معرفی آهنگساز فلسفی گمنام در سبک Dark Ambient Funeral Doom

معرفی آثار یگانه آهنگساز بی همتا و پیامبر تاریکی و درد و رنج انسان Stijn Van Cauter در گروه Untill Death Uvertakes Me......

Until Death Overtakes Me بندی است که در نوع خود حرف اول را می زند و پرکار ترین بند است که مطلقاً تجاری نشده است و از حاشیه های بی مورد به دور است. جالب است بدانید که از یکی از آلبوم های این بند فقط هشت نسخه تیراژ شده است! و از آلبوم های دیگر این بند هم نزد طرفدارانش چیز زیادی یافت نمی شود و بر خلاف خیلی از بندهای دیگر که درگیر مسائل حاشیه ای هستند این بند به هیچ وجه درگیر تجملات خودنمایی در تجمعات و فستیوال ها نیست. بندی که هنوز یک تصویر هم کار نکرده است و با وجود این همه بندی که Van Cauter در آنها کار کرده است حتی یک کلیپ یا کنسرت بیرون در برنامه کاری اش وجود نداشته است.

یکی از مسائل بسیار مهمی که در این بند وجود دارد درام است. در میان آلبوم های سیمفونیک این موسیقی دان از ساز درام استفاده شده است. سازی که شاید به خودی خود فقط یادآور جنگ ها و دلاوری های جنگ و سمفونی های بتهوون و موتزارت است. اما استفاده ای که از ساز طبل در این آلبوم ها شده است استفاده ی متفاوتی است و برخلاف پر سر و صدا بودن طبل، Van Cauter استفاده ی معکوسی از آن کرده است. از طبل به عنوان بانی سکوت بهره جسته! و فضای رعب و وحشت را بر روی تم سکوت هموار کرده است. وقتی صدای طبل را در این ترک ها به خصوصThis Dark Day می شنویم احساس شلوغ بودن و جنگ و حماسه نمی کنیم بلکه فقط این سکوت در دلمان ریشه می دواند و با هر ضربه طبل قلبمان به زیر افکنده می شود. ترک مذکور بیانیه ی یک بیمار روانی است که می خواهد در درون خویش زندگی کند و فقط در تاریکی خود باقی بماند. بیماری با افکاری پوسیده که بسان مرده ای فراموش شده می ماند. سر و صدا و عقاید عمومی آزارش می دهد و به شدت انسان گریز است.

به طبع چنین موسیقی مخاطب خاص خود را دارد و من در بسیاری حتی فن هایDoom-Metal و شاخه های مختلفش برخورد کرده ام که با این بند و متعلقاتش ارتباط برقرار نکرده اند. دوستی داشتم که یکی از بهترین فن های متال بود اما اظهار می کرد از بند ...Until death زیاد خوشش نمی آید و با آن ارتباط برقرار نمی کند اما پس از گفتگویی نه چندان طولانی درباره این بند، با دقت چند ترک از Van Cauter را گوش داد و با عقل و درایتی که در او وجود داشت به این بند ایمان تام آورد! البته کمتر کسی می تواند این بند را به عنوان بند مورد علاقه اش انتخاب کند و باید فقط به دنبال هنر و موسیقی ناب بود که این بند را از میان بندهای دیگر بیرون کشید.

Until Death Overtakes Me بندی است با تم مرگ و سکوت و بدبختی انسان. بندی است که از لحاظ ساختاری و آهنگسازی پا را از قواعد درب و داغان شده یFuneral هم فراتر می نهد و در نهایت ترکی را به نام This Dark Day را ارائه می دهد. ترکی بی نظیر و تخریب کننده که به قول ون کوتر: "حالا حالاها نخواهم توانست مانندش را بسازم!".

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

Symphony I - Deep Dark Red -

این سمفونی پست مدرن شش موومانی (شش بخشی) در سال 2001 توسطVan Cauter ساخته شد. اثری سرتاسر محزون و تاریک که از معجزات "سینتی سایزر" به دور نیست و یک اثرElectronical-Ambientبر روی فازFuneral Doom می باشد. نخستین ترک این آلبوم یک ترک 03:37 دقیقه ای است که با کلین گیتار و سینتی سایزر همراه شده و اینسترومنتال است و در واقع اینترویی برای ورود به ساعاتی مطلقاً تاریک می باشد. این ترکSilent Dreamsنام دارد و به واقع بر روی تم سکوت بنا شده است. از لحاظ فرمی ترکی تماماً مستقل و گویا است. وقتی با دقت بدان گوش می کنید و صدای سینتی سایزر و کلین گیتار را می شنوید بی اختیار خود را برای ورود به دنیایی محزون و تاریک آماده می کنید. این ترک از لحاظ سمفونیک، اینترو (Intro) به شمار می رود و مقدمه ای بر تاریکی و حزن است.

ترک دومThey Never Hopeترکی 14:41 دقیقه ای است که با سینتی سایزر و نتی کرشندو (کششی رو به گسترش) شروع می گردد و پس از گذشت زمان کوتاهی با طبل و وکال و کلاویه های کیبورد جان می گیرد. همچنین به جلو می رود و کلین گیتار نمایش محزونش را آغاز می کند. در حین اینکه وکال و سینتی سایزر ها با کلین گیتار همراه می شوند و ترک روی غلتک می افتد طبل و سنج واقعی شروع به فضاسازی های محزون و رعب آور خود می کنند. وقتی به دقیقه ی 03:03 می رسیم ناگهان کلین گیتار با صدایی تک و واضح شروع به نواختن آرپژی جذاب و محزون می کند که یادآور خیال مرده است. منظورم از مرده وکال است. کلین گیتار می نوازد و تا چند لحظه هیچ ساز و صدایی همراهی اش نمی کند و همچنین به مدت پنجاه ثانیه به تک نوازی خود ادامه می دهد و باز هم سازها به همراه طبل و وکال شروع به نواختن می کنند و همان روایت کهنه شروع می شود. وکال نقش مرده ای درب و داغان را بازی می کند که قرن هاست در درون خود جان داده است و این ملودی روزگار سیاه اوست که هرگز رهایش نکرده است. در دقیقه 08:08 باز هم سازها و وکال قطع می گردند و باز هم کلین گیتار شروع به تک نوازی همان آرپز می کند و در دقیقه ی 09:07 باز هم سازها شروع به نواختن می کنند و این بار طبل با غرش بیشتری می نوازد. وکال قصه ی سرتاسر بدبختی خویش را بازگو می کند و ملودی محزون سینتی سایزر به همراهی کردن ادامه می دهد. سنج ها فضاسازی می کنند و در دقیقه ی 10:19 پیانو هم به این جمع عزادار می پیوندد و شروع به دلداری دادن این خانواده ی عزادار می کند. پس از ورود پیانو همه چیز تغییر می کنند و فضای رعب و وحشت شکسته می شود. وکال که نقش مرده را دارد شبیه به آتش زیر خاکستر می خواند و در دقیقه ی 11:42 صداها قطع می شوند و پیانو این روایت محزون را به تنهایی ادامه می دهد و باز در دقیقه ی 12 این ترک، سینتی سایزر به تنهایی ملودی پیانو را تکرار می کند که باز به فضای رعب نزدیک تر می شویم. طبل ملایم تر می نوازد و صدایی شبیه اکویی ملایم از آن بر می خیزد. دیگر وکال به کلی خاموش می شود و برای رفتن به ترک بعدی آماده می شویم.
ترک سوم با نام The Light of Dying Summerبا پیانو و ملودی کیبورد شروع می شود و این ملودی 09:26 دقیقه ای تکرار می شود.و 09:26 دقیقه به این وضع ملودی ها به همراه پیانو که آکورد می گیرد تکرار می شود و پایان می گیرد.
ترک چهارم این سمفونی تاریک به نامNever Againبا طبل و دیستورشن و سینتی سایزر شروع می شود. طبل و سنج ها همراهی می کنند و باز همان فضای وحشت را به نمایش می گذارند. 07:49 دقیقه می گذرد و ملودی واضح می شود و دیستورشن و طبل و وکال در پس زمینه قرار می گیرند و وکال رفته رفته به سکوت می گرود و غمی مالیخولیایی شروع می شود و باز در دقیقه 09:59 درام و دیستورشن فضا را می شکنند و باز به تونل وحشت فرو می رویم. طبل دبل نُت می نوازد و سنجی غریب طبل را همراهی می کند. وکال فقط زوزه می کشد و در پس زمینه است و کلامی نمی خواند و باز از دقیقه 11:30 رو به سکوت می رویم و ملودی محزون تکرار می شود و کم کم برای ورود به ترک بعدی حاضر می شویم. این ترک 14:41 دقیقه ای به پایان می رسد و ترک بعدی آغاز می شود.
ترک پنجم یعنی موومان پنجم این سمفونی به نامCareless – Painless – Far Awayبا ملودی تنهای کیبورد شروع می شود و تا 01:40 دقیقه پیش می رود تا باز ملودی غمگین پیانو و کیبورد با یکدیگر ادغام شوند.در دقیقه 02:12 وکال آغاز به خواندن می کند و با صدایی نجواکنان مرثیه ی خویش را آغاز می کند و پیانو و کیبورد و طبل همراهی اش می کنند. در دقیقه 03:37 سازها مثل مارش (March)عزا می نوازند و دیستورشن در پس زمینه حاضر می شود و وکال با حالت آتش زیر خاکستر زمزمه می کند. در دقیقه 04:16 باز هم وکال و پیانو و کیبورد با هم ادغام می شوند و به عزاداری خویش می پردازند و ملودی تکرار شونده هر لحظه با وکال به گوش می رسد. باز غرش ارکستر در دقیقه 05:31 با وکال به مارش عزا می پردازند. در دقیقه 06:24 به یکباره کیبورد و وکال و پیانو که آرپژ می نوازد شروع می شوند و وکال مثل صدایی بی رمق و در گوشی می خواند. در دقیقه 08:08 ملودی کیبورد به تنهایی شروع می شود و مانند شروع ترک از صدای آهسته اوج می گیرد و با کلید های دیگر کیبورد هارمونی می سازد. این ترک 11:07 دقیقه ای برای پایان و رفتن به بخش پایانی و موخره آماده می شود و ملودی اش را با صدای بم تر می نوازد و رفته رفته تمام می شود.
ترک یا موومان ششم که پایانی کوتاه است با نام Towards the Emptinessبا سینتی سایزر شروع می شود و در هاله ای که شبیه به موج دریاست پیش می رود. این ترک بعد از مدت زمان کوتاه 04:03 به پایان می رسد و این سمفونی عزا را به اتمام می رساند.
.
کلیه ی آهنگ های این آهنگساز را می توانید در Youtube پیدا کنید.اگر هم خواستید ایمیل بدید تا براتون بفرستم........