Atta-Flamenco
Thursday 18 June 2009, 06:09 PM
ریشه آلگریاس :
آلگریاس برگرفته از لغت «آلگره» (Alegre) با ریشه لاتین Alecris , Alicer همه به معنی « شادی ، خوشحالی ، خنده ، تفریح ، مزاح ، شادمانی و بشاشیّت » می باشند .
این پالو زیر گروه یک آواز قدیمی به نام کانتینیاس (Cantinas) است و با پالوهای دیگری مانند آلگریاس پور روساس (Alegrias Por Rosas) ، کاراکولِس (Caracoles) و رومِراس (Romeras) هم خانواده می باشد . آلگریاس در حقیقت یک سبک آوازی ست که جهت همراهمی با رقص در کادیز به وجود آمد .
رقص آلگریاس :
آلگریاس یک کانته فِسته رو (Cante Festero) است ؛ یعنی نوعی از آواز که با صدای بلند و شادمانه در جشنها خوانده می شود و برای همراهی با رقص های شاد بسیار مناسب است .
از ویژگیهای آن پویایی ، وقار ، زیبایی و روانی ریتم می باشد . فرم حرکات رقص آلگریاس طوری است که طبیعت ظریف و زنانه را القا می کند ، ولی هم زنان و هم مردان می توانند با آن برقصند .
آلگریاس خود دارای انواع گوناگونی است که تنها آلگریاس منصوب به کادیز (Alegrias de Cadiz) و کوردوبا (Alegrias de Cordoba) از ایام قدیم باقی مانده اند و بیش از دیگر انواع آن شناخته شده اند .
شکل رقص آلگریاس با تمامی فرم های دیگر فلامنکو تفاوت دارد . مقدمه آن بخشی است به نام سیلنسیو (Silencio) که تم آرامی دارد و در تنالیته مینور برای نواختن گیتار تنظیم شده .این بخش خود از دو قسمت به نامهای پاسِیّوس (Pasellios) و مارکاخِس (Marcajes) تشکیل می شود .
پاسیوس یک مقدمه تشریفاتی و سنگین با یک سری از بخش های تکرار شونده موسیقیایی ست . مارکاخس در حقیقت بخش موسیقیایی نشانگر تکرار اشعار می باشد . سیلنسیو در انتها با یک یامادا (Llamada) خاتمه می باید .
در زمان پیدایش و رونق کافه های آواز (Caffes Cantantes) ، رقاصان بزرگی همچون خوانا لا ماکارونا ، لا مالِنا ، فرناندا آنتیونِز لا مِخورانا و گابریل اورتگا ، رقصهای زیبایی را از آلگریاس ارائه کردند و باعث شدند تا آلگریاس جایگاه ویژه ای در محافل فلامنکو بیابد . بدین ترتیب آلگریاس تبدیل به پالویی شد که هر هنرمندی آن را در رپرتوارش می گنجانید .
آواز آلگریاس :
آوازهای این پالو ریشه در شهر کادیز خوتا ، از منطقه آراگون دارند که در زمان جنگلهای داخلی اسپانیا مورد استقبال مردم واقع شد. بر اساس ادبیات شفاهی و مردمی ، شکل فلامنکوی این آواز حاصل زحمات خواننده بزرگ کادیزی ، انریکه بوترون (Enrique Botron) است .
مدتی پس از وی ، ایگناسیو اِسپلِتا (Ignacio Espleta) این فرم آوازی را توسعه داد .
بخش آغازینی که امروزه به صورت «Ti ni ti Tran»در غالب اجراهای آوازی آلگریاس شنیده می شود ، بدعت اسپلتاست . وی در یکی از مجالسی که مشغول خواندن بود ، به جای ابیات آغازین شعر آواز که یادش رفته بود ، از این الفاظ استفاده نمود .
چندین سال پس از اسپلتا ، خواننده ای از اهالی سِویل به نام مانولو بِرگاس (Manolo Vergas) اجراهای زیادی در پالوی آلگریاس انجام داد و باعث مردمی شدن و توسعه بیشتر این پالو شد .از برجسته ترین خوانندگان این پالو می توان از پریکون د کادیز ، اِل فله چا دِ کادیز ، ال بنی د کادیز ، ال چاتو د لا ایسلا ، فسفوریتو ، لاپرلا دِ کادیز ، کامارون د لا اسیلا ، چانو لوباتو و خوانیّو بیّار نام برد .
ساختار شعر در آواز آلگریاس مانند بسیاری از دیگر کانته ها از کوپلا(Copla) تشکیل می شود . کوپلا بخش هایی از شعر است که خود مرکب از چند بیت شعر می باشد .
در آلگریاس کوپلا شامل چهار جمله هشت سیلابی است که غالبا مقفی نیز هستند .گاهی در بین کوپلاها واریاسیون هایی موسیقایی با الگوی ریتمیک یکسان آورده می شود که خوگوئِتیّوس (Juguetillos) به معنای« بازیهای کوچک» نام دارند
گیتار در آلگریاس :
پالوی آلگریاس مانند تمامی پالوهایی که منشا شان از ناحیه خوتای کادیز است ، در گام ماژور نواخته می شود که ضمنا در بقیه پالوهای زیر گروه کانتینیاس نیز کاربرد دارد .قابل ذکر است که بخش سیلنسیوی آلگریاس در حقیقت یک تعویض مد از مد ماژور به مد مینور هارمونیک (معمولا لا مینور)می باشد .
مقدمه پالوی آلگریاس معمولا در تنالیته های «ماژور» و «سی ماژور» اجرا می شود و با تنالیته های «لا ماژور» و «می ماژور هفت» ادامه می یابد .
مقدمه آلگریاس به صورت رسگوادوهای پنج تایی و ملایم و آهسته است که پس از چند لحظه سکوت یک یا چند فالستا ، قطعه را به سمت اِسکوبیّا (بخش اجرای ساپاتئادو یا رقص پا) هدایت می کنند .
بخش ااسکوبیا آنقدر ادامه می یابد تا رقاص با اجرای یک یامادا ، بخش پایانی را مشخص کند . بعد از این یامادا ، یک پاسیو شامل تعدادی راحئو اجرا می شود که در نهایت به یک یامادای دیگر می انجامد . سپس با اجرای یک اسکوبیا و یامادای دیگر ، بخش ایدای (Ida) آلگریاس که در حقیقت اختتامیه رقص است ، خاتمه می یابد .
کمپاس آلگریاس :
در پالوی آلگریاس هم رقص و هم آواز دارای وزن شناخته شده ای هستند که شبیه سولئاست ولی با حالتی سبکتر بیان می شود . در این پالو نواختن گیتار حالتی شادمانه و سرزنده دارد و از الگوی کمپاس 12 ضربی با شروع در ضرب شماره 1 تبعیت می کند . الگوی تاکیدگذاری پایه کمپاس 12 ضربی آلگریاس معمولا به صورت زیر می باشد :
You can see links before reply
تاکیدات مانند الگوی پایه سولثارس (و بقیه پالوهای خانواده سولثارس) روی ضرب های 3 و 6 و 8 و 10 و 12 واقع می شوند
آلگریاس برگرفته از لغت «آلگره» (Alegre) با ریشه لاتین Alecris , Alicer همه به معنی « شادی ، خوشحالی ، خنده ، تفریح ، مزاح ، شادمانی و بشاشیّت » می باشند .
این پالو زیر گروه یک آواز قدیمی به نام کانتینیاس (Cantinas) است و با پالوهای دیگری مانند آلگریاس پور روساس (Alegrias Por Rosas) ، کاراکولِس (Caracoles) و رومِراس (Romeras) هم خانواده می باشد . آلگریاس در حقیقت یک سبک آوازی ست که جهت همراهمی با رقص در کادیز به وجود آمد .
رقص آلگریاس :
آلگریاس یک کانته فِسته رو (Cante Festero) است ؛ یعنی نوعی از آواز که با صدای بلند و شادمانه در جشنها خوانده می شود و برای همراهی با رقص های شاد بسیار مناسب است .
از ویژگیهای آن پویایی ، وقار ، زیبایی و روانی ریتم می باشد . فرم حرکات رقص آلگریاس طوری است که طبیعت ظریف و زنانه را القا می کند ، ولی هم زنان و هم مردان می توانند با آن برقصند .
آلگریاس خود دارای انواع گوناگونی است که تنها آلگریاس منصوب به کادیز (Alegrias de Cadiz) و کوردوبا (Alegrias de Cordoba) از ایام قدیم باقی مانده اند و بیش از دیگر انواع آن شناخته شده اند .
شکل رقص آلگریاس با تمامی فرم های دیگر فلامنکو تفاوت دارد . مقدمه آن بخشی است به نام سیلنسیو (Silencio) که تم آرامی دارد و در تنالیته مینور برای نواختن گیتار تنظیم شده .این بخش خود از دو قسمت به نامهای پاسِیّوس (Pasellios) و مارکاخِس (Marcajes) تشکیل می شود .
پاسیوس یک مقدمه تشریفاتی و سنگین با یک سری از بخش های تکرار شونده موسیقیایی ست . مارکاخس در حقیقت بخش موسیقیایی نشانگر تکرار اشعار می باشد . سیلنسیو در انتها با یک یامادا (Llamada) خاتمه می باید .
در زمان پیدایش و رونق کافه های آواز (Caffes Cantantes) ، رقاصان بزرگی همچون خوانا لا ماکارونا ، لا مالِنا ، فرناندا آنتیونِز لا مِخورانا و گابریل اورتگا ، رقصهای زیبایی را از آلگریاس ارائه کردند و باعث شدند تا آلگریاس جایگاه ویژه ای در محافل فلامنکو بیابد . بدین ترتیب آلگریاس تبدیل به پالویی شد که هر هنرمندی آن را در رپرتوارش می گنجانید .
آواز آلگریاس :
آوازهای این پالو ریشه در شهر کادیز خوتا ، از منطقه آراگون دارند که در زمان جنگلهای داخلی اسپانیا مورد استقبال مردم واقع شد. بر اساس ادبیات شفاهی و مردمی ، شکل فلامنکوی این آواز حاصل زحمات خواننده بزرگ کادیزی ، انریکه بوترون (Enrique Botron) است .
مدتی پس از وی ، ایگناسیو اِسپلِتا (Ignacio Espleta) این فرم آوازی را توسعه داد .
بخش آغازینی که امروزه به صورت «Ti ni ti Tran»در غالب اجراهای آوازی آلگریاس شنیده می شود ، بدعت اسپلتاست . وی در یکی از مجالسی که مشغول خواندن بود ، به جای ابیات آغازین شعر آواز که یادش رفته بود ، از این الفاظ استفاده نمود .
چندین سال پس از اسپلتا ، خواننده ای از اهالی سِویل به نام مانولو بِرگاس (Manolo Vergas) اجراهای زیادی در پالوی آلگریاس انجام داد و باعث مردمی شدن و توسعه بیشتر این پالو شد .از برجسته ترین خوانندگان این پالو می توان از پریکون د کادیز ، اِل فله چا دِ کادیز ، ال بنی د کادیز ، ال چاتو د لا ایسلا ، فسفوریتو ، لاپرلا دِ کادیز ، کامارون د لا اسیلا ، چانو لوباتو و خوانیّو بیّار نام برد .
ساختار شعر در آواز آلگریاس مانند بسیاری از دیگر کانته ها از کوپلا(Copla) تشکیل می شود . کوپلا بخش هایی از شعر است که خود مرکب از چند بیت شعر می باشد .
در آلگریاس کوپلا شامل چهار جمله هشت سیلابی است که غالبا مقفی نیز هستند .گاهی در بین کوپلاها واریاسیون هایی موسیقایی با الگوی ریتمیک یکسان آورده می شود که خوگوئِتیّوس (Juguetillos) به معنای« بازیهای کوچک» نام دارند
گیتار در آلگریاس :
پالوی آلگریاس مانند تمامی پالوهایی که منشا شان از ناحیه خوتای کادیز است ، در گام ماژور نواخته می شود که ضمنا در بقیه پالوهای زیر گروه کانتینیاس نیز کاربرد دارد .قابل ذکر است که بخش سیلنسیوی آلگریاس در حقیقت یک تعویض مد از مد ماژور به مد مینور هارمونیک (معمولا لا مینور)می باشد .
مقدمه پالوی آلگریاس معمولا در تنالیته های «ماژور» و «سی ماژور» اجرا می شود و با تنالیته های «لا ماژور» و «می ماژور هفت» ادامه می یابد .
مقدمه آلگریاس به صورت رسگوادوهای پنج تایی و ملایم و آهسته است که پس از چند لحظه سکوت یک یا چند فالستا ، قطعه را به سمت اِسکوبیّا (بخش اجرای ساپاتئادو یا رقص پا) هدایت می کنند .
بخش ااسکوبیا آنقدر ادامه می یابد تا رقاص با اجرای یک یامادا ، بخش پایانی را مشخص کند . بعد از این یامادا ، یک پاسیو شامل تعدادی راحئو اجرا می شود که در نهایت به یک یامادای دیگر می انجامد . سپس با اجرای یک اسکوبیا و یامادای دیگر ، بخش ایدای (Ida) آلگریاس که در حقیقت اختتامیه رقص است ، خاتمه می یابد .
کمپاس آلگریاس :
در پالوی آلگریاس هم رقص و هم آواز دارای وزن شناخته شده ای هستند که شبیه سولئاست ولی با حالتی سبکتر بیان می شود . در این پالو نواختن گیتار حالتی شادمانه و سرزنده دارد و از الگوی کمپاس 12 ضربی با شروع در ضرب شماره 1 تبعیت می کند . الگوی تاکیدگذاری پایه کمپاس 12 ضربی آلگریاس معمولا به صورت زیر می باشد :
You can see links before reply
تاکیدات مانند الگوی پایه سولثارس (و بقیه پالوهای خانواده سولثارس) روی ضرب های 3 و 6 و 8 و 10 و 12 واقع می شوند