زندگی مرحوم استاد علی تجویدی

استاد علی تجویدی به سال 1298 هجری شمسی در تهران خیابان ری متولد شد واز همان اوان کودکی زیر نظر مستقیم پدرش هادی خان تجویدی که خود هنرمندی بزرگ واز شاگردان ممتاز کمال الملک و اولین استاد مینیاتور در ایران بود قرار داشت وچون پدر علاوه بر نقاشی و مینیاتور با موسیقی هم آشنایی داشت وتار را نزد درویش �?راگر�?ته بود و آن را شیرین می نواخت.کم کم علی را با این ساز آشنا ساخت و پس از چندی که وی به مرحله ی نوجوانی رسید و وارد پیشاهنگی شد نواختن �?لوت و ((نت)) موسیقی را نزد آقای ظهیرالدینی آموخت واز شانزده سالگی ویلن را ابتدا نزد آقای سپهری آموخت و سپس مدت دو سال نزد استاد حسین یاحقی به �?راگر�?تن ردی�? های موسیقی ایرانی مشغول گردید.علی تجویدی پس از چندی به کلاس استاد ابوالحسن خان صبا ر�?ت و مدتهشت سال نزد ایشان به آموختن ویلن و سه تار همت گمارد و بنا به توصیه ی صبا برای تکمیل تکنیک نواختن ویلن و آشنایی با موسیقی غرب چند سالی را نزد ملیک آبراهیمیان و بابگن تامبرازیان ر�?ت.چراکه استاد معتقد بود هنرجو یا دوستدار نوازندگی ویلن برای استحکام انگشتان و آرشه باید چند سالی نزدیک معلم اروپایی متد گام های خارجی و برخی از قطعات ساده ی موسیقی غربی را بنوازد.تجویدی پس از آن برای تکمیل هنر موسیقی چندین سال به مطالعه در زمینه ی ((هارمونی)) و ارکستراسیون نزد هوشنگ استوار پرداخت به طوری که بسیاری از آهنگهایی که قبلا" ساخته بود مانند:آزاده ام,صبر عطا کن,پشیمانم را شخصا" برای ارکستر بزرگ تنظیم و اجرا نمود.
از آنجایی که موسیقی ایرانی با ادبیات �?ارسی و �?لس�?ه و عر�?ان شرق بستگی کامل دارد و رشته ی تحصیلی او هم در زمینه ی ادبیات �?ارسی بود لذا در کنار کار موسیقی ایرانی از مطالعه ی کتب در این زمینه غ�?لت نورزید و ضمن آموزش در خدمت استاد ابوالحسن صبا در کنار ایشان به تعلیم شاگردان پرداخت و در کلاس آزاد موسیقی آن زمان در حقیقت سمت استاد یار را بر عهده داشت.پس از �?وت آن شادروان نیز در هنرستان عالی موسیقی ملی کار تعلیم ویلن شاگردان را بر عهده داشت.علی تجویدی به حق یکی از بزرگترین آهنگسازان معاصر این سرزمین است که شاهکارهای بیشماری در پهنه ی موسیقی از خود به یادگار بر جای نهاده ترانه های پر آوازه و دلنشین او که در آرشیو برنامه های ((گلها)) ضبط و نگهداری شده یکی از میراث های گرانبهای هنر این مرز و بوم است.ترانه هایی چون ((مرا عاشقی شیدا)),((شیرین بر)),((آزاده ام)),((آتش کاروان)),((نه همزبانی)),((دیدی که رسوا شد دلم)),((صبرم عطا کن)),(پشیمانم) وصدها ترانه ی پر آوازه وپر بار دیگر که هر یک یاد آور خاطره یی از گذشته های این استاد ارجمند است.آثاری که نمایانگر استعداد شگر�? و متعالی او در هنر آهنگسازی است که یاد آن هیچگاه از خاطر هنر دوستان و شی�?تگان عالم موسیقی اصیل ایرانی بیرون نخواهد شد.آهنگ جالب و جاودان وی که در مایه ی سه گاه با شعر خانم منیره طاها با صدای الهام بخش زنده یاد غلامحسین بنان در گلهای رنگارنگ شماره 190 به نام ((مرا عاشقی شیدا,�?ارغ از دنیا,تو کردی,تو کردی,مرا عاقبت رسوا,مست و بی پروا,تو کردی,تو کردی)).اجرا شده یکی دیگر یکی دیگر از گنجینه های موسیقی ایران است.استاد تجویدی در سوگ صبا استادش آهنگی ساخت که در گلهای رنگارنگ شماره ی 173 با صدای خانم مرضیه و شعر معینی کرمانشاهی در سه گاه ساخت و پخش شد که مضمون آن چنین است:

چه صبایی چه صبایی ص�?ای این گلها بودی چه صبایی چه صبایی چراغ بزم ما بودی تو که صاحب نظری ز و�?ا با خبری از یاران پا چرا کشیدی بازآ

تجویدی اقدام به نوشتن یکی از دستگاههای موسیقی ایرانی بر اساس بدیهه نوازی که خود مبتکر آن بوده , کرده است که اثری بسیار ن�?یس و ارزشمند و خدمتی بزرگ به موسیقی ملی و اصیل ایران می باشد
منبع : از کتاب مردان موسیقی سنتی و نوین ایران