دايما استاداموعوض ميكنمو...

[نهفت]

سلام من مدتيه كه ساز كار ميكنم ولي به خاطر تحصيلم دايما استاداموعوض ميكنم به خاطر همين تا حالا يه كتاب رو كامل تموم نكردم!اينجوري احساس ميكنم دارم دايما به عقب برميگردمو...لطفا با تجربه هاتون من رو راهنمايي كنيد. اگه بدون استاد پيش برم مشكل پيش مياد؟

[Kamanche]

سلام به شما
دوست گرامی نکته های زیادی رو میشه ذکر کرد که البته تجربه ی کوچیک من در زمینه موسیقیه

اول اینکه شما تا به حال چه قدر از مرحله ی آموزش رو گذروندید و آیا این حد از آموزش میتونه جوابگوی مراحل بعدی فراگیری موسیقی - که به مراتب مشکل تره - باشه یا نه ؟
یا اینکه میزان علاقه پشتکار شما و استعداد ذاتی که به نظر بنده در مورد فراگیری موسیقی متفاوته ، در شما چقدره ؟
چقدر موسیقی گوش میدید ؟ با آثار اجرا شده ی آساتید چقدر آشنایی دارید ؟
یا اصولا چرا ساز میزنید چه هدفی در دنیای موسیقی دارید ؟ چقدر فکر میکنید در بارش ؟
و ...
سر جمع همه ی اینها و هزار نکته ی دیگه میتونه یه مقدار به آدم کمک کنه .
اما بدون شک وجود استاد اونم از نوع هنرمندش - نه استاد نماهایی که توی هر کوچه بازاری ریخته ن - در فراگیری موسیقی به خصوص موسیقی ایرانی که اموزش شفاهی و سینه به سینه یکی از ارکان اصلی اونه غیر قابل انکاره . کمانچه هم خب سازیه که با توجه به شرایط خاصش این وجود یه استاد راهنما که به زیر و بم کار اگاه باشه رو لازم میکنه( بقیه سازها رو منکر نمیشم)

سرتون رو درد نیارم شما گفتید اگه بدون استاد پيش برم مشكل پيش مياد؟ بنده عرض میکنم بستگی به خودتون داره .( با توجه به اون نکات بالا) .که چطور به موسیقی نگاه میکنید و ازش چی می خواهید ؟ چقدر میخواهید پیش برید و ...

شما هم بحث رو یه مقدار بیشتر باز کنید تا بیشتر در موردش حرف بزنیم.

[نهفت]

سلام به شما؛مچكر كه وقت گذاشتيد و معذرت كه دير جواب ميدم(آخه اينجا امكانات خيلي كمه و فقط از طريق سايت دانشگامون ميشه به اينترنت وصل شد و سايت هم هميشه شلوغه و...)
در مورد سؤالاتون كه فرموده بوديد:
من حدود يك ساله كه تمرين ميكنم البته خودم تنها و با كمك كتاب هايي كه هست و همينطور با گوش دادن و نگاه كردن به ساز زدن بقيه.ولي از تابستون امسال با يه استاد كار كردم و پيشرفتم خيلي خوب بود و چون از اول بدون استاد كار كردم و بعد از حضور در كلاس ها و تشويق استاد خب فكر كردم تنهايي ميتونم جلو برم ولي نبودن راهنمايي ها و اجبار براي حاضر كردن درسها ؛1ماهيه كه ساعت هاي تمرينم كم شده و درسهايي رو كه توي اين 1سال كار كرده بودم روهم کم کم دارم فراموش میکنم و افول خودمو كاملا احساس ميكنم و....
ولي اينكه چقدر گوش ميدم و چقدر اشنا هستم برميگرده به وقتي كه خيلي بچه بودم و كه شجريان و دوست داشتم و تصنيف هارو حفظ ميكردم و خلاصه با ريتم وموسيقي سنتي اشنا بودم ولي فقط براي تفريح كردن گوش ميدادم و به قول شما اساتيد و نميشناختم وفقط صرف اينكه اين قطه با سه تار زده شده رو با شوق گوش ميدادم،ولي بعد از اينكه با رديف اشنا شدم و پيچيدگي ها و راز و رمز هاشو شناختم عاشق و عاشق تر شدم و امروز ديگه هر اهنگي رو نميتونم گوش بدم و فقط دنبال موسيقي ناب و جدي تر هستم و بيشتر دنبال نمونه هاي صوتي از استاداي بزرگ (كه خيلي هم سخت گير ميان)ويا كارهاي باز سازي شده ي هنر مند هاي بزرگ رو گوش ميدم،حالا يا رديف باشه يا نباشه ؛چون اينم وظيفه ی منه که موسيقي مقامي رو گوش بدم و بدون تعصب نسبت به زبان و قوميت خودم موسيقي نواحي مختلف ايران رو كه خيلي هم غنيه(چون استاداي بزرگ،صبا، عليزاده، كلهر و...از اين نوع موسيقي تاثير گرفتند و قطعات زيبايي رو خلق كردند كه ثابت مي كنه اين نوع موسيقي خيلي غني است )البته منظورم از موسيقي محلي اون نوع از موسيقي كوچه و بازاري و عامه پسند نيست منظورم موسيقي اصيليه كه برخاسته از احساسات خالصانه و دردها و رنج ها و فرهنگ و وموقعيت اب و هوايي نوازنده ساز محلییه.،خلاصه از تعصبی که مردم نسبت به خواننده هایا نوازنده های مشهور دارند و موسیقی رو فقط در انحصار چند نفر میدونن متاسف میشم .
ولي به هر جهت خوشحالم كه اين نوع موسيقي با اين همه قدمت در اختيار ماست و فكر ميكنم خيلي قدر نشناس بايد باشم اگر از اين نعمت استفاده نكنم ،و يادگيري رديف رو يه جور تعهد ميدونم نسبت به فرهنگ و تاريخ موسيقي خودمون چون اين موسيقي با همه ی پیچیدگی هاش ، طي قرن ها و بعد از فجايع تاريخمون و مهجوريتش و بي مهري هايي كه بهش شده (هنوزم ميشه) عبور کرده و به ما رسیده.از طرفی تاسف می خورم که هیچ علمی در این زمینه ولی هدفم اینه که تا اونجایی که میتونم از موسیقی ایرانی بهره معنوی ببرم و با ریزه کاری ها و فنون و اسرار ردیف آشنا شم نه اینکه طوطی وار و بدون درک درست مفاهیم معنویش فقط حفظ کنم؛و اینکه بتونم خودم خلق کنم (نه به صورت ناشیانه )وهمینطور درک و شعورم رو در شناخت موسیقی بهتر بالا ببرم و خلاقیتم رو افزایش بدم و همینطور سهمی داشته باشم در انتقال فرهنگ گذشتمون و...
اینا رو در جواب سوال "چه هدفی در دنیای موسیقی دارید؟ "دادم.گرچه با شناختی که از خودم دارم این ارزویی دور و دست نیافتنی است و خودم رو هم اصلا هنر جو نمیدونم چون یه هنر جوی خوب تنها وقتی که همه ی انرژیش رو روی هنر بذاره یه هنر مند خوب میشه واز اونجایی که شرایط من اجازه نمیده (تحصیل و تنبلی و سهل انگاری و...)موفقیت خودم رو خیلی دور و بعید میدونم .
خلاصه ببخشیداگه زیادی حرف زدم و خیلی احساساتی شدم ،بالاخره منم ایرانیم و به شدت تحت تاثیر احساساتم قرار گرفتم و کلی با تعصب حرف زدم..........
فکر میکنم جواب سوالمو با سوالای پی در پی ای که ازم پرسیده بودید پیدا کردم؛و به قول خودتون وجود یه استاد راهنما برای اینکه به بیراهه نرم و از مسیر منحرف نشم خیلی لازمه؛ ولی مساله اینجاست که وقتی توی یه شهر 2 یا 3 تااستاد مطرح وجود دارند،چه جوری باید تعیین کرد که کدومشون بهتره ؟آیا صرفا اینکه خودش شاگرد یه شخصیت معروفه کافیه؟(خیلی وقت ها استادایی هستند که اصلا مطرح نیستند ولی قدرت بیان اونا و یا مدت زمانی رو که صرف یادگیری شاگرداشون میکنن خیلی بیشتره و دلسوزانه تر و صادقانه تر مفاهیم رو به شاگرداشون انتقال میدن ) .آیا اداب و رفتار و طرز فکرشون و طریقه ی زندگی کردنشون رونباید توی انتخاب تاثیر داد ؟

[Kamanche]

با سلام به شما نهفت عزیز
باید بگم که با وصفی که از خودتون داشتید خیلی خوشحالم که با شما آشنا شدم.
وبیشتر خوشحال خواهم شد که از خودتون در این تاپیک بیشتر بگید.
You can see links before reply

اما بحث خودمون.

در مورد اساتید باید بگم که نه اصلا ، تنها ملاک شاگرد استادی بودن و چند سال ساز زدن نیست.
تجربه هم اینو نشون داده.
الانم زیاد هستند در همین تهران که به اسم در اموزش کمانچه اساتید بزرگی هستند اما اون طور که باید با شاگرد نیستند.
یا مواردی هستند که به قول شما با دلسوزی و پدرانه با شاگرد تا نمی کنند .
و تشکر میکنم از شما ، در اخر با مواردی که در مورد انتخاب استاد در نظر گرفتید -که نشان از شناخت بالای شما داره- من دیگه توضیح اضافی لازم نمی بینم .

امیدوارم بتونید استاد مورد نظرتون رو پیدا کنید و ازشون استفاده کنید و یه امیدواری دیگه اونم امید به فعالیت بیشتر شما در سایت به خصوص بخش کمانچه س.
موفق باشید.