پيدا کند، اما اين مقام هم نمي تواند مرا مجبور کند که به موسيقي او گوش دهم. تا جايي که اگر راديو هم آن را پخش کند، من کانال را عوض مي کنم.
صداهاي پت (حيوانات خانگي) اثر گروه The Beach Boys
لوک پريچارد (خواننده اصلي و گيتاريست انگليسي گروه کوکس)؛ به نظرم در بين تمام آلبوم هايي که به نوعي مربوط به دوران کلاسيک هستند، اين يکي از ضعيف ترين آلبوم هاست. گرچه که يکي از بهترين آهنگ هاي ممکن را به نام «فقط خدا مي داند» در خود جا داده است؛ آهنگي غمگين که هنوز هم مي تواند بالاتر از اين رود. ولي بقيه آهنگ هاي آلبوم کاملاً مايوس کننده اند. آلبوم «صداهاي پت» ميليون ها مايل از آلبوم هاي مثل «نيمه تاريک ماه» (پينک فلويد) و «گروهبان پًپر...» (بيتلز) فاصله دارد.4 من ترانه هاي اين آلبوم را تحسين مي کنم و مي دانم که آلبومي با موضوع پير شدن است، اما مفهوم کلي آلبوم واقعاً مفهوم جالبي نيست. من از تمام کساني که به اين آلبوم و تمام آهنگ هايش علاقه دارند معذرت مي خواهم ولي واقعاً اين گونه فکر مي کنم.
آلبوم «رزهاي سنگي» اثر گروه The Stone Roses
ادي آرگïس (خواننده گروه انگليسي آرت براد)؛ آنها واقعاً بيش از اندازه تحسين شده اند. اين واقعاً من را عصباني مي کند و اصلاً نمي فهمم که چرا هنوز مردم آهنگ هاي آنها را در کلاب هاي شبانه اجرا مي کنند. گروه رزهاي سنگي واقعاً گروه بدي است. همچنين آنها بايد بسيار از تمجيد هاي گروه «اïآسيس» ممنون باشند گرچه که تمجيدهاي «نوئل گلگر» خنده دار و تعريف هاي «ليام (گلگر)» شبيه تعريفي که از کارهاي پاپ مي شود باشد. به نظرم رفتار آنها بسيار خودخواهانه و متکبرانه است و تمام طرفداران آنها نيز بسيار از خودراضي هستند، چرا که غالباً چيزي ندارند جز اينکه بگويند «تو اين کار را درک نمي کني» در صورتي که من به خوبي کار آنها را درک مي کنم و معتقدم که اين بسيار مسخره است که آلبوم آنها غالباً در صدر جدول بهترين آلبوم هاي بريتانيايي قرار دارد. آنها دارند فرهنگ عامه را نابود مي کنند.
آلبوم «همينه؟» اثر The Strokes
ايين ويليامز (گيتاريست مشهور سبک راک که در حال حاضر عضو گروه بيتلز است)؛ استروکس عده اي بچه پولدار از منطقه شمال شهر نيويورک بودند و پدرشان صاحب يک کمپاني مد. به همين دليل آنها فکر مي کردند که شايسته احترام و تحسين هستند تا اينکه ناگهان يکي از موزيسين هاي مرکز شهري را براي گروه پانک راک خود انتخاب کردند. کاري که باعث شده آنها، خصوصاً بعد از انتشار اين آلبوم تحسين شوند و حتي ناجي موسيقي راک نام گيرند. تلفيق ظاهري 5 ،6 تا از سبک هاي راک و خلق فرمي جديد بود. موسيقي آنها را مي توان پسايازدهم سپتامبري ناميد (اشاره به زمان ارائه آلبوم )، چرا که آلبوم شان را زماني ارائه دادند که همه مي خواستند مردم را برقصانند. به نظر مي رسد که آنها باعث تولد مجدد راک در انگلستان شده اند، اما ايده هاي آنها براي قرن 21 و موسيقي راک واقعاً سنتي و محافظه کارانه است. من نمي خواهم در نقد آنها چيزي بيشتر از آنچه تا به حال گفته شده بگويم و تنها به اين نکته بسنده مي کنم که آنها يک «دوران دوران» جديد هستند و انحطاطي براي هزاره جديد به شمار مي روند.
آلبوم « ماه سايبان» اثر گروه Television
الکس کپرنس (موزيسين يوناني انگليسي که در حال حاضر خواننده و گيتاريست گروه اسکاتلندي «فرانز فرديناند» است)؛ مردم از ما انتظار دارند که گروه تلويزيون را همان طور که آنها دوست دارند دوست داشته باشيم ولي ما نه آنها را دوست داريم و نه تا به حال دوست داشته ايم. آلبوم « ماه سايبان» از آن آلبوم هايي بود که در ابتدا فکر مي کردم دوستش دارم. ولي بعد از چند سال متوجه شدم که اشتباه مي کردم و ديگر علاقه چنداني به اين آلبوم ندارم. وقتي براي اولين بار اين آلبوم را گوش مي دهيد، به نظر فوق العاده مي رسد، گيتارها انگار که با هم مسابقه مي دهند و درام به بهترين نحوي از آنها پشتيباني مي کند و مجموعه سازها خالق فضايي رويايي و عجيب هستند. ولي پس از آنکه دقيق تر به آلبوم گوش مي دهيد احساس گوش کردن به تعميرکار بي حوصله اي با صداي خش دارش را داريد که مشغول صحبت کردن در خصوص ويژگي هاي فني اتومبيل است. مردم با شور و حرارت زيادي درباره اين آلبوم صحبت مي کنند، اما دليلي که باعث شده اين آلبوم اينقدر همه پسند شود اين است که اين يک آلبوم پراگرسيو راک است و تنها مي توان دوستش داشت. البته بايد گفت که آنها جزء معدود گروه هايي هم هستند که بدون هيچ دليل خاصي يک مرتبه مي توانند 20 دقيقه تک نوازي گيتار را در کار خود بگنجانند. آنها «گريدفول دد پانک» هستند و من هميشه از اين گروه هاي شلوغ متنفر بوده ام. اشعار «تام وارلاينز» چندان تاثيري بر من نمي گذارد، چرا که هميشه از اينکه ببينم خواننده اي در گروهي اداي شعر گفتن در مي آورد ناراحت مي شوم. البته من بايد مراقب صحبت هايم باشم، چرا که يک بار درباره دروغين بودن شعرهاي جيم موريسون گفتم و بلافاصله ديدم که در وب سايت هاي بسياري نوشته اند که کپرنس به جيم موريسون ضربه زده و... من به هيچ وجه قصد ضربه زدن به گروه تلويزيون را ندارم و به آنها هم بسيار احترام مي گذارم، ولي بايد بگويم که آلبوم « ماه سايبان» آلبومي است که بيش از آنچه از آن لذت ببرم آن را تحسين مي کنم.
آلبوم «همه چشم ها به سوي من» اثر، توپک شîکر (PAC 2)
مارک رانسن، تهيه کننده (تهيه کننده آثار موسيقي، نوازنده انگليسي و از تشکيل دهندگان گروه آليو رکوردز)؛ اين بزرگترين آلبوم توپک است و احتمالاً اگر از طرفداران موسيقي رپ بپرسيد، خواهند گفت بهترين آلبوم سبک هيپ هاپ است که تا به حال توليد شده. اما من هرگز براي موسيقي توپک ارزشي قائل نبودم. تصديق مي کنم که او درد و رنج فراواني داشت، ولي هرگز حرف مشخصاً شفاف و صريحي نمي زد، به نظرم «بي.آي.جي بدنام»5 به مراتب از او بهتر است. مردم غالباً تحت تاثير صداي توپک هستند، ولي اين موضوع اصلاً براي من مهم نيست. هيچ کس در حقانيت توپک شکي ندارد ولي او و بيگي (از القاب بي.آي.جي بدنام) اصلاً قابل مقايسه نيستند.
شکي نيست که توپک بسيار پرکار بود. او در آخر هفته ها 50 آهنگ مي نوشت. شايد او مي دانست که به زودي خواهد مرد و براي همين بود که اينقدر کار مي کرد. آلبومي که 12 آهنگ دارد و شايد فقط يکي از آنها خوب باشد. باب ديلن شاعر گرانقدري است و توپک اصلاً مثل او نيست. امينم نيز جايگاهي شبيه ديلن در موسيقي رپ دارد، ولي توپک به نظرم فقط ناله مي کند.
منبع؛ گاردين، 15 ژوئن 2007
پي نوشت ها؛
1- Nickelback ، گروه راک کانادايي که از سال 1995 تا به حال فعاليت مي کنند. 2- آهنگ مرغک، آهنگي خنده دار و بامزه (آهنگ هايي که تعمداً اين گونه ساخته مي شدند) بود که توانست در اکتبر 1981 مقام دوم جدول تک آهنگ هاي برتر را کسب کند.
3- جوبويد، تهيه کننده آلبوم هاي موسيقي که تهيه کنندگي اولين تک آهنگ پينک فلويد به نام «آرنولد لين» را که توسط سيد برت نوشته بود برعهده داشت.
4- جالب است بدانيد که در ليست 500تايي مجله رولينگ استون که در سال 2004 در خصوص بهترين آلبوم هاي همه زمان ها منتشر شد، اين آلبوم در مقام دوم و پس از آلبوم گروهبان پًپر... بيتلز قرار دارد
آلبوم هاي موفق گروه هاي موسيقي غالباً با يک اجماع نسبي مورد توجه بسياري از منتقدان و دوستداران موسيقي قرار گرفته اند، ولي هر از گاهي نيز افرادي (چه بسا از دست اندرکاران عالم موسيقي) همين آلبوم هاي بزرگ را مورد شديد ترين انتقادها قرار مي دهند. مقاله زير مصاحبه «پل لستر» از روزنامه گاردين با عده اي از دست اندرکاران عالم موسيقي (نام افرادي که در پايين نام آلبوم آمده است و آن آلبوم را به عنوان اثر بدي که بي خودي بزرگ شده انتخاب کرده اند) در خصوص همين موضوع است( البته تعدادي از آلبوم هايي که براي خوانندگان کمتر آشنا بوده حذف شده اند). لستر در مقدمه مي نويسد؛ «تا به حال شده که گول بخوريد؟ فکر کنيد که اثري کلاسيک و عالي را مي شنويد، ولي آن آلبوم چيزي جز يک مشت صداي درهم و برهم نباشد...»
آلبوم Never Mind اثر گروه نيروانا
وين کوين (وين مايکل کوين خواننده اصلي، گيتاريست و از ترانه سرايان گروه آلترناتيو راک The Flaming Lips))؛ بهتر است که آلبومي را زيادي بالا ببريم تا اينکه بي دليلي آن را پايين بياوريم. البته اين تقصير موزيسين هاي نيروانا نيست که اين آلبوم اينقدر مورد توجه قرار گرفته است، بلکه مقصر اصلي طرفداران و منتقدين هستند. شما نمي توانيد در مدت زماني طولاني به اين آلبوم گوش کنيد به خاطر آنکه بسيار شبيه کارهاي معمولي گروه هاي متوسط راک است. تا به حال هرگز نشده که اين آلبوم را گوش کنم و آن را تحسين کنم. بلکه همواره با گوش کردن آن عذاب هم کشيده ام. به نظرم جايگاه بالا و تقدس کرت کوبين بر اين آلبوم سايه انداخته است. اگر «آليس اين چينز» اين آلبوم را خوانده بود، همه به او مي خنديدند، ولي چون کرت کوبين آن را خوانده همه تقديرش مي کنند. اشعار متکبرانه کوبين به نظرم بر تصوير گروه غالب شده و به سختي مي توان آنها را از هم متمايز کرد. واقعاً مي توان هرگز به اين آلبوم گوش نکرد، به نظرم آلبوم هاي «سفيد کردن» و «هنوز زاده نشده» آلبوم هاي بسيار بهتري هستند. نمي دانم که چرا مردم فکر مي کنند که با يک آلبوم بسيار قوي و عجيب و غريب روبه رو هستند، با اين حال پيشنهاد مي کنم که هر بار که به اين آلبوم گوش کرديد از خود سوال کنيد که واقعاً اين چه گروهي است که صداهايشان شبيه گروه «نيکل بک»1 است؟ و دوم اينکه اين همه استفاده از مواد مخدر براي چيست؟
آلبوم Sgt Pepperصs Lonely Hearts Club Band اثر بيتلز
بيلي چالديش (هنرمند، نويسنده، شاعر، عکاس، فيلمساز، خواننده و گيتاريست انگليسي، نام اصلي او استيون جان همپر است)؛ من يکي از طرفداران بزرگ بيتلز هستم - زماني که چهارساله بودم يک کلاه گيس بيتلزي و يک گيتار بيتلزي داشتم - با اين وجود وقتي مي گويم که آلبوم گروهبان پًپر آغازي براي نابودي راک اند رول است، مي دانم که درباره چي حرف مي زنم. چيزي که در اين آلبوم نيست، انرژي و سرزندگي است و راک اند رول با همين هاست که معني مي يابد. بيتلز قرباني موفقيت خودش شد. همان روزي که اين آلبوم در بازار ارائه شد آن را خريدم که يک ايده آل براي پسري هفت ساله است. ولي اين روزها هر بار که به اين آلبوم گوش مي دهم با خودم فکر مي کنم که اين آلبوم مرگ بيتلز راک اند رول خوان و تولد بيتلزي همه پسند تر بود، معامله اي بزرگ که به سختي مي توان آن را باور کرد.
مشکل اصلي در اين آلبوم، مشکلات روحي و هيجاني سر پل مک کارتني با آن غرور زياد و به تصوير درآوردن بدبختي هاي ديکنسوني اش است. (برخلاف عده بسياري معتقدم که فرد تاريک گروه مک کارتني بود، نه جان لنون، چرا که او بود که ترانه هاي غمگين و وحشت زا مي نوشت.) چيزي شبيه يکشنبه ها در تمام دوران مدرسه. آلبومي بسيار پيچيده و تاريک براي هر انساني که نقطه روشن کوچکي در زندگي اش دارد. اين آلبوم به هيچ وجه بزرگترين آلبومي که تا به حال توليد شده، نيست (اشاره به ليست معروف رولينگ استون) و در حقيقت بدترين آلبوم بيتلز تا آن روز است.
آلبوم «ورود» اثر گروه آبا
سايابهًن دانًگي (خواننده، نوازنده و ترانه سراي زن انگليسي و از افراد تشکيل دهنده گروه پاپ سوگوبًيب)؛ من عاشق بيتلز، بيچ بويز و برت بچرچ هستم و تمام سازندگان بزرگ موسيقي پاپ، اما يک چيز در مورد آبا وجود دارد که از آن متنفرم. به نظرم آبا به هم نسلان من زور مي گفت، در حالي که رنج هاي آن زمان وجود داشت و احتياجي به کشف هاي آبا نداشت. من به واسطه مادرم با پينک فلويد و جيمي هندريکس آشنا شدم، شايد اگر من هم اول با آبا آشنا شده بودم آنها را بيشتر دوست داشتم. به نظرم آلبوم «ورود» آلبومي خسته کننده است، گرچه که آنها از جذاب ترين ملودي هاي موجود استفاده کرده اند، ولي آهنگ «آهنگ مرغک»2 نيز جذاب است،
آلبوم «نيمه تاريک ماه» اثر گروه Pink Floyd
جايندر سين (خواننده، ترانه سرا و نوازنده دïهلک (شبيه و کوچک تر از دïهل) و پايه گروه کرنرشاپ)؛ اين آلبوم مجموعه اي از تجربيات آزمايشگاهي است که به گونه اي البته دقيق در کنار هم قرار گرفته اند. و البته طنزي هم در پس داستان اين آلبوم نهفته است که آن وجود آهنگ هايي تا اين حد تجربي مانند آهنگ «پول» در اين آلبوم و فروش فوق العاده زياد اين آلبوم است. ديگر طنز ماجرا جبهه گيري هميشگي موزيسين هاي سرآمد، پيشرو و سالم اين گروه عليه انسان هاي ماشيني است اما استفاده بي حد و حصر آنها از تکنولوژي خود آنها را به سمت ماشيني شدن برده است. من بسيار کارهاي ابتدايي پينک فلويد را تحسين مي کنم خصوصاً کاري که با «جو بويد»3 انجام داده بودند. اما به نظرم اين آلبوم آنها سراسر مملو از ايده ها و مفهوم هاي پفکي است. در نهايت اينکه به نظرم بسيار آلبوم معمولي و پيش پاافتاده اي است و حرف چنداني براي گفتن ندارد. به نظرم گروه «ريديو هد» امروز آنچه آنها قبلاً مي گفتند را مي گويد و پينک فلويد قرن 21 است.
آلبوم «زن لس آنجلسي» اثر The Doors
کريگ فين (خواننده و نوازنده گيتار امريکايي)؛ در امريکا وقتي شما بزرگ مي شويد در تمام تفريحات خود تحت تاثير گروه دورز قرار مي گيريد. مردم فکر مي کنند که جيم موريسون درخشان ترين شاعر راک اند رول است، اما براي من کاملاً متفاوت است، زيرا به سختي مي توانم صداي او را تحمل کنم. چرا که به نظرم پيچ و تاب هاي موريسون و موسيقي اش بيشتر شبيه يک بي سروپاي الکلي است تا يک شاعر فرزانه و منتقد. و اما غيرقابل تحمل ترين چيز در اين آلبوم متعلق به آخرين آهنگ آلبوم، «سواران بر توفان» است و آن جايي که مي گويد «قاتلي در جاده است / مغزش مانند وزغ پيچ مي خورد» که مطمئناً بدترين سطر ترانه هاي تاريخ راک اند رول است. من لس آنجلس را دوست دارم ولي تصويري که دورز از آن ارائه مي دهد بسيار پفکي و چاق است. مرگ موريسون باعث شد او مقامي اسطوره اي پيدا کند، اما اين مقام هم نمي تواند مرا مجبور کند که به موسيقي او گوش دهم. تا جايي که اگر راديو هم آن را پخش کند، من کانال را عوض مي کنم.
صداهاي پت (حيوانات خانگي) اثر گروه The Beach Boys
لوک پريچارد (خواننده اصلي و گيتاريست انگليسي گروه کوکس)؛ به نظرم در بين تمام آلبوم هايي که به نوعي مربوط به دوران کلاسيک هستند، اين يکي از ضعيف ترين آلبوم هاست. گرچه که يکي از بهترين آهنگ هاي ممکن را به نام «فقط خدا مي داند» در خود جا داده است؛ آهنگي غمگين که هنوز هم مي تواند بالاتر از اين رود. ولي بقيه آهنگ هاي آلبوم کاملاً مايوس کننده اند. آلبوم «صداهاي پت» ميليون ها مايل از آلبوم هاي مثل «نيمه تاريک ماه» (پينک فلويد) و «گروهبان پًپر...» (بيتلز) فاصله دارد.4 من ترانه هاي اين آلبوم را تحسين مي کنم و مي دانم که آلبومي با موضوع پير شدن است، اما مفهوم کلي آلبوم واقعاً مفهوم جالبي نيست. من از تمام کساني که به اين آلبوم و تمام آهنگ هايش علاقه دارند معذرت مي خواهم ولي واقعاً اين گونه فکر مي کنم.
آلبوم «رزهاي سنگي» اثر گروه The Stone Roses
ادي آرگïس (خواننده گروه انگليسي آرت براد)؛ آنها واقعاً بيش از اندازه تحسين شده اند. اين واقعاً من را عصباني مي کند و اصلاً نمي فهمم که چرا هنوز مردم آهنگ هاي آنها را در کلاب هاي شبانه اجرا مي کنند. گروه رزهاي سنگي واقعاً گروه بدي است. همچنين آنها بايد بسيار از تمجيد هاي گروه «اïآسيس» ممنون باشند گرچه که تمجيدهاي «نوئل گلگر» خنده دار و تعريف هاي «ليام (گلگر)» شبيه تعريفي که از کارهاي پاپ مي شود باشد. به نظرم رفتار آنها بسيار خودخواهانه و متکبرانه است و تمام طرفداران آنها نيز بسيار از خودراضي هستند، چرا که غالباً چيزي ندارند جز اينکه بگويند «تو اين کار را درک نمي کني» در صورتي که من به خوبي کار آنها را درک مي کنم و معتقدم که اين بسيار مسخره است که آلبوم آنها غالباً در صدر جدول بهترين آلبوم هاي بريتانيايي قرار دارد. آنها دارند فرهنگ عامه را نابود مي کنند.
آلبوم «همينه؟» اثر The Strokes
ايين ويليامز (گيتاريست مشهور سبک راک که در حال حاضر عضو گروه بيتلز است)؛ استروکس عده اي بچه پولدار از منطقه شمال شهر نيويورک بودند و پدرشان صاحب يک کمپاني مد. به همين دليل آنها فکر مي کردند که شايسته احترام و تحسين هستند تا اينکه ناگهان يکي از موزيسين هاي مرکز شهري را براي گروه پانک راک خود انتخاب کردند. کاري که باعث شده آنها، خصوصاً بعد از انتشار اين آلبوم تحسين شوند و حتي ناجي موسيقي راک نام گيرند. تلفيق ظاهري 5 ،6 تا از سبک هاي راک و خلق فرمي جديد بود. موسيقي آنها را مي توان پسايازدهم سپتامبري ناميد (اشاره به زمان ارائه آلبوم )، چرا که آلبوم شان را زماني ارائه دادند که همه مي خواستند مردم را برقصانند. به نظر مي رسد که آنها باعث تولد مجدد راک در انگلستان شده اند، اما ايده هاي آنها براي قرن 21 و موسيقي راک واقعاً سنتي و محافظه کارانه است. من نمي خواهم در نقد آنها چيزي بيشتر از آنچه تا به حال گفته شده بگويم و تنها به اين نکته بسنده مي کنم که آنها يک «دوران دوران» جديد هستند و انحطاطي براي هزاره جديد به شمار مي روند.
آلبوم « ماه سايبان» اثر گروه Television
الکس کپرنس (موزيسين يوناني انگليسي که در حال حاضر خواننده و گيتاريست گروه اسکاتلندي «فرانز فرديناند» است)؛ مردم از ما انتظار دارند که گروه تلويزيون را همان طور که آنها دوست دارند دوست داشته باشيم ولي ما نه آنها را دوست داريم و نه تا به حال دوست داشته ايم. آلبوم « ماه سايبان» از آن آلبوم هايي بود که در ابتدا فکر مي کردم دوستش دارم. ولي بعد از چند سال متوجه شدم که اشتباه مي کردم و ديگر علاقه چنداني به اين آلبوم ندارم. وقتي براي اولين بار اين آلبوم را گوش مي دهيد، به نظر فوق العاده مي رسد، گيتارها انگار که با هم مسابقه مي دهند و درام به بهترين نحوي از آنها پشتيباني مي کند و مجموعه سازها خالق فضايي رويايي و عجيب هستند. ولي پس از آنکه دقيق تر به آلبوم گوش مي دهيد احساس گوش کردن به تعميرکار بي حوصله اي با صداي خش دارش را داريد که مشغول صحبت کردن در خصوص ويژگي هاي فني اتومبيل است. مردم با شور و حرارت زيادي درباره اين آلبوم صحبت مي کنند، اما دليلي که باعث شده اين آلبوم اينقدر همه پسند شود اين است که اين يک آلبوم پراگرسيو راک است و تنها مي توان دوستش داشت. البته بايد گفت که آنها جزء معدود گروه هايي هم هستند که بدون هيچ دليل خاصي يک مرتبه مي توانند 20 دقيقه تک نوازي گيتار را در کار خود بگنجانند. آنها «گريدفول دد پانک» هستند و من هميشه از اين گروه هاي شلوغ متنفر بوده ام. اشعار «تام وارلاينز» چندان تاثيري بر من نمي گذارد، چرا که هميشه از اينکه ببينم خواننده اي در گروهي اداي شعر گفتن در مي آورد ناراحت مي شوم. البته من بايد مراقب صحبت هايم باشم، چرا که يک بار درباره دروغين بودن شعرهاي جيم موريسون گفتم و بلافاصله ديدم که در وب سايت هاي بسياري نوشته اند که کپرنس به جيم موريسون ضربه زده و... من به هيچ وجه قصد ضربه زدن به گروه تلويزيون را ندارم و به آنها هم بسيار احترام مي گذارم، ولي بايد بگويم که آلبوم « ماه سايبان» آلبومي است که بيش از آنچه از آن لذت ببرم آن را تحسين مي کنم.
آلبوم «همه چشم ها به سوي من» اثر، توپک شîکر (PAC 2)
مارک رانسن، تهيه کننده (تهيه کننده آثار موسيقي، نوازنده انگليسي و از تشکيل دهندگان گروه آليو رکوردز)؛ اين بزرگترين آلبوم توپک است و احتمالاً اگر از طرفداران موسيقي رپ بپرسيد، خواهند گفت بهترين آلبوم سبک هيپ هاپ است که تا به حال توليد شده. اما من هرگز براي موسيقي توپک ارزشي قائل نبودم. تصديق مي کنم که او درد و رنج فراواني داشت، ولي هرگز حرف مشخصاً شفاف و صريحي نمي زد، به نظرم «بي.آي.جي بدنام»5 به مراتب از او بهتر است. مردم غالباً تحت تاثير صداي توپک هستند، ولي اين موضوع اصلاً براي من مهم نيست. هيچ کس در حقانيت توپک شکي ندارد ولي او و بيگي (از القاب بي.آي.جي بدنام) اصلاً قابل مقايسه نيستند.
شکي نيست که توپک بسيار پرکار بود. او در آخر هفته ها 50 آهنگ مي نوشت. شايد او مي دانست که به زودي خواهد مرد و براي همين بود که اينقدر کار مي کرد. آلبومي که 12 آهنگ دارد و شايد فقط يکي از آنها خوب باشد. باب ديلن شاعر گرانقدري است و توپک اصلاً مثل او نيست. امينم نيز جايگاهي شبيه ديلن در موسيقي رپ دارد، ولي توپک به نظرم فقط ناله مي کند.
منبع؛ گاردين، 15 ژوئن 2007
پي نوشت ها؛
1- Nickelback ، گروه راک کانادايي که از سال 1995 تا به حال فعاليت مي کنند. 2- آهنگ مرغک، آهنگي خنده دار و بامزه (آهنگ هايي که تعمداً اين گونه ساخته مي شدند) بود که توانست در اکتبر 1981 مقام دوم جدول تک آهنگ هاي برتر را کسب کند.
3- جوبويد، تهيه کننده آلبوم هاي موسيقي که تهيه کنندگي اولين تک آهنگ پينک فلويد به نام «آرنولد لين» را که توسط سيد برت نوشته بود برعهده داشت.
4- جالب است بدانيد که در ليست 500تايي مجله رولينگ استون که در سال 2004 در خصوص بهترين آلبوم هاي همه زمان ها منتشر شد، اين آلبوم در مقام دوم و پس از آلبوم گروهبان پًپر... بيتلز قرار دارد