نمایش نسخه قابل چاپ
سلام .
هرچی فکر میکنم می بینم نمیشه هم تو درس و علم پیشرفت کنم هم تو موسیقی. از وقتی پیانو رو شروع کردم درسام یکمکی ضعیف تر شده . بیشتر به خاطر اینه که خودم پای کتاب و دفترم ولی فکر و ذهنم داره پیانو میزنه . تو این چهارسال انقدر پیشرفت کردم که حیفم میاد تمرینامو کمتر کنم.از طرفی نمیشه از موسیقی (تو ایران ) آنچنان پول در آورد که بشه یک زندگی خوب داشت .به نظرتون موسیقی می تونه آینده ای برام داشته باشه ؟ چجوری؟
سلام دوست عزیز
از اونجایی که بنده هم همزمان درگیر درس و (تا حدودی) هنر هستم مطالبی رو خدمتتون عرض می کنم. (بنده هم تدریس می کنم (در مقطع دبیرستان) هم درس میخونم (در مقطع ارشد)... هنرجوی ویلن هستم. با یه ارکستر هنرجویی هم همکاری می کنم و به زودی با یه گروه دیگه هم شروع به کار می کنم)
در ابتدا باید بگم من با عنوان این تاپیک زیاد موافق نیستم ... الان هر شاخه ای از هنر بصورت علم در اومده (هرچند که هنر همیشه هنره!). نمیشه بگیم علم بهتره یا هنر یا ثروت! همه ی این ها جزء نیازهای افراد و جوامع هستن.
بنده هم مثل شما با این مسئله درگیر بودم و تا حدودی هستم ... وقتی آدم علاقه ی خاصی به موسیقی (یا هر هنر دیگه ای داره) هر کار دیگه ای که بکنه همیشه انگار هنر مورد علاقش قلقلکش میده ... یه حس درونی به آدم میگه برو ساز بزن. در واقع موسیقی همنشین آدم میشه و هنر ذاتا اینجوریه که عشق خاصی رو در دل انسان ایجاد می کنه.
دوستانی که در زمینه ی موسیقی کار حرفه ای انجام میدن بهتر می تونن جواب شما رو بدن اما موسیقی بطور کلی در کشور ما درآمد زا نیست. البته استثناهایی هم وجود داره. افراد نسبتا زیادی هم هستن که درآمد نسبتا خوبی از راه موسیقی دارن. (البته من باز هم میگم که این بحث درآمد زایی رو به عهده ی دوستانی میذارم که دارن حرفه ای کار می کنن)
به نظر من ما باید اولویت بندی کنیم. چه چیزهایی برای ما توی زندگی مهم تر هستن. بالاخره هرکسی باید یک شغل رو به عنوان حرفه ی اصلی خودش در نظر بگیره. طبیعتا بقیه ی فعالیت ها تحت الشعاع اون فعالیت اصلی قرار می گیرن. در عین حال باید این رو هم در نظر بگیریم که انسان یک بار بیشتر زندگی نمی کنه!
در انتها هر تصمیمی که گرفتیم هم باید تبعاتش رو بپذیریم و با قدرت ادامه بدیم تا موفق بشیم.
به نظر من دوتاشون مهمن..
همونطور که محمد جان گفتن از هنر جز حرفه ای ها کسی نمیتونه نظر خاصی بده.
حالا اینم در نظر نمیگیریم ، فرض میکنیم حتی آماتورها میتونن از هنر پول در بیارن !
همه چیز زندگی پول نیست..سواد و تحصیل هم هست
گرچه شعور و فرهنگ به داشتن مدرک دانشگاهی نیست ولی داشتن لیسانس برای انسان شان و منزلت میاره.
وقتی ما مدارک بالای علمی هم نمیشه پول در اورد... ادم چرا در کنار همین علمه ...دنبال علاقش نباشه
اتفاقن موسیقی ذهن ادمو باز میکنه.....اگه بتونی تعادل ایجاد کنی بین هردو میتونی بموازات هم جفتو پیشرفت کنی
سلامنقل قول:
بستگی داره به چیزی که از موسیقی میخواین و درکی که از موسیقی و زندگی موسیقایی دارید.
اگه نگاهتون و خواستتون از موسیقی همین باشه که دوستان فرمودن و برای باز شدن ذهنتونو آرامش میخواینش بله باید تعادل ایجاد کنید و البته درستون اولویت بالاتر قرار میگیره.
اما اگه قصدتون اینه از موریسینهای بزرگ بشید، باید هزینه هاشو بپردازید...
ما میخوایم تاچندین سالگی درسای حسابداری و بازرگانی و مدیریت و از این قبیل بخونیم و بعدش هم هر روز ساعت هشت صبح تا هشت شب بریم سرکار پول دربیاریمو تفریحات آخرهفته مونم به راه باشه، منتظر عید و تعطیلی هستیم تا از همه چیز فارغ شیم و درکنار اینها انتظار داریم موزیسین بزرگی هم باشیم!
سختی موسیقی و موزیسین بزرگ شدن (بویژه در ایران) فقط توی تمریناتش نیست، هزینه اش خیلی بالاتر از این حرفاست، هزینه ش زمان و عمرمونه. انرژیمونه. تفریحاتمونه. گذشت از رفاهه، ضربه خوردن در زندگی اجتماعیه.
شما به هرحال هرجور باشه در همین ایران هم میتونید از موسیقی پول دربیارید اما نه به مقداری که زندگی آروم و راحتی داشته باشید و برید سواحل جامائیکا بدوید!
باید انتخاب کنید، زندگی خوب یا موسیقی.
* کسانی هم بودند که بوسیله ی موسیقی زندگی خوب و پول برای خودشون ساختن، چرا شما نتونید؟!
اما همیشه این نیست که هرکی از موسیقی پول خوب درآورد موزیسین بزرگیه و اونکه موزیسین بزرگی شد پول خوب درآورد.
شما اول باید فکرکنید و ببینید در وجودتون جایگاه موسیقی و درستون کجاست. اگه موسیقی در جایگاه بالاتری باشه باید سختی و هزینه هاش هم بپردازید... اگر نه، چاره ای ندارید غیر از اینکه با همین روند یکی به نعل یکی به میخ پیش برید...
ارکستر سمفونیک درست نداریمنقل قول:
انجمن موسیقی درست نداریم
درک موسیقی نداریم
استاد خوب (کم) داریم . تو مشهد به این بزرگی همش دو سه تا استاد خوب و تحصیل کرده باید باشه؟
وقتی تو مسابقات فرهنگی هنری استاد نی و تار میان داور پیانو و ویالن میشن چه توقعی میشه داشت؟
از طرفی اگر هم پیشرفتی بشه همین خودمون از همه کثیف تر میشیم
و پشت سرهم حرف میزنیم (به عینه با دو تاچشم خودم دیدم)
. با این وجود به چی دل خوش باشم .
تنها راهی که باقی میمونه اینه که قبول کنیم درس و تحصیل تنها راه برای موفقیته . بدور از هنر
حرفای شما درست. من با همه ی این مسائل آشنا هستم. خودمم یه مدت درگیر این حرفا بودم. هیچی بدتر از این نیست که استاد خوب هست و من اینجا توی تهران نمیتونستم و نمیتونم برم کلاسش! چرا شما نشید یکی از استادای خوب مشهد و به تعدادشون بیافزایید.نقل قول:
(درک موسیقی نداریم)، دقیقا مسئله ای هم که باعث بوجود آمدن این انتخاب سخت (زندگی خوب یا موسیقی) شده همینه.
اگر درک موسیقی وجود داشت هرکی به اندازه ی زحمت و مهارت هنری خودش مُزد میگرفت و تعادل حفظ میشد و این سوال و تردید هم در ذهن شما شکل نمیگرفت و مطمئنا این پست شما هم ایجاد نمیشد.
دقیقا یکی از سختی های راه رو خودمون واسه خودمون ایجاد میکنیم. وقتی خود موزیسین ها از اعضای صنف خودشون حمایت نکنن و باعث تخریب همدیگه میشن، راه برای همه دشوارتر میشه. مثل کار بازاری شده. شما برو توی بازار شروع به کار کن، اکثریت همصنفاتون میخوان کله پاتون کنن.
موفقیت از نظر هرکی متفاوته. باید دید شخص موردنظر موفقیت رو توی چی میبینه.
توی فیلم whiplash ، سر میز شام از شخصیت (اندرو) میپرسن: موفقیت بنظرت اینه؟!! جواب میده بنظرمن بهترین موزیسین قرن شدن از نظر هرکسی موفقیته. پدرش به کنایه بهش میگه: اینکه توی 34 سالگی درحالیکه برشکسته شدی و مستی بمیری موفقیت نیست. جواب میده: من ترجیح میدم مست و برشکسته در 34سالگی بمیرم و دور میز شام در موردم حرف بزنن، تا اینکه پولدار بشم و تا نود سالگی زندگی کنم هیچکس هم ندونه که کی بودم...
جای دیگه اندرو به فلچر که یه استاد و رهبر خیلی سختگیره میگه: شاید اگه بیش از حد فشار بیاری و دلسردش کنی و به چارلی پارکر بعدی اجازه ندی چارلی پارکر بشه... فلچر میگه نه، چون چارلی پارکر بعدی هیچوقت دلسرد نمیشه.
----------------------------------------
پس هر مشکل فردی و اجتماعی ای وجود داره نمیتونه بهونه ی خوبی برای کسی که نگاهش به موسیقی اینقدر قویه باشه و اون آدم اونیکه قراره بشه میشه...
این هم اضافه کنم که هیچ طرز تفکر و عقیده و نظری هم در مورد موفقیت، برتر از دیگری نیست. هیچکدوم نسبت به هم خوب و بد نیستن. فقط متفاوتند، همین. اینکه شما موفقیت رو در درس ت ببینی یا دیگری در ورزش حرفه ای ببینه یا یکی موسیقی، همش تفاوت افکار و سلیقه ی انسانهاست و هیچکدوم غلط و اشتباه نیست...
************************************************** *************
*پیشنهاد میدم فیلم wihplash رو ببینید و اگر دیدید دوباره دقیقتر ببینید، که یه موزیسین بزرگ چه سختیهایی میکشه و از چه موانع و *یلترهایی باید عبور کنه...
ممنون که راهنمایی کردید و وقت گذاشتیننقل قول:
سلام عزیزمنقل قول:
اگه هدفتون از موسیقی کسب درآمد باشه که البته بد هم نیست باید عرض کنم اساتید خوب و با سواد پول کمی ازین راه کسب نمیکنن. خصوصا اگه سرمایه ای داشته باشید و آموزشگاه هرچند محقر و کوچک خودتون رو راه بندازید. اگه هدفتون کسب درآمد فقط از راه نوازندگی هستنش خب این احتمالا یه شکست اقتصادی خواهد بود! متاسفانه.
ولی اگه هنر رو برای کسب درآمد انتخاب نیمکنید، دوست من درس خوندن و تعلیم موسیقی میتونن کاملا به هم دیگه کمک کنن و مکمل هم باشن نه اینکه یکی دیگری رو تخریب کنه. اگه دیدید داره این اتفاق میوفته حتما در الویت بندی و زمانبندی کارتون دچار اشتباه شدید. کم نیستن دانشمندای بزرگی که نوازنگان نسبتا خوبی هم بودن.
من از 10 سالگی آموزش پیانو میدیدم اون هم با شدت و کمی خشونت(!) به درسهامم میرسیدم و زمانبندی درست و دقیقی داشتم. الان نمیگم یه نوازنده خیلی خوبیم ولی در این حد هستم که خودم به یه رضایت نسبی رسیدم از کارم. در زمینه شغلیم هم نسبتا موفق بودم و زندگی خودم رو دارم. به قولی همه چیز روال طبیعی خودش رو داره. این بخاطر تعیین هدف تو زندگی و تعیین الویتهاشه.
بنابراین هدفتون رو دست تعیین کنید که از موسیقی چی میخواید. ازین بابت هم مطمئن باشید که درس و موسیقی اثر بدی روی هم ندارن.