arian
Sunday 28 September 2008, 02:37 PM
در طی نه ماه اخیر آلبوم "مغلوب شده" اثر "روشین مورفی" در دنیای موسیقی نظر منتقدان را روز به روز بیشتر به خود جلب کرده است.
You can see links before reply
گهگاه آلبومی از راه می رسد که با گذشت زمان نه تنها از جذابیتش کاسته نمی شود بلکه بیشتر جای پای هنرمند خالق خود را محکم تر می کند. مورفی با آلبوم مغلوب شده موفق به خلق یکی از بهترین آلبوم های سال های اخیر شده است.
از "مغلوب شده" بیشتر به عنوان یک آلبوم ظریف و پیجیده پاپ sophisticated pop و یا پاپ بزرگسالان Adult pop نام می برند. به این معنا که ترانه و موسیقی از کیفیت و عمق بیشتری بر خوردار است و به سوژه و تم هایی که بیشتر بزرگسالان با آنها سر و کار دارند می پردازد.
موسیقی آلبوم "مغلوب شده" در سبک موسیقی رقص است. به همین خاطر از آن به عنوان یک آلبوم موسیقی رقص هم نام برده شده است . ولی این آلبوم با آثارهای گروه هایی که موسیقی رقص یا موسیقی کلوب (Club Music) تهیه می کنند متفاوت است. در اینجا موسیقی رقص وسیله ای است برای انتقال ترانه های مورفی. مورفی براحتی می توانست ازهر نوع سبک موسیقی دیگری برای ترانه های خود استفاده کند.به عبارت دیگر ترانه های مورفی محور آلبوم هستند. در حالی که در آلبوم های گروه های رقص، اصل بر موسیقی است.
این دومین آلبوم روشین مورفی خواننده ایرلندی است. اولین آلبوم وی "روبی بلو" Ruby Blue در سال 2006 به بازار ارائه شد که علیرغم استقبال گرم منتقدان از آن، در بازار نا موفق بود.
You can see links before reply
عدم موفقیت "روبی بلو" در بازار بیشتر به دلیل موسیقی پیشرو و آزمایشی آن بود تا کیفیت پائین آن. "متیو هربرت" Matthew Herbert تهیه کننده آن ریتم های شکسته الهام گرفته از موسیقی جاز و صدا و سازهایی که بطور آزمایشی تنظیم شده بودند را مانند پتویی به دور صدا و ترانه های مورفی پیچیده بود. در آن زمان هیچ آلبومی با همچنین فضایی به بازار ارائه نشده بود. موسیقی آن عامه پسند نبود و مورفی در آن زمان هنوز به شهرت نریسیده بود. اگر روبی بلو توسط بیورک Bjork به بازار ارائه شده بود از آن به عنوان یک شاهکار نام می بردند.
مورفی بعد از نا موفقی "روبی رو" بر می گردد به سوی ریشه های خود در موسیقی رقص( او قبلا خواننده گروه "مولوکو" Moloko بود که با دو تک آهنگ Sing It Back و The Time Is Now به شهرت رسید). با الهام گرفتن از موسیقی زمانی که در کلوپ ها با آنها می رقصید و همکاری با جمعی از تهیه کنندگان شناخته شده این سبک مانند Bugz in the Attic و Groove Armada آلبوم خود را تهیه می کند.
نقطه قوت کار مورفی بعد از گوش دادن تمام آلبوم واضح تر است. با اینکه موسیقی آلبوم از سبک های مختلف موسیقی رقص استفاده می کند ولی هیچ وقت انسجام خود را از دست نمی دهد. شنونده احساس نمی کند که آلبوم از تعدادی آهنگ رقص یکی پس از دیگری تشکیل شده است. بلکه ترانه ها و صدای مورفی مانند نخی که نگین های یک گردن بند را به هم می پیوند از قطعات پراکنده کلیت اثر را شکل می دهد.
البته از سیزده آهنگ آلبوم تقریبا ده آهنگ آن را می توان به عنوان تک آهنگ به بازار ارائه کرد. این، نشان دهنده کیفیت کل آلبوم است. زیرا بین منتقدان و کمپانی های موسیقی تعداد آهنگ هایی که به عنوان تک آهنگ قابلیت ارائه شدن به بارار را دارند میانگین کیفیت یک آلبوم قرار می گیرد. این به این خاطر است که تک آهنگ ها باید خود کامل باشند و برای تکمیل خود احتیاجی به بقیه آلبوم نداشته باشند.
در این آلبوم به نظر می رسد که مورفی آگاهانه با آهنگ هایی مانند Movie Star و Cry Baby که کاملا در قالب موسیقی پاپ هستند به شنونده خود توانایی خود را در این سبک به نمایش گذاشته ولی بلافاصله با آهنگ هایی مانند Overpowered, Parallel Lives, Body Language جهت را تغییر می دهد و از این سبک فاصله می گیرد.
گویی مانند کسی که می خواهد به کسی دیگر شنا بیاموزد او را از عمق کم به عمق زیاد می برد. مورفی در واقع می گوید بله من می توانم این کار را بکنم ولی این جوهر موسیقی من نیست، از این سو باید به دنبال من بیایید.
این امر نمایانگر اعتماد به نفس و شجاعت مورفی است. زیرا برای این آلبوم او با کمپانی بزرگ موسیقی EMI قرار داد بسته است. در این نوع کمپانی ها هنرمندان زیر فشار زیادی برای تولید آلبوم هایی با فروش های میلیونی هستند و این نا خوداگاه بسیاری از هنرمندان را به سوی موسیقی پاپ هدایت می کند. مورفی قادر بود که تمام آلبوم را از آهنگ های پاپ عامه پسند پر کند ولی این راه را انتخاب نکرد.
در واقع مورفی هنرمندی است منحصر به فرد در دنیای موسیقی پاپ. موسیقی، شکل ویدیو های او در هیچ جا به طور مشخص برای جلب توجه تهیه نشده است. موسیقی و ویدیوها ادامه ای از شخصیت او است و فروش آلبوم سمت و سوی موسیقی و کار هنری او را تایین نمی کند.
با ارائه آلبوم مغلوب شده به بازار روشین مورفی مانند فانوسی گوشه ای از دنیای تاریک و یکنواخت پاپ را روشن کرده است این به عهده دیگران است که به دنبال او بروند. You can see links before reply
bbc
You can see links before reply
گهگاه آلبومی از راه می رسد که با گذشت زمان نه تنها از جذابیتش کاسته نمی شود بلکه بیشتر جای پای هنرمند خالق خود را محکم تر می کند. مورفی با آلبوم مغلوب شده موفق به خلق یکی از بهترین آلبوم های سال های اخیر شده است.
از "مغلوب شده" بیشتر به عنوان یک آلبوم ظریف و پیجیده پاپ sophisticated pop و یا پاپ بزرگسالان Adult pop نام می برند. به این معنا که ترانه و موسیقی از کیفیت و عمق بیشتری بر خوردار است و به سوژه و تم هایی که بیشتر بزرگسالان با آنها سر و کار دارند می پردازد.
موسیقی آلبوم "مغلوب شده" در سبک موسیقی رقص است. به همین خاطر از آن به عنوان یک آلبوم موسیقی رقص هم نام برده شده است . ولی این آلبوم با آثارهای گروه هایی که موسیقی رقص یا موسیقی کلوب (Club Music) تهیه می کنند متفاوت است. در اینجا موسیقی رقص وسیله ای است برای انتقال ترانه های مورفی. مورفی براحتی می توانست ازهر نوع سبک موسیقی دیگری برای ترانه های خود استفاده کند.به عبارت دیگر ترانه های مورفی محور آلبوم هستند. در حالی که در آلبوم های گروه های رقص، اصل بر موسیقی است.
این دومین آلبوم روشین مورفی خواننده ایرلندی است. اولین آلبوم وی "روبی بلو" Ruby Blue در سال 2006 به بازار ارائه شد که علیرغم استقبال گرم منتقدان از آن، در بازار نا موفق بود.
You can see links before reply
عدم موفقیت "روبی بلو" در بازار بیشتر به دلیل موسیقی پیشرو و آزمایشی آن بود تا کیفیت پائین آن. "متیو هربرت" Matthew Herbert تهیه کننده آن ریتم های شکسته الهام گرفته از موسیقی جاز و صدا و سازهایی که بطور آزمایشی تنظیم شده بودند را مانند پتویی به دور صدا و ترانه های مورفی پیچیده بود. در آن زمان هیچ آلبومی با همچنین فضایی به بازار ارائه نشده بود. موسیقی آن عامه پسند نبود و مورفی در آن زمان هنوز به شهرت نریسیده بود. اگر روبی بلو توسط بیورک Bjork به بازار ارائه شده بود از آن به عنوان یک شاهکار نام می بردند.
مورفی بعد از نا موفقی "روبی رو" بر می گردد به سوی ریشه های خود در موسیقی رقص( او قبلا خواننده گروه "مولوکو" Moloko بود که با دو تک آهنگ Sing It Back و The Time Is Now به شهرت رسید). با الهام گرفتن از موسیقی زمانی که در کلوپ ها با آنها می رقصید و همکاری با جمعی از تهیه کنندگان شناخته شده این سبک مانند Bugz in the Attic و Groove Armada آلبوم خود را تهیه می کند.
نقطه قوت کار مورفی بعد از گوش دادن تمام آلبوم واضح تر است. با اینکه موسیقی آلبوم از سبک های مختلف موسیقی رقص استفاده می کند ولی هیچ وقت انسجام خود را از دست نمی دهد. شنونده احساس نمی کند که آلبوم از تعدادی آهنگ رقص یکی پس از دیگری تشکیل شده است. بلکه ترانه ها و صدای مورفی مانند نخی که نگین های یک گردن بند را به هم می پیوند از قطعات پراکنده کلیت اثر را شکل می دهد.
البته از سیزده آهنگ آلبوم تقریبا ده آهنگ آن را می توان به عنوان تک آهنگ به بازار ارائه کرد. این، نشان دهنده کیفیت کل آلبوم است. زیرا بین منتقدان و کمپانی های موسیقی تعداد آهنگ هایی که به عنوان تک آهنگ قابلیت ارائه شدن به بارار را دارند میانگین کیفیت یک آلبوم قرار می گیرد. این به این خاطر است که تک آهنگ ها باید خود کامل باشند و برای تکمیل خود احتیاجی به بقیه آلبوم نداشته باشند.
در این آلبوم به نظر می رسد که مورفی آگاهانه با آهنگ هایی مانند Movie Star و Cry Baby که کاملا در قالب موسیقی پاپ هستند به شنونده خود توانایی خود را در این سبک به نمایش گذاشته ولی بلافاصله با آهنگ هایی مانند Overpowered, Parallel Lives, Body Language جهت را تغییر می دهد و از این سبک فاصله می گیرد.
گویی مانند کسی که می خواهد به کسی دیگر شنا بیاموزد او را از عمق کم به عمق زیاد می برد. مورفی در واقع می گوید بله من می توانم این کار را بکنم ولی این جوهر موسیقی من نیست، از این سو باید به دنبال من بیایید.
این امر نمایانگر اعتماد به نفس و شجاعت مورفی است. زیرا برای این آلبوم او با کمپانی بزرگ موسیقی EMI قرار داد بسته است. در این نوع کمپانی ها هنرمندان زیر فشار زیادی برای تولید آلبوم هایی با فروش های میلیونی هستند و این نا خوداگاه بسیاری از هنرمندان را به سوی موسیقی پاپ هدایت می کند. مورفی قادر بود که تمام آلبوم را از آهنگ های پاپ عامه پسند پر کند ولی این راه را انتخاب نکرد.
در واقع مورفی هنرمندی است منحصر به فرد در دنیای موسیقی پاپ. موسیقی، شکل ویدیو های او در هیچ جا به طور مشخص برای جلب توجه تهیه نشده است. موسیقی و ویدیوها ادامه ای از شخصیت او است و فروش آلبوم سمت و سوی موسیقی و کار هنری او را تایین نمی کند.
با ارائه آلبوم مغلوب شده به بازار روشین مورفی مانند فانوسی گوشه ای از دنیای تاریک و یکنواخت پاپ را روشن کرده است این به عهده دیگران است که به دنبال او بروند. You can see links before reply
bbc