Leon
Thursday 31 January 2008, 09:54 AM
موضوع :لباس بدقواره برای خواننده !
نویسنده : پيروز جعفري
تعجب نکنید لباس بدقواره نقدی است بر ترانه های نسل جوان که مانند لباسي بدقواره بر تن خوانندگان می باشند.
این نقد دیدگاه شخصی من است نسبت به ترانه های امروزی .
خودمان را بی خود و بی جهت گول نزنیم .ترانه در ایران بعد از گذشت 27 سال نه تنها جهش و پرتابی نداشته بلکه بیشتر روبه سقوط و نابودی گام برداشته است . مرگ تدریجی که هر روز در حال رخ دادن است . هنوز هم جایگزینانی برای اردلان سرفراز‚ ایرج جنتی عطایی ‚ زویا زاکاریان ‚ قنبری ‚ اسدی و ... پیدا نکرده ايم.
یک لحظه درنگ کنیم واقعا اگر این هنرمندان نباشند ترانه ما به کدام سمت خواهد رفت ؟
نسل جوان ترانه سرا در ایران نیازمند هدایت است . هدایتی توسط افراد لایق نه شخصیت هایی که معنای ترانه را هم نمی فهمند و هنوز در بیان واژه ها مشکل دارند.
برای یادآوری ( اشاره به برنامه شب شیشه ای و میهمان ترانه سرای آن افشين يداللهي).
البته گروهی دیگر از جوانان که ترانه های آنها مضامین سیاسی و اجتماعی دارد حق فعالیت ندارند و این جای تاسف دارد . سانسوری که امروز در ترانه های داخلی روی می دهد معجونی ساخته از همه چیزو هیچ چیز .
از سوی دیگر گروهی در حال ماهی گرفتن از این آب گل آلود هستند‚ حتما نامهایشان را می دانید . این گروه دست به ترجمه ترانه های غربی زده و محصول خود را به آن سوی آبها صادر می کنند . آلبوم های بعضی از خوانندگان‚ خود شاهدی است بر این موضوع .
شکی نیست دستهایی آشکار و پنهان در کار هست و قصد دارند ترانه نوین را رو به نابودی بکشانند ودر این راه تا به امروز موفق عمل کرده اند . حتی این روزها كانالهاي ماهواره اي نیز در این راه پیش قدم شده اند تا هر چه زودتر ترانه نوین را رو به نابودی بکشانند ( اشاره به تلویزیون های حمایت شده از داخل ایران)
روزی نه چندان دور شاهد خواهیم بود سرزمینی که شعر وشاعری آن زبان زد عام و خاص بوده است دیگر ترانه هایی زیبا و خوب نخواهد داشت .
شاید بتوان گفت ما این روزها نیازمند کسانی هستیم که حرف تازه داشته باشند نه اینکه مقلد باشند و از دست هنرمندانی چون ایرج جنتی عطایی ‚ اردلان سرفراز و.. رو نويسي كنند.
ضرباتی که امروز بر پیکر ترانه ما وارد می شود جبران ناپذیر است!
نویسنده : پيروز جعفري
تعجب نکنید لباس بدقواره نقدی است بر ترانه های نسل جوان که مانند لباسي بدقواره بر تن خوانندگان می باشند.
این نقد دیدگاه شخصی من است نسبت به ترانه های امروزی .
خودمان را بی خود و بی جهت گول نزنیم .ترانه در ایران بعد از گذشت 27 سال نه تنها جهش و پرتابی نداشته بلکه بیشتر روبه سقوط و نابودی گام برداشته است . مرگ تدریجی که هر روز در حال رخ دادن است . هنوز هم جایگزینانی برای اردلان سرفراز‚ ایرج جنتی عطایی ‚ زویا زاکاریان ‚ قنبری ‚ اسدی و ... پیدا نکرده ايم.
یک لحظه درنگ کنیم واقعا اگر این هنرمندان نباشند ترانه ما به کدام سمت خواهد رفت ؟
نسل جوان ترانه سرا در ایران نیازمند هدایت است . هدایتی توسط افراد لایق نه شخصیت هایی که معنای ترانه را هم نمی فهمند و هنوز در بیان واژه ها مشکل دارند.
برای یادآوری ( اشاره به برنامه شب شیشه ای و میهمان ترانه سرای آن افشين يداللهي).
البته گروهی دیگر از جوانان که ترانه های آنها مضامین سیاسی و اجتماعی دارد حق فعالیت ندارند و این جای تاسف دارد . سانسوری که امروز در ترانه های داخلی روی می دهد معجونی ساخته از همه چیزو هیچ چیز .
از سوی دیگر گروهی در حال ماهی گرفتن از این آب گل آلود هستند‚ حتما نامهایشان را می دانید . این گروه دست به ترجمه ترانه های غربی زده و محصول خود را به آن سوی آبها صادر می کنند . آلبوم های بعضی از خوانندگان‚ خود شاهدی است بر این موضوع .
شکی نیست دستهایی آشکار و پنهان در کار هست و قصد دارند ترانه نوین را رو به نابودی بکشانند ودر این راه تا به امروز موفق عمل کرده اند . حتی این روزها كانالهاي ماهواره اي نیز در این راه پیش قدم شده اند تا هر چه زودتر ترانه نوین را رو به نابودی بکشانند ( اشاره به تلویزیون های حمایت شده از داخل ایران)
روزی نه چندان دور شاهد خواهیم بود سرزمینی که شعر وشاعری آن زبان زد عام و خاص بوده است دیگر ترانه هایی زیبا و خوب نخواهد داشت .
شاید بتوان گفت ما این روزها نیازمند کسانی هستیم که حرف تازه داشته باشند نه اینکه مقلد باشند و از دست هنرمندانی چون ایرج جنتی عطایی ‚ اردلان سرفراز و.. رو نويسي كنند.
ضرباتی که امروز بر پیکر ترانه ما وارد می شود جبران ناپذیر است!