mos167
Tuesday 30 December 2008, 11:05 PM
آیا ما مخاطب خوبی برای موسیقی هستیم ؟
آنچه مخاطب آثار هنری را برای درک و دریافت عاطفه ی موجود در آثار هنری یاری می دهد ، احساس مشترک و تخیل نیرومند است . مخاطبان باید مخیله ی خویش را به کار گیرند تا آنچه آفریننده ی اثر ایجاد کرده ، نزد خود احساس کنند . میزان درک و دریافت مخاطب از احساس هنرمند به میزان ارتباط او با هنرمند مربوط می شود . مخاطب یک اثر هرچه بیشتر آن را مورد بررسی قرار دهد و با آن مانوس باشد به لایه های بیشتری از احساس هنرمند دست خواهد یافت . گاهی شنیده ایم که افرادی می گویند ما از موسیقی سنتی چیزی نمی فهمیم و یا اساساً آن را تختئه می کنند . علت این امر بدون در نظر گرفتن میزان توانایی هنرمند موسیقی شناس در تصویر وضعیت عاطفی خود ، شاید آن باشد که مخاطبان خود را کمتر در معرض چنین آثاری قرار می دهند و کمتر به انس و آشنایی با فضای عاطفی و احساسی آن می پردازد . یا اینکه اینان به قدر کافی از نیروی تخیل خود بهره نمی گیرند .
چون آثار هنری از عاطفه و احساس هنرمند سرچشمه می گیرد با احساس و عاطفه ی مخاطبان نیز قابل در یافت است . کسی که با ابزار های استدلالی و عقلانی به تشریح و تبیین آثار هنری می پردازد درست وضعیت کسی را دارد که می خواهد مباحث و فعالیت های عقلی را با احساس خود توضیح دهد .
هرکس در برابر آثار هنری ، دریافت و استنباط خاصی دارد . البته این به معنای بی ضابطه بودن و بی منطق بودن آثار هنری نیست بلکه منظور آن است که این قبیل آثار ، منطق خاص خود را دارند منطقی که با منطق استدلالی فاصله بسیار دارد .
کلیه ی آثار هنری از جمله موسیقی تأویل پذیرند . یعنی هرکس بسته به میزان انس و اطلاعش از آن هنر ، می تواند دریافت و برداشتی داشته باشد . کسی که با شیوه های بیانی یک هنرمند و نوع نگرش او به مسائل آشناتر است بهتر میتواند در زوایای مفاهیم ذهنی او نفوذ کند و احساس و تخیل او را دریابد .
آثار هنری حکم منشوری را دارند که از هر زاویه ، چشم اندازی متفاوت را عرضه می کنند و مجموعه ی این چشم اندازها ، تصویری کلی و جامع از منشور را به دست می دهد .
با این همه ، هنرها عواطف را به طور مستقیم به ما القا نمی کنند . مثلاً موسیقی غمگین مارا به گونه ای غمگین نمی کنند که خبر مرگ یکی از آشنایانمان ما ار غمگین می کند بلکه بیشتر حالت احساس غم را برای ما مجسم می کند و موجب می شود که به شیوه ای خاص ، آزاد از تعلق ، و زیبا شناسانه احساس غم کنیم .
حال فکر میکنید شنونده ی خوبی برای موسیقی مان هستیم ؟
آنچه مخاطب آثار هنری را برای درک و دریافت عاطفه ی موجود در آثار هنری یاری می دهد ، احساس مشترک و تخیل نیرومند است . مخاطبان باید مخیله ی خویش را به کار گیرند تا آنچه آفریننده ی اثر ایجاد کرده ، نزد خود احساس کنند . میزان درک و دریافت مخاطب از احساس هنرمند به میزان ارتباط او با هنرمند مربوط می شود . مخاطب یک اثر هرچه بیشتر آن را مورد بررسی قرار دهد و با آن مانوس باشد به لایه های بیشتری از احساس هنرمند دست خواهد یافت . گاهی شنیده ایم که افرادی می گویند ما از موسیقی سنتی چیزی نمی فهمیم و یا اساساً آن را تختئه می کنند . علت این امر بدون در نظر گرفتن میزان توانایی هنرمند موسیقی شناس در تصویر وضعیت عاطفی خود ، شاید آن باشد که مخاطبان خود را کمتر در معرض چنین آثاری قرار می دهند و کمتر به انس و آشنایی با فضای عاطفی و احساسی آن می پردازد . یا اینکه اینان به قدر کافی از نیروی تخیل خود بهره نمی گیرند .
چون آثار هنری از عاطفه و احساس هنرمند سرچشمه می گیرد با احساس و عاطفه ی مخاطبان نیز قابل در یافت است . کسی که با ابزار های استدلالی و عقلانی به تشریح و تبیین آثار هنری می پردازد درست وضعیت کسی را دارد که می خواهد مباحث و فعالیت های عقلی را با احساس خود توضیح دهد .
هرکس در برابر آثار هنری ، دریافت و استنباط خاصی دارد . البته این به معنای بی ضابطه بودن و بی منطق بودن آثار هنری نیست بلکه منظور آن است که این قبیل آثار ، منطق خاص خود را دارند منطقی که با منطق استدلالی فاصله بسیار دارد .
کلیه ی آثار هنری از جمله موسیقی تأویل پذیرند . یعنی هرکس بسته به میزان انس و اطلاعش از آن هنر ، می تواند دریافت و برداشتی داشته باشد . کسی که با شیوه های بیانی یک هنرمند و نوع نگرش او به مسائل آشناتر است بهتر میتواند در زوایای مفاهیم ذهنی او نفوذ کند و احساس و تخیل او را دریابد .
آثار هنری حکم منشوری را دارند که از هر زاویه ، چشم اندازی متفاوت را عرضه می کنند و مجموعه ی این چشم اندازها ، تصویری کلی و جامع از منشور را به دست می دهد .
با این همه ، هنرها عواطف را به طور مستقیم به ما القا نمی کنند . مثلاً موسیقی غمگین مارا به گونه ای غمگین نمی کنند که خبر مرگ یکی از آشنایانمان ما ار غمگین می کند بلکه بیشتر حالت احساس غم را برای ما مجسم می کند و موجب می شود که به شیوه ای خاص ، آزاد از تعلق ، و زیبا شناسانه احساس غم کنیم .
حال فکر میکنید شنونده ی خوبی برای موسیقی مان هستیم ؟