نمایش نسخه قابل چاپ
درود
همونطور که از اسم این تاپیک مشخص هست میخوایم اونایی که گاهی دلشون میگیره و شعر یا ترانه مینویسن رو دور هم جمع کنیم و یه مشاعره داشته باشیم
قوانین هم این باشه که تکراری نباشه و با آخرین حرف بیت یا مصرع یا ترانه ی قبلی بیت یا شعر بعدی شروع بشه ... اولیش رو هم خودم شروع میکنم
با اجازه ی اساتید ...
سرد - کمی گرم - گیج شدم
آن آب روان که از کوه روان شد
مرا با خود برد -- کشت -- پیر شدم
--
سهراب
--
(م) شروع بعدی باشه و همینطوری ادامه ...
منم آن شکسته تاری که توام نمی نوازی
به صدای زخمه ای چون نفس تو آزمندم
مرگ دستش را بسویم دراز میکند
مرا به رقص می خواند
دستش را میگیرم
گرگ زیبا هنوز لبخند میزند
داستان دلکم گوش نکردی هرگز
وه چه زیبا سخنی از دل چون سنگ ات داشت.
تا میان چین های دامنت
بیابم رنگ چشمانی راکه
هیچ وقت نفهمیدم چه رنگیست
تصویرتو در سیاهی چشمانم موج میزد...
وسیاهی آن در دل تو ...
چه عاجزانه دست به سویت دراز میکردم,
وچه مغرورانه نگاه از من بر میداشتی...
وبازهم غرق در سیاهی می شدی..
91/2/24
یک قدم سویم بیا تا من بگویم راز دلفاش گویم درغزل پیوسته در اسرار زدی
یک نفر را دیدم
برق چشمانش اما
کورم کرد
دیوارها همه مرا می شناسندمن صاحب آن شعرهای ناتماممکه دستهای دل تنگمروی سختی دیوار می نوشتیادت می آید؟
در آتش عشقت اثر از مهر و وفا نيست پروانه جان را به سر شعله رها نيست (بداهه)
تنها تو را به یاد می سپارم
تویی که بال هایت سفید است
و طراوت باران را درنگاهت داری
برگها در دامن باد فرو می ریزند
و من
تو را و خودم را
به یاد می آورم
مگر هر کس نخورد حاصل کشت کرده خویش/
من چه کشتم،همه دم رنج و ستم شد حاصل؟/
لانه ی بلبل به روی شانه ام مستور نیست
بلبلت را خانه دادم ، من خریدار توام
حال سوداگر ببین از بهر بیعی آمده
گرچه من مالی ندارم ، لیک دلدار توام
من دوست دارمت گل نازم غرور چراگلبرگ باز كن تو به رويم عبور چرابنشين و عاشقانه به احساس من نگرمن باغبان مهر تو هستم حـرور چرا
ای بانی مهر خدا یادم مبر یادم بمان
تا هر چه عشقست در زمین اویزه ی دلها کنم
خواهم که جانم بهر تو ارم به تحفه ور کمست
هستی ز بنیان بر کنم قربان برت جانها کنم
من ان مرغم که بی صیاد افتادم میان دام
چه سور ار ناله ها سازم چکار اید پر و بالم
بیابان ناله گر سازد تنش خشکیده بی باران
و لیکن من چرا نالم که خشکیدست اقبالم
- - - Updated - - -
مصرع دوم سور اشتباه نوشته شد
سود درست است. عذر
من صبوری کنم و باده مستانه خورم
مشفق عشقم و الیاس بدان نام من است
تا تو را دیدم شوکه گردیدم
شوکه گردیدم تا تو را دیدم
گل بدی من ابر فاصله بسیار
اخرت دیدم بسکه باریدم
(بداهه )
مرا با شعر خود ديوانه و مست غزل كردينقل قول:
ببار بر شعر من اينك تو اي گردش ناهنگام
من از دیوانگی و مستیت در خود نمی گنجمنقل قول:
به پیش شعر تو بنیان ابر بارشم اتمام
مرا با گردش اوصاف وهم انگيز اين دنيانقل قول:
مرو تنها نذار در بي كسي اي ابرك تنها
(بداهه تقديم به شما)
امان زین روزگار پر هیاهو ای گل بی تانقل قول:
که عجز اورده با تنها گزینی جمله ما را
اگر ما جمله تنهايم نشان غيرت ما استنقل قول:
چو روح پاك نازيبد به هر خس روبرو باشد
بداهه
دوباره نیک فرمودی دوباره در فشان کردی
چه زیبا ای رفیقم حق مطلب رابیان کردی
چو روح پاک نازیبد به هر خس روبرو باشد
تماشای دو روح پاک با هم این نکو باشد
دل آرامــــــی و از نامت عیان است
همه دلها سر کویـــــــت روان است
روان تا درهوایت جان بگــــــــــــیرند
سپس درپیش چــــشمانت بمیرند...
"این شعرو به مناسبت زاد روز دوستم دلارام بهش هدیه کردم"
دگر از زندگی بی هیجان خسته شدم
شده ام بی کس و پژمرده زبان خسته شدم
نه تحرک به حیاتم نه توقف ز ممات
ز گذاری که مرا هست زیان خسته شدم
ما از آن روز كه از جانب يار ترد شديم
دل بكنديم و از اين عمر گران سرد شديم
بداهه
مرنجانید مستان را که ایشان
غمی دارند از انظار پنهان
ز بس غمها هجوم عام کردند
به مستی روی اوردند اینسان
بداهه
نمي بينم دگر حتي به چشمانم اميدي نيست
تو نور ديده اي عشقم بيا مارا تو بينا كن