سنتور: سازی با احساس یا جعبه ای بی روح ؟
دوستان عزیز سلام.
این سوال مدتیه ذهن بنده رو مشغول کرده. از اساتید و دوستان گرامی خواهش می کنم بدون تعصب به پرسش این حقیر پاسخ بدن.
آیا سنتور رو سازی با احساس می دونید ؟
از نظر حسی این ساز در مقایسه با سایر سازهای ایرانی مانند تار و سه تار در چه جایگاهی قرار می گیره ؟
البته درسته که احساس به موسیقی و نوازنده ی آن هم مربوط میشه اما نقش ساز و توانایی های اون به عنوان واسط در میان انکار ناپذیره.
با توجه به اینکه در سنتور، ویبراتو و مالش بصورتی که در سایر سازها مرسوم هست وجود نداره یک نوازنده چطور میتونه احساس خود بر روی ساز نشان بده ؟
پوزش میطلبم اگر نتونستم منظورمو بطور واضح مطرح کنم...
سپاس.:53: