پیروی از راه ِ رفته ی دیگران ؟
سلام به اساتید و نوازندگان عزیز
بنده دو سالی هست که در موسیقی قدم میزنم.
فروردین 94 شروع به یادگیری ساز پیانو کردم زیر نظر استادم ، با کتاب "مایکل آرون - سطح 1 " و یک سال طول کشید تا کتاب رو تموم کردم.
ابتدای سال 95 کتاب "چهل آهنگ-جهان آرا" رو شروع کردم و تا الان به درسGhubanin Agh Almasiرسیدم و دارم روش تمرین میکنم.
مباحث تئوری موسیقی رو تا حدودی میدونم. ریتم و سلفژهم چند ماه کلاس رفتم .
متوجه ی این امر هم هستم که روند یادگیریم کمی کند بوده. و دلیل اصلیش مشغله ی کاری و .. بوده.
توضیح مختصری دادم..که شما عزیزان ، سطح موسیقایی بنده رو درک کنید.
اما سوال بزرگ من اینهکه
تا کی باید با این روش پیش برم ؟
بنده دوست دارم والس ها و نوکترون های شوپن.. سونات بتهوون و دیگر قطعات ارزنده رو بزنم. میدونم که تکنیکی و بعضا سخت هست برای مبتدی. اما ، تا کِی ؟ من متوجه شدم که بددست ترین قطعه در یک میزان یا هر چند میزان ، با تمرین تکرار حاصل میشه. تمرین
اما چرا باید پله پله پیش برم ؟ خب بهتر نیست چیزی که دوست دارم رو روش تمرین کنم ؟ من که میخوام وقت صرف کنم ، یاد بگیرم.. درک کنم ، بهتر نیست بجای "گل ِگلدون" ، "سونات مهتاب بتهوون" رو بزنم ؟ موومان ساده اش رو حتی!. حتی شده اگر هفته ای 1یا2 میزان یاد بگیرم از اون قطعه..
استاد من کاملا مخالفه با این صحبت های من...البته ایشون واقعا استاد خوب و نوازنده ی برجسته ایه . و تاکیدش اینه که با متد روس باید پیش بریم
خواستم نظر شما رو هم بدونم...
ممنونم