Leon
Thursday 31 January 2008, 09:46 AM
موضوع :هنرمند پيشرو يا دنباله رو
نویسنده : نیما رضایی
شاید شما هم با من موافق باشید که هنرمند باید در جامعه خود پیشرو باشد نه دنباله رو. او باید آفریننده اندیشه و موجی نو در جامعه باشد. اگرچه او هم فردی برآمده از دل مردم است اما اگر آثار وی به حد عرضه در بازار هنر رسیده باشد دیگر نباید چون عامه مردم تنها سوار بر موج باشد بلکه یا باید سدی در برابر موج و یا خود همان بادی باشد که موج را می آفریند.
یکی از عوامل افت موسیقی ما همین دنباله رو بودن 90% دست اندرکاران کاروان موسیقی است. آنها ذائقه مردم را در نظر می گیرند و بنا به همان خواسته ، اثری را تولید کرده و روانه بازار می کنند که هم زود بازده است و هم دردسر کمتری برای عرضه دارد. وقتی این سئوال را مطرح میکنیم که چرا اینگونه کار می کنید؟ جمله تکراری "بازار اینگونه می طلبد" را تحویل شما می دهند.
خدا نکند که اثری خلق شود که مردم از آن استقبال کنند از فردا اکثر کسانی که در آن وادی دستی بر آتش دارند شروع به کپی برداری می کنند و اینگونه می شود که مردم نیز به آن تکراری بودن عادت کرده و حس نوخواهی و کمال طلبی خویش را از دست میدهند و می پندارند که ذات هنر همین است.
به یاد دارم که یکی از هنرمندان بنام ایران در کنسرتی گفت:"ما در لس آنجلس مشکلی داریم که گوش مردم در کمرشان است." خیلی زود همین هنرمند روآورد به ساختن کارهائی در حد سلیقه نوجوانان 14-15 ساله و جالب تر آنکه اعلام کرد که من سلیقه مردم امروز را در نظر می گیرم. همین تفکر وی را در 2 آلبوم آخرش با شکست مواجه کرد.
در پایان سئوالی را مطرح می نمایم که اگر هنرمند برای کسب درآمد، تن به ارائه آثاری سخیف و سطح پائین می دهد و اگر چنین نکند برای امرار معاش باید فکر شغل دیگری باشد ، چرا کسی مثل ابی که سالهاست راه خویش را می پیماید و بدون توجه به تفکراتی از این دست ، آثاری ارائه کرده که نه تنها طرفدارانش بلکه گروه کثیری از مردم را به دنبال خویش کشانده ، هم از نظر سطح درآمد و هم از لحاظ اعتبار در موسیقی همواره جزء برترینهای ایران است؟
بی تعارف بگویم اگر شما در پس آثارتان اندیشه ، تعهد و تفکر والا وجود داشت هرگز تسلیم خواسته دیگران می شدید تا اینگونه تیشه به ریشه جامعه خود بزنید.
به نظر شما ريشه اين مشکل کجاست؟سطح درآمد و امرار معاش مهم است يااعتبار در موسیقی ?
نویسنده : نیما رضایی
شاید شما هم با من موافق باشید که هنرمند باید در جامعه خود پیشرو باشد نه دنباله رو. او باید آفریننده اندیشه و موجی نو در جامعه باشد. اگرچه او هم فردی برآمده از دل مردم است اما اگر آثار وی به حد عرضه در بازار هنر رسیده باشد دیگر نباید چون عامه مردم تنها سوار بر موج باشد بلکه یا باید سدی در برابر موج و یا خود همان بادی باشد که موج را می آفریند.
یکی از عوامل افت موسیقی ما همین دنباله رو بودن 90% دست اندرکاران کاروان موسیقی است. آنها ذائقه مردم را در نظر می گیرند و بنا به همان خواسته ، اثری را تولید کرده و روانه بازار می کنند که هم زود بازده است و هم دردسر کمتری برای عرضه دارد. وقتی این سئوال را مطرح میکنیم که چرا اینگونه کار می کنید؟ جمله تکراری "بازار اینگونه می طلبد" را تحویل شما می دهند.
خدا نکند که اثری خلق شود که مردم از آن استقبال کنند از فردا اکثر کسانی که در آن وادی دستی بر آتش دارند شروع به کپی برداری می کنند و اینگونه می شود که مردم نیز به آن تکراری بودن عادت کرده و حس نوخواهی و کمال طلبی خویش را از دست میدهند و می پندارند که ذات هنر همین است.
به یاد دارم که یکی از هنرمندان بنام ایران در کنسرتی گفت:"ما در لس آنجلس مشکلی داریم که گوش مردم در کمرشان است." خیلی زود همین هنرمند روآورد به ساختن کارهائی در حد سلیقه نوجوانان 14-15 ساله و جالب تر آنکه اعلام کرد که من سلیقه مردم امروز را در نظر می گیرم. همین تفکر وی را در 2 آلبوم آخرش با شکست مواجه کرد.
در پایان سئوالی را مطرح می نمایم که اگر هنرمند برای کسب درآمد، تن به ارائه آثاری سخیف و سطح پائین می دهد و اگر چنین نکند برای امرار معاش باید فکر شغل دیگری باشد ، چرا کسی مثل ابی که سالهاست راه خویش را می پیماید و بدون توجه به تفکراتی از این دست ، آثاری ارائه کرده که نه تنها طرفدارانش بلکه گروه کثیری از مردم را به دنبال خویش کشانده ، هم از نظر سطح درآمد و هم از لحاظ اعتبار در موسیقی همواره جزء برترینهای ایران است؟
بی تعارف بگویم اگر شما در پس آثارتان اندیشه ، تعهد و تفکر والا وجود داشت هرگز تسلیم خواسته دیگران می شدید تا اینگونه تیشه به ریشه جامعه خود بزنید.
به نظر شما ريشه اين مشکل کجاست؟سطح درآمد و امرار معاش مهم است يااعتبار در موسیقی ?