arian
Wednesday 30 January 2008, 11:47 AM
پرده ي سي
بررسي وضعيت كنوني موسيقي ايراني به اختصار
آخرين قسمت اين رساله ،پرده ي سي ناميده شد و به تعبير موسيقيدانهاي تحصيل كرده پرده ي حساس ،در اين پرده به طور مختصر به نابسامانيهاي چندي كه مدتهاست باعث ويرانگري كاخ هنر موسيقي ايراني به خصوص موسيقي سنتي شده است اشاره مي شود تا شايد با بازگو كردن آنها اين پرده ي حساس- كه توقف زياد روي آن نفسها را در سينه ي صاحبدلان حبس مي كند – به ياري خدا و همت هنرمندان به زودي حل شود و هنر ارزشمند موسيقي ايراني- خاصه در سالهاي اخير كه مردم ايران علاقه ي فراوان نسبت به آن ابراز ميكنند و حقا توقعاتي هم از هنرمندان موسيقي ايران دارند- راه صحيح خود را بپيمايد.
قبل از هر چيز بايد بگويم هرگز به داشتن شهرت و احيانا محبوبيت عامه افتخار نكرده و نميكنم؛ همواره نسبت به ارزشيابي آثاري كه طي چهل سال به جامعه ارائه داده ام بيرحمانه و با نظر عيب جويي برخورد كرده ام ...
يكي از عوامل ويرانگري كه موسيقي ايراني را تهديد ميكند ، بدون هيچ ترديدي اين است كه با كمال تاسف بعضي از موسيقيدانهاي فعلي ايران به عوض اينكه براي پيشرفت هنر موسيقي با يكديگر تشريك مساعي ،همدلي و همياري و محبت نمايند ، مكتب هنر و به تعبير ديگر كانون عشق را به ميدان مبارزه تبديل كرده اند . برخي ديگر كه اندك شهرتي كسب كرده و يا به جهاتي قدرتي به دست آورده اند، صفت تواضع و فروتني را فراموش كرده و غافلند از اينكه دنيا متحول است و اين شهرتها و قدرتهاي زودگذر پشيزي ارزش ندارد. عده اي كه در باب موسيقي بين المللي تحصيلاتي دارند از موسيقي ايراني شديدا انتقاد كرده و از آن بيزاري مي جويند ؛ در حاليكه تار و پود وجودشان به طور فطري با موسيقي ايراني بافته شده . آنها كه هفت دستگاه موسيقي سنتي را آموخته و كليه ي گوشه ها را از برند چنان به محفوظات خود تفاخر ميكنند كه گويي خود پديد آورنده ي دستگاهها ي موسيقي سنتي هستند ،غافل از اينكه دانستن رديفهاي سنتي ايراني مانند دانستن لغات موجود در زبان فارسي است و همه كس تنها با تسلط به لغات ، شاعر و هنرمند نمي شود. عده اي به جاي رقابت سالم و سازنده كه در هنر جزو واجبات است ، صفت مذموم حسادت را پيشه ي خود ساخته و قلبي را كه براي انجام كارهاي هنري بايد مالامال از عشق و صفا و محبت باشد به كانون كينه و نفرت مبدل مي كنند و همين صفت مذموم بر هنرشان اثر نامطلوب مي گذارد و گوشهاي حساس و آشنا به رموز ، غرور و عجب را از آثار آنها به روشني در مي يابند و مي شنوند . چون ايست روي اين پرده ي حساس را بيش از اين جايز نميدانم ، تنها به ذكر همين مختصر قناعت ميكنم.
خدايا چنان كن كه پايان كار تو خشنود باشي و ما رستگار
استاد علي تجويدي
موسيقي ايراني –سروش-چاپ اول 1370
بررسي وضعيت كنوني موسيقي ايراني به اختصار
آخرين قسمت اين رساله ،پرده ي سي ناميده شد و به تعبير موسيقيدانهاي تحصيل كرده پرده ي حساس ،در اين پرده به طور مختصر به نابسامانيهاي چندي كه مدتهاست باعث ويرانگري كاخ هنر موسيقي ايراني به خصوص موسيقي سنتي شده است اشاره مي شود تا شايد با بازگو كردن آنها اين پرده ي حساس- كه توقف زياد روي آن نفسها را در سينه ي صاحبدلان حبس مي كند – به ياري خدا و همت هنرمندان به زودي حل شود و هنر ارزشمند موسيقي ايراني- خاصه در سالهاي اخير كه مردم ايران علاقه ي فراوان نسبت به آن ابراز ميكنند و حقا توقعاتي هم از هنرمندان موسيقي ايران دارند- راه صحيح خود را بپيمايد.
قبل از هر چيز بايد بگويم هرگز به داشتن شهرت و احيانا محبوبيت عامه افتخار نكرده و نميكنم؛ همواره نسبت به ارزشيابي آثاري كه طي چهل سال به جامعه ارائه داده ام بيرحمانه و با نظر عيب جويي برخورد كرده ام ...
يكي از عوامل ويرانگري كه موسيقي ايراني را تهديد ميكند ، بدون هيچ ترديدي اين است كه با كمال تاسف بعضي از موسيقيدانهاي فعلي ايران به عوض اينكه براي پيشرفت هنر موسيقي با يكديگر تشريك مساعي ،همدلي و همياري و محبت نمايند ، مكتب هنر و به تعبير ديگر كانون عشق را به ميدان مبارزه تبديل كرده اند . برخي ديگر كه اندك شهرتي كسب كرده و يا به جهاتي قدرتي به دست آورده اند، صفت تواضع و فروتني را فراموش كرده و غافلند از اينكه دنيا متحول است و اين شهرتها و قدرتهاي زودگذر پشيزي ارزش ندارد. عده اي كه در باب موسيقي بين المللي تحصيلاتي دارند از موسيقي ايراني شديدا انتقاد كرده و از آن بيزاري مي جويند ؛ در حاليكه تار و پود وجودشان به طور فطري با موسيقي ايراني بافته شده . آنها كه هفت دستگاه موسيقي سنتي را آموخته و كليه ي گوشه ها را از برند چنان به محفوظات خود تفاخر ميكنند كه گويي خود پديد آورنده ي دستگاهها ي موسيقي سنتي هستند ،غافل از اينكه دانستن رديفهاي سنتي ايراني مانند دانستن لغات موجود در زبان فارسي است و همه كس تنها با تسلط به لغات ، شاعر و هنرمند نمي شود. عده اي به جاي رقابت سالم و سازنده كه در هنر جزو واجبات است ، صفت مذموم حسادت را پيشه ي خود ساخته و قلبي را كه براي انجام كارهاي هنري بايد مالامال از عشق و صفا و محبت باشد به كانون كينه و نفرت مبدل مي كنند و همين صفت مذموم بر هنرشان اثر نامطلوب مي گذارد و گوشهاي حساس و آشنا به رموز ، غرور و عجب را از آثار آنها به روشني در مي يابند و مي شنوند . چون ايست روي اين پرده ي حساس را بيش از اين جايز نميدانم ، تنها به ذكر همين مختصر قناعت ميكنم.
خدايا چنان كن كه پايان كار تو خشنود باشي و ما رستگار
استاد علي تجويدي
موسيقي ايراني –سروش-چاپ اول 1370