استاد عبدالله سرور احمدی در گذشت

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

از شمار دو چشم یکتن کم ... استاد عبدالله سرور احمدی به دیار باقی شتافت

استاد عبد الله سرور احمدی از دوتار نوازان بنام خراسان رضوی و کشور صبح امروز(29/3/1391) از این دیار فانی رخت بر بست و به سوی معبودش شتافت.

وی که از استادان بنام دوتار در کشور بود درحالی که هنوز وارد کهنسالی نیز نشده بود , شاگردان و دوستداران اوای ساز خودرا تنها گذاشت و به دیار باقی شتافت .
مروری در زندگینامه و فعالیت هنری این هنرمند از دست رفته نشان میدهد که استاد سروراحمدى به تمام فنون دست راست از قبیل اقسام زخمه و پیچ (پیچ ملایم و پیچ شکسته و پیچ حرکتى و دوپیچ و پس‏پیچ) و نیز اقسام ریز (ریز ملایم و ریز حرکتى و ریز پیوسته) تسط کامل دارد، همچنین در فنون دست چپ و انحاء آن از قبیل اقسام پرده لخشانک و پرده ‏دزدک، ممارست و تبحر کامل دارد.
استاد سروراحمدى چند مقام جدید نیز ساخته است که از آن میان می ‏توان به مقام سوداى گل و فراق و وداع، اشاره نمود. و به برخى از مقام‏هاى گذشته نیز اوج‏هاى جدیدى افزوده ‏اند که به‏ عنوان مثال می ‏توان مقام دل شیدا و سرحدىِ مرحبا و معراج ‏نامه را نام برد. استاد برخى از مقام‏هاى پیشین را با پنجه ‏هاى بسیار متنوع می ‏نوازد که به بسط و گسترش مقام، منجر شده است که به‏ عنوان نمونه می توان از مقام شاه ‏زمان نام برد.
استاد سروراحمدى در سال‏هاى جوانى سه ‏بار در جشنواره‏ى فجر شرکت نموده است که بار اول در سال 1367 به مقام دوم نائل آمده و در سال‏هاى1369 و 1370 به ‏عنوان نوازنده‏ ى برتر انتخاب شده است. در بیستمین سال پیروزى انقلاب اسلامى (سال 1377) که پنج ‏تن از نوازندگان برجسته ‏ى کشور به ‏عنوان استاد و فعال در امور هنرى پس از انقلاب انتخاب گردیدند، استاد سروراحمدى یکى از این پنج ‏تن بود که به‏ عنوان نماینده ‏ى موسیقى شرق و جنوب خراسان انتخاب شد و در خارج از کشور نیز چندین‏بار براى اجراى برنامه ‏هاى مختلف دعوت شده است.
***گفتگو با استاد
استاد کم مصاحبه میکرد و خیلی تمایل به مطرح شدن در مطبوعات نداشت , در عین حال چرخی در اینترنت یک مصاحبه از ایشان را به دست ماسپرد که برای شناخت بیشتر وی و روحیاتش انرا به شما تقدیم میکنیم .
هتل گواشیر. اتاق 237. نامش عبدا... سرور احمدی .می شناسمش. همان دو تار نواز معروف تربت جامی با آن قلندرش که عاشقانه دوستش می دارد. همو که دو تار را از مادرش آموخته و امروز برای خودش استادی شده از قبل مادری هنرمند.
اینجا نشسته روی هره، کنار خیابان، لیوان پلاستیکی چای در دستش. به تماشای بم.
- پیش از این آمده بودی بم؟
- «نه. حالا آمده ام. اصلاً خوشحال نیستم.»
و کودک یا که شاید کودک نبود، پیرتر از کودک می نمود. نه یا ده ساله می نمود. نشسته روی دو زانو. مقابل مادر. دو تار مشقی دست گرفته، کاسه اش را با دستهای کوچکش دور کرده و کودک نگاه می کند به دستهای مادر که بغل زده کاسه دو تار را، چشمهایش را بسته و انگشتان روی سیم ها می رقصند و عبدا... کوچک که زل زده بود به دست های مادر، دست های خودش که کوچک می نماید برای در آغوش کشیدن دو تار.
و مادر گفته بود که در محضر حاج غلام علی میرزا، دایی، مشق ساز می کرده و باز مادر گفته بود که عاشق ساز بوده. پدر هم می نواخته و برادران و مادر به یاد عزیزان هر شب دو تار در دست گرفته. عبدا... از آن زمان عاشق تار شده. عبدا... سرور احمدی متولد 1328، زاده تربت جام. پیرتر از پنجاه و اندی به نظر می رسد اما مهربان و دانش آموخته، کارمند اداره آب تربت جام، بعد از 29 سال کار، بازنشستگی ای را پیش رو دارد که هرگز بیکار نخواهد بود.
با بازنشستگی چه خواهی کرد؟
- هیچ وقت بیکار نبوده ام. سازم همیشه با من است. شاگردانی هم دارم. منزلم پذیرای دوستداران دوتار است. آنان که عاشق اند. پولی هم نمی گیرم. دستمزد من همانهاست که دو تار را دوست می دارند و اهل دل اند.
سال 52 برای خودش استادی شده بود. رادیو و تلویزیون تربت جام او را می شناخت و از او دعوت می کرد تا دوتار بنوازد. با مرحوم نظر محمد سلیمانی از نوازندگان برجسته دو تار از همان جا آشنا شد و این آغازی بود برای دیدار بامرحوم سید عباس معارف.
سال 59 با او آشنا شدم. در تالار وحدت. برای اولین بار اجرای هفته وحدت درست بعد از انقلاب به تهران رفته بودم. جلوی تالار وحدت او را دیدم. مدت ها او را ندیدم تا سال 67.
دوستی من با او از همین سال آغاز شد. آمد و شد ما زیاد شد. بحث های زیادی درباره موسیقی داشتیم و حاصل این بحث ها شد ابداعاتی در دو تار و نواختن آن. او به تربت جام علاقه داشت. عاشق دوتار و عرفان بود. نواهای ناقص را با کمک هم کامل می کردیم. پیچ های ناقص، پنجه های دوپیچ، پنجه های پس پیچ را با کمک زنده یاد معارف بود که کامل کردیم.
می گویند دو تار ساز عشق است و عرفان نوازنده با دو تار به اعلی علیین می رود. جذبه به او دست می دهد. زمزمه یا هو او را از خود بی خود می کند. توسل می جوید به مقام وحدانیت. به همین سبب است که نواختن آن حال می خواهد. شور و جذبه خاصی که اگر نباشد، نوازنده دست به ساز نمی برد.
ساز هم می سازی؟
- بله، دو تار تشکیل شده از سه قسمت، کاسه، دسته و صفحه، کاسه و صفحه از چوب و دسته ها از چوب زردآلو یا عناب ساخته می شود، 2 سیم و 8 پرده هم دارد.
و شما تغییراتی در این ساز به وجود آوردید؟
- بله، سازی که ساختم نامش قلندر است. کاسه آن از قسمت بالا شبیه تار است. چیزی بین تار و رباب. الان نمونه ای از آن در انجمن موسیقی نگهداری می شود. مرحوم معارف آن را دو تار کاسه ربابی می نامید. صدای این ساز با دو تار قدری تفاوت دارد.
چرا قلندر؟
- از قدیم رسم بوده که سازها و مقام ها مقدس باشند. برای همین با وضو دست به ساز می برند. از همین جاست که مقام های ما در دو تار مقام های عرفانی است. مقام بوی محمد، مقام 12 امام، مقام الله مدد. دو تار هم مقدس است و قلندر نامی مقدس برای سازی مقدس که من آن را دوست دارم.
سرور احمدی 4 پسر دارد و سه دختر. این هفت، همه نوازنده دوتارند. نزد پدر مشق کرده اند. بزرگترین آنها 23 سال دارد. دختری هنرمند که هنوز در خانه پدر هنر می آموزد و کوچکترین 15 سال و پدر اوقات حس و حال، ساز در بغل می گیرد و در تنهایی و غم بیش از دیگر زمان ها می نوازد.
چرا نوازندگی در غم بیشتر اتفاق می افتد؟
- حسی خاص دارد. حال نوعی دیگرگون می شود. ساز تنها مونس و همدم می شود. برای همین است که ساز برای من در تنهایی و غم، حس و حال دیگری دارد و شاید برای همین است که او را کمتر در عروسی ها می توان دید که می نوازد. ساز برای سرور احمدی هنری قابل عرضه در هر دکه و دکانی نیست. او با ساز و صدای ساز صفایی دارد و خلوصی که اگر شنونده فارغ از آن باشد، ساز و ساز نواز نیز ناکوک می شوند.
سرور احمدی، استاد پیشکسوتی است که خارجی ها او را بیش از خود ما شناخته اند. سفرهای زیادی به فرانسه، آلمان، انگلستان و ژاپن داشته است. در تهران و دیگر شهرها نیز اجراهای متعددی داشته است.
فضای اجرا در خارج از کشور چگونه است؟
- آنها مثل ما دوست دارند صدای ساز را به خصوص وقتی ساز عاشق باشد. آنها چیزی به نام عرفان کم دارند که با نوای این ساز حس و حالی از آن درمی یابند.
مرحوم شادروان میرزا محمد سلیمانی، حاج غلام میرزا احمدی، یوسف خان تیموری، اسدا... اسدی و عبدالکریم دوست کام احمدی، عاشقانی بودند که نقاب در روی خاک کشیدند و نمانده از آنها جز یک چند نوایی ضبط شده. نوای دو تار آنها با آنها رخت بر بست و نسل های بعد بی توشه از این اقیانوس هنر و معرفت.
چه باید کرد برای زنده ماندن نوای سازهای اهل دل؟
- ضبط و نگهداری تمام این آواها لازم است، حتی ضبط و ثبت آثار هنرمندان ضعیف تر هم به همان اندازه واجب است، چه رسد به اساتیدی که حضورشان و هنرشان هرگز تکرار نخواهد شد و مسئولان باید ارج گذارند این همه هنر را.
شایان ذکر است خبرنگار قدس انلاین در تلاش برای گفتگو با چند تن از نزدیکان استاد است که بزودی برای شما منتشر خواهد شد.

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

منبع: قدس آنلاین / کد خبر: 54573