1 فایل پیوست
آرشیو معرفی سبکهای Jazz و Blues
دهه 1930 متعلق به این سبک از موسیقی بود، سوینگ از جمله سبک های موسیقی Jazz هست که درون بداهه نوازی نقش بسیار کمرنگی داره. سویئنگ همان موسیقی که اغلب ا?رادی چون Count Basie یا Duke Ellington آنرا دنبال میکردند یا خوانندگانی مانند Sinatra یا Fitzgerald این سبک رو اجرا میکردند. موسیقی سوینگ اغلب بصورت Big Band توسط سازهای بادی مانند ترمپت، سکسی?ون، ترمبون هر کدام چهار نوازنده! از یک طر? و سازهای پیانو، کنترباس، گیتار و drums از طر? دیگر اجرا میشود. هنگامی که سوئینگ توسط گروه بزرگ نواخته میشه شما براحتی میتوانید در اون حالت سئوال جواب - call & response - رو مشاهده کنید حالتی که دراون قسمتی از ارکستر شروع به نواختن یک ملودی یا Riff میکنه و بعد ساکت میشه و قسمت دیگه دست بکار میشه و پاسخ لازم رو ارائه میکنه.
بخش ملودی در این سبک از موسیقی عموما" از نت های تریوله سیاه و چنگ (مجموعا" یک نت سیاه) بجای دو نت چنگ و یا با است?اده از نت های چنگ نقطه دار و نت دولا چنگ بجای دو نت چنگ تشکیل میشود، میزان تغییر کشش نت های چنگ کاملا" بستگی حس نوازنده دارد گاهی بسیار سنگین و گاهی بسیار سبک تغییر کشش در نت های چنگ دیده میشود. این در حالی است که که بخش باس عموما" با حرکت نت های سیاه، پایه های آکورد را تحکیم میکند و پیانو یا گیتار با زدن آکوردهایی خارج از ضرب باس، هارمونی هر قسمت را مشخص میکنند. به همین دلیل موسیقی حاصله در این شکل حالت ریتمیک ?وق العاده محکم و قوی یی دارد و این توان را دارد که در ثانیه های اول اجرای موسیقی، با مخاطب ارتباط برقرار کند و اورا به حرکت موزون وادارد.
با وجود زیبایی بسیار و پر انرژی بودن این سبک از موسیقی Jazz، از اواخر دهه 50 به بعد حضور سوئینگ در سبک jazz کمرنگ تر شد، بگونه ای که در سالهای 1970 به بعد تقریبا" اثری از این سبک موسیقی در کارهای جدید مشاهده نشد، بسیاری دلیل این موضوع را نیاز این موسیقی به ارکستر بزرگ و هزینه های اجرای آن می دانند.
دیکسیلند( سبکی فرعی در جاز)
دیکسی لند نام سبک جاز رایج در اوائل قرن بیستم در شهر نیواورلئان است.
این نام اگرچه برای دوستداران موسیقی جاز یادآور سبک بخصوصی از جاز است اما همه با کاربرد آن موافق نیستند و اصطلاحاتی مانند جاز کلاسیک یا جاز نیواورلئان را ترجیح میدهند.
تاریخچه:
اولین صفحه جاز که ضبط شد کار یک گروه از نوازندگان سفید پوست امریکائی بود که نام خود را گروه جاز دیکسیلند گذاشته بودند. تاریخ این ضبط ۲۶ فوریه ۱۹۱۷ است. در آن سالها نوازندگان سیاه پوست به تدریج موسیقی جاز را ساختند ولی امکان (یا تمایل به) ضبط را نداشتند. تبعیض نژادی در جامعه امریکا بسیار رایج بود و سیاهان هم اغلب توان مالی این کارها را نداشتند. گروه جاز دیکسیلند با بهکار بردن تکنیکهائی که از نوازندگان سیاه گرفته بودند این صفحه را پر کردند.
نوازندگان سیاه جاز اغلب در کافهها و مجالس و محلهای مشکوک نیواورلئان مینواختند. نیواورلئان در ایالت جنوبی لوئیزیانا قرار دارد که زمانی قبل از جنگهای انفصال امریکا در آن اسکناسی ده دلاری منتشر شده بود و روی آن به زبان فرانسه کلمه ده نوشته شده بود. فرانسویها ده را «dix» مینویسند و «دی» میخوانند. زبان بسیاری از مردم لوئیزیانا فرانسه است ولی خیلیها در آن ایالت و ایالتهای دیگر از این تلفظ بیخبر بودند و آن کلمه را «دیکس» میخواندند و محض شوخی به آن اسکناس میگفتند «دیکسی». کمکم به ایالتهای جنوبی هم (به شوخی) گفتند «دیکسیلند» یعنی سرزمینی که در آن اسکناس دیکسی رایج است. و البته جنوب یا دیکسیلند هم مرکز و خاستگاه جاز بود. پس آن گروه سفید پوست که موسیقی جاز را به روش سیاهان جنوب (بخصوص نیواورلئان) مینواختند احتمالاً برای تبلیغ اینکه موسیقی آنها همان موسیقی سیاهان جنوب است نام خود را گروه جاز دیکسیلند گذاشتند. اگرچه این نام بر روی این سبک ماند ولی خود سیاهانی که دیکسلند مینواختند نامهای دیگر را بکار میبردند.
مشخصات:
جاز دیکسیلند مشخصه اصلی جاز را، که ضدضرب و بداههنوازی است، دارد ولی بداههنوازی نوازندگان دیکسیلند معمولاً همزمان انجام میگیرد یعنی بجای اینکه قسمت ضرب زمینهای فراهم کند و نوازندگان اصلی به نوبت بداههنوازی کنند، همه باهم مشغول بداههنوازی میشوند. نتیجه موسیقی شلوغ و پلوغی است که اگر نوازندگانش بهحد کافی باهم نواخته باشند و باهم جور شوند بسیار هم شنیدنی و شاد است.
امینی: 'بکارگیری هارمونی جاز برای تکمیل موسیقی تلفیقی'
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
بابک امینی در آثارش تلفیقی از موسیقی ایرانی، فلامینکو و جاز را عرضه می کند
بابک امينی نوازنده و آهنگ ساز ايرانی شش سال است که در کانادا زندگی می کند و در اين مدت سعی کرده است تا فعاليت های خود را در زمينه موسيقی تلفيقی توسعه دهد.
به گفته بابک امينی که فعاليت های هنری خود را با نوازندگی گيتار شروع کرده است، زندگی در محيط چند فرهنگی شهر تورنتو به تکميل آثار او در زمينه موسيقی تلفيقی کمک بسيار زيادی کرده است.
آقای امينی به زودی برای برگزاری چند کنسرت راهی آمريکا می شود و قرار است در لس آنجلس، سن خوزه، سياتل، نيويورک و واشنگتن به اجرای برنامه بپردازد.
او پس از تور آمريکا، مجددا به کانادا باز خواهد گشت تا در شهرهای مونترال و ونکوور آخرين آثار خود را برای علاقه مندان اجرا کند.
پيش از برگزاری اين تور با آقای امينی گفتگويی کرديم و از او درباره موسيقی تلفيقی جويا شديم.
بابک امينی که متولد سال ۱۹۷۰ ميلادی است می گويد در ابتدا به خاطر علاقه به موسيقی فلامينکو به نوازندگی گيتار روی آورده است و در بيست سالگی نخستين آلبوم خود را با نام آبی خاکستری عرضه کرده است.
به گفته او با گذشت زمان متوجه زيبايی های موسيقی سنتی ايرانی شده است و به مطالعه ريتم ها و نواهای آن پرداخته است.
بر اين اساس، جذابيت دستگاه های موسيقی سنتی ايرانی باعث شد تا بابک امينی پيش از مهاجرت به کانادا در سال ۲۰۰۰ به فعاليت در زمينه موسيقی تلفيقی بپردازد.
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید][ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] برای ساختن آثارم در زمينه موسيقی تلفيقی بهترين های دنيا، يعنی موسيقی سنتی ايرانی، فلامينکو و جاز را در کنار هم گذاشته ام
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
بابک امینی
بابک امينی موسيقی سنتی ايران و اسپانيا را دارای رگ و ريشه مشترک می داند.
به گفته او موسيقی عربی که پس از گسترش اسلام به ايران غنی شده بود، پس از تصرف جنوب اسپانيا به وسيله ارتش خلفای اسلامی بر موسيقی آندلس تاثير گذاشت و به همين علت موسيقی فلامينکو دارای شباهت های زيادی با موسيقی ايرانی است.
در اين حال به گفته بابک امينی، زندگی در محيط چند فرهنگی کانادا باعث شده است تا به علاقه او برای به کارگيری موسيقی جاز در آثار تلفيقی افزوده شود .
او می گويد هارمونی جاز يکی از پيشرفته ترين هارمونی های موسيقی است و از آن برای کامل کردن تلفيق موسيقی های ايرانی و فلامينکو نهايت استفاده را کرده است.
به گفته بابک امينی او برای ساختن آثارش در زمينه موسيقی تلفيقی بهترين های دنيا، يعنی موسيقی سنتی ايرانی، فلامينکو و جاز را در کنار هم گذاشته است.
از بابک امينی درباره استقبال عمومی از آثارش می پرسيم.
بابک امينی از استقبال ايرانی های مقيم کانادا از کنسرت هايش راضی است و حمايت آنها را از هنرمندان درخور تقدير می داند.
در اين حال به گفته او نمايندگانی از چند شرکت بين المللی تهيه و توزيع آثار هنری در آخرين کنسرت عمومی او در جشنواره جاز تورنتو حاضر بودند و نسبت به امضای قرارداد با او ابراز علاقه کرده اند.
bbcpersian
گذری بر سبک boogie woogie
بوگی ووگی (Boogie Woogie)، موسیقی ای پرتحرک و رنگارنگ با تاریخی به همان اندازه پر نقش و نگار است. مبدا پیدایش این موسیقی که در ابتدا به عنوان موسیقی رقص سیاهپوستان فقیر جنوب آمریکا شناخته شده، چندان مشخص نیست.
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
در سال 1938، تب بوگی ووگی در آمریکا و سپس اروپا همه گیر شد، و این زمانی بود که نوازندگانی چون آلبرت آمونز (Albert Ammons)، پیت جانسون (Pete Johnson) و مید لاکس لوییس (Meade Lux Lewis) در کارنگی هال (Carnegie Hall) به اجرای برنامه پرداختند.
با وجود اینکه بوگی ووگی تاثیر فراوانی بر انواع موسیقی پس از خود برجا گذاشت اما چنان که باید به حفظ و بازگویی تاریخ جالب توجه آن اهمیت داده نشده بود. به تازگی بعضی از علاقمندان و محققان موسیقی به کار کشف و تحقیق در باره این موسیقی پرداخته اند که خلاصه ای از جالبترین نکات تاریخی و همچنین شرح کوتاهی از مشهورترین نوازندگان این سبک را در اینجا آورده ایم.
لوکوموتیو بخار الهام بخش اولین نوازندگان بوگی ووگی شد
پل الیور (Paul Oliver) مورخ موسیقی، در کتاب خود به نام "داستان بلوز" (The Story of the Blues) آورده است:
"هنگامی که دوران بلوز آغاز شد، حومه شهرها آرام و ساکت بود و بلندترین صدایی که این سکون را برهم میزد غرش ترن بخاری بود که مسیر خود را در درون دشت دنبال میکرد و لکه ای از دود را در آسمان آبی برجای میگذاشت و در حالی عبور لحظه کوتاهی از هیجان ایجاد میکرد، صفیر سوت واضحی که مانند نغمه های بلوز کاهش مییافت و کم کم به ناله ای تبدیل میشد و بعد، قطار رفته بود."
"میگویند که مهندسین، لوله سوت قطار را طوری تنظیم کرده بودند که نوایی مانند موسیقی بلوز از آن خارج شود اما احتمالا این سوت تنها برای کارگرانی که ساعت را از طریق عبور قطارها محاسبه میکردند، چنین صدایی میداد."
" نوازندگان ناشناس سیاهپوست، که در آرزوی سوار شدن بر قطار و دور شدن از مشکلات خود بودند، ریتم لوکوموتیو بخار و ناله سوت آنرا به شکل موسیقی رقص تازه ای درآوردند که آنرا در تالارهای رقص و کافه های بین راه مینواختند.به این ترتیب، بوگی ووگی یا موسیقی نوازندگان نه چندان ماهری که پیانو را به سازی با آوای یک قطار پلی ریتمیک مبدل کرده بودند، روش نواختن پیانو را برای همیشه تغییر داد."
در سال 1986، پل الیور در یک برنامه تلویزیونی درباره انتشار بوگی ووگی توضیحات بیشتری داد:
"حالا دیگر مامورین قطار به دیدن نوازندگان پیانویی که از کمپهای چوب بری می آمدند، عادت کرده بودند، آنها چند داستان برای مامور تعریف میکردند، از قطار پایین میپریدند و به یک کمپ چوب بری دیگر میرفتند و برایشان هشت ساعت موسیقی میکده ای یا barrelhouse (از نامهای اولیه بوگی ووگی) مینواختند."
"به این ترتیب این موسیقی - در سرتاسر تگزاس- و متعاقبا، در خارج از تگزاس منتشر شد و پس از خروج از تگزاس به لوییزیانا رسید. یک نوازنده پیانو به نام جورج توماس George Thomas که از سال 1910 در لوییزیانا مسکن گزیده بود، به نوشتن ترانه هایی به نام New Orleans Hop Scop Blues پرداخت که موسیقی آن دارای رگه هایی از سبکی است که امروز به عنوان بوگی میشناسیم."
19 ژوئن 1865، نقطه عطفی در شکل گیری بوگی ووگی
یکی از محققین سبک بوگی ووگی به نام جان تنیسون (John Tennison) که به نانجان (Nonjohn) شهرت دارد، در کتاب خود به نام بوگی ووگی، چنین آورده است:
"جستجوی من در باره مبداء بوگی ووگی در داخل ایالات متهده بیشتر بر شواهدی درباره سبک اوستیناتو (ostinato، که از یک لغت ایتالیایی به معنای سمج گرفته شده است، یک موتیف یا جمله موسیقایی است که به طور مداوم در یک دانگ مشخص تکرار میشود) در نواختن سازهای کوبه ای و همچنین روش نواختن ملودیهای اصلی با این سازها در میان اهالی آفریقای غربی و همچنین تعمیم دادن این شیوه خاص در نواختن پیانو متمرکز شده است."
من چند فرضیه دارم که امیدوارم صحیح باشند. اول اینکه بردگان در دوران قبل از جنگهای انفصال، دسترسی بسیار اندکی به پیانو داشتند و در کل فعالیتهای بردگان در زمینه موسیقی بسیار محدود بود زیرا اربابان آنها اعتقاد داشتند که چنین فعالیتهایی روحیه شورشی آنها را تقویت میکند. البته شکی نیست که در آن زمان استثنائاتی نیز وجود داشته اند و بوگی ووگی در میان چنین افرادی شکل گرفته است."
"اما مهمترین واقعه به نظر من، روز 19 ژوئن 1865 است که در این روز، پایان جنگ انفصال و پایان برده داری در تگزاس اعلام شد. در نتیجه از این تاریخ اهالی آفریقایی/آمریکایی تگزاس به درک تازه ای از آزادی رسیدند و در چهار عرصه مختلف زندگی خود، تغییراتی اساسی به وجود آورند که از عشق به موسیقی نشات میگرفت :
• به دست آوردن امکان سفر آزادانه
• پرداختن به موسیقی و کسب تجربه در آن
• تبادل نظریات و ایده های خود در زمینه موسیقی با یکدیگر
• دسترسی به وسایلی که قبل از آن ممنوع بود، از جمله پیانو"
:Laie_28::8ysyvb::Laie_28::8ysyvb::Laie_28::8ysyvb ::Laie_28::8ysyvb::piano: