هجا

تعریف هجا:
الفبای فارسی شامل سی ودوحرف است که هریک ازاین حروف به تنهایی بی صداست ،وبرای باصدایامتحرک شدن نیازبه ترکیب شدن باحرکات :زبر(فتحه) ،زیر(کسره) وپیش (ضمه)ویاحروف متحرک :الف ،واو ویاء دارند.
به حروفی که باحرکات زبر،زیروپیش اداشوند کوتاه یامقصور می گویند مانند :گل ،نخ ،یک .
به حروفی که باحرکات الف ،واو ویاءهمراه باشند ممدود ،کشیده یابلند گفته می شود مانند :بار ،گوش ،پیش .
کلمات از یک یاچند واحدصوتی تشکیل می شوند که آن ها را هجا (سیلاب –بخش syllable) می نامند.
هم چنین می توان گفت هجا ( بخش ) يک واحد گفتار است که با هر ضربه اي هوای ريه به بيرون فرستاده می شود ،واحدهای صوتی ازترکیب شدن حروف بی صداوصداداربه وجودمی آیند.
هجاها باتوجه به تعدادحروف صدادار وبی صدایی که درشان به کاررفته از لحاظ بلندی وکوتاهی بایکدیگرمتفاوت اند .