اول از همه تشکر می کنم از زننده این تاپیک.
از نظر من: "آدل زنی است که روح تازه ای رو در کالبد پاپ مرده ی غربی دمید!".
امروزه کمتر خواننده ای تو این نسل پیدا می شه که با این تیپ و این شکل ظاهری بخواد مقابل کسانی که یکسرو گردن
ازش بالاترند قد علم کنه، اما این پدیده تونست جوری از زیر سایه ی بزرگان این سبک بیاد بیرون که لقب "ملکه ی پاپ انگلیسی"
رو بخودش اختصاص بدهt تو یک شب 8 جایزه گرمی رو دشت کنه! (معتبرترین جایزه موسیقی جهان).
آدل خودش رو ظرف این سال های کوتاه با این آثار کم به اندازه کافی به مخاطبان موسیقی نشون دادهt بنظر من
اونو می شه چندین سال دیگه (حداقل) در جایگاه مایکل جکسون اما در موسیقی زنان دید!
امروزه چه کسی رو می بینید که وقتی هوادارش در بیمارستان وضعیت وخیمی داره، با معجزه ی آهنگ آدل شفا پیدا می کنه!
کسانی که شناختی راجب Adele ندارند فقط و فقط کافیه آهنگ Set Fire to The Rain رو گوش بدند...
من بشخصه زمانی که این آهنگو گوش می دمt مو به تنم سیخ می شه!
از ویژگی های بارز این خانوم می توان به شیوه ی آوایی واقعا استثنایی و منحصر بفردش اشاره کرد.
امروزه چه کسی رو در پاپ غربی می بینی که آهنگای عاشقانه اش از خوی شهوت برانگیز فاصله داشته
و مزامین ادبی آهنگاش با روانت بازی کنه؟ (کسایی که یکم با ادبیات غرب آشنایی دارند متوجه می شند چی می گم).
همچنین از مشخصه های یک موزیسین خوب می شه به چی اشاره کرد؟ به قول دوستمون کسی که
خودش متن اشعار می ده، بهترین خواننده شعرش خودش هست که بهترین احساس رو منتقل کنه! و
بنظر من کسی که درک از موسیقی داره (یک نوازندست) می تونه بهترین خواننده هم باشه که آدل
از این قاعده مستثنی نیست.
دیگه چی می تونم بگم جز نقد های مثبت ؟ :4: