رشد بی قواره سازهای پرطرفداروکمبود نوازنده الات مختلف

چندی پیش درخیابان به همساز وهمنوا وهمکارودوستی قدیمی برخوردم...البته همساز نبود...بهش گفتم چه خبر؟کجادرس میدی؟ گفت هیچ جا گفتم چرا؟گفت اقا مگه ما نوازندگان سازهای بادب مثل شما پیانو نوازان یا معلمان گیتار پرهنرجوییم...دوتا دونه مخاطب وعلاقه مند میاد وازاون دوتا هم یکیش تغییرساز میده ودیگری هم رها میکند!......گفتم راست میگی.....وبعداز خداحافظی به این فکر فرورفتم که اخر مگر چقدر گیتاریست وپیانیست میخواهیم (باتوجه به اینکه همین هنرجوهای این سازهای پرمخاطب هم چیزی نمیشوند بجزاندکی) وبااینکه خودم پیانو و کیبورد مینوازم وقاعدتا نباید برایم تفاوتی داشته باشد اما اکر کسی ذره ای دلش بحال موسقی این مرزوبوم بسوزد و فکراینده موسقی باشد اسوده نمینشیند براستی چرا درنوازندگان سازهای بادی....از ساکسوفون ...ترومبون ..فلوت کلیدی وانواع واقسام بادی چوبی وبرنجی وحتی ویلونسل وخیلی ازسازها مااینقدرکمبودداریم؟اگر در شهری بزرگ یک ارکستر معمولی کلاسیک یا ملی بخواهیم راه بیاندازیم چگونه جای خالی نوازندگان ویولون کوک ...حتی باید پر شود...من یکی که خودم هر هنرجویی میاد واقعا تشویق میکنم که سازهایی دیگر بجز پیانو..ارگ..گیتار بنوازند..واکثراموزشگاهها درتبلیعاتشان نوشته اند همه نوع ساز...اما در اغلب جاهایکه تدریس میکنم ...درامز...کلارینت...ترومبون... کرانگه...توبا...هورن....و.......ر� � فقط اسمش را میبینم اما نه استادش وجوددارد نه مخاطبانش...بیایم حال که ارگان یا رسانه ای برای هدایت درست و جایگزینی ساز وجودندارد خودمان دیت به کارشدیم و ازهمکاران هنرمند مدرس سازهای کم مخاطب استقبال کرده ..تبلیغ کنبم...گه سازهایی مثل گیتارکلاسیک....و سازهای گفته شده و نوازندگان ومدرسان کم مخاطب انها که مجبورند بخاطر گذران زندگی کرامت و عزت هنریشان ازساز دور باشند ودنبال کاری پول دربیار باشند حمایت کنیم....فکراینده موسقی این مرزوبوم وکمبود نوازندگان سازهای دیگر هم باشیم وفقط سنگ خودرابه سینه نزنیم....ماهمه یک پیراهن به تن داریم وابروی هر موسقیدان ونوازنده ومعلمی ابروی ماست...،

سلام دوست من
خیلی خیلی ممنونم از موضوع خوبی که راجع بهش صحبت کردین. ببخشید که انقد دیر جواب پست شما رو می دم.
من هم یکی از نوازندگان بادی هستم. متاسفانه وضعیت دقیقا همون طوریه که شما اشاره کردین. یاد گیری موسیقی هم مث خیلی چیزای دیگه در ایران از " کلاس ، پرستیژ و چشم و هم چشمی " نشأت می گیره! مثلا یعنی ویولون کلاسش از فلوت بیشتره! اما ویوالدی بزرگ همون قدر که برای ویولون کنسرتو نوشت برای فلوت، ابوا و ترومپت هم نوشت! چون عاشق فلوت بود! کسی اینا رو دیده و توجه کرده؟
متاسفانه در آموزشگاه های موسیقی خودم چند بار دیدم که بچه ای رو که خوب فلوت یا ملودیکا می زنه رو تشویق می کنن بره پیانو بزنه!!!! آخه چرا؟ چرا نمی ذاری همون ساز رو دنبال کنه؟ چرا؟
حالا واقعا راه حلی برای ترویج و گسترش کلیه ی سازها وجود داره؟؟؟

تو کشور ما متاسفانه همه چیز مبتنی بر مده ! دنباله‌روی بی چون و چرا از مد هم من فکر میکنم از بی دانشی نشات میگیره.
به هر حال یک سیکل میتونم بگم معیوب میتونه بازخورد همین مردم از آموزشگاه ها باشه. ما برای سازهای به تعبیری کاملا معمول و متعارف مثل پیانو و ویولن مگه چندتا استاد واقعی داریم؟ اونم در سطح تهران. حالا حساب کنید برای سازهایی مثله هورن یا باسون اوضاع به چه صورت خواهد بود...
کسی که قرار پیانو یاد بگیره باید هزینه چند میلیون بابت ساز کنه کاملا هم مطمئنم خودش هم دقیقا نمیدونه چرا پیانو؟ چرا کلارینت نه؟ چرا فلوت نه؟ ولی با این حال با صرف هزینه زیاد و مشقت فراوان و هی دنبال این استاد و اون استاد آخرشم مثلا یه گل سنگم یاد میگیره و جلوی فامیل میزنه و میشه همه هدفش از موسیقی و هنر و اینا!!!
من فکر میکنم اول از همه صدا و سیمای ما مقصره با این ساز نشون ندادنش ... اینکه مردم (اونایی که با دسته گل و کت شلوار و کراوات میان کنسرتای کلاسیک) به کنترباس میگن عجب ویولون گنده ای چه صدایی داره... یا به تیمپانی میگن جازش چرا این مدلیه دوسش ندارم!!! کسی سازشناس متولد نشده بهرحال از جایی دیده یاد گرفته این فرصت تقریبا هیچوقت در اختیار مردم نبوده... این مردم میتونن به هر راهی برن. پیانو هم میتونه اتفاقی بوده باشه حالا حداقل چون ظاهر باکلاسی داره شاید! یا گیتار رو دست خیلی از خواننده های مورد علاقشون میبینن....
خب دوباره بازخورد همین اتفاق در آموزشگاه ها میوفته. وقتی آموزشگاهی میبینه اکثر مردم خواهان یادگیری ساز خاصی هستن استاتید مربوطه رو دعوتن میکنن و آروم آروم اون اساتید انگشت شمار مربوط به سازهای دیگه به حاشیه کشیده میشن.

امان از صدا و سیما.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amir1055 [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

تو کشور ما متاسفانه همه چیز مبتنی بر مده ! دنباله‌روی بی چون و چرا از مد هم من فکر میکنم از بی دانشی نشات میگیره.من فکر میکنم اول از همه صدا و سیمای ما مقصره با این ساز نشون ندادنش! کسی سازشناس متولد نشده بهرحال از جایی دیده یاد گرفته این فرصت تقریبا هیچوقت در اختیار مردم نبوده...
وقتی آموزشگاهی میبینه اکثر مردم خواهان یادگیری ساز خاصی هستن استاتید مربوطه رو دعوتن میکنن و آروم آروم اون اساتید انگشت شمار مربوط به سازهای دیگه به حاشیه کشیده میشن.

---

منم با این گفته ی امیر عزیز موافقم.
مردم باید ببینن تا یاد بگیرن. باید با انواع سازها (و حتی هنرهای مختلف ) آشنا بشن. ممکنه یه نفر در عمرش هرگز نره کنسرت پس هیچ جای دیگه ای جز تلویزیون نمی تونه با سازها آشنا بشه... وقتی همه ی سازها به شکل برابر تبلیغ بشن همچین چیزی نداریم که یه ساز مظلوم واقع بشه و یه ساز به طرز چشمگیری هنرجو داشته باشه.باید از یه طریقی بستر مناسب برای علاقه مندان فراهم بشه تا راه و روش خودشنو پیدا کنن.
البته خود آموزشگاه ها هم می تونن در این مسیر قدم های مثبتی بردارن و تبلیغات کنن. همین کنسرت هایی که با هنرجو های موسیقی برگذار می کنن خیلی راه خوبیه. این جوری جوون ها خصوصا بچه ها سازهای جدیدی می بینن و شاید با دیدن نحوه ی نواختن یا شنیدن صدای ساز از نزدیک کشش لازم رو پیدا کنن. مثلا مدرسه ها به جای اینکه نفری 12000 تومن از بچه ها پول بگیرن ببرنشون سینما می تونن ببرنشون به کنسرت های رایگانی که این آموزشگاه ها برگذار می کنن. خیلی بچه ها می تونن از این طریق وارد راه هنر بشن.

یک مشکل مهم اینه که بعضی سازها کلاسهای آموزشیش سخت پیدا می شه!
مثلا من خودم عاشق بالابان و دودوک هستم ولی کلاسی در سطح شهر نیست که آموزش بده!
اصلا سازش هم گیر نمیاد اینجا!
می رم ساز فروشی می گم قمیش دودوک دارین؟
یه جوری نگاه می کنه انگار بهشون فحش دادم!
اصلا نشنیدن!
فقط یه نفر می شناخت این سازو که اون هم تفاوت بالابان , دودوک و نرمه نای رو نمی دونست!
ولی اون طرف برای یادگیری و یا خرید و یا تعمیر و کوک بعضی سازها مثل سنتور تار گیتار ویولون هیچ مشکلی وجود نداره!

با اینکه بحث جالبیه ولی جای سواله چرا دوستان شرکت نمی کنن و نظر خودشونو اعلام نمی کنن.

تو این دوره زمونه همه یا گیتار میزنن یا پیانو. پیانیست ها که 4 تا اهنگ کلاسیکو و گیتاریستام که 3تا کورده Am Em Dm رو یاد گرفتن، با یه استرامینگه تکراری هر اهنگی رو میزنن...
علمه تیوریکه موسیقی رو از هر 10 نوازنده با اغراق 3 نفر بلدن...
ولی همین کمبود ساز باعث میشه یا نباشه، یا اگه هست خوبش هست.
الان شما بگرد دنباله گیتاریست واسه یه بند...100 نفر میان، دو نفر نمی تونی انتخاب کنی...
موسیقی جدای داشتن یه تیوریه سنگین و پر محتوا، نیازمند خلاقیتو نبوغ هم هست، که متاسفانه داره موج می زنه تو جامعه هنری...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Defunct [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

با اینکه بحث جالبیه ولی جای سواله چرا دوستان شرکت نمی کنن و نظر خودشونو اعلام نمی کنن.

تو این دوره زمونه همه یا گیتار میزنن یا پیانو. پیانیست ها که 4 تا اهنگ کلاسیکو و گیتاریستام که 3تا کورده Am Em Dm رو یاد گرفتن، با یه استرامینگه تکراری هر اهنگی رو میزنن...
علمه تیوریکه موسیقی رو از هر 10 نوازنده با اغراق 3 نفر بلدن...
ولی همین کمبود ساز باعث میشه یا نباشه، یا اگه هست خوبش هست.
الان شما بگرد دنباله گیتاریست واسه یه بند...100 نفر میان، دو نفر نمی تونی انتخاب کنی...
موسیقی جدای داشتن یه تیوریه سنگین و پر محتوا، نیازمند خلاقیتو نبوغ هم هست، که متاسفانه داره موج می زنه تو جامعه هنری...

---

بله! دقیقا نکته ی ظریفی اشاره کردین دوست عزیز. تعداد کاربلد های سازهای مشهور (پیانو،گیتار،ویولون) هم خیلی کمه! و دلیلشم اینه که حداقل 50 درصد از هنرجوهای موسیقی به دلیل این که سری توو سرا در بیارن و روی X و Y رو کم کنن می رن کلاس موسیقی!!!! علاقه ی عمیقی پشت تصمیمشون نیست.
متاسفانه اساتید موسیقی هم خیلی مواقع راهنمایی درست نمی کنن! شاید یه نفر رو اصلا برای ویولون زدن نساختن! و شاید همون کسی که نمی تونه خوب ویولون بزنه ، در نواختن هارمونیکا خیلی موفق باشه! اتفاقا چند سال پیش یه فیلم اروپایی در همین مورد دیدم. یه آقایی مدت ها رفت کلاس پیانو و در نهایت یه روز فهمید استعدادش در نواختن پرکاشنه!!! چه عیبی داره؟ آموزش درست، اطلاع رسانی و تبلیغات کلیدهای انتخاب درست هستن.

سلام. ممنون بابت شروع کردن این بحث که باعث زدن یه تلنگر به امثال من نوعی میشه که بیشتر دقت کنیم که داریم به کجا میریم....
نظرات دوستان رو خوندم و کاملا موافقم
مایلم ابتدا کمی در مورد یک مفهوم صحبت کنم: [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
توی فارسی فشار همتا ترجمه شده. یعنی فشاری که گروهی از همتایان یه نفر وارد می کنن و باعث تشویق اون شخص میشن (البته من برداشت شخصی خودمو از این مفهوم میگم امیدوارم دقیقا درست باشه)
فرض کنید با سه نفر دیگه توی یه اتاق نشستید یه دفعه هر سه نفر بدون دلیل همزمان با هم بلند میشن و به سرعت به سمت درب خروجی می دون ... شما هم ناخودآگاه یه نیرویی بهتون فرمان میده که بلند شین و بدوین ... بدون اینکه دلیلشو بدونین. این همون فشار هست. که البته اگه از گروه همتایان آدم باشه مثلا همه جوان باشن تاثیرش بیشتره.
مثال های زیادی توی جامعه ی ما برای این مسئله هست ... مثلا یه نفر میره کنکور کارشناسی ارشد میده چون بقیه هم میخوان ارشد بخونن! ... توی مراسم های مختلف مثل عزاداری ها، عروسی ها و خیلی موارد دیگه مردم کاری رو می کنن که دلیلشو نمی دونن و حتی اگه اشتباه باشه هم انجامش میدن چون همه این کارو می کنن! کلا هرچیزی که مد میشه همه ازش پیروی می کنن.
اصولا توی کشورهای توسعه نیافته (به لحاظ فرهنگی)‌ این مسئله خیلی زیاد و در موارد مختلف اتفاق میفته ... و این باعث میشه که تصمیمات بر اساس عقل و منطق و یا به روش معقول گرفته نشه.
برگردیم به بحث مربوط به این تاپیک
بچه مثلا ۷ سالشه ... میبینه دوستش میره کلاس پیانو اینم دوست داره بره ... یا اصلا پدر و مادرش میبینن مثلا پسرخاله یا دخترخاله ی بچه داره میره کلاس کیبورد این بچه رو هم می فرستن همون کلاس.
یه نوجوان ۱۶-۱۷ ساله اگه بخواد موسیقی رو شروع کنه خیلی بعیده که با ساز بادی برنجی شروع کنه چون توی ذهن خودش فکر می کنه بهتره با یه سازی مثل گیتار پیانو ویلن یا ... شروع کنه. به قول خودش یه ساز معروف!!!
در حالی که از نظر منطقی انتخاب کردن ساز، اصلا روندش اینجوری نیست... باید روند دیگه ای طی بشه.
بنابراین ضعف فرهنگی ما بطور کلی هست که روی این موضوع انتخاب ساز هم تاثیر منفی گذاشته ... اصولا چون فرهنگ بالایی وجود نداره، نگاه درستی هم به این مسائل وجود نداره.
خیلی از هنرجوها از اساتید می پرسن کدوم ساز بهتره! ... توی سایت ها و وبلاگ ها هم شاید دیده باشین که با قاطعیت مثلا میگن فلان ساز بهترین سازه! ... مثله اینه که بگیم کدوم رنگ بهتره! یا کدوم گُل بهتره!
کاملا موافقم که یکی از مقصرین اصلی صدا و سیما هست ... البته عوامل دیگه ای هم در این مسئله نقش پررنگی دارن از جمله آموزش و پرورش، وزارت علوم و ...
ممنون از توجهتون

با نظرات دوستان کاملا موافقم..
ولی از نظر بنده این موضوع خیلی هم نیست...
کسی که میره یه ساز برنجی کار می کنه اخرش می خواد بره ارکستر...و اگه تو یه جمعی 4 تا گیتاریست باشن... یکیشون خیلی حرفه ای بزنه موجب تشویق دیگران میشه که خودشونو بهتر کنن...
یادمه اولین اجرایی که داشتم حدوده 10 سال پیش بود که برای 22 بهمن سر صف مدرسه برنامه صبحگاهی در یک حرکت انقلابی به جای اهنگ ای ایران با دو نفر از دوستام اهنگ Nothing Else Matters متالیکا رو به صورت اکوستیک اجرا کردیم، بعد از اون اکثر بچه هایی که تو مدرسه ساز می زدن اومدن این اهنگ رو یاد گرفتن...