تکنیک دست راست در نوازندگی ویولن بخش اول (مقدمه)
درود
سالیان سال است که در کشور ما هر وقت صحبت از تکنیک دست راست می شود تمرکز بر روی صاف ارشه کشی و ساعتها تمرین مقابل اینه (که عملا روی حافظه ی عضلانی تاثیر شگرفی ندارد و زاویه صحیح ارشه کشی با خیره شدن به اینه در بدن جا نمی افتد) و شکست اغراق امیز مچ و شل و اویزان بودن انگشتان از ناکل پایه نسبت به مچ در پاشنه ی ارشه است که هیچوقت هم چرایی ان توسط اساتید توضیح داده نمی شود.
عده ای از اساتید تحت عنوان مکتب روس از این شکست و قعر دادن اغراق امیز مچ و انگشت چهارم تحت فشار و به بیرون خم شده یاد می کنند که البته باید گفت هیچ علمی در زمینه تکنیک صحیح دست راست ندارند و در ادامه ی مقاله دلایل خود برای توجیه این گفته را شرح خواهم داد.بماند که بعد از مطالعه ی کتب مختلف و مشاهده تصاویر و ویدیو های موجود از ویرتئوز ها و اساتید تعلیم یافته ی به اصطلاح Russian school و soviet school به چنین اموزه یا تاکیدی در نگهداری ارشه بر نخوردم.
کتابی تحت عنوان The Russian Violin School: The legacy of Yuri Yankelevich(یانکلویچ استاد افرادی چون کوگان و ترتیاکوف بوده) توسط نوازنده و پداگوگ ویولن Masha Lankovsky ترجمه شده که به تمام جزئیات و شیوه ی اموزش تکنیک های مختلف تحت عنوان مکتب روس پرداخته.کتاب دیگری به نام
Lost Secrets of Master Musicians - A Window Into Genius توسط David Jacobson استاد انستیتو موسیقی سان فرانسیسکو نوشته شده که به دقت تکنیک نوازندگان بزرگ ویولن رو مورد انالیز قرار داده.
در بین منابع و متد های مختلف تنها متدی که چیزی شبیه به انچه که عموما در کشور ما درس داده میشه رو یافتم متد اموزش ویولن لئوپولد ائوور (استاد هایفتز/میشا المان و...) بوده که البته مروزه مشهور ترین مدرسین این کتاب هم ارشه گیری که ائوور در تصاویر ابتدای جلد یک نشون داده رو استفاده نمی کنند.
و در اخر کتابی تحت عنوان Violin playing as i teach it توسط همین اقای ائوور نوشته شده که بیشتر شرح تدریس ایشان هست.
بسیار جای تاسفه که هنرجویان ما به علت عدم وجود منابع موثق و داشتن دلیل و علم و بدون توجه به اناتومی بدن هر شخص که منحصر به خودش هست با مراجعه به یو تیوب و دیدن مثلا یک اجرا از هایفتز یا کوگان یا اویستراخ شروع می کنند به تقلید از حرکت ارشه و دست راست نوازندگان دیگر و مثلا وقتی ازشان پرسیده می شود چرا فلان کار را با ارشه انجام می دهی یا ارشه را اینگونه نگه می داری می گویند هایفتز هم همینطور ارشه میگیره و ارنچ و سر شونه اش زاویه بالاتری نسبت به مچش داره! و با این استدلال به خیال خودشان پیروز مندانه فکر می کنند کار درست را انجام می دهند.
دوستان فاصله ی بین انگشتان دست راست روی ارشه تعریف داره.
مایل بودن دست به طرف انگشت سبابه یا صاف قرار گرفتنش نسبت به اینکه در کدام قسمت از ارشه هستیم تعریف داره.
بلند شدن انگشت چهارم از روی چوب ارشه که در مکاتب قدیمی تر وجود داشت و برای راحتی نوازنده می گفتند در نیمه ی بالای ارشه میتونه انگشت چهارم رو از روی چوب ارشه بلند کنه دلیل داره که امروزه نقض میشه.دوستان انگشت اول و چهارم روی ارشه حکم اهرم و بالانس کننده ی وزن رو دارند.در پاشنه وزن روی انگشت چهارم قرار می گیره و در نوک روی انگشت سبابه و کلا در طول ارشه وزن بین این دو در حال انتقال و ایجاد بالانس قرار داره.شما وقتی در نیمه ی بالا ی ارشه انگشت چهارم رو از روی چوب بر میدارید فشار مضاعف می افته روی انگشت سبابه که باعث ایجاد صدای ناهنجار میشه.
مچ باید از نوک به سمت پاشنه چرخش ساعتگرد داشته باشه که دلایل خودش رو داره.عده ای از هنرجویان توسط استادشون از این کار منع می شن(تحت یک تعریف و تعبیر غلط تحت عنوان مکتب گالامیان) و عده ای دیگر هم به شدت مچ رو بالا می اورند در پاشنه ی ارشه که به هیچ عنوان صحیح نیست.
در ادامه ی این مقاله به معرفی تکنیکهای دست راست می پردازیم.
موفق باشید/
معرفی منابعی برای افزایش سواد و تمرین تکنیکهای دست راست و نه اتلاف ساعتها وقت تمرین مقابل اینه برای صاف ارشه کشیدن :
Roberte Gerle : [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
Sevcik : OP.2
Casortis : OP.50
Yost : the key to the mastery of bowing
