پيشرفت يا پسرفت ساز ها قبل و پس از انقلاب

[arian]

ميخواهيم به بحث پيشرفت يا پسرفت سازها قبل و بعد از انقلاب بپردازيم . آيا به نظر شما اوج پيشرفت و تحول ساز تخصصي شما در قبل و يا بعد از انقلاب بوده است ؟ چرا ؟

[arian]

به نظر من ساز ويولن بعد از انقلاب دچار پسرفت شديدي در موسيقي ما شده است .تعدادي ازدلايلي كه براي پسرفت اين ساز ميتونم ذكر كنم موارد زير است :
1- بعد از انقلاب ساز ويولن از ميان سازهايي كه ميتوانند موسيقي ايراني را اجرا كنند حذف شد . و در بخش ويولن كلاسيك نيز با از هم گسيختن اركستر سمفوني لطمات شديدي اين ساز خورد.
2- با خانه نشين شدن نوازندگان بزرگ ويولن ايراني و همچنين مهاجرت تعداد بسياري از نوازندگان كلاسيك به خارج از كشور.
3- فقدان آموزش صحيح هنرجويان ويولن در طول مدت 30سال . موجب قلت شاگردان و عدم رشد و باروري آنها در اين دوره شد.
4- عدم تمايل استادان بزرگ موسيقي كشور در بكار گيري اين ساز در آثار و اجراهاي خود.
5- عدم وجود كارگاه هاي اموزشي و سمينارهاي آموزشي واستفاده از استادان مجرب خارجي
6- عدم تبليغ يا ترويج و يا معرفي اين ساز در رسانه هاي عمومي و تبليغات منفي انعكاس يافته بر غرب زدگي نوازندگان اين ساز .

در حال حاضر هم فكر ميكنم مشكلات ساز ويولن در جامعه ما همچنان ادامه دارد و با وجود تقاضاي زياد متاسفانه به علت عدم دسترسي به استادان طراز اول بيشتر نوازندگان ويولن را حداكثر در بخش متوسط ميتوان طبقه بندي كرد.

[Mojtaba]

آرین جان به نظر من موسیقی ایرانی ما مربوط میشه به قبل از سال 55 _54 چون بعد از این سال ها رادیو ایران تبدیل به یک کاباره شده بود که خانم مهستی میومد مثلا بقول خودش آواز سنتی میخوند اونم تازه بدون زدن هیجگونه تحریری شما اگر هم خودتون دقت کنید میبینید شاهکارهای هنری موسیقی ایران مال قبل از ای سالهاست ولی در کل بعد از انقلاب و بوجود اومدن جنگ و مشکلات سیاسی که دامنگیر ایران شده بود خیلی ها ضرر کردن ولی استادانی همچون پرویز یاحقی و بدیعی بیکار نشستند و ساعتها کار خصوصی از خودشون بجا گذاشتند مثلا نوارهای استاد بدیعی که به نام برگ سبز هست همه کارهاش خصوصی و بعد از انقلاب ضبط شده که بعد از فوتشون راهی بازار شد

[arian]

مجتبي جان سلام ،
منظور از پيشرفت يا پسرفت مجموع برآيند ها يا پتانسيل يك ساز ميباشد . فكر كنم نتونيم به صرف داشتن يك يا دو هنرمند و ضبط خانگي برآيند را مثبت يا منفي حساب كنيم . آيا تعداد استادان امروزي ويلن به اندازه تعداد استادان قبل از انقلاب مي باشد . آيا دانش و توانايي هاي استادان امروزي ويلن به اندازه استادان 30 سال قبل خود مي باشد . آيا تعداد هنرجويان همان تعداد مي باشد . آيا تعداد اجراها همان تعداد مي باشد . جمع جبري اين بر آيندهاي مثبت و منفي نشاندهنده وضعيت امروزي ساز ماست . به نظر شما آيا اين برآيند امروزه ميتونه مثبت محسوب بشه ؟
مورد ديگه اي هم كه هست اين استادان كه درختان تنومند گذشتگان هستند نه نهال هاي 30 سال قبل .

[alireza_amirsamimi]

به نظر من در مورد بیشتر سازها و حتی موسیقی ایران نمیتوان اسم پسرفت رو گذاشت.گرچه اشتباهاتی رخ داد که ضربات جبران ناپذیری بر موسیقی ما زده شد ولی بعد از انقلاب حرف جدیدی از نوازندگی و آهنگسازی به وسیله نسل های جدیدتر ما که در سالهای آخر قبل از انقلاب و اوایل انقلاب بودند زده شد(مثل استاد علیزاده و استاد لطفی و استاد مشکاتیان)که این اساتید حرف تازه ای چه در شیوه نوازندگی و چه در آهنگسازی ارائه دادند که سرمشق نسل ما شد.البته انقلاب هم در کارهای موسیقی ایرانی تاثیر داشت و تاثیر اون رو در سری کارهای چاوش مثل رهنورد و سپیده و ... میتونیم ببینیم.اما اینکه میبینیم که ویولن از سن های ما کنر گذاشته شد دلیل بر پسرفت یا هر چیز دیگه ای نیست.یکی از دلایلش این بود که ما در قبل از انقلاب اگر استاد بهاری و ... نبودند کمانچه از بین میرفت .ولی با احیای این ساز و نوازندگانی ماننداستاد اردشیر کامکار و ... این ساز احیا شد و جای ویولن رو در گروه نوازی های نسلی که گفتم گرفت.در تکنوازی ها هم دلیل اینکه میبینیم ویولن کنار گذاشته شد به نظر من این هست که در سالهای آخر مانده به انقلاب تا حدی این ساز توسط بعضی از نوازندگان وارد قطعات به قول معروف قهوه خانه ای شد و متاسفانه از حالت آکادمیک در آمد که الان دوباره داره درست میشه و اینکه ویولن در شیوه های اساتید قبل از انقلاب مانده!!و باید قبول کنیم که بسیاری از نوازندگان ویولن ما از ردیف نوازی و آشنایی با ردیف اصلی میرزا عبدالله بی اطلاع هستند و صرفا متاسفانه میبینیم که ردیف صبا را بدون هیچگونه دقت و آنالیزی میزنند ولی درکی از گوشه ها ندارند و قطعات و تکنوازی ها و بداهه نوازی اساتید قبل از انقلاب مانند استاد ملک و استاد یاحقی و استاد خرم و ... به آنها درس داده میشود ولی بدون درک وآنالیز آن صرفا تقلید میکنند!!در حالی که اساتید قبل از انقلاب مانند استاد بدیعی و استاد خرم و... درک بسیار کاملی از ردیف دارند .اگر این مشکل حل بشه دوباره ویولن رو خواهیم دید

[arian]

جناب امير صميمي
سلام ، من هم فكر ميكنم بسياري از سازهاي سنتي ما در بعد از انقلاب رشد بسيار زياد و مثبتي داشتند البته بيشتر از نظر كميت . ولي در مورد سازهاي غربي پس از انقلاب با شما موافق نيستم .
از حدود سالهاي 50 به بعد نحوه تفكر حاكم بر ارائه ي موسيقي غربي حاكم بود كه خوب تعدادي از اين موسيقي ها نيز بسيار جالب بودند . بخش اجراي موسيقي سنتي در دو محدوده جاري بود . يكي اجراي كاباره اي ( يا به قول شما قهوه خانه اي كه نوازندگاني از چهارراه سيروس و چهارراه گمرك را شامل ميشد ) و ديگري هنرمنداني اصيل كه در بخش فرهنگ و هنر از آنها استفاده ميشد . مثل جناب رحمت الله بديعي ، جناب پايور ، مرحوم بهاري و غيره (بسياري از خوانندگان)كه اين گروه شايد كمتر مخاطب داشتند و به همين دليل با چتر حمايتي دولتي براي آنها مسكن ، كنسرت هاي داخلي و خارجي و جشن هنر شيراز و ساير امكانات جهت ارائه هنر خود مهيا ميشد. مرحوم تجويدي نقلي دارند كه آقا هر چي هنرمند كشف ميشه ، تربيت ميشه ، آخر سر سر از كاباره در مياورند چون ما بهش 200 -300 تومن ميدهيم . توي كاباره 10000 تومن .
اساسا ارزش هر ساز به نوازنده آن است نه به خود ساز . خشك چوبي بيشتر نيست . پس هر سازي ميتونه در دست تنك مايه يا بزرگي استفاده بشه ،كه بسيار استفاده شده و مي شود. البته در مورد بخش آكادميك و يادگيري رديف هم همين عناوين صادق است . نميتونيم بگوييم نوازنده هاي سازي نظير عود به رديف مسلط هستند و نوازنده هاي ويولن نيستند . نه در هر گروه سازي افراد مطلع و غير مطلع وجود دارند .
در خصوص آهنگسازان و رديف صبا و ساير رديف ها و مقايسه انها بنده نمي تونم در اين بخش مطلبي را بگم چون از بحث اصلي خارج خواهيم شد . ولي حرف بسيار دارم .انشاء ا... در تاپيك You can see links before reply پيشرفت در موسيقي كشور به بحث خواهيم نشست .
مواردي از نوازندگان ساز هاي تار و سه تار و سنتور را اشاره فرموديد كه جمعيا در دوران قبل از انقلاب رشد و پرورش يافته اند و گروه هاي عارف و شيدا را نيز قبل از انقلاب بوجود آورده اند و اتفاقا قبل از انقلاب به اجراي آثار خود در جشن هاي فرهنگ و هنر پرداخته اند .
در خصوص جناب اردشير كامكار ايشون در موسيقي كلاسيك (اركستر سمفوني) به اجراي ويولن مي پردازند و در گروه نوازي هاي خانوادگي تا جاييكه من اطلاع دارم بيشتر از كمانچه استفاده مي كنند (البته بنده به طور كامل و دقيق اطلاع ندارم)
ولي به نظرم ميرسه همين قلت نوازنده هاي خوب در حد يك نفر نشانه روند نزولي ساز ويولن باشه . در مورد سازهاي تار و سه تار هم بنده صلاحيت بررسي ندارم و خوشحال ميشم چنانچه شما به بررسي آن بپردازيد و سبكها و روش ها و تعداد هنرمندان اين ساز در 30 سال قبل از انقلاب و بعد از انقلاب را بررسي و ارائه بفرماييد تا برآيند موفقيت يا عدم موفقيت اين ساز نيز كاملا بررسي شود .