نوای ویولن

به نام خدا

سلام

در وبلاگی به مطلب احساس برانگیز و جالبی تحت عنوان" نوای ویولن"برخوردم که �?کر می کنم خواندن ان خالی از لط�? نیست.

"آدمی موجود پیچیده و غریبی است. آدمی بخا طر زیبایی است که این با رگران زندگی را بدوش ناتوان می کشد

وگر نه یک خور وخواب که به این همه عذاب نمی ارزد.

اما زیبایی ظاهری همچون رویای جوانی و بهار زندگانی در گذر است و تنها جمال معنی است که پایدار می ماند

وبدل بستن می ارزد.ولی ا�?سوس که هر چشمی به دیدن این زیباییها توانا نیست وما در این سیروص�?ا بیشتر مدیون

هنرمندان هستیم.

هنر زاییده �?کر انسان است که هنرمند حر�?ها وپیامهایش را توسط هنرش به گوش مخاطبانش می رساند.

اگر باغبان هنر نبود احسا سات لطی�? می مردو اگر احسا سات لطی�? نبود آدمی از ببرو پلنگ مخو�?تر و خونخوارتر

می گر دید. پس دلی که از ذوق وص�?ا لبریز شد جایی برای کینه و ج�?ا ندارد.

�?رقی که بین انسانهای معمولی وهنرمندان است اینست که در سینمای زندگی آنچه را که مردم معمولی می بینند

وبا گوش می شنوند هنرمندان با چشم دل می نگرند و شرح میدهند.

انسان �?طرتا دوستدار زیبایی است و هر چیزی که به چشم و نظر انسان زیبا جلوه دهد نا خودآگاه بر احسا س �?رد تا ثیر

گذاشته و�?رد به دور از ظواهر دنیای خاکی برای مدتی هر چند اندک در دنیای واقعیا ت و عا لم احساسات سیر خواهد کرد.

پس هنر یعنی بیان احسا سا ت.

با عینک نازک بین هنرمندان دنیا را زیبا تر و روشنتر می توان دید و همه چیزو همه کس را دوست داشتنی آری لیلی را باید

از دزیچه چشم مجنون نگریست.

بیان احسا سات ممکن است صوتی یا تصویری باشد به عنوان مثال یک نقاش یا یک مجسمه ساز با خاق یک اثر بصورت

تصویری نا گ�?تنیها را نمایان میسازد ویک نوازندهبا خلق صدا توسط سازش احسا سات درونی خودش را بروز می دهد.

پس مو سیقی هنر بیان احسا سا ت به وسیله صداهاست.

درمیان دنیای پر وسعت موسیقی با آنهمه ابزار و آلاتش( که هر کدام زیبایی وجایگاه خاص خودشان را دارند) به سراغ ساز

ویلن این ساز پر رمز و راز میرویم.

این ساز وحشی که رام کردنش بسیار دشوار است.

ویلن یکی از کا ملترین آلات موسیقی است که از قرن شانزدهم نقش اسا سی را در جهان موسیقی احراز کرده است چه به

عنوان یک ساز سلود مجلسی وچه به عنوان ستون �?قرات ارکستر سن�?ونیک. این ساز از نظر رسا بودن وسعت صدا و

ظر�?یت ایجاد اصوات بینهایت متنوع دارای قابلیت بسیار زیادی است.

ویلن در اواخر دوره قاجاریه به ایران آورده شد و پس از استاد علینقی وزیری که از نظر آموزش این ساز خدمات شایسته ای

در موسیقی ایران انجام داد بعدها با ظراقت خاصی توسط استاد ابوالحسن صبا به جمع سازهای ایرانی پیوست و به سرعت

جای خود را بین هنر جویان موسیقی باز کرد.استاد صبا همیشه توصیه ای چنین به شاگردانش داشت

(( این ساز را که تکنیک نوازندگی آن به وسیله استادان بزرگ جهان تدوین شده است تا صدای اصلی خود را به گوش شنونده

برساند باید بطور صحیح آموخت و با ظرا�?تهای تکنیکی نوازندگی آن آشنا شد و الا ساز صدای اصلی خود را نداشته و صدای

خش دار و نا موزون ایجاد میکند و گوش حساس و آشنا را آزرده میسازد.))

منبع:[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] نوشته شده توسط اکبر شکیب(با تشکر)