برادر گرانقدر ... علیرضای خودم
سلام. حالا که گویا یکی دونفر بیشتر از نوشتار من ناراحت نشدن، پس ادامه میدیم. ... :9: .
والا علیرضا ، چهارمضرابه رو یه چند باری گوش دادم. اتفاقا بد نشده بود. برای یه چهار مضرابی که احتمالا توی چند دقیقه ساختیش زیادم بد نیست. هر چند که جمله ی خاص و خوبی نداره. همش تکرار مکرراته. می شد این جمله های تکراری رو با نوانس های مختلف یا با اکتاو بندی های متفاوت اجراشون کرد که کمی احساس برانگیز تر بشن. کار با عجله همین میشه دیگه. شب امتحان زدیش. این طوری چندان جالب در نمیاد. دستگاهش رو کمی پیچیده کردی.اوایلش حتی آدم مطمئن نیست که داره ماهور میشنوه یا راست پنجگاه . به خاطر شباهتش به چهار مضراب راست پنجگاه مرحوم لطفیه. همون برنامه جشن هنر با شجریان رو میگم.
تا اینکه اولین جمله های درآمد رو میزنی و معلوم میشه که ماهوره. متاسفانه وقتی هم داری درآمد میزنی - همون شروعش - گاهی روی شاهد راست پنجگاه ملودی گیر میفته . چرا ؟ اصلا لازم نیست. با این که مطمئنم میدونی که محدوده اجرامون برای درآمد بین سل تا دو هستش و اگه قراره بره بالاتر باید تا می بره بالا، نمی فهمم چرا روی ر میمونی. اگه رفت روی ر و تازه یه مکث کوچولو هم کرد معلومه که حس راست پنجگاه به خودش می گیره. همین باعث شد که اون شنونده ی دیگری هم فکر کنه داری نغمه میزنی. الان هم که باز دارم گوش می کنمش هنوز فکر می کنم یه کم نغمه زدی. چون نت بالاتر از شاهد که برای درآمد استفاده میشه می هست ،این استفادت از ر ما رو به ضلالت و بدبختی انداخته. میبینی که .... . البته زود سه کار رو میگیری و برش میگردونی به ماهور. ولی اون ملودیه که زنگوله هستش خیلی شبیه نغمه راست پنجگاه شده . حتی یه جا هم فرود ملودیش شبیه فرود راست پنجگاه شده. الان منبعی ندارم. ولی فکر نمی کنم به زنگوله ردیف میرزا خیلی نزدیک باشه. هست ؟
زود رفتی برای شکسته. مقدمه داد و دا ؟ البته کاملا سلیقه ای هست. ولی خیلی خوب دراومده. هر چند سعی می کنی باز هم با اون ملودی از تصنیف علیزاده گولمون بزنی ؟ راست پنجگاه ؟
یه چهارمضراب کوچولو ...... به سختی خوبه. اصلا جاش و زمانش مناسب نیست. قراره چه کاری انجام بده ؟ برای سرگرمیه ؟
پشت این چهار مضراب ، چیه جریانش ؟ داری چی میزنی ؟یه فضای جدید شروع شد؟ ماهوره ؟ .... کاست خط سوم ناظری شده. سه تار نوازی کلهر ؟ آره ؟ فکرت رفته اونجاها ؟ سماع و خانقاه و ....... . مثل مقامات تنبور شده تا گوشه های موسیقی ایرانی. ضربیش برای این حال و هوایی که داری ترسیم می کنی خوبه. هر چند تکرار ریتم بندیش خسته می کنه. یه کشی آخه ... یه قوسی .... یه چیزی . همش مثل همه . فقط نت ها دارن عوض میشن. و البته اینا ماهور نیستن. حد اقل من میگم نیست.
ایناهاش. .... بالاخره فرود بال کبوتر رو زدی. این دیگه خود خود راست پنجگاه شده. مراقبت نکردی از ذهنت. بردت. من به ذهنت امتیاز بالایی میدم. کشوندت دنبال خودش.
اینا چین الان ؟ زنگوله باز ؟ نغمه راست پنجگاه ؟ و یا .... ؟
ورودت به دلکش خوب نیست . دلکشی هم که زدی دو تا جمله درست و درمون نداره. فکر کنم فقط توی ذهنت جای انگشت ها رو بلد بودی. راجع بهش حرفی نمیزنم.
زدن این ضربی مجهول الهویه هم البته کمکی بهش نکرده. فقط حوصله شنونده رو سر میبره. ولی فرودت از دلکش به مقام ماهور خیلی خوب شده. به خصوص که ملودیش با اون چهار مضرابه که زدی یکی دو جا میخونه و نشون میده که کار منسجم و فکر شدست. البته اگه بقیه جاهاش هم درست بودا. نه این طور که الان هست. ولی اگه بود فرودت خیلی جالب شده.
در کل خوب شده. میشه گوش کرد.
آقا باور بفرما که من دقیقا میدونم بداهه زدن چه مشکلاتی داره . همه فکر می کنن سادست ولی واقعا مشکله. استاد روح الله خالقی انتها یا ابتدای کتاب سوم ویولن خودش میگه که نوازنده ردیف صبا رو که شروع کرد تا مدتها فقط باید همون ردیف رو بزنه و فقط به صدای ساز نوازنده های برتر گوش بده . الان من خودم هم بخوام بزنم شاید یه شلم شوربایی در بیاد. کار میخواد. باید حد اقل بیست تا سی تا جمله استخون دار از ردیف رو حفظ بود. از رو دست نوازنده های بزرگ چیز برداشت بعد کم کم با تغییر زنجیره هایی که استفاده کردن جملات متفاوتی ساخت. برای شروعش میشه مثلا یه نت ساده رو تریل داد. یا جایی که یه تکیه زده شما دو تا تکیه بزنی. یا کشش ها رو عوض کرد. بعد چند تا از این