ترانه های ایرج جنتی عطایی
سلام
دوستان عزیزنت آهنگی لطفا"ترانه وشعرهای آقای جنتی عطایی رودراین تاپیک قراربدید .ممنون .
لیست آثارموجود :
جشن دلتنگی
پرنده ی مهاجر
کمکم کن ...
پول
باور کن
خوابم یابیدارم
همسفر
سقف
بن بست
گل سرخ
دلم می خوادگریه کنم
مادربزرگ
روستایی
فریادزیرآب
خورشید خانوم
هیشکی مثل تونبود
عشق من عاشقم باش
خونه
باغ برهنه
خانه سرخ است
بیو گرافیی از ایرج جنتی عطایی
متولد مشهدخراسان در مشهد،دزفول،تهران و لندن زیسته است. فارغ التحصیل تئا تر از دانشکده ی هنرهای دراماتیک تهرانه دکترای جامعه شناسی هنر از کالج چلسی از بنیان گذاران گروه تئاتری مزدک و از بر جسته ترین ترانه سرایان تاریخ ترانه یی ایران و از پیش گامان ترانه ی نوین.
همچنین او با ترانه هایی چون:گل سرخ،قصه ی وفا،جنگل،خونه،بن بست،کمکم کن،سایه ،خاتون،خاکستری ،باور کن،خوابم یا بیدارم ،یاور همیشه مومن ،سقف،پل،مرا به خانه ام ببر ،خاک خسته ،ستاره های سربی ،طلوع کن ،یک قطره دریا ،رازقی پرپر شد،درخت ،سیاه پوشا و ........تاریخ معاصر را سرشار از عشق و خروش کرده است .راستی به گفته خود استاد در سال 1383:من در 19 دی ماه 1325 در مشهد خراسان به دنیا آمدم.اصلیت اجداد پدرم تبریزی و مادرم از مهاجران عشق آباد بود.پدرم چون درجه دار نیروی هوایی بود مدام از این شهر به اون شهر منتقل می شد و ما را هم به دنبال خودش یدک میکشید.من چند سالی را در مشهد و چند سالی را در دزفول گذراندم اما بخش تعیین کننده یی از دوران جوانی و کودکیم در تهران گذشت. فکر میکنم کلاس سوم دبیرستان بودم که یک سفر به مشهد داشتیم و دیپلمم را هم از دبیرستان قطب شهر دزفول گرفتم.غیر از این،چند سال باقی مانده از سالهای ایرانیم را در تهران سپری کردم.در سال 1347 با همسرم شهین ازدواج کردم و اواز 19 سالگی من را تحمل کرده.در حال حاضر هم یک پسر 32 ساله دارم به اسم مزدک و یک دختر 24 ساله به نام مریم و یک نوه ی ده ماهه از پسرم به اسم جیک.
شهر غم
خسته و در بدر شهر غمم،
شبم از هر چی شبه سیاه تره!
زندگی زندون سرد کینه هاس،
رو دلم زخم هزار تا خنجره!
چی میشد اون دستای کوچیک و گرم
به سرم دست نوازش می کشید ؟
بستر تنهایی و سرد منو
بوسه ی گرمی به آتیش میکشید ؟
چی میشد تو خونه ی کوچیک من
غنچه های گل غم وا نمیشد؟
چی میشد هیچ کسی تنهام نمی گذاشت؟
جز خدا هیچ کسی تنها نمیشد؟
من هنوز در بدر شهر غمم،
شبم از هر چی شب سیاه تره!
زندگی زندون سرد کینه هاس،
رو دلم زخم هزار تا خنجره!