فيلم آموزشي يا استاد

با سلام. من فردي مبتدي هستم. براي يادگيري ويلون فيلم آموزشي بهتره يا استاد؟ آخه ساعت آموزش خيلي كمه توي كلاس تقريبا ٢٠ دقيقه؟ اگه فيلم و يا اگر استاد لطفا براي هركدوم دليلتون رو ذكر بفرماييد.

من ويولون كار نكردم .ولي موسيقي رو در درجه اول از استاد بايد آموخت كتاب و فيلمهاي آموزشي هم به عنوان مكمل آموزش و با توصيه استاد .
البته استاد كاربلد........

متاسفانه این معضل بی پاسخیه در ایران که هفته ای نیم ساعت بیشتر کلاس نیست.کاملا حق دارید.
اما ویولن سازی نیست که بتوانید با مشاهده ویدیو بیاموزید.(سازهای دیگر هم سختی خودشون رو دارند اما چون شناختی ندارم نظر نمیدم)
شما با مشاهده ی ویدیو فقط تقلیدی از انچه که میبینی رو روی سازت پیاده میکنی.اما نمیتونی در حین انجام حرکت یا تکنیک مربوطه کدام عضلات درگیر هستند.این چیزیه که استاد(یک استاد واقعی که علم داشته باشه)به شما یاد میده.از طرفی تقلید از روی ویدیو بسیار اسیب زننده است.چرا که اناتومی همه ی انسانها مثل اثرانگشتشون متفاوته. به عنوان مثالDorothy Delay از معروفترین مدرسین ویولن جهان تاکید داشته که فاصله ی بین انگشتان دست راست روی ارشه نباید با حالتی طبیعی دست فرق بکنه.فاصله ی بین انگشتان نه باید بیشتر باشه نه کمتر.اما شما وقتی اکول هنرجوهای این خانم رو میبینی(Hillary Hahn_Sara Chang_Gil Shaham) همه با هم متفاوته برای اینکه در عین رعایت اصول وفن کار سعی می کنند حالتی رو پیدا کنند که با طبیعت بدنشون سازگارتر باشه.
کتاب_فیلم و تحقیق خیلی خوب و مفیده اما وجود یک معلم خوب انکار ناپذیر.مخصوص در مقاطع مبتدی و شروع کار.

30 دقیقه زمان نرمالیه، بعد از 30 دقیقه روند یادگیری رو به زوال میره...(در رابطه با ورزش 45 دقیقه نرماله)
صد در صد هم استاد بهتره، چون شما تو فیلم چیزیو می بینی و فکر می کنی که درسته انجام میدی.
ولی استاد اشتباهات کارتو می گه و ضعف هارو بر طرف می کنه

30 دقیقه در قاعده ی کلی زمان نرمالی نیست.بستگی به هنرجو داره.رجوع کنید به لینک های زیر.درس 30 دقیقه ای در استاندارد جهانی معمولا به کودکانی که تا به حال ساز نزدند و زیر 12 سال هستند و هنوز مشخص نشده قدرت کشش ذهنیشون چقدر هست توصیه میشه :
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
البته نکته اینجاست که در ایران به کیفیت توجهی نمیشه و همون نیم ساعته کردن کلاسها هم جنبه ی کمیتی و اقتصادی داره.جا داشت 15 دقیقه هم میشد.ضمنا در ایران اصلا اهمیت نمیدند شما هنرجوی کنسرواتواری یا اماتور یا مثلا داری برای اجرا اماده میشی.همه از دم 30 دقیقه.بخوای بیشتر کار کنی هم هزینه ی همون نیم ساعت رو ضربدر 2 میکنند که شهریه ها هم عموما 3 ماهه دریافت میشه و غیر قابل پرداخت برای بسیاری از خانواده ها.
اساتیدی مثل شوچیک _ائوور و یا یانکلویچ که خودشون رو وقف تدریس می کردند اصلا کلاسهاشون در مقاطع حرفه ای زمان نداشته.بچه ها در یک محل اسکان داده میشدند و ممکن بوده یک نفر در طول یک روز 8 ساعت در منزل استاد بمونه(مسلما این 8 ساعت تمرین فیزیکی یک ضرب! نبوده اما کار باید تموم میشده بعد هنرجوی بعدی.به این شکل که مثلا هنرجو گام مینواخته,استراحت.اتود مینواخته ,استراحت.میبینیم که به این شکل چند ساعت زمان خواهد برد.).در کتاب میراث یوری یانکلویچ کاملا توضیح داده شده که در روسیه ایشان یک خانه ی بزرگ اجاره میکنه که یک سالن و دو پیانو داشته به علاوه ی تعدادی اتاق تمرین که هنرجوها بعضا چند روز رو در منزل استاد اقامت کرده تا موقعی که ایشان اجازه ی مرخصی بدهند و بعد گروه دیگری به منزل ایشان می رفتند.نتیجه ی این نوع کار کردن شد 40 مدال طلا توسط نوازندگان ویولن و ویولای روسی در مسابقاتی مثل ملکه الیزابت و....که امروزه اینقدر مکتب روس تبدیل به مکتب مهمی شده.
این وضعیت در حال حاضر دنیا هم جریان داره.کمپ های تابستانی ایوان گالامیان هم از نمونه های بارز این قضیه بود.
تصور کنید یک هنرجوی intermediate رو به بالا که با یک برنامه و سیلابس استاندارد داره پیش میره حداقل یک اتود_دو گام minor و major _چند تمرین تکنیکی مثل شوچیک یا شرادیک و حداقل یک موومان اول یک کنسرتو و یک سونات باید اماده کرده باشه.به نظر شما در مدت زمان نیم ساعت میشه همه ی اینها رو به مدرس ارائه داد؟
Simon Fischer از عالی ترین پداگوگهای نسل حاضر در دنیاست.مقاله ای تحت عنوان (مکتب انگلیسی ویولن )در سایتش نوشته و ریشه یابی کرده که چرا یک هنرجوی انگلیسی نمیتونه مثل یک جوان 18 ساله روس یا کسی که داره در کورتیس یا جولیارد نیویورک درس میخونه کاپریس پاگانینی بنوازه و تازه برای ورودی کالج کنسرتوی بریو یا اشپور اجرا میکنه(در ایران از اینهم پایینتر هستیم).وی همینطور توضیح میده که چون در اروپای شرقی کلا 4 روز در هفته مدرسه میرن اونهم تا ساعت یک بعد از ظهر در نتیجه جوانان اروپای شرقی در حال حاضر در زمینه هایی مثل ورزش و هنر به تعداد بالایی استعداد تحویل دنیا میدهند.وی همینطور از ساعت کاری مدارس در انگلستان انتقاد میکنه و نهایتا نتیجه گیری میکنه که یک استاد نمیتونه با دو ساعت در هفته به هنرجو کمک انچنانی بکنه پس بهتره تمرکز سیستم اموزشی در طول کلاس روی یاد دادن خود اموزی به هنرجو باشه.
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

در رابطه با ورزش هم بستگی به هدف و سطح ورزشکار داره زمان کار.نمیشه قاعده کلی تعریف کرد..ورزشهای هوازی_انفجاری مدرن مثل تی ار ایکس_کراس فیت و.... باید هم کوتاه باشه زمانشون. اما در عوض تعداد روزها و دفعات بیشتری در هفته.چرا که فشار تمرینات انفجاری یا اینتروال خیلی بالاست اما حجم زمانی کم و اگر همینطور به تمرین ادامه بدید فشار و قند فورا می افته گه در نتیجه تمام زحمت شما میشه اب در هاون کوبیدن و از بین رفتن بافت عضلانی.
اما در رابطه با تمام ورزشها اینطور نیست.در ورزشهای رزمی با هدف قهرمانی 2 یا 3 وعده تمرین در روز انجام میشه.

- - - Updated - - -

30 دقیقه در قاعده ی کلی زمان نرمالی نیست.بستگی به هنرجو داره.رجوع کنید به لینک های زیر.درس 30 دقیقه ای در استاندارد جهانی معمولا به کودکانی که تا به حال ساز نزدند و زیر 12 سال هستند و هنوز مشخص نشده قدرت کشش ذهنیشون چقدر هست توصیه میشه :
http://takelessons.com/blog/music-lesson-length

https://yourmusiclessons.com/blog/how-long-should-music-lessons-be/

http://doublebassblog.org/2008/04/how-long-should-a-private-lesson-last.html
البته نکته اینجاست که در ایران به کیفیت توجهی نمیشه و همون نیم ساعته کردن کلاسها هم جنبه ی کمیتی و اقتصادی داره.جا داشت 15 دقیقه هم میشد.ضمنا در ایران اصلا اهمیت نمیدند شما هنرجوی کنسرواتواری یا اماتور یا مثلا داری برای اجرا اماده میشی.همه از دم 30 دقیقه.بخوای بیشتر کار کنی هم هزینه ی همون نیم ساعت رو ضربدر 2 میکنند که شهریه ها هم عموما 3 ماهه دریافت میشه و غیر قابل پرداخت برای بسیاری از خانواده ها.
اساتیدی مثل شوچیک _ائوور و یا یانکلویچ که خودشون رو وقف تدریس می کردند اصلا کلاسهاشون در مقاطع حرفه ای زمان نداشته.بچه ها در یک محل اسکان داده میشدند و ممکن بوده یک نفر در طول یک روز 8 ساعت در منزل استاد بمونه(مسلما این 8 ساعت تمرین فیزیکی یک ضرب! نبوده اما کار باید تموم میشده بعد هنرجوی بعدی.به این شکل که مثلا هنرجو گام مینواخته,استراحت.اتود مینواخته ,استراحت.میبینیم که به این شکل چند ساعت زمان خواهد برد.).در کتاب میراث یوری یانکلویچ کاملا توضیح داده شده که در روسیه ایشان یک خانه ی بزرگ اجاره میکنه که یک سالن و دو پیانو داشته به علاوه ی تعدادی اتاق تمرین که هنرجوها بعضا چند روز رو در منزل استاد اقامت کرده تا موقعی که ایشان اجازه ی مرخصی بدهند و بعد گروه دیگری به منزل ایشان می رفتند.نتیجه ی این نوع کار کردن شد 40 مدال طلا توسط نوازندگان ویولن و ویولای روسی در مسابقاتی مثل ملکه الیزابت و....که امروزه اینقدر مکتب روس تبدیل به مکتب مهمی شده.
این وضعیت در حال حاضر دنیا هم جریان داره.کمپ های تابستانی ایوان گالامیان هم از نمونه های بارز این قضیه بود.
تصور کنید یک هنرجوی intermediate رو به بالا که با یک برنامه و سیلابس استاندارد داره پیش میره حداقل یک اتود_دو گام minor و major _چند تمرین تکنیکی مثل شوچیک یا شرادیک و حداقل یک موومان اول یک کنسرتو و یک سونات باید اماده کرده باشه.به نظر شما در مدت زمان نیم ساعت میشه همه ی اینها رو به مدرس ارائه داد؟
Simon Fischer از عالی ترین پداگوگهای نسل حاضر در دنیاست.مقاله ای تحت عنوان (مکتب انگلیسی ویولن )در سایتش نوشته و ریشه یابی کرده که چرا یک هنرجوی انگلیسی نمیتونه مثل یک جوان 18 ساله روس یا کسی که داره در کورتیس یا جولیارد نیویورک درس میخونه کاپریس پاگانینی بنوازه و تازه برای ورودی کالج کنسرتوی بریو یا اشپور اجرا میکنه(در ایران از اینهم پایینتر هستیم).وی همینطور توضیح میده که چون در اروپای شرقی کلا 4 روز در هفته مدرسه میرن اونهم تا ساعت یک بعد از ظهر در نتیجه جوانان اروپای شرقی در حال حاضر در زمینه هایی مثل ورزش و هنر به تعداد بالایی استعداد تحویل دنیا میدهند.وی همینطور از ساعت کاری مدارس در انگلستان انتقاد میکنه و نهایتا نتیجه گیری میکنه که یک استاد نمیتونه با دو ساعت در هفته به هنرجو کمک انچنانی بکنه پس بهتره تمرکز سیستم اموزشی در طول کلاس روی یاد دادن خود اموزی به هنرجو باشه.
http://www.simonfischeronline.com/uploads/5/7/7/9/57796211/english_school_of_violin_playing.pdf

در رابطه با ورزش هم بستگی به هدف و سطح ورزشکار داره زمان کار.نمیشه قاعده کلی تعریف کرد..ورزشهای هوازی_انفجاری مدرن مثل تی ار ایکس_کراس فیت و.... باید هم کوتاه باشه زمانشون. اما در عوض تعداد روزها و دفعات بیشتری در هفته.چرا که فشار تمرینات انفجاری یا اینتروال خیلی بالاست اما حجم زمانی کم و اگر همینطور به تمرین ادامه بدید فشار و قند فورا می افته گه در نتیجه تمام زحمت شما میشه اب در هاون کوبیدن و از بین رفتن بافت عضلانی.
اما در رابطه با تمام ورزشها اینطور نیست.در ورزشهای رزمی با هدف قهرمانی 2 یا 3 وعده تمرین در روز انجام میشه.

اتفاقا نیم ساعت در قاعده کلی نرماله، و در شرایط دیگه با توجه به ظرفیت شخص تغییر می کنه...
اینکه شمامی فرمایید بعضی ها 8 ساعت هم خونه استاد می موندن، کاملا صحیحه، ولی هدف هایی که دنبال می کنن ملاکه.
در نیم ساعت به طور کلی یه قطعه یا تکنیک یا هر چی اموزش داده می شه، استاد میزنه، هنرجو نگاه می کنه (و ترجیحا فیلم هم می گیره)، بعد همونجا کاملا بیسیک اجرا می کنه تا استاد ایراد هاشو بگیرو، بعد میره خونه... تایم تمرین هم در به قول شما نرمالش روزی سه تا نیم ساعته، حالا وقت نداری؟دو تا نیم ساعت، زنو بچه داری؟یه نیم ساعت... این نرماله...
حالا یکی میاد روزی 7 ساعت یه دم تمرین می کنه به خودش مربوطه (البته بازم در حالت کلی تمرکز خیلی زیاد و وقت زیاد گذاشتن سر یه چیز تاثیر منفی داره)
یه نکته ای خدمتتون عرض کنم اینه که شما دارید رو یه رواله دیگه روند اموزشو بیان می کنید که کاملا هم صحیح هست، منتهی در ایران همچین چیزی مد نظر مردم نیست. بله ششما اگه می خوای نوازنده ای در سطح بین المللی بشی بهترین روش همینه، ولی ایا این نوعه اموزش برای یه شخصی که تو ایران زندگی می کنه و هدف از کلاس موسیقی رفتنش اصلا و ابدا به این موارد نمی خوره درسته؟ در کل زمان کلاس به خوده هنرجو مربوطه ولی تایمه نرمال و تعریف شده همون 30 دقیقه است... ولی الزامی نیست که 30 دقیقه باشه.البته وضیعت اموزشی بیشتر داره به این سمت میره که کار اصلی و درگیری بیشتر از دوش مدرس برداشته بشه و بر عهده شاگرد قرار بگیره...

در رابطه با شرایط اقتصادی که فرمودید حرفه شما کاملا صحیح است :) چون حتی من نوعی که تفکرم تفکر اقتصادی نیست بخوام کلاس بزارم میگم همه دارن نیم ساعت می زارن من چرا بیشتر وقت بزارم؟:))
کلا در ایران سیستم اموزشی به ویژه اموزش موسیقی بیماره
در رابطه با ورزش هم بگم که عرض نکردم هر ورزشی، اصولا ورزش ها، به ویژه تایم تمرین در هر نوبت رو هم گفتم نه در کل، کلا بحث سر مدت زمانه هر نوبت تمرینو کلاسه و مسلما میشه نوبت های بیشتری رو در هفته برداشت که خیلی هم نتیجه ی مثبتی رو ارایه می کنه...

- - - Updated - - -

اتفاقا نیم ساعت در قاعده کلی نرماله، و در شرایط دیگه با توجه به ظرفیت شخص تغییر می کنه...
اینکه شمامی فرمایید بعضی ها 8 ساعت هم خونه استاد می موندن، کاملا صحیحه، ولی هدف هایی که دنبال می کنن ملاکه.
در نیم ساعت به طور کلی یه قطعه یا تکنیک یا هر چی اموزش داده می شه، استاد میزنه، هنرجو نگاه می کنه (و ترجیحا فیلم هم می گیره)، بعد همونجا کاملا بیسیک اجرا می کنه تا استاد ایراد هاشو بگیرو، بعد میره خونه... تایم تمرین هم در به قول شما نرمالش روزی سه تا نیم ساعته، حالا وقت نداری؟دو تا نیم ساعت، زنو بچه داری؟یه نیم ساعت... این نرماله...
حالا یکی میاد روزی 7 ساعت یه دم تمرین می کنه به خودش مربوطه (البته بازم در حالت کلی تمرکز خیلی زیاد و وقت زیاد گذاشتن سر یه چیز تاثیر منفی داره)
یه نکته ای خدمتتون عرض کنم اینه که شما دارید رو یه رواله دیگه روند اموزشو بیان می کنید که کاملا هم صحیح هست، منتهی در ایران همچین چیزی مد نظر مردم نیست. بله ششما اگه می خوای نوازنده ای در سطح بین المللی بشی بهترین روش همینه، ولی ایا این نوعه اموزش برای یه شخصی که تو ایران زندگی می کنه و هدف از کلاس موسیقی رفتنش اصلا و ابدا به این موارد نمی خوره درسته؟ در کل زمان کلاس به خوده هنرجو مربوطه ولی تایمه نرمال و تعریف شده همون 30 دقیقه است... ولی الزامی نیست که 30 دقیقه باشه.البته وضیعت اموزشی بیشتر داره به این سمت میره که کار اصلی و درگیری بیشتر از دوش مدرس برداشته بشه و بر عهده شاگرد قرار بگیره...

در رابطه با شرایط اقتصادی که فرمودید حرفه شما کاملا صحیح است :) چون حتی من نوعی که تفکرم تفکر اقتصادی نیست بخوام کلاس بزارم میگم همه دارن نیم ساعت می زارن من چرا بیشتر وقت بزارم؟:))
کلا در ایران سیستم اموزشی به ویژه اموزش موسیقی بیماره
در رابطه با ورزش هم بگم که عرض نکردم هر ورزشی، اصولا ورزش ها، به ویژه تایم تمرین در هر نوبت رو هم گفتم نه در کل، کلا بحث سر مدت زمانه هر نوبت تمرینو کلاسه و مسلما میشه نوبت های بیشتری رو در هفته برداشت که خیلی هم نتیجه ی مثبتی رو ارایه می کنه...

دوست عزیز، این یه بحثه خیلی سادست و نیازی نداره که انقد جدی تلقی بشه(به هر حال اگه برخورد اشتباهی داشتم که مطمین هستم نا اگاهانه بوده عذر خواهی می کنم)
من لینک هایی که قرار داده یودید رو اتفاقا نگاه کردم و حرفی متناقض با اون چیزی که زدم توش پیدا نکردم... به هیچ عنوانم حرف شما رو تکذیب نکردم و همچنین اصلا قصد ندارم که الکی بحث کنم و کسیو قانع کنم(چون نه وقتشو دارم و نه حوصلشو، فقط احساس می کنم که این فروم نیازمند چنین بحثایی هست) در ضمن، من به هیچ عنوان شما رو زیر سوال نبردم...
تنها تفاوت هایی که حرف من با شما داشت این بود که من میگم باید یه تایمی به عنوان قاعده کلی باشه که تا جایی هم که بنده شنیده ام و همچنین در منابع شما وجود داشت، این تایم معمولا نیم ساعته...دقت کنید گفتم قاعده کلی :) مثلا F=ma یه قاعده کلیه ولی با توجه به شرایط تغییر می کنه...قاعده کلی یعنی یه نرم که در بدون در نظر گرفتن هیچ گونه قاعده خاصی اون حاکمه... و به محض در نظر گرفتن شرایط تغییر می کنه...
به علاوه شما می فرمایید تو یه جایی مثه ایران که مردم فقط برای دل خودشون می خوان بنوازن باید روزی 8 ساعت بیان کلاس، من میگم نه، با اینکه این درسته ولی تو ایران جواب نمیده و تاثیر منفی می ذاره...
به هر حال من به هیچ عنوان قصد جسارتی نداشتم و نوازنده ویولن هم نیستم و به سبک های کلاسیک هم تمایلی ندارم ، ولی گفتم در ایران نباید از هیچ استاد و مدرسی انتظار داشت بیش از نیم ساعت تدریس داشته باشه (می دونم هستن کسایی که بیشتر از این زمان تدریس می کنم، ولی باز هم داریم در مورد قاعده کلی بحث می کنیم.)
هر چیزی با فرهنگ و شرایط همون جا سنجیده میشه...

- - - Updated - - -

دوست عزیز، این یه بحثه خیلی سادست و نیازی نداره که انقد جدی تلقی بشه(به هر حال اگه برخورد اشتباهی داشتم که مطمین هستم نا اگاهانه بوده عذر خواهی می کنم)
من لینک هایی که قرار داده یودید رو اتفاقا نگاه کردم و حرفی متناقض با اون چیزی که زدم توش پیدا نکردم... به هیچ عنوانم حرف شما رو تکذیب نکردم و همچنین اصلا قصد ندارم که الکی بحث کنم و کسیو قانع کنم(چون نه وقتشو دارم و نه حوصلشو، فقط احساس می کنم که این فروم نیازمند چنین بحثایی هست) در ضمن، من به هیچ عنوان شما رو زیر سوال نبردم...
تنها تفاوت هایی که حرف من با شما داشت این بود که من میگم باید یه تایمی به عنوان قاعده کلی باشه که تا جایی هم که بنده شنیده ام و همچنین در منابع شما وجود داشت، این تایم معمولا نیم ساعته...دقت کنید گفتم قاعده کلی :) مثلا F=ma یه قاعده کلیه ولی با توجه به شرایط تغییر می کنه...قاعده کلی یعنی یه نرم که در بدون در نظر گرفتن هیچ گونه قاعده خاصی اون حاکمه... و به محض در نظر گرفتن شرایط تغییر می کنه...
به علاوه شما می فرمایید تو یه جایی مثه ایران که مردم فقط برای دل خودشون می خوان بنوازن باید روزی 8 ساعت بیان کلاس، من میگم نه، با اینکه این درسته ولی تو ایران جواب نمیده و تاثیر منفی می ذاره...
به هر حال من به هیچ عنوان قصد جسارتی نداشتم و نوازنده ویولن هم نیستم و به سبک های کلاسیک هم تمایلی ندارم ، ولی گفتم در ایران نباید از هیچ استاد و مدرسی انتظار داشت بیش از نیم ساعت تدریس داشته باشه (می دونم هستن کسایی که بیشتر از این زمان تدریس می کنم، ولی باز هم داریم در مورد قاعده کلی بحث می کنیم.)
هر چیزی با فرهنگ و شرایط همون جا سنجیده میشه...

عرض سلام و ادب خدمت دوستان عزیز.
ممنون از مطالب مفیدی که گذاشتین. بحث و گفتگو توی این تاپیک سمت و سوی خوبی داشت اما خواهش می کنم دوستان به تاپیک قوانین بخش ویلن کلاسیک سر بزنن و تمام مطالب اون تاپیک رو به دقت مطالعه کنن.
در جواب دوستی که تاپیک زدن و سوال پرسیدن باید عرض کنم که به نظر بنده هم فیلم آموزشی کار استاد رو به هیچ وجه نمی کنه. یکی از مهم ترین وظایف یک استاد، رفع اشکال برای هنرجو هست. هنر استاد اینه که ضعف های هنرجو رو پیدا کنه و راهنماییش کنه تا اون ضعف ها برطرف بشن.

در مورد زمان تدریس و تمرین با صحبت آقای شریفی (sigismond) موافقم... جا داره اینجا تشکر کنم از ایشون بابت مطالب آموزنده و ارزنده ای که در این انجمن قرار میدن.
در مورد اهداف هنرجوها توی جامعه ی خودمون هم جا داره نکاتی رو عرض کنم.
بنده به واسطه ی اینکه چندسالی هست مسئول بخش ویلن کلاسیک این سایت هستم و البته بصورت حضوری هم با هنرجوهای زیادی در ارتباط بودم باید عرض کنم که اهداف هنرجوها بسیار متفاوته. البته این که بگیم توی جامعه ی ما خیلی از هنرجوها کلاس ویلن میرن که ۴تا آهنگ یاد بگیرن و توی جمع های دورهمی ساز بزنن اشتباه نیست (که البته بد هم نیست... قابل احترامه) اما به نظر من اینکه بگیم آموزش باید بر اساس چیزی که عرف هست و خواسته ی خیلی از هنرجوهاست اشتباهه!
باید توی سطوح مختلف آموزش وجود داشته باشه. افرادی هستن که دوست دارن نوازندگی رو به صورت حرفه ای دنبال کنن. هنرجوهایی از شهرستان های مختلف (اهواز، قزوین، اصفهان، ساری و ...) بودن که به بنده پیام دادن و گفتن که چجوری می تونن نوازندگی ویلن رو بصورت حرفه ای یاد بگیرن ... حتی به یکی از این دوستان اساتید زیادی رو معرفی کردیم که نتونستن جوابگوی خواسته هاش باشن ... یعنی استاد از نظر علمی کم می آورد یا اینکه زمان مناسب رو بهش اختصاص نمی داد (همون قضیه ی ۳۰ دقیقه آموزش) ... و البته بنده هم نتونستم کمک زیادی به این عزیزان بکنم! اما اینکه اینقدر پیگیر بودن و بعضیاشون تهران میومدن و بر می گشتن و حتی موردی بود که اینجا خونه گرفته بود و خیلی روزها ۴-۵ ساعت تمرین می کرد، برای من جالب بود
مدرسی بود که به من می گفت با توجه به نگاه سطحی هنرجوها من انگیزه ای ندارم که خیلی اصولی کار کنم. ضمنا هنرجوها اینقدر کشش ندارن... اما بنده اعتقادم اینه که حتی اگه از ۲۰ تا هنرجویی که پیش یه استاد میاد یه نفر هم پیگیر بود و دوست داشت حرفه ای کار کنه باید استاد به اندازه ی کافی براش وقت بذاره و روش تدریس صحیح رو هم اتخاذ کنه.
اینجوری کمک میشه به بالندگی جامعه ی هنری و کم کم سطح نوازندگی بین همه ی هنرجوها بالاتر میره و پیشرفت حاصل میشه.
در واقع استاد باید جلو بره و برای آموزش ارزش قائل بشه ... اگه بخواد منتظر باشه تا اکثر هنرجوها پیگیر بشن و دنبال نوازندگی حرفه ای باشن هیچوقت این اتفاق نمی افته!
به طور کلی اعتقاد دارم که مدرس در هر زمینه ای که تدریس می کنه باید کاری رو انجام بده که درسته. نباید به این نگاه کنه که عرف جامعه چی هست و بقیه مدرسین دارن چه کاری انجام میدن ... البته نباید خلاف جهت آب شنا کرد چون نتیجه ای نداره اما میشه کمک کرد که وضعیت جامعه در زمینه ی آموزش بهتر بشه. (البته این نظر شخصی بنده اس)
متشکرم