اصول يا اصلاح كدام بهتر است؟

[مازيار كنعاني]

اول سلام . بعضي از اساتيد بر اين عقيده هستند كه بايد حتمن براي نوازندگي از رديف استفاده كني و روي چارت و الگوي خاص هميشگي و سنتي پيش رفت(اول پيش درآمد، چهار مضراب ، تصنيف ورنگ و در بين اينها به صورت آوازي و رديفي) كه گاهي با تغيرات مختصر همراه است و معتقدند بايد اين ها اصول قرار داده و حفظ شوند در مقابل عده اي از اساتيد محترم عكس اين عقيده را دارند و مي گن براي پويا بودن و بروز شدن و كاربردي بودن موسيقي كلاسيك ايران بايد تغير ايجاد كرد. به نظر شما كدومش منطقي تره؟ آيا شما پيش نهاد ديگه اي داريد؟

[868337]

من زياد در موسيقي مهارت ندارم
ولي به نظرم در هر کاري يکسري اصول لازمه به شرطي که محدود کننده نباشه.

[مازيار كنعاني]

خوب من اول نظر خودمو بگم شايد تاپيك جون بگيره ، به نظر من اصلاحي بهتره كه از اصول خودش ريشه گرفته باشه به نظرم بايد يكم از تقليد كوركورانه از قديم دور شد و نو آوري هاي بدون ترس از اينكه نكنه اشتباه كرده باشم ارائه بشه

[am3000]

به نظرم سوال کمی ایراد داره.اولآ باید ببینیم که اصلآ چه نیازی به اصلاح هست،یعنی چه چیزی هست که نقص دارد و نیازمند اصلاح است؟من اولآ این لزوم رو درک نمیکنم.در مرحله بعد اصلاحی درسته که اصول رو حفظ کنه.یعنی هر دو باید باهم و کنار هم باشند نه در تقابل باهم.البته باید اصول هم با دقت بیشتری تشخیص داده بشوند. اون روند پیش درآمد ...الی آخر...جزو اصول نیست.به نظر من این مساله کاملآ بدیهیست اصلا نیازی به دلیل و توضیح ندارد. اما اگر بخواهیم دلیل بیاوریم همین که درویش خان (که همه سنتگرایان قبولش دارند)پیش درآمد رو به این مجموعه اضافه کرد و هیچ اتفاق عجیب و ناشایستی (!)برای موسیقی ما نیفتاد به نظر من بهترین دلیل بر این مساله است که این روند اجرایی و مسایل مشابه نبایستی جزو اصول در نظر گرفته بشوند.اگه قرار باشه یک چنین مسایلی رو اصل قرار بدیم که عرصه خیلی تنگ میشه.نظر من اینه که دلیل نداره من نوعی سالهای سال زحمت بکشم و عرق بریزم و خون دل بخورم تا به جایی برسم که حرف برای گفتن داشته باشم،اونوقت این به اصطلاح اصول جلوی خلاقیت و احساس من رو بگیره و من رو مجبور بکنه آنطوری بنوازم و بخوانم و بسازم که قلبآ مایل نیستم.وقتی خالق اثر قلبآ از اثری که آفریده رضایت نداشته باشه نوع تاثیر آن اثر بر مخاطب هم تا حدودی قابل پیش بینیست.
اصول در مرحله اول آن چیزهایی هستند که مرز بین موسیقی ما و دیگر ملل رو تشکیل میدهند و تخطی از اونها هویت موسیقی ما رو زیر سوال میبره.و در مرحله بعد هر چیزیست که باعث استقلال هویت مقامها میشود.
اینها اصول کلی هستند و هم هویت رو حفظ میکنند و هم فضای کافی برای خلاقیت در اختیار قرار میدهند.