Leon
Thursday 24 January 2008, 09:43 AM
You can see links before reply
موسیقی زیر زمینی
انسان تنوع طلب
انسان پیشرو
انسان عصر مدرن
فعالیتهای زیرزمینی به نوعی جدیتر گرفتن و دنبال کردن برخی از پسماندههای فرهنگی یا قسمتی از فرهنگ یک جامعه است که به دلایلی نادیده گرفته شدهاند. موسیقیهای زیرزمینی شاید در آیندهای نزدیک یا دور رایجتر شود و دیگر زیرزمینی به حساب نیاید اما تا وقتی که به طور غیرعلنی فعال باشد، با موضوعات و خط اصلی موسیقی رایج در همان مقطع زمانی کاری ندارد و حتی آن را زیر سوال میبرد. این خصوصیات دلیل برای غیرتجاری بودن آن نیز هست.
موسیقی (از نوع پاپ) در دورههای اخیر – به خصوص چهار دهه گذشته – همواره دستخوش تحولات و نوآوریها بوده. اما دلیل این تحولات در موسیقی چیست؟ عاملان این تحولات چه کسانی هستند؟
You can see links before replyهنگامی که نوعی از موسیقی در یک جامعه، رایج آن جامعه میشود، از سالهای قبلتر سنگ بنای آن ( توسط افراد دست اندرکار موسیقی و سیاستهای فرهنگی)گذاشته شده تا به شکوفایی خود میرسد از دیدگاه زیباییشناسی بنگریم و زیبایی را امری نسبی بدانیم و بین مردم آن جامعه مورد پسند واقع شده و فراگیر میشود.
اگر موسیقی را به منظور زیبایی آن در نظر بگیریم موسیقی رایج در یک جامعه انتخابی است که اکثریت مردم (اکثریت سلیقههای آن جامعه) – آگاهانه یا نا آگاهانه – کردهاند.
اما موسیقی پس از آنکه دورهای از موفقیت را پشت سر گذاشت، نمیتواند ساکن و بیتحول باقی بماند و عواملی موجبات آغاز دورهای جدید یا سبکی تازه را برای موسیقی هر جامعه فراهم میآورد.
بخشی از سلایق متفاوت جامعه یعنی افرادی که به دنبال موسیقی دلخواه خود هستند و از موسیقیهای رایج خسته شدهاند یا آنها را اقناع نمیکند، خودشان دست به کار شده و گاهی با تشکیل گروههای موسیقی و فعالیتهای غیررسمی سعی درپیشبرد و یا حداقل در موسیقی رایج آن جامعه دارند.
تغییرات و تفاوتهای اصلی که بین کارهای ارائه شده از این گروههای زیرزمینی و موسیقی رسمی و رایج وجود دارد، نه تنها در سبک موسیقی، در اشعار و حتی در انتخاب سازها و نوع استفاده از آن ها هم به چشم میخورد.
You can see links before replyحال اینکه این گروههای زیرزمینی چه سبکی را در پیش میگیرند، تا حد زیادی بستگی به محدودیتها و مرزهای فرهنگی آن جامعه دارد. به طور مثال در ایران بسیاری از گروههای زیرزمینی فعال، سبک راک را پیش گرفتهاند در حالی که سبک راک در کشورهای غربی صاحب نام در موسیقی، یکی از سبکهای رایج و پرطرفدار است.
به عنوان مثال از جمله گروههای که سالها پیش فعالیت زیرزمینی داشت، «اوهام» بود که با تلفیق موسیقی و ساز سنتی ایرانی و راک کار خود را دنبال میکرد. جدا از سطح کیفی آثارشان و الته شکست تجاریشان، تأثیرات مثبتی در زمان خود و برای گروههای بعد از خود به جای گذاشتند. (آثار این گروه با شرایط زمانی خود تضاد همه جانبه داشت) با کمی دقت نظر به موسیقیهای حال حاضر ایران به نکته جالب توجهی برمیخوریم که شایع شدن موسیقی رپ (هیپ هاپ) بین نوجوانان و جوانان در طی دو سال گذشته است.
تا چندی پیش فعالیت گروههای رپ زیرزمینی جریان خاصی را به دنبال نداشت و تعداد این گروهها بسیار کم بود و فعالیتشان نسبت به گروههای زیرزمینی راک ناچیز بود اما اکنون شاهد بیشتر شدن علاقهمندان به این سبک در بین افراد زیر 10 سال هم هستیم که البته سرعت بالای فراگیر شدن این موسیقی در ایرن و اضافه شدن هر روزه این گروهها و طرفداران این سبک خود مبحثی جدا میطلبد.
فعالیتهای زیرزمینی به نوعی جدیتر گرفتن و دنبال کردن برخی از پسماندههای فرهنگی یا قسمتی از فرهنگ یک جامعه است که به دلایلی نادیده گرفته شدهاند. موسیقیهای زیرزمینی شاید در آیندهای نزدیک یا دور رایجتر شود و دیگر زیرزمینی به حساب نیاید اما تا وقتی که به طور غیرعلنی فعال باشد، با موضوعات و خط اصلی موسیقی رایج در همان مقطع زمانی کاری ندارد و حتی آن را زیر سوال میبرد. این خصوصیات دلیل برای غیرتجاری بودن آن نیز هست.
پس به طور کلی معیار یا شاخص برای یک اثر موسیقیایی وجود ندارد که فقط با شنیدن آن اثر بتوان به آن زیرزمینی گفت و محیط جامعه ، موقعیت های اجتماعی و شرایط پیرامون فرهنگ آن جامعه تعیینکننده مهمی برای آن است.
گاهی موسیقی زیرزمینی به عنوان موسیقیای برای اعتراض هم به کار برده شده که با اشعار معترضانه، مسایل اجتماعی روز را سوژه خود قرار میدهند.
موسیقی زیر زمینی میتواند در همان زیر زمین باقی بماند و دفن شود و میتواند با به وجود آوردن خرده فرهنگهایی برای جامعه و یا اجتماعات کوچک و محدود، به دینامیتی در زیرزمین فرهنگی یک شهر تبدیل شده و منفجر شود!
منبع: هفت سنگ/پیام غنیپور
آدرس وبلاگ نویسنده این مقاله: You can see links before reply (You can see links before reply)
موسیقی زیر زمینی
انسان تنوع طلب
انسان پیشرو
انسان عصر مدرن
فعالیتهای زیرزمینی به نوعی جدیتر گرفتن و دنبال کردن برخی از پسماندههای فرهنگی یا قسمتی از فرهنگ یک جامعه است که به دلایلی نادیده گرفته شدهاند. موسیقیهای زیرزمینی شاید در آیندهای نزدیک یا دور رایجتر شود و دیگر زیرزمینی به حساب نیاید اما تا وقتی که به طور غیرعلنی فعال باشد، با موضوعات و خط اصلی موسیقی رایج در همان مقطع زمانی کاری ندارد و حتی آن را زیر سوال میبرد. این خصوصیات دلیل برای غیرتجاری بودن آن نیز هست.
موسیقی (از نوع پاپ) در دورههای اخیر – به خصوص چهار دهه گذشته – همواره دستخوش تحولات و نوآوریها بوده. اما دلیل این تحولات در موسیقی چیست؟ عاملان این تحولات چه کسانی هستند؟
You can see links before replyهنگامی که نوعی از موسیقی در یک جامعه، رایج آن جامعه میشود، از سالهای قبلتر سنگ بنای آن ( توسط افراد دست اندرکار موسیقی و سیاستهای فرهنگی)گذاشته شده تا به شکوفایی خود میرسد از دیدگاه زیباییشناسی بنگریم و زیبایی را امری نسبی بدانیم و بین مردم آن جامعه مورد پسند واقع شده و فراگیر میشود.
اگر موسیقی را به منظور زیبایی آن در نظر بگیریم موسیقی رایج در یک جامعه انتخابی است که اکثریت مردم (اکثریت سلیقههای آن جامعه) – آگاهانه یا نا آگاهانه – کردهاند.
اما موسیقی پس از آنکه دورهای از موفقیت را پشت سر گذاشت، نمیتواند ساکن و بیتحول باقی بماند و عواملی موجبات آغاز دورهای جدید یا سبکی تازه را برای موسیقی هر جامعه فراهم میآورد.
بخشی از سلایق متفاوت جامعه یعنی افرادی که به دنبال موسیقی دلخواه خود هستند و از موسیقیهای رایج خسته شدهاند یا آنها را اقناع نمیکند، خودشان دست به کار شده و گاهی با تشکیل گروههای موسیقی و فعالیتهای غیررسمی سعی درپیشبرد و یا حداقل در موسیقی رایج آن جامعه دارند.
تغییرات و تفاوتهای اصلی که بین کارهای ارائه شده از این گروههای زیرزمینی و موسیقی رسمی و رایج وجود دارد، نه تنها در سبک موسیقی، در اشعار و حتی در انتخاب سازها و نوع استفاده از آن ها هم به چشم میخورد.
You can see links before replyحال اینکه این گروههای زیرزمینی چه سبکی را در پیش میگیرند، تا حد زیادی بستگی به محدودیتها و مرزهای فرهنگی آن جامعه دارد. به طور مثال در ایران بسیاری از گروههای زیرزمینی فعال، سبک راک را پیش گرفتهاند در حالی که سبک راک در کشورهای غربی صاحب نام در موسیقی، یکی از سبکهای رایج و پرطرفدار است.
به عنوان مثال از جمله گروههای که سالها پیش فعالیت زیرزمینی داشت، «اوهام» بود که با تلفیق موسیقی و ساز سنتی ایرانی و راک کار خود را دنبال میکرد. جدا از سطح کیفی آثارشان و الته شکست تجاریشان، تأثیرات مثبتی در زمان خود و برای گروههای بعد از خود به جای گذاشتند. (آثار این گروه با شرایط زمانی خود تضاد همه جانبه داشت) با کمی دقت نظر به موسیقیهای حال حاضر ایران به نکته جالب توجهی برمیخوریم که شایع شدن موسیقی رپ (هیپ هاپ) بین نوجوانان و جوانان در طی دو سال گذشته است.
تا چندی پیش فعالیت گروههای رپ زیرزمینی جریان خاصی را به دنبال نداشت و تعداد این گروهها بسیار کم بود و فعالیتشان نسبت به گروههای زیرزمینی راک ناچیز بود اما اکنون شاهد بیشتر شدن علاقهمندان به این سبک در بین افراد زیر 10 سال هم هستیم که البته سرعت بالای فراگیر شدن این موسیقی در ایرن و اضافه شدن هر روزه این گروهها و طرفداران این سبک خود مبحثی جدا میطلبد.
فعالیتهای زیرزمینی به نوعی جدیتر گرفتن و دنبال کردن برخی از پسماندههای فرهنگی یا قسمتی از فرهنگ یک جامعه است که به دلایلی نادیده گرفته شدهاند. موسیقیهای زیرزمینی شاید در آیندهای نزدیک یا دور رایجتر شود و دیگر زیرزمینی به حساب نیاید اما تا وقتی که به طور غیرعلنی فعال باشد، با موضوعات و خط اصلی موسیقی رایج در همان مقطع زمانی کاری ندارد و حتی آن را زیر سوال میبرد. این خصوصیات دلیل برای غیرتجاری بودن آن نیز هست.
پس به طور کلی معیار یا شاخص برای یک اثر موسیقیایی وجود ندارد که فقط با شنیدن آن اثر بتوان به آن زیرزمینی گفت و محیط جامعه ، موقعیت های اجتماعی و شرایط پیرامون فرهنگ آن جامعه تعیینکننده مهمی برای آن است.
گاهی موسیقی زیرزمینی به عنوان موسیقیای برای اعتراض هم به کار برده شده که با اشعار معترضانه، مسایل اجتماعی روز را سوژه خود قرار میدهند.
موسیقی زیر زمینی میتواند در همان زیر زمین باقی بماند و دفن شود و میتواند با به وجود آوردن خرده فرهنگهایی برای جامعه و یا اجتماعات کوچک و محدود، به دینامیتی در زیرزمین فرهنگی یک شهر تبدیل شده و منفجر شود!
منبع: هفت سنگ/پیام غنیپور
آدرس وبلاگ نویسنده این مقاله: You can see links before reply (You can see links before reply)