همانطوري كه در هنر غزل خواني موسيقي آوازي، رديف، انتخاب شعر، اداي هجاها و ادوات تحرير، اسامي گوشه ها و حتي مطالب و نوع بيان گوشه ،مكاتب مختلفي را در موسيقي آوازي ايران چون مكتب : تبريز، شيراز، اصفهان به وجود آورده است، ميتوان با بررسي بيشتر شيوه ي نوازندگي اساتيد تار در تبريز،مكتبي را با عنوان تار تبريز در كنار ساير شيوه هاي سنتي نوازندگان تار جاي داد.
اساتيد بزرگي چون حسينقلي خان(پدر مرحوم بيگجه خاني) منشي حضور، محمد و غلامحسين بيگجه خاني از مشخص ترين چهره هاي اين شيوه هستند كه با برداشتهاي خاص بومي، فرهنگي و اجتماعي خود از رديف موسيقي سنتي ايران مكتب نوازندگي تاري را با ويژگيهاي كاملا منحصر به فرد بوجود آورده اند.
متر، تمپو،حركت ملودي،نتهاي زينت،مضرابهاي راست و چپ و سرمضرابها،سونوريته ساز, ضربيهاي متنوع و پرتحرك همه و همه از ويژگيهاي بارز اين شيوه هستندكه نظير آن در ساير شيوه هاي موجود تار نوازي يافت نميشود. از ادامه دهندگان فعلي اين مكتب ميتوان تنها به داود آزاد و محمود نامدار اشاره نمود؛
اين مكتب حدود يك قرن در كنار مفاخر بزرگ موسيقي آوازي ما چون اقبال آذر و ميرعلي اصغر صادق الوعد حضور داشته و از آنان بهره مند گرديده است واز اين روست كه حتي در جواب آواز نيز داراي اسلوب كاملا مشخص و مخصوص به خود است.
