مصاحبه جدید و خواندنی محسن چاوشی
?يلم منتخب تماشاگران جشنواره امسال از همان روزهايي که زمزمه ساخته شدنش شنيده مي شد، حاشيه ساز بود. از نگاه هميشه ?لس?ي و گاه تلخ داريوش مهرجويي که اين بار ?ضايي موزيکال را در کنار تمام خصوصيات خاص ?يلم هايش نشانه ر?ته بود تا دست به دست شدن بازيگر نقش اول آن و در کنار همه اين ها حضور خواننده اي که رکوددار آهنگ ها ی داخلي است، همه نشانه هاي ساخت ?يلمي مت?اوت ولي تماشاگرپسند بود. محسن چاووشي چند سالي مي شود که جزو شناخته شده ترين خوانندگان داخلي است. اگرچه آلبوم ها و آهنگ هاي او پشت سر هم لو مي روند و سر از سايت هاي اينترنتي و ماشين و خانه هاي مردم در مي آورند و حتي ?روشگاه هاي موسيقي هم آلبوم هاي او را در کنار ساير خوانندگان قرار مي دهند و مي ?روشند، بدون اين که هيچ ن?ع مالي و حتي روحي و معنوي برايش داشته باشند.
او اين روزها با اين که از اکران ?يلم سنتوري خوشحال است، اما با دلگيري از ات?اقاتي که براي او در حين اکران ?يلم ا?تاده صحبت مي کند. در حين گ?ت وگو سعي مي کند بسيار گزيده و حساب شده کلماتش را انتخاب کند و حتي بعضي مواقع يا ضبط را خاموش مي کند و يا مي خواهد که قسمتي از حر? هايش را ننويسم. هر چند مي گويد که با ات?اقات اين گونه چندان بيگانه نيست و از اين ر?تارها زياد ديده است.
قرار گ?ت وگو را در خانه اي که او با پدر و مادرش در آن زندگي مي کند، مي گذارم. خانه اي در مناطق مرکزي تهران که آپارتمانهايش معمولا متراژي 70-80 متري دارند. در طبقه دوم يکي از همين آپارتمان ها در اتاقي 9 متري روبه روي هم نشسته ايم. اتاقي بسيار ساده که موسيقي و ترانه هاي متن ?يلم سنتوري در اين اتاق ساخته و ضبط شده اند. در اتاق به غير از يک کامپيوتر با باندهايي بزرگ و يک کيبورد موسيقي که روي دسته هاي يک صندلي گذاشته شده ، وسيله ديگري براي انجام کارهاي موسيقي ديده نمي شود. بر روي ديوار هم يک تابلو با اسامي پنج تنآل عبا به همراه يک پوستر معمولي از تصوير خودش است. ظاهرا اين تنها عکسي است که از او چهره اي مشخص و واضح را نشان مي دهد. مي گويد: «اين عکس را دوستم با موبايلش گر?ت. کي?يت خوبي ندارد، اما نمي دانم چي شد که يک ه?ته بعد پوسترش را ديدم که مي ?روشند. اين را هم که مي بيني به ديوار زده ام. يکي از دوستانم برايم آورده وگرنه من که از عکس و عکاسي و تصوير خودم ?راري ام» و مي خندد.
محسن چاووشي در ?يلم سنتوري چهار ترانه خوانده، اما تنها توانسته يک بار و با هزار زحمت و ر?يق بازي ?يلم را ببيند. آن هم در جشنواره، نه جاي ديگر: «نه آقاي مهرجويي و نه هيچ کس ديگري از من براي ديدن ?يلم دعوت نکردند. براي ديدن ?يلم خودم ر?تم و توي ص? ايستادم. يکي دو ساعتي در ص? بودم، بالاخره هم بليت گيرم نيامد. به هر زحمتي بود با يکي از دوستانم هماهنگ کردم و ر?تم داخل و ?يلم را ديدم. خيلي ?يلم خوبي بود. واقعا از بازي بهرام رادان لذت بردم. وقتي قسمت هاي موزيک و خواندن شروع مي شد، واقعا تعجب مي کردم. بهرام رادان به قدري خوب حس کارها را گر?ته بود و همراه آهنگ ها لب مي زد که ?کر مي کردم خودش کارها را خوانده و صدا، صداي خود بهرام است.»
اگر تا مدتي قبل شايع بود که مي گ?تند بازيگران ?يلم هاي سينمايي ايران بايد از ?يلتر محمدرضا شري?ي نيا بگذرند و انتخاب شوند، اين بار انتخاب خوانندگان ?يلم ها را هم مي توانيد به ادامه شايعات قبلي وصل کنيد. در انتخاب محسن چاوشي، ردپاي محمدرضا شري?ي نيا ديده مي شود. در حين ساخت موسيقي و ترانه هاي ?يلم ات?اقات جالبي براي محسن چاوشي ا?تاده است که هر کدام به گ?ته خودش، براي او خاطره شده اند و او هنگام تعري? کردنشان مدام لبخند مي زند و با خوشي از آنها ياد مي کند: « سال قبل بود که پيشنهاد ساخت ترانه هاي ?يلم سنتوري به من داده شد. آن روزها من چندان وضع مالي خوبي نداشتم. آلبوم لنگه ک?ش هم لو ر?ته بود و شرايط روحي ام خيلي بد بود. برادرزاده آقاي شري?ي نيا تماس گر?ت و پيشنهاد همکاري از طر? آقاي مهرجويي و شري?ي نيا را مطرح کرد. آدرس را گر?تم و به د?تر آقاي مهرجويي ر?تم و با هم صحبت کرديم. آقاي مهرجويي گ?ت که تمامي کارهاي من را گوش کرده و مي خواهد در اين ?يلم ساخت آهنگ را به من بسپارد. ?کر مي کنم آقاي مهرجويي يک دروغ به من گ?ت و من هم يک دروغ به او. او گ?ت که همه آهنگ هاي من را شنيده و دوست دارد و من هم گ?تم که همه ?يلم هايش را ديده ام و دوست دارم. به هر حال ?يلمنامه را گر?تم و بدون قرارداد، قرار شد ترانه ها را بسازم. ?يلمنامه را به حسين ص?ا و امير ارجيني، دو ترانه سرايم نشان دادم و قرار شد که آنها ترانه ها را بسته به ?ضاي ?يلم گويند. حتي در يکي از ترانه ها، اسم «ر?يق من» بيشتر قا?يه ها بر وزن و قا?يه سنتور است. ترانه ها تاييد شد، شروع به ساخت ملودي ها کردم. همان طور که گ?تم آن روزها وضع مالي ام اصلا خوب نبود و براي هماهنگي با آقاي مهرجويي مجبور بودم هر روز از خيابان خوش تا اقدسيه بروم و چون هر روز پول کرايه را نمي توانستم بدهم، مجبور شدم با يکي از دوستانم که چند سال بود با هم قهر بوديم آشتي کنم تا با ماشينش بتوانم به د?تر مهرجويي بروم...» به اين قسمت حر?ش که مي رسد، با صداي بلند مي خندد و سرش را تکان مي دهد، انگار خجالتي که خاص خود اوست مي گويد حتي براي ساخت و ضبط ملودي هايش هيچ وسيله اي نداشته: «من يک کيبورد هم براي زدن آهنگ هاي اوليه و تنظيم ملودي هاي نداشتم و همه ?کرم بحث مالي کار بود. وقتي ديدم ات?اقي نمي ا?تد و آبي از کسي گرم نمي شود، پيش يکي از دوستانم ر?تم و کيبوردش را چند روزي قرض گر?تم و با هزار بدبختي کامپيوتر دوست ديگرم را امانت گر?تم. وقتي آهنگ ها را ساختم و با کامپيوتر ضبط کردم، تازه سختي کارم شروع شد. مانده بودم وکال و صدا را چطور ضبط کنم؟ مادرم گ?ت به پنجره پتو مي زند تا صدا داخل نيايد. پنچره ها را پتو زديم. مشکل ديگر پيدا کردن ميکرو?ن صدابرداري بود. همان روز ر?تم کيبورد را پس دادم و به جايش ميکرو?ن دوستم را دوباره قرض کردم. براي آرام تر بودن محيط و ضبط صدا با کي?يت خوب مجبور بودم شب ها ضبط کنم. ساعت 2:30 شب که مي شد، شروع به ضبط کارها مي کردم. همه باندها را مي بستم که صدا به اسپيکر و بلندگوها نرود و صدايم در آهنگ پژواک نکند. مدام با هد?ون کار را گوش مي کردم و مي خواندم.»
/
اما در موسيقي ?يلم، اردوان کامکار هم سنتور زده است و قطعاتي که در ?يلم مي بينيد و مي شنويد تنها ت?اوتشان با نسخه هايي که محسن چاوشي در آلبوم هايش به بازار ?رستاده داشتن صداي سنتور است: «ات?اقا درباره است?اده از صداي سنتور من خودم خيلي تمايل داشتم. به نظرم قطعاتي که سنتور دارند و سنتور بعدا به آنها اضا?ه شده، قشنگ تر از قطعات اوليه اند. من روز اول از حضور اردوان کامکار هيچ اطلاعي نداشتم و با وضعيتي که از موقعيت مالي ام در آن روزها گ?تم، براي اضا?ه کردن ساز سنتور به موسيقي ها خيلي سختي کشيدم. چون مجبور شدم بروم قم پيش يکي از دوستانم به اسم مهدي حسيني که نوازنده و مدرس سازهاي سنتي است و از او بخواهم صداي سنتور را هم به قطعات اضا?ه کند. وقتي که قطعات کامل شد و آقاي مهرجويي کار را شنيد، آنها را پسنديد و خيلي خوشش آمد و حتي يکي از آهنگ ها را دو بار در ?يلم به کار برد. وقتي گ?ت که سنتور را قرار است آقاي کامکار بزند، شوکه شدم. بيشتر ناراحتي ام براي وقت و هزينه اي بود که گذاشته بودم. تا لحظه آخر به من درباره حضور آقاي کامکار چيزي گ?ته نشده بود.»
محسن چاوشي علاقه اي به گ?تن مبلغ دستمزدي که براي ساخت چهار تراک و قطعه ?يلم سنتوري گر?ته، ندارد. اما هنوز مردد است مبلغي که گر?ته کل دستمزدش بوده يا نه: «اگر بخواهم حساب کنم پولي که به من داده شد، پول سه قطعه شعرم بود که به شاعرها دادم. من براي اين کارها خيلي سختي کشيدم و هنوز نمي دانم پولي که به من داده شد پول شعرها بود يا تمام کار.»
?رصتي نشده تا او درباره تمام مسائل و مشکلات با کارگردان ?يلم صحبت کند و از اين بابت ناراحت است: «من با مهرجويي صحبت نکرده ام، چون از وقتي که آهنگ ها را تحويل دادم، ديگر نديدمش و صحبتي با هم نکرديم. البته به اين برخوردها و به اين وضعيت عادت کرده ام.» ضبط را خاموش مي کند و حر? هايش را که بيشتر حالت درد دل دارد، شمرده تر و با خونسردي بيشتري ادامه مي دهد و در نهايت قول اين را مي گيرد که چيزي درباره شان ننويسم.
در بين حر? هايش دوباره به بازي خوب بهرام رادان برمي گردد و ادامه مي دهد: «سيمرغ بلورين جشنواره واقعا حقش بود. وقتي ?يلم را ديدم زنگ زدم و به خاطر بازي اش به او تبريک گ?تم و تشکر کردم و او هم متقابلا چنين برخوردي کرد. رابطه ام با بهرام خوب است. در حين ساختن آهنگ ها، يکي دو جلسه او را در د?تر مهرجويي ديدم و روزي که در د?تر، کارها را اجرا کرد، ديدم که خيلي خوب لب مي زند. البته دوستانم مي گ?تند که هميشه يک هد?ون همراهش بوده که در وقت هاي بيکاري مدام آهنگ ها را گوش و تمرين مي کرد. به همين دليل هم است که واقعا عالي حس کارها را درآورده و آهنگ ها روي لب زدنش نشسته است، طوري که حتي خود من هم ?کر کردم با صداي خودش مي خواند.»
محسن چاوشي وقتي ?يلم را در سينما ديده، سخت تحت تاثير بعضي قسمت هاي آن قرار گر?ته است و حتي گريه هم کرده است: «در صحنه اي که بهرام رادان، تمام زندگي اش را از دست داد و اعتيادش به بيشترين حد رسيده، در بيابان چادري زده و آنجا زندگي مي کرد، در صحنه اي که داشت سوسيس سرخ مي کرد معتادها يکي يکي داخل چادر او مي آمدند و او سوسيس هاي خودش را با مهرباني به آنها مي داد تا بخورند، وقتي که همه غذايش را داد، خوردند، باز ر?ت و از نايلکس سوسيسي درآورد و شروع کرد به سرخ کردن و دادن به معتادهاي ديگر، در آن صحنه تحت تاثير بازي و ن?س کارش قرار گر?تم. آهنگ ر?يق من هم که روي آن صحنه ها در حال پخش بود، گريه ام را درآورد.»
محسن چاوشي با اين که در تيتراژ پاياني هيچ اسمي از خودش نديده، عصباني و حتي شوکه هم نشده و با هيچ کس هم براي پيگيري و اعتراض تماس نگر?ته است: «وقتي کارم را براي ?يلم شروع کردم، پيش بيني تمام اين ات?اقات را کرده بودم و مي دانستم شايد کارم حذ? شود، يا صدايم را از روي آهنگ ها بردارند و يا بعضي از قسمت هايش را اصلاح کنند. به همين دليل وقتي اسمم را در تيتراژ پاياني نديدم، اصلا تعجب نکردم. ?قط دلگير شدم، از ا?رادي که وقتي کارشان به نتيجه مي رسد همه چيز را ?راموش مي کنند. به هيچ کس هم زنگ نزدم. از اين ر?تارها زياد ديده ام. ولي واقعا خوشحال شدم وقتي که اسم حسين ص?ا و امير ارجيني را به عنوان ترانه سرا ديدم. من هم اگر حقم باشد به حقم مي رسم. همه صداي من را مي شناسند و نيازي به قايم باشک بازي نيست».
شايد با پخش صدا و موسيقي محسن چاوشي در ?يلم «سنتوري» او خود به خود مجوزدار شده باشد. به هر حال صداي او از رسانه اي همگاني که از ?يلترهاي خاصي هم بايد مجوز پخش بگيرد، پخش شده است. اما او خودش اين موضوع را قبول ندارد و مي گويد: «قبل از ?يلم سنتوري، صدا و آهنگ هاي من از تلويزيون هم پخش شده اند و تلويزيون بارها آهنگ امام رضا (ع ) و کربلاي من را پخش کرده. در مقايسه با همگاني بودن و نظارت، سينما قابل مقايسه با تلويزيون نيست. دوستانم گ?ته اند که چند بار آهنگ «بچه هاي اهواز» هم در ساعت هاي اوليه بامداد از تلويزيون پخش شده. من واقعا نمي دانم وقتي کارهايم از تلويزيون هم پخش مي شوند، چرا به من مي گويند غيرمجاز؟»
وقتي اسم آهنگ بچه هاي اهواز را مي برد، دلش مي گيرد و از حال و هواي جنوب و جنگ صحبت مي کند، محسن چاوشي بچه خرمشهر است و خانواده شان، جزو آخرين خانواده هايي بوده اند که زمان جنگ شهر را ترک کرده اند و هر چه که داشته اند، گذاشته اند و بيرون آمده اند و زماني که برگشته اند با ويرانه هايي غيرقابل شناسايي مواجه شده اند: «همه جاي ايران زندگي کرده ايم، از کرمانشاه و مشهد و کرج تا تهران. ما آواره جنگ بوديم. همه چيزمان را در جنگ از دست داده بوديم. شايد تلخي بعضي از آهنگ هايم در ادامه همين حس باشد. خيلي کم دلم مي آيد که به خرمشهر بروم و آنجا را ببينم. خرمشهر و جنوب پر از خاطره هاي من است.»
محسن چاوشي اين روزها چهار پيشنهاد خوانندگي و ساخت موسيقي ?يلم از کارگردانان مطرح سينماي ايران دارد که مي خواهد ?علا اسمي از آنها نبرم. به نظر مي رسد او کم کم بعد از دوازده سال به قول خودش ?لاکت و حق خوري ، به حقش در موسيقي رسيده است. او در بيست و هشت سالگي اش تصميم دارد هر طور شده اولين آلبومش را به طور رسمي به بازار ب?رستد، به همين دليل تمامي ?عاليت هايش را به خانه و اتاق کوچک و ساده اش منتقل کرده است تا ديگر نتيجه اعتماد به دوستانش، لو ر?تن ملودي و آهنگ هايش نباشد. او تصميم گر?ته که ?علا با هيچ مجله اي گ?ت وگو نکند و رابطه هايش را کمتر کند و تمامي تمرکزش را روي آلبوم جديدش بگذارد.
منبع : مجله چلچراغ
