maryam.w
Wednesday 9 April 2008, 11:31 PM
همان نوازنده‌اي که چندين نسل با آثارش زنده‌گي کرده‌اند و عاشق شده‌اند.با آثاری چون آتش کاروان ، يادگار کودکي، آشفته حالي (يا صداي زنده‌ياد دلکش) ديدي که رسوا شد دل‌ام و سنگ خارا ( آهنگ جاودانه اي با صداي مرضيه) و اولين اثر حميرا باعنوان صبرم عطا کن. در ضمن استاد تجويدي کاشف صداهايي چون صداي هايده و حميرا بود. خبر را عيناً پست مي‌کنم :
"علي تجويدي" وضع عمومي مناسبي ندارد و ديگر حرف نمي زند.
اين هنرمند مطرح كشورمان كه سالهاي زيادي را با ساز و موسيقي گذرانده و هميشه صداي ساز او از اتاق منزل‌اش شنيده مي شد ، ۴ سال است كه انگشتان‌اش را بر روي سيمهاي ساز نگذاشته است . او نه تنها خود ساز نمي‌زند ، بلكه حتي تاب و توان شنيدن موسيقي‌هاي ضبط شده خودش را هم ندارد.
به گفته همسر وي وقتي قطعه اي از آثار او را برايش مي‌گذارند ، به اواسط قطعه نمي‌رسد كه با اشاره از آنها مي‌خواهد كه موسيقي را قطع كنند . چون به ياد زمان‌هاي ساز زدن خود و خاطرات گذشته مي افتد و ناراحتي‌اش دو چندان مي شود.
وي ادامه داد : چند سال است كه نه مي‌نويسد ، نه ساز مي‌زند و نه راه مي‌رود و كم كم نيز از حرف زدن افتاده و ديگر حرف نمي‌زند . اين حرف نزدن تا حدي شده كه حتا هنرمنداني كه تلفني مي‌خواهند با او صحبت كنند ، نمي‌تواند جواب آنها را بدهد.
همسر اين هنرمند گفت : هنرمندان و مسوولين موسيقي مرتب با تلفن ويا حضوري از حال وي جويا مي شوند ولي مسوولين بالاتر هيچ وقت به ديدارش نيامده اند.
بنا به اين گزارش " علي تجويدي" كه در سال 1998 از طرف آمريكا به عنوان مرد سال شناخته شده است ، در حال حاضر فقط با چشمانش احساس و عواطف خود را به ديگران منتقل مي كند به طوري كه وقتي در چشمان او نگاه مي كنيم صداي موسيقي ، تنهايي و سالهاي پرخاطره او مي‌توان ديد.
لازم به ذكر است " علي تجويدي " در سال 1298 در تهران متولد شد . در كودكي زير نظر مستقيم پدرش "هادي خان تجويدي " كه خود هنرمندي بزرگ و از شاگردان ممتاز كمال الملك و اولين استاد مينياتور در ايران بود ، به هنر روي آورد . پدر او كه علاوه بر نقاشي و مينياتور با موسيقي آشنايي و در نواختن تار تبحر داشت، كم كم فرزند خود را با ساز آشنا ساخت.
تجويدي در 16 سالگي ، ويولن را ابتدا نزد " سپهري" آموخت و سپس مدت 2 سال نزد" حسين ياحقي" به فراگيري رديف‌هاي موسيقي ايران مشغول شد . پس از چندي به استاد" ابوالحسن صبا" معرفي شد و مدت 8 سال نزدايشان به آموختن ويلن و سه تار همت گماشت و بنا به توصيه "صبا " براي تكميل تكنيك هاي نواختن ويلن و آشنايي با موسيقي غرب ، چند سال نزد معلم اروپايي خود "مليك آبراهيميان "و" بابگن تامبرازيان" رفت ." تجويدي" در كنار" صبا" به تعليم شاگردان پرداخت و بعد از فوت او در هنرستان عالي موسيقي ملي كار تعليم ويلن را به عهده گرفت.
اين هنرمند به نام كشورمان كه جزو يكي از بزرگترين آهنگ‌سازان اين سرزمين است در حال حاضر تمام وقت خود را در بستر بيماري به سر مي‌برد.
"متاسفانه مسئولين مملکت ما به موسيقی بهايی نمی دهند و فقط وقتی استادان بزرگ موسيقی مان را از دست می دهيم بياد آنها می افتند.
:c
"علي تجويدي" وضع عمومي مناسبي ندارد و ديگر حرف نمي زند.
اين هنرمند مطرح كشورمان كه سالهاي زيادي را با ساز و موسيقي گذرانده و هميشه صداي ساز او از اتاق منزل‌اش شنيده مي شد ، ۴ سال است كه انگشتان‌اش را بر روي سيمهاي ساز نگذاشته است . او نه تنها خود ساز نمي‌زند ، بلكه حتي تاب و توان شنيدن موسيقي‌هاي ضبط شده خودش را هم ندارد.
به گفته همسر وي وقتي قطعه اي از آثار او را برايش مي‌گذارند ، به اواسط قطعه نمي‌رسد كه با اشاره از آنها مي‌خواهد كه موسيقي را قطع كنند . چون به ياد زمان‌هاي ساز زدن خود و خاطرات گذشته مي افتد و ناراحتي‌اش دو چندان مي شود.
وي ادامه داد : چند سال است كه نه مي‌نويسد ، نه ساز مي‌زند و نه راه مي‌رود و كم كم نيز از حرف زدن افتاده و ديگر حرف نمي‌زند . اين حرف نزدن تا حدي شده كه حتا هنرمنداني كه تلفني مي‌خواهند با او صحبت كنند ، نمي‌تواند جواب آنها را بدهد.
همسر اين هنرمند گفت : هنرمندان و مسوولين موسيقي مرتب با تلفن ويا حضوري از حال وي جويا مي شوند ولي مسوولين بالاتر هيچ وقت به ديدارش نيامده اند.
بنا به اين گزارش " علي تجويدي" كه در سال 1998 از طرف آمريكا به عنوان مرد سال شناخته شده است ، در حال حاضر فقط با چشمانش احساس و عواطف خود را به ديگران منتقل مي كند به طوري كه وقتي در چشمان او نگاه مي كنيم صداي موسيقي ، تنهايي و سالهاي پرخاطره او مي‌توان ديد.
لازم به ذكر است " علي تجويدي " در سال 1298 در تهران متولد شد . در كودكي زير نظر مستقيم پدرش "هادي خان تجويدي " كه خود هنرمندي بزرگ و از شاگردان ممتاز كمال الملك و اولين استاد مينياتور در ايران بود ، به هنر روي آورد . پدر او كه علاوه بر نقاشي و مينياتور با موسيقي آشنايي و در نواختن تار تبحر داشت، كم كم فرزند خود را با ساز آشنا ساخت.
تجويدي در 16 سالگي ، ويولن را ابتدا نزد " سپهري" آموخت و سپس مدت 2 سال نزد" حسين ياحقي" به فراگيري رديف‌هاي موسيقي ايران مشغول شد . پس از چندي به استاد" ابوالحسن صبا" معرفي شد و مدت 8 سال نزدايشان به آموختن ويلن و سه تار همت گماشت و بنا به توصيه "صبا " براي تكميل تكنيك هاي نواختن ويلن و آشنايي با موسيقي غرب ، چند سال نزد معلم اروپايي خود "مليك آبراهيميان "و" بابگن تامبرازيان" رفت ." تجويدي" در كنار" صبا" به تعليم شاگردان پرداخت و بعد از فوت او در هنرستان عالي موسيقي ملي كار تعليم ويلن را به عهده گرفت.
اين هنرمند به نام كشورمان كه جزو يكي از بزرگترين آهنگ‌سازان اين سرزمين است در حال حاضر تمام وقت خود را در بستر بيماري به سر مي‌برد.
"متاسفانه مسئولين مملکت ما به موسيقی بهايی نمی دهند و فقط وقتی استادان بزرگ موسيقی مان را از دست می دهيم بياد آنها می افتند.
:c